Στην παράδοση του αναρχισμού
Για «μουσουλμανική εξέγερση» μιλούσε χθες μια ελληνική εφημερίδα. «Ιντιφάντα» χαρακτηρίσαμε μια μέρα κι εμείς την εξέγερση των νεαρών μεταναστών στη Γαλλία. Μα ήταν σχήμα λόγου. Αυτή η εξέγερση δεν έχει θρησκευτικά κίνητρα.
Ο Νασρ-Εντίν και η ξαδέλφη του η Γιασμίν είναι μαροκινής καταγωγής. Μένουν στην Κουρνέβ, ένα παρισινό προάστιο που θεωρείται προπύργιο της Ένωσης Ισλαμικών Οργανώσεων της Γαλλίας. Αν και φτωχοί, έχουν στα σπίτια τους δύο τηλεοράσεις. Στον ένα δέκτη, οι γονείς τους παρακολουθούν τα προγράμματα του αλ-Τζαζίρα, που έχει δώσει τις τελευταίες ημέρες μεγάλη έκταση στις ταραχές: όπως λέει ο αρχισυντάκτης του καναλιού Αχμάντ Σεΐχ, τα επεισόδια έχουν τεράστια απήχηση στον αραβικό κόσμο. Στον άλλο δέκτη, ο Νασρ-Εντίν και η Γιασμίν βλέπουν αποκλειστικά προγράμματα της γαλλικής τηλεόρασης. Ο λόγος είναι απλός: «Γεννηθήκαμε στη Γαλλία και δεν καταλαβαίνουμε τα αραβικά».
Δεν είναι λοιπόν περίεργο ότι ένας κάμεραμαν του αλ-Τζαζίρα δέχθηκε επίθεση από νεαρούς σε ένα προάστιο επειδή ήθελε να κινηματογραφήσει τις ταραχές. Ούτε ότι η ανταποκρίτρια ενός αραβικού καναλιού στο Παρίσι δηλώνει ότι οι νέοι με τους οποίους προσπάθησε να μιλήσει, με το ζόρι μπορούσαν να αρθρώσουν κάποιες λέξεις στα αλγερινά αραβικά. «Αυτό που παρακολουθούμε δεν είναι η παλαιστινιακή Ιντιφάντα, οι ταραχές δεν έχουν καμιά σχέση με τη Μέση Ανατολή», λέει στους Φαϊνάνσιαλ Τάιμς ο Ολιβιέ Ρουά, ειδικός για τις ισλαμικές οργανώσεις. «H μόνη ταυτότητα που έχουν οι ξεσηκωμένοι είναι εκείνη των γειτονιών τους. Πρόκειται για μια εξέγερση της νεολαίας, ένα κίνημα κατά της αστυνομίας και κατά της κοινωνίας, που εντάσσεται σε μια πολύ γαλλική παράδοση του αναρχισμού. Είναι μια έκφραση της υποκουλτούρας των νέων που δεν συνδέεται με το ισλάμ. Αλλωστε, δεν είναι όλοι οι εξεγερμένοι μουσουλμάνοι».
Τη διαβεβαίωση ότι αυτά τα γεγονότα δεν «βγήκαν» από τα τζαμιά δίνει στη βρετανική εφημερίδα και ο Λαζ Ταμί Μπρέζε, πρόεδρος της Ένωσης Ισλαμικών Οργανώσεων που έχει δεσμούς με τη Μουσουλμανική Αδελφότητα. Αυτό δεν σημαίνει ότι τα εξτρεμιστικά ισλαμιστικά δίκτυα της Ευρώπης δεν θα προσπαθήσουν να εκμεταλλευθούν τις ταραχές για να προση-
λυτίσουν απογοητευμένους μετανάστες. Όσο ριζοσπαστικοποιείται αυτό το κίνημα τόσο πιο θρησκευτικό χαρακτήρα θα λαμβάνει. Ο Νικολά Σαρκοζί γνωρίζει αυτόν τον κίνδυνο: μπορεί να είναι κυνικός, αλλά δεν είναι ηλίθιος. Ξέρει ότι μια επίθεση αυτοκτονίας από έναν Beur θα δώσει το χαριστικό πλήγμα στις προεδρικές του φιλοδοξίες. Θα μπορέσει άραγε να λάβει τα μέτρα που απαιτούνται, όχι για τη συγκάλυψη του προβλήματος, αλλά για τη ριζική αντιμετώπισή του;
Οι υποψήφιοι πρόεδροι στη Γαλλία έχουν πάντοτε ανάγκη τα άκρα, έλεγε χθες ο απολαυστικός Μίμης Ανδρουλάκης στον Αθήνα 9,84. Αν ο Σαρκοζί θέλει να διαδεχθεί τον Σιράκ, πρέπει να βρει έναν τρόπο να προσεγγίσει τα «αποβράσματα».
posted by Μιχάλης Μητσός @ 11:38 π.μ.
13 comments
13 Comments:
Κανεί εκπομπή ο ανδρουλάκης ή απλά σχολίασε?
Τώρα πώς να το πάρω ότι απ'όλο το κείμενο το μόνο που σας έμεινε ήταν η αναφορά στον Μίμη; Είχε μια κουβέντα μιας ώρας με τον Αρη Τόλιο, όπως παλιά, αλλά στον 9,84. Ηταν απολαυστικός και είπε πολύ ενδιαφέροντα πράγματα. Ακριβώς γι'αυτό, είπε στο τέλος ότι σε λίγο δεν θα υπάρχει σταθμός να φιλοξενεί τις απόψεις του...
Ε, τουλάχιστον έχει μείνει ακόμα ένα κόμμα που δεν έχει φιλοξενήσει τις απόψεις του...
Δεν ξέρω αν οι ταραχές στα προάστια μπορούν να ενταχθούν σε μια παράδοση "αναρχισμού" (που δεν την πολυβλέπω, εδώ που τα λέμε - θα ήταν πιό ακριβές να μιλήσουμε για την παράδοση του προυντονισμού στη γαλλική αριστερά).
Πάντως, ο χειρισμός της όλης υπόθεσης από το κράτος εντάσσεται σίγουρα στις "καλύτερες" παραδόσεις της αποικιοκρατικής και ιμπεριαλιστικής Γαλλίας. Σταχυολογώ:
Ο νόμος του 55 (που στην πλήρη μορφή του, προβλέπει και λογοκρισία των ΜΜΕ - προς το παρόν μπήκε απλώς τεράστιο χέρι στο ιντερνετ - όλα τα μπλογκ σε γαλλικά μπλογκ σάιτς, παρακολουθούνται - κάτι λιγότερο από δέκα, έκλεισαν - θυμηθείτε το, όταν διαβάσετε το επόμενο δακρύβρεχτο άρθρο για την ελευθερία του ίντερνετ στην Κίνα!). Ο νόμος είχε εφαρμοστεί τελευταία φορά στην Νέα Καληδονία (υπερπόντιο γαλλικό έδαφος) κατά τις ταραχές τη δεκαετία του '80, κατά τη διάρκεια της αυτονομιστικής εξέγερσης των ντόπιων Κανάκ.
- Η πρόθεση του Σαρκοζύ να απελάσει όσους - με άδεια παραμονής - καταδικάστηκαν για επεισόδια, και η προτροπή να εφαρμοστεί το ίδιο και για όλους τους συλληφθέντες.
- Η "ιδέα" που ακούστηκε από βουλευτή του κυβερνώντος κόμματος (Γκαρώ), να ανακαλείται για τον ίδιο λόγο η υπηκοότητα όσων την έχουν μετά από αίτηση (δηλ. να έχουμε ανακλητές και μη υπηκοότητες), ιδέα που είχε αρχικώς υλοποιήσει η κυβέρνηση του Βισύ.
- Κοινοβουλευτική έκθεση για μέτρα που πρέπει να ληφθούν για το πρόβλημα των συνοικιών αυτών, όπου αναφέρεται οτι οι νέοι "πρέπει να διδάσκονται την τάξη" από την ηλικία των 0-3 χρόνων, πρέπει να γεμίσουν κάμερες τα μπανλιέ, και οι μαθητές χαμηλών επιδόσεων πρέπει να οδηγούνται σε επαγγελματική μαθητεία από τα 12 (την εκμάθηση τεχνών μπορούν να αναλάβουν συνταξιούχοι επαγγελματίες)
Πριν λίγες βδομάδες, ένας μικρός προστατευόμενος του Σιράκ είχε προτείνει τη μερική εφαρμογή του "droit du sang", απεμπολώντας όλη την παράδοση της γαλλικής επανάστασης, με στόχο να εμποδιστόύν οι μετανάστες που συρρέουν από τις Κομόρρες στο διπλανό γαλλικό έδαφος Μαγιότ (στα ανοιχτά της Μαδαγασκάρης)...
Υπάρχουν πάμπολλα να παρατηρήσει κανείς για τους κατασταλτικούς μηχανισμούς του γαλλικού κράτους, αναλύοντας την "κρουστική τους απόκριση" - για να το θέσω με όρους μηχανικού. Από τη μεριά τους, κινούνται στην παράδοση της αποικιοκρατίας και της άτεγκτης σκληρότητας.
Να περιμένουμε ένα σχετικό κείμενο, ή το παρακάναμε με τη Γαλλία;
ΥΓ: Γιατί τόσο ενδιαφέρον για τον κ.Ανδρουλάκη;
Κι εγώ διασκέδαζα κάποτε, τώρα βαριέμαι με τις κοτσάνες του...
Η αναφορά του Μιχάλη στην τηλοψία μου θύμισε ένα απόσπασμα από παλιότερη υνέντευξη της Χίρσι Άλι, της Ολλανδής βουλευτίνας που είχε συνεργαστεί με τον δολοφονηθέντα σκηνοθέτη Τέο Βαν Χοχ. Αναφέρεται στην έρευνα μιας δημοσιογράφου στην μαροκινή παροικία του Άμστερνταμ:
«For her book entitled "Invisible Parents," the journalist Margalith Kleijwegt did some research in the Moroccan section of Amsterdam, where Van Gogh's murderer, Bouyeri, lived. She knocked unsuccessfully on doors six times. The seventh door was opened, and then she learned a great deal about this community. For example, she learned that no parents in that neighborhood knew about the murder, that no parents even knew who Van Gogh was or had heard about the film. They only watch Arab television where they are fed with conspiracy theories about the West. They spend every vacation at home in Morocco. They can't speak or write Dutch, and they don't read newspapers. The lesson of Margalith Kleijwegt's book is that the parents are not equipped to give their children the upbringing necessary in a modern western society. They also have many children and these parallel worlds are growing. We look on without even knowing what happens in them».
(Der Spiegel, 14 Μαΐου 2005).
μαύρο πρόβατο: γράφεις πολυ καλά, ο λόγος σου είναι προσεγμένος και έχεις ενημέρωση. Ενας λόγος που ανοίγω αυτό to blog είναι και να διαβάσω τα σχολιά σου. Ομως τώρα με την "εξέγερση των αθλίων" δεν διάβασα ένα λόγο συμπάθειας γι αυτους τους ανθρώπους αν και είσαι και εσύ ενας μετανάστης στη σημερινή δειλή Γαλλική Δημοκρατία
Πες τα ρε Τάσο, ένα ανθρώπινο κομπιούτερ είναι το Μαύρο Πρόβατο, μόνο αναλύσεις ξέρει να κάνει, από συναισθήματα το απόλυτο κενό.
Σ'ευχαριστώ πολύ Τάσο. εχεις οπωσδήποτε δίκιο για την "ψυχρότητα" των σχολιασμών μου για την τωρινή "εξέγερση των αθλίων" - να διευκρινήσω οτι αυτό που προσπαθώ να κρύψω, δεν είναι η συμπάθειά μου στους νέους των άθλιων συνοικιών στα περίχωρα των μεγάλων πόλεων, αλλά η αγωνία μου, για την προοπτική να κερδίσουν έστω μια βελτίωση της θέσης τους στη σημερινή κατάσταση που βαίνει διαρκώς προς το χειρότερο.
Τον κόσμο αυτό και τον συμπονώ, και πιστεύω οτι έχει ανυπολόγιστο δημιουργικό δυναμικό, αν του δοθούν οι ευκαιρίες στις οποίες τυπικά μόνο έχει δικαίωμα στα πλαίσια του σάπιου αυτού συστήματος.
Και σίγουρα, μια διάσταση της εγκατάλειψης του κόσμου αυτού στην τύχη του, είναι οτι έτσι η Γαλλία (και η κάθε ανεπτυγμένη καπιταλιστική χώρα που είναι στην ίδια με αυτήν κατάσταση, υπονομεύει το μέλλον της).
Σκέψου μόνο πόση ενέργεια, εφευρετικότητα και πάθος των νέων σκοτώνεται με την κενή περιεχομένου ζωή που τους προσφέρουν τα γκέτο στα οποία είναι αναγκασμένοι να ζούν.
Ομως οι φωτιές που άναψαν τις τελευταίες βδομάδες, πρέπει κάποτε να πυροδοτήσουν και μια αποφασιστική οργανωμένη πάλη σε όλα τα επίπεδα, του πολιτικού συμπεριλαμβανομένου. Η ιστορία, τουλάχιστο η σύγχρονη, δείχνει οτι αν δεν απειληθεί ουσιαστικά το "στάτους κβο", το καθεστώς, ή - για να πω και το μεγάλο λόγο - η εξουσία αυτής της παρασιτικής και παρηκμασμένης τάξης που διοικεί την κοινωνία, δεν υπάρχει καμμία ελπίδα ούτε κοινωνικής προόδου, ούτε καν αναζωογόνησης της χώρας αυτής και όλων των αντιστοίχων της.
Δεν μπορώ, ούτε θέλω, να δώσω μαθήματα σε κανέναν, απλά διαπιστώσεις κάνω, από τη γωνιά μου, χωρίς να παρεμβαίνω πολιτικά στην κοινωνία αυτή.
Πού πάει το πράγμα τώρα;
-Καθώς οι ταραχές μειώνονται - ένα ακόμη δείγμα του απόλυτου αυθορμητισμού τους - προετοιμάζεται το νέο κοκτέηλ καρότου και μαστίγιου: θα γίνουν "επιχειρήσεις-σκούπα" με κατάληξη για πολλούς πιθανόν και ανήλικους "ταραξίες" την απέλαση, θα οξυνθεί η καταστολή και οι μηχανισμοί της θα επιχειρηθεί να εγκατασταθούν στα σχολεία ιδίως, θα προχωρήσουν όμως και κάποια παρατημένα από καιρό σχέδια οικιστικής αναβάθμισης στα μπανλιέ, θα ξεμπλοκαριστούν κάποιες δαπάνες για τοπικές πολιτιστικές και αθλητικές ενώσεις, θα παρθούν μέτρα για ενίσχυση της "επισφαλούς" (κατά την πετυχημένη απόδοση του όρου από το Μιχάλη) απασχόλησης (παρτ-τάιμ, περιορισμένες συμβάσεις κτλ) απασχόλησης των νέων.
Στο κεντρικό πολιτικό σκηνικό, ο ντε Βιλπέν θα πάρει πόντους, λόγω και της βελτίωσης της γενικής οικονομικής συγκυρίας (τα στατιστικά καταγράφουν μια οικονομική ανάκαμψη), αλλά ήδη οι φασίστες πήραν πόντους από αυτή την ιστορία, με το σλόγκαν "εμείς τα λέγαμε, αυτοί ζουν με τα λεφτά μας και θα μας φάνε μια μέρα"...
Η αριστερά με την απουσία/αδυναμία παρέμβασής της στον πληθυσμό των μπανλιέ, όπου ακριβώς έπρεπε να χτίζει μέτωπα και μπλοκ όλου του πληθυσμού που υφίσταται κοινή μοίρα με τους νέους, έχει βαρύτατες ευθύνες για τα όσα προδιαγράφονται. Οι πιό πουλημένοι, αναμασούν θεωρίες περί πολιτιστικής ενσωμάτωσης των νέων, όταν το πρόβλημα είναι γνωστό οτι δεν είναι καθόλου εκεί. Αλλοι, μασάν την καραμέλλα περί κοινωνικού αποκλεισμού, όταν ξέρουν πολύ καλά οτι αυτό που υφίστανται οι νέοι δεν ονομάζεται αποκλεισμός από κάποιο παιχνίδι, αλλά ο ρόλος του ανθρώπινου απόβλητου ο οποίος τους έχει διανεμηθεί από τη γέννησή τους. Ολοι οι παραπάνω, κάνουν οτι δεν βλέπουν οτι η μόνη δυνατή διέξοδος για την κοινωνία, είναι να βρεθεί η δύναμη που θα αναλάβει το πολιτικό καθήκον να στρέψει όλον αυτόν τον κόσμο ενάντια στο σύστημα που του προσδιόρισε τα αυγά στα οποία τον βάζουν να καθήσει.
- Ώραίο κείμενο
- Κανένας αγώνας δεν πάει χαμένος
" Χαμένη μάχη είναι εκείνη που πιστεύει κανείς ότι είναι χαμένη. "
Σάρτρ.
Υ.Γ.
- Λόγοι ανωτέρας βίας με κρατούν μακριά από την εξαιρετικά ενδιαφέρουσα συζήτηση. Παρακολουθώ όσο μπορώ.
- Το ρητό αφιερωμένο εξαιρετικά στο φίλο μου τον Πάνο. ( Η συμπάθεια μεγαλώνει Πάνο. Το εννοώ. Για τους στίχους όμως θα τσακωθούμε - στο δικό σου μπλογκ - όταν βρω χρόνο. )
- Μιχάλη, αποστόμωσες πολλούς
προπαγανδιστές του μαύρου-άσπρου με το σημερινό.
- Mouton Noir, ούτε κουβέντα τόσες μέρες για την επιστολή μου το περασμένο σάββατο ;
- Casablanca, συγκρίνεις πατάτες με ντομάτες ( Γαλλία-Ολλανδία ).
Άσχετο. Πως το είπε η πως τη λένε, στη ταινία ; play it again, Sam !
Κοσμοπολίτη,
Για την αποκατάσταση της ιστορικής αλήθειας και της ψυχικής μου ηρεμίας, δεν συνέκρινα τη Γαλλία με την Ολλανδία. Παρέθεσα απλώς μια σχετική πληροφορία στην μπλογκο - εκκλησία του δήμου. Μακριά από εμένα οι (ανιστορικές) συγκρίσεις τέτοιες ώρες.
Désolé φίλε κοσμοπολίτη, δεν είχε τότε ώρα, μετά ήρθαν άλλα και πάλιωσε η επιστολή. Ψιλιάζομαι οτι σύντομα θα έρθει πάλι στην επικαιρότητα - μέχρι τότε διαφυλάχτε τον κοιμισμένο πυρήνα ;-)
Δημοσίευση σχολίου
<< Home