Ο Mοχάμεντ Aμπού απουσιάζει από τη Σύνοδο

Το ανέκδοτο της εβδομάδας: η Παγκόσμια Σύνοδος για το μέλλον του Internet γίνεται στη χώρα που απαγορεύει την πρόσβαση σε ιστοσελίδες όπου η κυβέρνηση παρουσιάζεται με αρνητικά χρώματα.

Ο Μοχάμεντ Αμπού είναι ένας νεαρός δικηγόρος που τόλμησε με ένα άρθρο του στο Internet να κάνει σύγκριση ανάμεσα στο Αμπού Γράιμπ και τα βασανιστήρια στις φυλακές της Τυνησίας. Για το έγκλημά του αυτό καταδικάστηκε σε τριάμισι χρόνια φυλακή. Τον περασμένο μήνα αναστάτωσε την οικογένειά του και τους φίλους του ράβοντας για τέσσερις μήνες το στόμα του. Με τον τρόπο αυτό θέλησε να διαμαρτυρηθεί για την καταπάτηση των ανθρωπίνων δικαιωμάτων από την κυβέρνηση του προέδρου Μπεν Αλί.

Στο γραφείο του γενικού γραμματέα της τυνησιακής Ένωσης για τα ανθρώπινα δικαιώματα, στο κέντρο της Τύνιδας, πραγματοποιούν απεργία πείνας εδώ κι ένα μήνα επτά άνθρωποι. Τα χαρακτηριστικά τους είναι τραβηγμένα, τα χείλη τους είναι άσπρα, τα μάτια τους έχουν βαθουλώσει. Μετά βίας μπορούν ακόμη να σταθούν όρθιοι. «Από τι υποφέρετε;» ρωτάει ένας γιατρός τον 39χρονο δικηγόρο Σαμίρ Ντιλού, που είναι ο βενιαμίν της παρέας. «Από τίποτα», απαντά εκείνος. «A, ναι, από τη δικτατορία!». Δίπλα του είναι ο 62χρονος Νετζίμπ Τσεμπί, γενικός γραμματέας του Προοδευτικού Δημοκρατικού Κόμματος, που έχει χάσει ήδη 11 κιλά. Πιο πέρα είναι ο Μοχτάρ Γιαϊαουί, ο «αντάρτης δικαστής» που απολύθηκε τον Δεκέμβριο του 2001 επειδή κατήγγειλε τις πιέσεις που δέχονται οι δικαστές. Το σύνθημα των απεργών είναι «Καλύτερα πείνα παρά υποταγή». Και τα αιτήματά τους δεν είναι καινούργια: ελευθερία των συναθροίσεων, ελευθερία της έκφρασης και του Internet, απελευθέρωση των 400 πολιτικών κρατουμένων.

H άποψη του προέδρου της χώρας για το δικαίωμα της έκφρασης θυμίζει λίγο εκείνο τον Έλληνα κομμουνιστή ηγέτη που έλεγε στους συντρόφους του ότι δικαιούνται να έχουν τις απόψεις τους αρκεί να είναι οι σωστές. «Τασσόμαστε υπέρ της ελεύθερης ανταλλαγής απόψεων, γνώσεων και ιδεών», διακηρύσσει ο Μπεν Αλί. «H ελευθερία αυτή, όμως, δεν πρέπει να ανοίγει τον δρόμο σε κόμματα, ιδέες και θεωρίες που αντιτίθενται στον προσανατολισμό μας. H ελευθερία χωρίς όρια οδηγεί στο χάος και υπονομεύει τις ελευθερίες». Επισήμως, ο μεγάλος εχθρός είναι οι ισλαμιστές. Με την επίκληση του κινδύνου αυτού, όμως, επιχειρείται να δικαιολογηθεί κάθε λογοκρισία, κάθε δίωξη, κάθε αυθαιρεσία.

Εξηγώντας την επιλογή της Τυνησίας για τη διεξαγωγή της Παγκόσμιας Συνόδου για την Κοινωνία της Πληροφορικής, ο Κόφι Άναν υποστήριξε ότι είναι μια ευκαιρία να ασκηθεί πίεση στην κυβέρνηση για τη βελτίωση της κατάστασης των ανθρωπίνων δικαιωμάτων. Το ίδιο επιχείρημα έχει χρησιμοποιηθεί κατά καιρούς για τη νομιμοποίηση μιας οικονομικής συναλλαγής με ένα αυταρχικό καθεστώς ή μιας επίσκεψης σε μια δικτατορία. Τα αποτελέσματα είναι πάντα φτωχά. Μακάρι η Τυνησία να αποτελέσει την εξαίρεση.