Kραυγές και ψίθυροι
Τώρα που οι ταραχές στη Γαλλία τελείωσαν και τα αυτοκίνητα που πυρπολούνται επέστρεψαν σε «φυσιολογικά» επίπεδα, ας κάνουμε την αυτοκριτική μας: πώς και δεν προσέξαμε ότι οι εξεγερμένοι ήταν αποκλειστικά άνδρες;
H αλήθεια είναι ότι κανείς δεν το πρόσεξε. Κανείς δεν επισήμανε ότι το βασικό σύνθημα κατά των δυνάμεων της τάξης δεν ήταν κάποια εκδοχή τού «μπάτσοι, γουρούνια, δολοφόνοι», όπως συνέβαινε στις διαδηλώσεις του Μάη ή στις αντιιμπεριαλιστικές συγκεντρώσεις μερικά χρόνια αργότερα στην Αθήνα, αλλά «πουτάνας γιοι». Κανείς δεν αναρωτήθηκε πού ήταν οι γυναίκες: δεν είναι και αυτές απελπισμένες από τη φτώχεια, την ανεργία, την περιθωριοποίηση; Την απάντηση δίνει η γνωστότερη φεμινίστρια της Γερμανίας. Οι Μουσουλμάνες δεν συνηθίζουν να φωνάζουν στους δρόμους, γράφει η Άλις Σβάρτσερ στη Φρανκφούρτερ Αλγκεμάινε Τσάιτουνγκ. Ψιθυρίζουν πίσω από τραβηγμένες κουρτίνες. Και όταν τολμούν να διαμαρτυρηθούν δημοσίως, δεν στρέφονται εναντίον του κράτους αλλά εναντίον των αδελφών τους και των πατεράδων τους. Δεν καίνε τα αυτοκίνητα των γειτόνων τους ούτε τα σχολεία των παιδιών τους, αλλά βροντοφωνάζουν: «Ούτε πουτάνες ούτε υποταγμένες!».
Στις 4 Οκτωβρίου 2002, ομάδα νεαρών βίασε, βασάνισε και έκαψε ζωντανή μια συμμαθήτριά τους, την Καχινά Μπενζιάν, επειδή τολμούσε να κυκλοφορεί στη γειτονιά με μέικ απ και με φίλο. «Κάποτε έκαιγαν σκουπιδοτενεκέδες και αυτοκίνητα, τώρα καίνε κορίτσια», σχολίαζε αργότερα η αδελφή της. H δολοφονία αυτή έφερε στην επιφάνεια τον θρησκευτικό και σεξουαλικό φανατισμό που υπάρχει σε αυτές τις παράλληλες κοινωνίες. Επηρεασμένοι από τους ισλαμιστές, τα αγόρια και οι άνδρες των γκέτο έχουν χωρίσει τις γυναίκες σε δύο κατηγορίες: τις άγιες και τις πουτάνες. Οι πρώτες μένουν στο σπίτι, οι δεύτερες κυκλοφορούν στον δρόμο. Και η τιμωρία τους γι'αυτό κυμαίνεται από τη βίαιη ληστεία μέχρι τον συλλογικό βιασμό (rotonde, στα γαλλικά), θύμα του οποίου έπεσε η Καχινά.
Ένα ανάλογο φαινόμενο, αν και όχι σε τόσο μεγάλη έκταση, παρατηρείται στη Γερμανία. Τα κρούσματα βίας είναι τρεις φορές περισσότερα στις τουρκικές οικογένειες από ό,τι στις γερμανικές. Οι δράστες είναι πάντα άνδρες και τα θύματα είναι πάντα γυναίκες και παιδιά. Όσο αποσιωπούμε αυτά τα γεγονότα φοβούμενοι μήπως κατηγορηθούμε για ρατσισμό, γράφει η Σβάρτσερ, τόσο δυσκολευόμαστε να φτάσουμε στη ρίζα του προβλήματος. Πώς να σεβαστεί ένας έφηβος τους ανθρώπους γύρω του ή τους αντιπροσώπους του κράτους όταν μαθαίνει από μικρός να περιφρονεί τα πιο κοντινά του πρόσωπα, δηλαδή τη μάνα του, την αδελφή του, τη φίλη του; Πώς να μην καταφύγει στη βία όταν διδάσκεται ότι η βία είναι cool και βασικό χαρακτηριστικό της «ανδρικής» ταυτότητας;
Εκπαίδευση, δουλειά και μαθήματα γλώσσας: αυτό είναι το χρέος της Δύσης απέναντι στη «χαμένη γενιά» των μεταναστών, είπε ο νέος υπουργός Εσωτερικών της Γερμανίας. H Άλις Σβάρτσερ προσθέτει κάτι ακόμη: μαθήματα δημοκρατίας.
posted by Μιχάλης Μητσός @ 12:40 μ.μ.
16 comments
16 Comments:
Αυτή τη στιγμή στη Γαλλία εξελίσσσεται, όπως ήταν επόμενο και είχα ήδη αναφέρει, μια γιγαντιαία επιχείρηση "σκούπα". Το τσατσιλίκι στα σχολεία πάει σύννεφο, οι προφυλακίσεις επίσης, ενώ κάθε λίγο ανακοινώνονται διάφορες κατασχέσεις κλεμμένων, ναρκωτικών κτλ, ο,τι μπορεί να βρει δηλ. κανείς πολύ εύκολα σε μια τέτοιου είδους κινητοποίηση της αστυνομίας.
Σύμφωνα με την προσωπική εικόνα που έχω σχηματίσει για τα επεισόδια, για πρώτη φορά μετά από πολλά χρόνια, παρατηρήθηκε μια μείωση του χάσματος του αγορίστικου και του κοριτσίστικου πληθυσμού των μπανλιέ. Οι κοπέλλες ήταν λίγο-πολύ αλληλέγγυες στους "ταραξίες", και όσοι συμμετείχαν στα επεισόδια απέκτησαν μια πραγματική αίγλη στα μάτια τους που ποτέ δεν είχαν στο παρελθόν.
Η προσπάθεια να παρουσιαστούν τα επεισόδια υπό το πρίσμα αυτής της αντίθεσης αγοριών/κοριτσιών είναι τόσο ανόητη όσο και ο εντοπισμός των αιτιών τους στην...πολυγαμία των μαύρων, στην πολιτιστική τους ασυμβατότητα με τους ευρωπαίους και άλλες μπούρδες.
Το ni putes-ni soumises ξεκίνησε με καλές προθέσεις, σύντομα όμως μετατράπηκε σε εφαλτήριο φαύλων ανθρώπων για την είσοδό τους στην καθεστωτική πολιτική ως "beurettes de service". Σ'αυτούς εντάσσεται τόσο η πολιτευόμενη πότε με τη μια, πότε με την άλλη φράξια του Σοσιαλιστικού Κόμματος, Φαντέλα Αμάρ, όσο και η πρώην μορφή των "αντιρατσιστικών οργανώσεων", νυν σοσιαλιστής και μάλλον μελλοντικός άνθρωπος του Σαρκοζύ, Μαλέκ Μπουτίχ.
Περιττό να πω οτι οι σχετικές οργανώσεις έχουν μηδενικό βαθμό διείσδυσης στην κοινωνία των μπανλιέ.
Στον ελληνικό Τύπο, αρκετά ενδιαφέροντα είναι τα επιτόπια ρεπορτάζ της Ε.Μαυρούλη που δημοσιεύει αυτές τις μέρες ο Ριζοσπάστης.
Επίσης, να σημειώσω ως ενδιαφέρουσα για το θέμα μια παρέμβαση του Ούλριχ Μπεκ που δημοσιεύτηκε στη Συντόυτσε Τάιτουγκ στο φύλο της 15-11.
Τέλος, μια παρατήρηση: απ'όσο ξέρω, οι συλλογικοί βιασμοί ονομάζονται tournantes.
Πρόκειται για φαινόμενο που υπάρχει εδώ και πολλές δεκαετίες στις εξαθλιωμένες γειτονιές, και με το οποίο έχουν ασχοληθεί σε βάθος διάφοροι κοινωνιολόγοι ερευνητές. Είναι πάντως πολύ περιθωριακό σε σχέση πχ με την ευκαιριακή πορνεία.
Αυτά από το ευρετήριο της αθλιότητας...
Όχι άνδρες, γενικά και αόριστα, αλλά ετεροφυλόφιλοι άνδρες με συγκεκριμένες σεξιστικές λογικές και συμπεριφορές. Όπως άλλωστε συμβαίνει και με τους Τούρκους στη Γερμανία. Κατ’ επανάληψη τουρκικές οργανώσεις γυναικών και ομοφυλοφίλων έχουν καταγγείλει τη βία και το ρατσισμό, των οποίων αποτελούν θύματα. Αλλά, υποθέτω, αυτές τις φωνές είναι καλύτερα να κάνει κανείς ότι δεν τις ακούει. Ο ρατσισμός εντός των μειονοτήτων και των αποκλεισμένων δεν «πουλάει», αφήστε που θα τον ανάγκαζε να ξεβολευτεί παίρνοντας θέση. Ποιος είναι για τέτοια τώρα...
υγ. Παρεμπιπτόντως, έχετε προσέξει ότι οι σχολιαστές του παρόντος blog είναι σχεδόν αποκλειστικά άνδρες;
erva_cidreira: Ο ρατσισμός εντός των μειονοτήτων και των αποκλεισμένων δεν «πουλάει»
Δεν νομίζω. Πουλάει και παραπουλάει. Στη Γαλλία έχει πλειστάκις χρησιμοποιηθεί και χρησιμοποιείται κακοπροαίρετα, με σκοπό να καλύψει το γενικότερο κοινωνικό πρόβλημα. Ειλικρινά δε μας λείπει η πληροφόρηση για κάθε κρούσμα βαρβαρότητας στις υποβαθμισμένες γειτονιές (τελευταίο/προχτεσινό: έκαψαν μια κοπέλλα γιατί αρνήθηκε να αρραβωνιαστεί με έναν τύπο - η ιδιαιτερότητα εδώ είναι οτι και η οικογένεια της κοπέλλας ήταν αντίθετη).
Αντίθετα, τα μικρά, καθημερινά δράματα της απόρριψης σε (ακόμα και κακές) δουλειές, της εξευτελιστικής μεταχείρισης από τους μπάτσους, δεν είναι "ειδήσεις", δεν δημοσιοποιούνται, αφορούν εξίσου τους στρέητ με τους ομοφυλόφιλους, και αυτά είναι που πρόσφατα "έκαναν το καζάνι να σκάσει".
Μεγάλη πλάνη λοιπόν να αντιπαραθέτεις την αποκτήνωση και τους αρχαϊσμούς στο εσωτερικό τέτοιων πληθυσμών, με τη μιζέρια την οποία υφίστανται. Είναι βέβαιο οτι δεν βρίσκονται σε αυτή τη θέση επειδή είναι "απολίτιστοι" - το αντίστροφο χωρίς να είναι απόλυτο έχει πολύ μεγαλύτερη δόση αλήθειας.
Μια άλλη πλάνη είναι να θεωρήσει κανείς οτι οι νέοι των υποβαθμισμένων συνοικιών είναι στην πλειοψηφία τους σεξιστικά τέρατα: πρόκειται για φαντασιώσεις βιτσιόζων γραφιάδων. Οσο για τις κοπέλλες, είναι "σκληρά καρύδια". Ισως τα πιό δυναμικά στοιχεία της γαλλικής κοινωνίας, με μια απίστευτη δύναμη και επιμονή.
-Τέλος, η απουσία θηλυκών φωνών στα σχόλια των "διαστάσεων", ενοχλεί όλους τους παρεμβαίνοντες. Μιχάλη, κάνε κάτι!
Μαύρο πρόβατο, ειλικρινά δεν αντιλαμβάνομαι να έχει μεγάλη διαφορά το να σε εξευτελίζουν οι μπάτσοι γιατί είσαι αλγερινικής καταγωγής από το να είσαι το θύμα της σεξιστικής ή ομοφυλοφοβικής βίας των ανδρών (ή και γυναικών) της μειονότητας στην οποία ανήκεις, επειδή είσαι γυναίκα ή ομοφυλόφιλος. Εκτός, βέβαια, από το ότι στη δεύτερη περίπτωση δεν θα δεις να γίνονται διαδηλώσεις για χάρη σου, να σου αφιερώνονται πρωτοσέλιδα και βαθύστοχες πολιτικές αναλύσεις, αλλά θα συναντήσεις τη σιωπηρή συγκατάβαση ή την απαξιωτική αδιαφορία. Κι αν τυχόν υψώσεις τη φωνή διαμαρτυρίας λίγο παραπάνω, εύκολα θα σε κατηγορήσουν για συνοδοιπορία οι πάντα καιροφυλοκτούντες, επιλεκτικά ευαίσθητοι «αντιρατσιστές».
Αλλά, βλέπεις, το να φωνάζει κάποιος «είμαστε όλοι Αλβανοί», εκτός από αποδοτικό είναι και ανέξοδο, αφού κανείς δεν θα τον πιστέψει. Αν, όμως, έλεγε «είμαστε όλοι αδερφές» ...
Μαύρο πρόβατο, με όλο το σεβασμό που σου τρέφω, νομίζω πως ο erva cidreira σε κόλλησε στον τοίχο. Οσο για τις θηλυκές φωνές, τι ακριβώς θέλεις να κάνω; Να βάλω τις φίλες μου να γράψουν; Δεν παίρνεις εσύ καμιά πρωτοβουλία;
μα γιατί η γυναίκα είναι πολύ απασχολημένη να κάνει μια ρημαδοκαριέρα και να είναι ταυτόχρονα και W.I.F.E. (ήτοι Washing, Ironing, Fucking, Etc) ώστε να μπαίνει σε σχοινοτενείς -πλην εύστοχες, κλπ. κλπ- αναλύσεις.
Σας διαβάζει όμως....
πάνος έγραφα και μόλις τώρα πρόσεξα το 'σεντονοειδώς' σου. εντελώς τυχαίος ο συνειρμός με το 'σχοινοτενές' μου... ρε παιδιά, ποιός άπλωσε τα ρούχα στην ταράτσα? εεεε?
Kosmopolitis: Δεν σε καταλαβαίνω. Ιδιαίτεροι είμαστε όλοι μας. Ή μήπως όχι;
Όσο για τις λέξεις, δεν είναι οι ίδιες που μειώνουν, αλλά ο τρόπος με τον οποίο χρησιμοποιούνται. Μήπως και οι «Αλβανοί» με την ίδια λογική να μετονομασθούν σε ... Ιλλυριούς επί το ολιγότερον ταπεινωτικό;
Για σκέψου το!
Κατά τα άλλα, ναι, θα συμφωνήσω μαζί σου ότι η ελληνική λέξη ομοφυλόφιλος με όλον εκείνον τον πλούτο του συνθετικού -φίλος είναι η εκφραστικά αποτελεσματικότερη.
Έχω τη γνώμη ότι η ενδο-κοινοτική ''κουλτούρα της βίας'' που επιτρέπει (και επιβάλλει) την ανάπτυξη ρατσιστικών νοοτροπιών, σεξιστικών συμπεριφορών και απάνθρωπων πρακτικών, όσο και αν μας είναι ανυπόφορη, δεν σχετίζεται αιτιακά με την κοινωνική εξέγερση στη Γαλλία. Θεωρώ, δηλαδή, ότι υπό παρόμοιες συνθήκες κοινωνικής ματαίωσης άνδρες που ανετράφησαν με και (εμπνέονται από) διαφορετικές αξίες σεβασμού στον ΚΑΘΕ συνανθρώπο θα αντιδρούσαν με παρόμοιους τρόπους .
Δε νομίζω, πάντως, ότι και το αντίστροφο ισχύει κατά κανόνα, ότι δηλαδή οι συνθήκες κοινωνικού αποκλεισμού ευθύνονται καταρχήν για (ή ενισχύουν δραματικά) την κουλτούρα της βίας ενδο-κοινοτικά. Σε αυτήν την περίπτωση θεωρώ ότι υπό παρόμοιες συνθήκες (κοινωνικού αποκλεισμού) άνδρες με δημοκρατικές αντιλήψεις ως προς τα δικαιώματα των φύλων θα αντιδρούσαν με διαφορετικό τρόπο.
Ότι ο ενδο-κοινοτικός ρατσισμός πρέπει να καταδικάζεται ιδιωτικά και δημόσια, με όλους τους τρόπους και με την ίδια ένταση φωνής που καταδικάζεται και ο εξω-κοινοτικός ρατσισμός για μένα είναι αυτονόητο.
Εντυπωσή μου είναι ότι γίνεται
προσπάθεια, άθελά σας ίσως, να μειωθεί ένας ωραίος αγώνας που δεν είχε θρησκευτικά κίνητρα αλλά και ούτε και αυτά που γράφετε.
Βέβαια δεν είστε υποχρεωμενοι να αγαπάτε η να ερωτευτείτε τους μετανάστες αλλά μην γίνεστε και κυνικοί.
All colors are beutyfull but black is more beutyfull (updated)
Η Γαλλία φλέγεται
το Παρίσι καίγεται
Κοινωνικός αποκλεισμός, ανεργία, οικ. αβεβαιότητα, ρατσισμός, λογοκρισία, κρίση θεσμών και εκπαίδευσης, γεωγραφικός διαχωρισμός, περικοπή κοινωνικών δαπανών, είναι μερικές από τις αιτίες.
Τρείς γενιές μεταναστών, αφού χρησιμοποιήθηκαν, περιθωριοποιήθηκαν και στοιβάχτηκαν στα προάστεια των Γαλλικών πόλεων.
"Ο Σαρκοζί είναι αδίστακτος, αυτή τη φορά ξεπέρασε τα όρια". Eφαρμόζει ακροδεξιές ιδέες.
Αλλά τώρα θα εισπράξει.
"Οι μετανάστες δεν ανανεώνουν μόνο το γηρασμένο πληθυσμό της Ευρώπης.Συμβάλλουν αποφασιστικά και στην ανάπτυξη της οικονομίας..."
- Αποτελούν γέφυρες φιλίας και συνεργασίας με τις χώρες καταγωγής τους
- έφεραν μαζί τους τον πολιτισμό τους (μουσική, τραγούδια, χορός, γεύσεις κλπ)
- γέμισαν τα σχολεία παιδιά ειδικά στην ύπαιθρο χώρα
- Eργάζονται, είναι σε θέση να πληρώνουν τα έξοδα, να συμβάλουν στην οικονομική και κοινωνική ζωή της χώρας που ζουν.
- «Προσφέρουν πολλά στα ασφαλιστικά ταμεία και, αν θέλουμε να είμαστε αντικειμενικοί, απολαμβάνoυν λίγα. Δουλεύουν στις δύσκολες δουλειές και δεν ανταγωνίζονται τον Eλληνα εργαζόμενο, καθώς προσφέρουν τις υπηρεσίες του εκεί που το εγχώριο εργατικό δυναμικό «γυρίζει την πλάτη του».
Eπιδεικνύουν πείσμα και ιδιαίτερη ανθεκτικότητα, καθώς παρά το πολυδαίδαλο και σε αρκετές περιπτώσεις αποτρεπτικό πλαίσιο για νόμιμη παρουσία και δραστηριότητα στη χώρα που ζουν, τελικά... καταφέρνουν να νομιμοποιηθουν».
Ταραχές στο Παρίσι
Η φωτιά που σιγοκαίει...
ξεσηκώνει τους "άθλιους" του Παρισιού
γιά 8η ημέρα
γιά 10η ημέρα η εξέγερση εξαπλώνεται
12η ημέρα καταστολή
από μιά δειλή Δημοκρατία με νόμο του 1955 (13η ημέρα) με απαγορεύσεις κυκλοφορίας και παράνομες απελάσεις τη 14η ημέρα
15η ημέρα αστυνομική βία, συλλήψεις, ξυλοδαρμοί.
16η ημέρα λιγότερα καμένα αυτοκίνητα αλλά ο Σαρκοζί ρίχνει λάδι στη φωτιά, πυροδοτεί νέες εντάσεις(18η ημέρα).
Χωρίς αγώνες δεν υπάρχει πρόοδος.
Αύριο θα είναι μιά άλλη μέρα για τους "άθλιους" του Παρισιού.
Η σκέψη μας είναι μαζί τους
Αγαπητή den eimai fili toy mixali, το κακό είναι ότι στην Ελλάδα, στην καλύτερη των περιπτώσεων, τα τελικά όχι και τόσο αυτονόητα είναι μόνον σε θεωρητικό επίπεδο, γιατί στην πράξη συνήθως βασιλεύει άκρα του τάφου σιωπή.
Για παράδειγμα: πού διάβασες ποτέ στα ελληνικά ΜΜΕ ή στο ελληνόφωνο διαδίκτυο το παραμικρό για τον ομοφυλοφοβικό ρατσισμό της Νέας Παλαιστινιακής Αρχής ή τις δολοφονίες ομοφυλόφιλων από τον ΙΡΑ στη Βόρεια Ιρλανδία ή τις επί χρόνια εκτελέσεις τους στο Ιράν ή το κύμα ομαδικής φυγής τους από το Λίβανο; Μήπως είδες πουθενά σχολιασμένες τις πρόσφατες σχετικές δηλώσεις του αρχηγού της Hamas ή των αρχηγών των αντάρτικων ομάδων στο Ιράκ, που θα τις ζήλευε ακόμη και ο Χίτλερ;
Όχι, για να μη συκοφαντηθούν, υποτίθεται, τα απελευθερωτικά κινήματα, οι μουσουλμάνοι κλπ., γιατί κάποιοι θεωρούν ότι απλά πρόκειται για γραφικούς αρχαϊσμούς χωρίς ιδιαίτερη σημασία ή γιατί ανομολόγητα δεν διαφωνούν εν τέλει και τόσο. Εν τω μεταξύ, ζωές καταστρέφονται, άνθρωποι βασανίζονται, δυστυχούν και πεθαίνουν, ενώ γενιές ολόκληρες μεγαλώνουν πιστεύοντας ότι όλα αυτά είναι φυσιολογικά, εθνικά και θρησκευτικά συμφέροντα.
Λυπάμαι, αλλά προσωπικά θα περίμενα σε αυτές τις περιπτώσεις κάτι περισσότερο από τη σιωπηρή συναίνεση σχετικά με το εύρος της έννοιας του ρατσισμού.
ΥΓ. Αν επιμένω σε παραδείγματα με ομοφυλόφιλους είναι γιατί προτιμώ να μιλώ για πράγματα που ξέρω καλά κι από πρώτο χέρι. Ελπίζω να μην βρίσκομαι εκτός θέματος.
Λοιπόν, ακολουθώντας το παράδειγμα του Πάνου, θα φτιάξω και δυο-τρία ακόμη blogs για να σχολιάζουμε τα ποιήματα του Κοσμοπολίτη. Στο μεταξύ, ο erva cidreira έθεσε κάποια θέματα. Τα βρίσκουμε αδιάφορα, βαρετά ή δεν μας αφορούν; Ο Κοσμοπολίτης που μοιάζει να γνωρίζει καλά τη Μέση Ανατολή τι έχει να πει για τον "ομοφυλοφοβικό ρατσισμό της Παλαιστινιακής Αρχής";
Για τα όσα συμβαίνουν στο Ιράν, αρκετά διαφωτιστικό είναι το άρθρο με το οποίο ξεκίνησα το blog μου - ας μην θεωρηθεί παρακαλώ η αναφορά αυτή και όσες ακολουθήσουν γκρίζες διαφημίσεις διαδικτυακών τόπων - ενώ για τα όσα συμβαίνουν στην Παλαιστίνη θα αναρτήσω μέσα στην εβδομάδα σχετικό άρθρο. Για την περίπτωση του Λιβάνου έχει γράψει εδώ και καιρό το πάντα εξαιρετικό blog «Ομάδα G». Γι όσους ενδιαφέρονται πραγματικά να μάθουν περισσότερες λεπτομέρειες για το καθεστώς τρόμου που βιώνουν οι ομοφυλόφιλοι στη Μέση Ανατολή υπάρχει το αγγλόφωνο www.gaymiddleeast.com. Στα ελληνικά σχετικές ειδήσεις εμφανίζονται σε ημερήσια και εβδομαδιαία βάση στο site του gay βιβλιοπωλείου Πολύχρωμος Πλανήτης, απ’ όπου και η είδηση για την Χαμάς.
Κι επειδή πολλοί σχολιαστές με κάθε ευκαιρία τονίζουν ότι διακρίσεις υφίστανται άντρες και γυναίκες, ομοφυλόφιλοι και ετεροφυλόφιλοι ...αδιακρίτως, μια παρατήρηση: αν έχω καταλάβει καλά το παρόν άρθρο σχολιάζει τις διπλές, τριπλές ή πολλαπλές διακρίσεις που υφίστανται κάποιες ομάδες εξαιτίας ειδικότερων μορφών "ρατσισμού" και την ανάγκη εκδημοκρατισμού που πρέπει να υπάρξει παράλληλα με τα μέτρα ενάντια στον κοινωνικό αποκλεισμό αυτών των κοινοτήτων, ομάδων, μειονοτήτων ή όπως αλλιώς αποκληθούν. Αν κάνω λάθος, διορθώστε με.
Καλά τι έγινε εδώ; Πολύ κίνηση! Εχω μείνει λίγο πίσω, γι αυτό καταρχήν μια απάντηση που χρωστάω στο
erva_cidreira a dit…
(...) ειλικρινά δεν αντιλαμβάνομαι να έχει μεγάλη διαφορά το να σε εξευτελίζουν οι μπάτσοι γιατί είσαι αλγερινικής καταγωγής από το να είσαι το θύμα της σεξιστικής ή ομοφυλοφοβικής βίας των ανδρών (ή και γυναικών) της μειονότητας στην οποία ανήκεις, επειδή είσαι γυναίκα ή ομοφυλόφιλος. Εκτός, βέβαια, από το ότι στη δεύτερη περίπτωση δεν θα δεις να γίνονται διαδηλώσεις για χάρη σου, να σου αφιερώνονται πρωτοσέλιδα (...)
Ασφαλώς θα αστιεύεσαι. Ο,τι αναφέρεις είναι περίπου ο ορισμός της είδησης για τα γαλλικά ΜΜΕ.
Θα συμφωνήσω μαζί σου οτι οι δημοκρατίες του ανεπτυγμένου καπιταλισμού έχουν καταφέρει να αμβλύνουν, αν όχι να απαλείψουν, τις διακρίσεις που βασίζονται σε ο,τιδήποτε άλλο εκτός από την κοινωνική τάξη στην οποία ανήκει κανείς. Υπενθυμίζω τον τρόπο με τον οποίο (δεν) σχολιάστηκε η εκλογή ως δήμαρχου Παρισιού του Ντελανοέ: ούτε μία νύξη για τη δηλωμένη ομοφυλοφιλία του, μόνο ένα σχολιάκι 4 γραμμών στη δεξιά "Φιγκαρό" που επίχαιρε για την ωριμότητα και την ανεκτικότητα των Παριζιάνων... Τα υπόλοιπα ΜΜΕ το είχαν απολύτως δεδομένο, και προτιμούσαν να σχολιάζουν την πολιτική γραμμή του Ντελανοέ, τις συμμαχίες του και άλλα ουσιαστικά.
Το ζήτημα είναι τώρα γιατί δε φτάνει αυτή η δημοκρατική ανεκτική ατμόσφαιρα και στα μπανλιέ...
-Γιατί είναι υπανάπτυκτοι πατριαρχικοί σεξιστικοί πληθυσμοί, μοιάζεις να υπονοείς.
-Εγώ τώρα πιστεύω οτι αυτή η ατμόσφαιρα δεν απλώνεται στα μπανλιέ γιατί εκ κατασκευής έχει μεταθέσει τη σαπίλα της εκεί. Στο κάτω κάτω, οι μεγαλοαστοί (μεταξύ τους) είναι ίσως η πιό απελευθερωμένη ομάδα ανθρώπων στην σύγχρονη ιστορία: τι νόημα να δώσεις όμως στην έκφραση "φταίνε οι 'πληβείοι' για την καταπίεση των μειονοτήτων τους";
Κάπως έτσι θα απαντούσα στο γενικό ερώτημα της αναδρομικότητας στην καταπίεση των μειονοτήτων.
Οσο για το ειδικό ερώτημα με τις κοπέλλες και τις πρόσφατες ταραχές, παρακαλώ ρίχτε μια ματιά στο πρώτο σχόλιο που άφησα - να μην τα ξαναλέμε!
Μια διευκρίνιση μόνο για τον Κοσμοπολίτη: με παρεξήγησες. Τα ποιήματα είναι ευπρόσδεκτα, πολύ περισσότερο μάλιστα που αποδεικνύουν ότι εσύ έχεις το χαρέμι, όχι εγώ. Και δεν τίθεται θέμα "κατάχρησης φιλοξενίας", ισότιμο διάλογο κάνουμε, δεν ορίζω εγώ τους κανόνες του παιχνιδιού.
Ωραία! Αν τα ποιήματα είναι ευπρόσδεκτα, να δυο αποσπάσματα από ένα ποίημα του χιλιανού Pedro Lemebel! Το πρωτοδιάβασε σε ένα συνέδριο του κομμουνιστικού κόμματος της χώρας του και, φυσικά, μετά απ’ αυτό τον διέγραψαν.
Το αντιγράφω από την Ανθολογία Ομο-ερωτικών Ποιημάτων Η ΕΛΞΗ ΤΩΝ ΟΜΩΝΥΜΩΝ (Εκδ.Οδυσσέας).
ΔΙΑΚΗΡΥΞΗ
(µιλώ για τη διαφορά µου)
Δεν είµαι ο Παζολίνι που ζητά εξηγήσεις.
Δεν είµαι ο Γκίνσµπεργκ διωγµένος από την Κούβα.
Δεν είµαι µια αδερφή µεταµφιεσµένη σε ποιητή.
Δεν χρειάζοµαι µεταµφίεση.
Ιδού το πρόσωπό µου.
Μιλώ για τη διαφορά µου.
(...)
Ο ανδρισµός µου ήταν να µε αποδεχθώ διαφορετικό.
Ο ανδρισµός µου υπήρξε οδυνηρός,
γι’ αυτό δεν ανεβαίνω σ’ αυτό το τρένο
χωρίς να ξέρω πού πηγαίνει.
Εγώ δεν πρόκειται ν’ αλλάξω για χάρη του µαρξισµού
που τόσες φορές µε έχει απορρίψει.
Δεν χρειάζοµαι ν’ αλλάξω.
Είµαι πιο ανατρεπτικός από σένα.
Ούτε πρόκειται ν’ αλλάξω
γιατί ο καπιταλισµός είναι άδικος.
Στη Νέα Υόρκη οι αδερφές φιλιούνται στο δρόµο.
Αλλά αυτό αφήνω να το σκεφτείς εσύ,
που τόσο σ’ ενδιαφέρει,
για να µην πάει στράφι η Επανάσταση εντελώς.
Και σου δίνω αυτό το µήνυµα,
όχι για µένα.
Εγώ είµαι πια µεγάλος
και η ουτοπία σου είναι για τις µελλοντικές γενιές.
Υπάρχουν τόσα παιδιά που θα γεννηθούν
µε τις φτερούγες σπασµένες
κι εγώ θέλω να πετάξουν, σύντροφε.
Η επανάστασή σου
να τους δώσει ένα κοµµάτι κόκκινου ουρανού
για να µπορέσουν να πετάξουν.
Δημοσίευση σχολίου
<< Home