Tο σχέδιο του Zαρκάουι

Όλμοι, δηλητηριασμένα τρόφιμα και επαγγελματίες προβοκάτορες: η αλ-Κάιντα αποδεικνύει για άλλη μια φορά ότι μπορεί να χρησιμοποιήσει τα πιο πρωτότυπα όπλα για να σπείρει τον τρόμο και τον θάνατο.

Δεν χρειάζονται πάντα σύγχρονα ή βαριά όπλα για να προκληθεί μια σφαγή. Το απέδειξαν οι επιθέσεις της 11ης Σεπτεμβρίου, το απέδειξε και το προχθεσινό μακελειό στη γέφυρα του Τίγρη, όπου μια κραυγή ήταν αρκετή για να προκληθεί ένας φονικός πανικός. Θα μπορούσε να είναι τυχαίο, θα μπορούσε να είναι σύμπτωμα του γενικότερου κλίματος ανασφάλειας που επικρατεί στο Ιράκ, αν αυτή η κραυγή («Καμικάζι!») δεν συνοδευόταν από δύο ακόμα γεγονότα: την επίθεση με όλμους, λίγο νωρίτερα, εναντίον του ίδιου εκείνου πλήθους, και τον θάνατο 25 προσκυνητών από δηλητηριασμένα τρόφιμα. Οι σιίτες προσκυνητές βρήκαν έτσι τον ίδιο θάνατο που είχε βρει 1.200 χρόνια νωρίτερα ο ιμάμης Μούσα αλ-Καντίμ, τη μνήμη του οποίου είχαν συγκεντρωθεί εκείνη την ημέρα για να τιμήσουν. Ο συμβολισμός είναι ισχυρός, ο στόχος σαφής: να προκληθεί εμφύλιος πόλεμος μεταξύ σιιτών και σουνιτών, να οδηγηθεί στην έξοδο ο Αμερικανός Σατανάς και να πνιγεί η χώρα στο αίμα.

Κι ύστερα; Ποιος είναι ο απώτερος στόχος του Ζαρκάουι και των ανθρώπων του, που δεν τους ενδιαφέρει τόσο να σκοτώνουν Αμερικανούς όσο τους συνεργάτες τους, τους προδότες του Ισλάμ, τους αιρετικούς σιίτες; Όπως επισημαίνει η ιταλική εφημερίδα «Ιλ Ριφορμίστα», το όνειρο του Ιορδανού αρχιτρομοκράτη είναι στα ερείπια του Ιράκ να δημιουργηθεί ο σπόρος ενός μελλοντικού χαλιφάτου. Αυτό θα περιθωριοποιήσει σταδιακά τον κυριότερο ανταγωνιστή του, τον Αιγύπτιο χειρουργό Ζαουάχρι, και θα τον οδηγήσει στην ηγεσία της νέας αλ-Κάιντα. Για να επιτευχθεί αυτός ο στόχος, πρέπει να τιναχθεί στον αέρα όλη η ιστορία του δημοψηφίσματος για το Σύνταγμα. Άλλωστε, οι εγκέφαλοι της αλ-Κάιντα θεωρούσαν πάντα ότι ο πόλεμος εναντίον του εχθρού διεξάγεται στο πεδίο της μάχης και όχι στις κάλπες, πολύ περισσότερο μάλιστα που αυτές οι κάλπες στήνονται σε μια «ειδωλολατρική δημοκρατία».

Φαίνεται όμως πως υποτίμησαν την ωριμότητα του αντιπάλου. Παρ' όλο που οι τρομοκράτες (ή η «ιρακινή αντίσταση» όπως τους αποκαλούμε στην Ελλάδα) δεν έχουν αφήσει σιιτικό τζαμί ή θρησκευτική τελετή που να μην τα πνίξουν στο αίμα, οι ηγέτες των σιιτών επιμένουν να απευθύνουν εκκλήσεις για ψυχραιμία και αυτοσυγκράτηση. Το κάνει κάθε φορά ο μεγάλος αγιατολάχ Αλί αλ-Σιστάνι, το έκανε προχθές και ο σιίτης πρωθυπουργός Ιμπραήμ αλ-Τζαφάρι. Την ίδια ώρα, φαίνεται να επανεξετάζουν και οι σουνίτες τη στάση τους απέναντι στο Σύνταγμα. Παρά τις σφαγές, παρά τα εγκληματικά λάθη των δυνάμεων κατοχής, παρά τις απίστευτες δοκιμασίες στις οποίες υποβάλλονται καθημερινά, οι Ιρακινοί δείχνουν αξιοθαύμαστη υπομονή και αντοχή. Και δίνουν μαθήματα προς όλες τις κατευθύνσεις.