Τρίτη, Σεπτεμβρίου 20, 2005

Ο «καγκελάριος των μίντια» πέθανε



Χάρις στο πείσμα, το πάθος και την αισιοδοξία αυτού του ανθρώπου, η Γερμανία γλιτώνει από έναν νεοφιλελεύθερο συνασπισμό που θα άλλαζε τις ισορροπίες στην Ευρώπη. Αλλά η προχθεσινή του εμφάνιση στην τηλεόραση ήταν απροσδόκητα προκλητική.

Στις ταινίες επιστημονικής φαντασίας, γράφει ο Γερμανός συγγραφέας Αρνο Βίντμαν στο χθεσινό φύλλο της εφημερίδας Μπερλίνερ Τσάιτουνγκ, υπάρχει μια στιγμή όπου το ρομπότ, που υποκρινόταν ώς τότε πως είναι άνθρωπος, επιτέλους αποκαλύπτεται. Μια τέτοια στιγμή έζησαν όσοι παρακολούθησαν τον Γκέρχαρντ Σρέντερ στο στρογγυλό τραπέζι των πολιτικών αρχηγών που οργάνωσε το κανάλι ARD το βράδυ της Κυριακής. Ξαφνικά, ο απερχόμενος καγκελάριος άρχισε να ξετυλίγει την προεκλογική του ομιλία. Κανείς και τίποτα δεν μπορούσε να τον σταματήσει. Δεν πρόφερε εκείνος τις προτάσεις - εκείνες τον πρόφεραν. Έμοιαζε να έχει μεθύσει από τη νίκη του, και αυτή η νίκη να μην του φτάνει, αλλά να θέλει να πατήσει και να λειώσει την αντίπαλό του, μαζί με όλους όσοι είχαν τολμήσει να τον αμφισβητήσουν: τα ινστιτούτα δημοσκοπήσεων, τους δημοσιογράφους, τους ψηφοφόρους των άλλων κομμάτων. Κι όταν οι παρουσιαστές της εκπομπής του επισήμαναν ότι το κόμμα του δεν είχε νικήσει, τους κατηγόρησε ότι ήταν κι αυτοί μέρος της συνωμοσίας κατά της σοσιαλδημοκρατίας. Εκείνη τη στιγμή, λέει ο Βίντμαν, ο άνθρωπος που ήταν γνωστός ως «καγκελάριος των μίντια» πέθανε. Αν του έχουν μείνει φίλοι, θα πρέπει να τον οδηγήσουν σε καμιά κλινική για αποτοξίνωση.

Παρόμοιες σκηνές είχε γνωρίσει παλιότερα η γερμανική τηλεόραση με τη συμμετοχή στην ίδια εκπομπή του Φραντς Γιόζεφ Στράους. Ο τότε ακροδεξιός ηγέτης της Βαυαρίας ήταν μεθυσμένος και ψέλλιζε. Ουσιαστικά, όμως, ήταν μια άλλη εκδοχή του εαυτού του. Ήταν ο γνωστός εξτρεμιστής. Στην περίπτωση του Σρέντερ, τα πράγματα ήταν διαφορετικά. Ίσως ο καγκελάριος να είχε μια πληροφορία. Ίσως η άγρια χαρά του να οφειλόταν σε μια μυστική δημοσκόπηση, που τελικά δεν επαληθεύτηκε. Αναρωτιέται όμως κανείς τι θα γινόταν αν επαληθευόταν, αν την ώρα της συζήτησης κάποιος γλιστρούσε ένα χαρτάκι στους παρουσιαστές που έγραφε ότι οι Σοσιαλδημοκράτες κέρδισαν την πρώτη θέση. Θα σηκωνόταν άραγε ο Σρέντερ και θα μοίραζε χαστούκια;

Ένα βράδυ του 1982, σε ηλικία 38 ετών, ο Σρέντερ είχε μεθύσει πραγματικά και είχε συλληφθεί να κτυπά με μανία την πόρτα της καγκελαρίας στη Βόννη και να φωνάζει: «Θέλω να μπω εδώ μέσα!» Δεκαέξι χρόνια αργότερα, τα κατάφερε. Όπως συνήθιζε να λέει, για να κυβερνήσει του φτάνουν τρία πράγματα: η «Μπιλντ» (η μεγαλύτερη σε κυκλοφορία εφημερίδα της Γερμανίας, με 4 εκατομμύρια φύλλα), η «Μπιλντ της Κυριακής» και το χαζοκούτι. Κυβέρνησε. Χόρτασε. Τώρα που πέτυχε τον τελευταίο του στόχο - να γλιτώσει τη χώρα του από τους εξτρεμιστές - ίσως είναι καιρός να «βγει από εκεί μέσα» και να χαρεί την οικογένειά του. Το κόμμα του έχει ικανότατα στελέχη που μπορούν να τον διαδεχθούν.




18 Comments:

At 20/9/05 12:03 μ.μ., Blogger Μαύρο πρόβατο said...

Ο Κον-Μπεντίτ, σε μια νηφάλια εκτίμηση του εκλογικού αποτελέσματος και των συνεπειών του (συνέντευξη στη χτεσινή Μοντ) προτείνει συνασπισμό των δύο μεγάλων κομμάτων, αλλά χωρίς το Σρέντερ ή τη Μέρκελ στην καγγελαρία. "Εχασαν και οι δυό τους", αναφέρει, "γι'αυτό κανείς τους δεν μπορεί να γίνει καγγελάριος".

 
At 20/9/05 12:45 μ.μ., Blogger Μιχάλης Μητσός said...

Μπα, έγινε "νηφάλιος" ο προδότης της επανάστασης; Και η σημερινή Μπιλντ, πάντως, γράφει ότι ο Σρέντερ προσφέρεται να παραιτηθεί αν κάνει το ίδιο και η Μέρκελ, ώστε να δημιουργηθεί ένας "μεγάλος συνασπισμός" με άλλον (δεξιό) καγκελάριο.

 
At 20/9/05 1:14 μ.μ., Blogger Κωστής Γκορτζής said...

Δεν νομίζω ότι ισχυρίζεται κάτι τέτοιο ο Μ.Π.
Αλλά γιατί σώνει και καλά να βρεθεί λύση με το ΠΑΡΟΝ αποτέλεσμα;
Έχασαν μόνο οι αρχηγοί ή και τα κόμματα;

 
At 20/9/05 3:08 μ.μ., Anonymous Ανώνυμος said...

Λίγο άσχετο αλλά νομίζω ότι θα ενδιαφέρει: ρίχτε μιά ματιά στο blog του Jeff Wells: http://rigorousintuition.blogspot.com/

 
At 20/9/05 3:08 μ.μ., Anonymous Ανώνυμος said...

Λίγο άσχετο αλλά νομίζω ότι θα ενδιαφέρει: ρίχτε μιά ματιά στο blog του Jeff Wells: http://rigorousintuition.blogspot.com/

 
At 20/9/05 3:49 μ.μ., Blogger Κωστής Γκορτζής said...

Κα-τα-πλη-κτι-κό!
Περιμένω σχόλια Μ.Π. για την αντίσταση των Βρετανών κατά των προδοτών Ιρακινών (αυτό κι αν είναι τσίγκλισμα).
Αλλά κι ο Μιχάλης να πάρει θέση για τους τρομοκράτες Βρεταννούς που δρούν ενάντια στο Βρεταννικό σχέδιο για Σύνταγμα στο Ιράκ!

 
At 20/9/05 5:36 μ.μ., Anonymous Ανώνυμος said...

σιγα τα ωα...η παλαβομαρα δεν εχει συνορα.....

 
At 20/9/05 6:16 μ.μ., Blogger Μιχάλης Μητσός said...

Ρε παιδιά, πολύ κατασκοπευτικό μυθιστόρημα μού μοιάζει, και δεν επιβεβαιώνεται από πουθενά. Μήπως οι συνάδελφοι του "Νέα Κίνα" κάτι δεν κατάλαβαν;

 
At 20/9/05 6:54 μ.μ., Blogger Μαύρο πρόβατο said...

(Δεν την είδα ακόμα τη διεύθυνση που στέλνει ο ανώνυμος): Μιχάλη, ποτέ δεν διανοήθηκα να κατηγορήσω το Danni για προδοσία της (ποιάς;;) επανάστασης - και είμαι σίγουρος οτι όσοι το κάνουν, δεν του αναγνωρίζουν το ελαφρυντικό της σύγχισης ;-)))

 
At 20/9/05 7:35 μ.μ., Blogger Μαύρο πρόβατο said...

Εχοντας δει το link του ανώνυμου, νομίζω οτι μάλλον καλά κατάλαβαν οι δημοσιογράφοι της "Νέας Κίνας": δείτε και τους συναδέλφους τους του BBC
http://news.bbc.co.uk/2/hi/middle_east/4264614.stm
Δεν νομίζω οτι εκπλήττουν τέτοιου είδους "προβοκάτσιες", ειδικά από τους σπεσιαλίστες άγγλους! Διακόσια χρόνια τέχνη είναι αυτή...
Από την άλλη, αξίζει να σημειωθεί οτι υπάρχει σιιτική αντίσταση στους εισβολείς και το κατοχικό καθεστώς, καθώς και η δήλωση του ανώτερου σιίτη κληρικού που υποστηρίζει οτι ο Ζαρκάουι είναι εδώ και πολύ καιρό νεκρός!

 
At 20/9/05 7:43 μ.μ., Blogger Μαύρο πρόβατο said...

Συγνώμη για την κατάχρηση του χώρου. Ιδού η συνέντευξη του σιίτη κληρικού, που δημοσιεύτηκε την περασμένη βδομάδα στη Μοντ:
Cheikh Jawad Al-Khalessi, imam chiite de la grande mosquée Al-Kazemiya de Bagdad
"Abou Moussab Al-Zarkaoui est mort. Son nom est utilisé par les occupants pour rester en Irak"

Propos recueillis par Michel Bôle-Richard
Cheikh Jawad Al-Khalessi est imam chiite de la mosquée Al-Kazemiya, à Bagdad, et doyen de l'école religieuse attenante. Il est de passage à Paris après la rencontre interreligieuse de Sant'Egidio, à Lyon.
Abou Moussab Al-Zarkaoui a déclaré la "guerre totale" aux chiites et perpétré le massacre le plus sanglant à Bagdad, mercredi 14 septembre, depuis le début de la guerre en Irak. Que pensez-vous de cette déclaration ?

Je ne pense pas qu'Abou Moussab Al-Zarkaoui existe en tant que tel. C'est seulement une invention des occupants pour diviser le peuple car il a été tué dans le nord de l'Irak au début de la guerre alors qu'il se trouvait avec le groupe d'Ansar Al-Islam, dans le Kurdistan. Sa famille, en Jordanie, a même procédé à une cérémonie après sa mort. Abou Moussab Al-Zarkaoui est donc un jouet utilisé par les Américains, une excuse pour poursuivre l'occupation. C'est un prétexte pour ne pas quitter l'Irak.

Mais pourquoi déclarer la "guerre totale" aux chiites ?

Afin de les rapprocher des forces d'occupation. De cette manière, les chiites vont trouver refuge auprès des Américains plutôt que de rejoindre la résistance. Car les chiites participent à la résistance au sud, comme en témoignent les récents attentats commis, notamment, à Bassora.

Pourtant, il vient d'être annoncé que Nadjaf était passée sous le contrôle des forces irakiennes et que d'autres villes du Sud allaient suivre ?

Ce n'est pas vrai. C'est juste un effet d'annonce pour les médias. En réalité, les forces irakiennes ne contrôlent pas la situation et les troupes d'occupation restent à la périphérie pour intervenir dès qu'il y a des problèmes.

Le projet de Constitution adopté sera soumis à un référendum le 15 octobre. Qu'en pensez-vous ?

C'est un texte adopté à la hâte pour répondre à l'agenda des Américains. Il ne reflète pas les espoirs du peuple irakien, qui est plus préoccupé par sa survie au jour le jour et sa sécurité. Le projet a été concocté dans la "zone verte", à Bagdad, sous la houlette de l'ambassadeur américain. Comme l'a dit un spécialiste britannique de l'Irak : "La Constitution, c'est comme si on s'occupait de ranger les transats sur le pont du Titanic en train de couler" . Or l'Irak est en train de sombrer.

Le référendum sera-t-il un succès, comme l'ont été les élections du 30 janvier ?

Personnellement, j'appelle au boycottage, mais si mes concitoyens décident d'aller voter "non", nous ne nous y opposerons pas. De toute façon, -George- Bush a déja préparé sa déclaration affirmant que cette consultation a été un succès et un progrès sur le chemin de la démocratie. Mais qu'est-ce que cela va changer pour l'Irak ?

Quelle est la position du grand ayatollah Ali Al-Sistani sur ce référendum ?

Il n'a pas encore pris position. Ceux qui sont en faveur du processus vont tenter de l'utiliser pour inciter la population à voter. Il peut dire "oui" ou ne pas parler. Pour le 30 janvier, il avait soutenu les élections, mais le peuple irakien n'en pas tiré les effets escomptés et les promesses n'ont pas été tenues. Depuis, la situation n'a fait qu'empirer. Ceux qui ont été élus sont plus préoccupés par leur place et par leur bien-être que par celui du peuple. La corruption est généralisée. Même le budget de la reconstruction n'a pu commencer à être réalisé.

Ibrahim Al-Jaafari est un mauvais premier ministre comme il est un mauvais docteur. Ce n'est pas comme votre Pétain, qui a été un bon général avant d'être un mauvais politicien...

Alors, à votre avis, quelles sont les solutions pour sauver l'Irak ?

Première chose : un calendrier de retrait des troupes. Deuxièmement : mettre les compétences nationales sous la supervision de l'ONU au service du pays, et non plus des politiciens. Troisièmement : un dialogue national avec l'organisation d'élections sous supervision internationale. Si l'occupation continue, la situation ne va qu'empirer et les irakiens rejoindront de plus en plus la résistance.

 
At 20/9/05 8:18 μ.μ., Anonymous Ανώνυμος said...

Τι γνωμη εχει ο σιιτης κληρικος για τις κατα του πολεμου θεσεις της λε μοντ? θα ηταν πιστευω ακρως ενδιαφερουσες αν τις γνωριζαμε......

επισης δινετε μεγαλη ιδεολογικη σημασια (μην μου πειτε οτι ενδιαφερεστε για τους ιρακινους γιατι θα βροντογελασω) σε ενα γεγονος ανευ ουσιας,
γιατι δεν μου απαντατε στην παρακατω ερωτηση:
τι οφελος θα ειχαν οι βρεταννοι απο μια τετοια προβοκατσια?

 
At 21/9/05 8:35 π.μ., Blogger Κωστής Γκορτζής said...

Ό,τι όφελος έχουν δυό αιώνες τώρα που διαιρούν τους Άραβες "τσιγκλώντας" εμφύλιους.

 
At 21/9/05 2:00 μ.μ., Anonymous Ανώνυμος said...

ακομα και ενα μικρο παιδι θα καταλαβαινε οτι οι αναταραχες στο Ιρακ δεν συμφερουν κανεναν και πολυ περισσοτερο αγγλους και αμερκανους, εσεις το χαβα σας...

 
At 21/9/05 2:52 μ.μ., Blogger Κωστής Γκορτζής said...

Επειδή μπερδεύομαι ποιός είναι ποιός, είτε μας δουλεύει ο anonymous, είτε προβοκάρεται από άλλον με το ίδιο μη όνομα...
Φανταστείτε χαρά που θα κάνουν οι Αμερικάνοι αν ξαφνικά δεν χρειάζονται τη στρατιωτική τους μηχανή και τους ανθρώπους που την επανδρώνουν και διατάξουν την επιστροφή τους στην Αμερική!
Φανταστείτε τη χαρά τους να ηρεμήσει το Ιράκ, το Ιράν, η Βενεζουέλα, η Κολομβία, το Μεξικό και να αρχίσουν να πωλούν το πετρέλαιό τους σε ΕΥΡΩ!
Τότε ο, πώς τον είπαμε τον Γαλλοδιανοούμενο; Κοντ, θα σχίσει τα βρακιά του που δεν πρόβλεψε την πτώση της Αυτοκρατορίας σε 24 ώρες.
Και, Μ.Π., είπαμε, υπάρχουν και ημίαιμοι που από τα Γαλλικά γνωρίζουν τα απαραίτητα για "αντρικές" συζητήσεις, δηλ. για αυτοκίνητα και γυναίκες. Ξέρω, μεγάλο το κείμενο, αλλά δώσε έστω περίληψη στα Ελληνικά, Αγγλικά ή και Ιταλικά.
Ο ΓαλλοΓερμανικός άξονας (Μητσός-Μ.Π.) ας σεβαστεί και τον πτωχό Νότο.

 
At 21/9/05 4:52 μ.μ., Blogger Μιχάλης Μητσός said...

Συμφωνώ και υπερθεματίζω. Επειδή μάλιστα δεν καταλαβαίνω γερμανικά, προτείνω ο ΜΠ να μας κάνει καθημερινά και μια ανασκοπησούλα των σοβαρών σελίδων του γερμανικού Τύπου. Απ'ό,τι ξέρω, χρόνο έχει.

 
At 21/9/05 6:35 μ.μ., Blogger Μαύρο πρόβατο said...

Τέρμα τα δίφραγκα φίλτατοι :-( Η χρονιά άρχισε και το μαύρο πρόβατο θα περιορίσει στο μίνιμουμ τη συμμετοχή του στην πάντα ενδιαφέρουσα συζήτηση στο μπλογκ του Μιχάλη.

 
At 23/9/05 1:50 μ.μ., Anonymous Ανώνυμος said...

Είμαι αυτός που έστειλά το link και το μόνο που ήθελα να πω είναι ότι μου φάνηκε αρκετά ενδιαφέρον σε συνάρτηση με την δημοσιγραφική βάση του. Τώρα τί ακριβώς συμβαίνει επαφίεται στην αξιολογική κρίση του καθενός που μακράν απέχει από τη γεγονοτική σφαίρα. Είμαι άλλος ανώνυμος και πολύ απλά είμαι ανώνυμος γιατί δεν εκφέρω καμία κρίση...

 

Δημοσίευση σχολίου

<< Home