Η χώρα της Βig Μother

Η Αμερική είναι η χώρα της ατομικής πρωτοβουλίας, της εφευρετικότητας και της επιβράβευσης των ιδεών. Η Αμερική είναι η χώρα της ανασφάλειας, της παρακολούθησης και των καρφωμάτων. Του Big Brother και τώρα της Big Mother.

Η Τζιλ Σταρισέφσκι ζει στη Νέα Υόρκη, έχει δύο παιδιά, είναι δικαστής και ειδικεύεται σε υποθέσεις σεξουαλικών εγκλημάτων και κακοποίησης παιδιών. Μια μέρα που περπατούσε σε ένα πάρκο του Μανχάταν είδε δύο κοριτσάκια που έπαιζαν χωρίς επιτήρηση. Παραξενεύτηκε, ανησύχησε και τα παρακολούθησε μέχρι που πήγαν και βρήκαν μια γυναίκα απορροφημένη στο βιβλίο της. Ήταν η γυναίκα που (υποτίθεται ότι) τα πρόσεχε. Η Τζιλ έγινε έξαλλη. Κι επειδή είναι πρακτικός άνθρωπος, όπως άλλωστε οι περισσότεροι Αμερικανοί, σκέφτηκε να αξιοποιήσει αυτή την εμπειρία αφενός για να κινητοποιήσει την κοινωνία, αφετέρου για να κερδίσει χρήματα.

Πριν από τρεις εβδομάδες, γράφει η Λιμπερασιόν, η Αμερικανίδα δικαστής εγκαινίασε την ιστοσελίδα howsmynanny. com. Πληρώνοντας ετήσια συνδρομή (50 δολάρια τον πρώτο χρόνο) οι γονείς παραλαμβάνουν μια πινακίδα με το όνομα του site και έναν αριθμό, την οποία προσαρμόζουν στο καροτσάκι του μωρού. Όποιος περαστικός διαπιστώσει επικριτέα συμπεριφορά της νταντάς, όπως για παράδειγμα ότι μιλάει πολλή ώρα στο τηλέφωνο, δεν έχει ντύσει το παιδί αρκετά ζεστά ή το τραβάει βίαια από το χέρι για να πάει πιο γρήγορα, μπορεί να το αναφέρει σε αυτή την ιστοσελίδα, μαζί με το όνομά του, την ημέρα και την ώρα της παρατήρησής του. Στη συνέχεια, οι γονείς λαμβάνουν σχετική «έκθεση» με το ηλεκτρονικό ταχυδρομείο τους.

Η Διεθνής Ένωση Νταντάδων έσπευσε να καταγγείλει αυτή την πρωτοβουλία, εκφράζοντας την ανησυχία ότι πολλοί άνθρωποι θα χάσουν τη δουλειά τους. «Πού βρίσκονται τα όρια μιας επικριτέας συμπεριφοράς;» αναρωτιέται η πρόεδρος της Ένωσης Πατ Κάσιο. Η Σταρισέφσκι απαντά ότι η ιστοσελίδα της λειτουργεί περισσότερο με αποτρεπτικό τρόπο και συμβάλλει στον εποικοδομητικό διάλογο. Όπως ισχυρίζεται, το ότι τοποθετεί κάποιος αυτή την πινακίδα στο καροτσάκι του παιδιού του δεν σημαίνει ότι δεν εμπιστεύεται τη γυναίκα στην οποία έχει αναθέσει την επίβλεψή του. Όλοι οι εργαζόμενοι ελέγχονται: αν οι αστυνομικοί φορούν διακριτικά, γιατί όχι και οι νταντάδες; Όταν τη ρωτούν ποια είναι μέχρι στιγμής η ανταπόκριση των γονέων, αρνείται να απαντήσει επικαλούμενη το απόρρητο. Ήδη έχει αρχίσει, πάντως, να επεκτείνει την ιδέα της στο εξωτερικό: πολλές πινακίδες έχουν σταλεί στη Χιλή. Όλες με το ίδιο χαρακτηριστικό σύμβολο, ένα μάτι όπου τη θέση της κόρης κατέχει ένα καροτσάκι.

Η ιδέα θα μπορούσε να βρει μιμητές και σε άλλα επίμαχα πεδία. Τα αυτοκίνητα και τα φορτηγά, για παράδειγμα, θα μπορούσαν να φέρουν μια πινακίδα όπως howsmydriver, που θα επιτρέπει τη βαθμολόγηση των οδηγών τους από άλλους οδηγούς ή περαστικούς. Θα μπορούσε μάλιστα να το δοκιμάσει πρώτη η δική μας κυβέρνηση, αφού η ιδέα για υπέρογκη αύξηση των προστίμων μάλλον δεν της περνάει.