Τα στοιχεία είναι απόρρητα

Το επιχείρηµα του Ζεκερίγια Οζ είναι πραγµατικά αποστοµωτικό. Η πρόσφατη σύλληψη δηµοσιογράφων στο πλαίσιο των ερευνών για την υπόθεση Εργκένεκον, δήλωσε ο τούρκος εισαγγελέας που είναι υπεύθυνος για τις έρευνες, δεν έχει σχέση µε τις επαγγελµατικές τους δραστηριότητες, αλλά µε στοιχεία που έχουν προκύψει εναντίον τους και δεν µπορούν να δηµοσιοποιηθούν λόγω του απορρήτου των ερευνών!

Το τελευταίο κύµα συλλήψεων έγινε την περασµένη Πέµπτη. Ανάµεσα στους δηµοσιογράφους που συνελήφθησαν ήταν ο Νεντίµ Σενέρ και ο Αχµέτ Σικ, που έχουν γίνει διεθνώς γνωστοί για τις αποκαλύψεις τους στον τοµέα των ανθρωπίνων δικαιωµάτων. Η κατηγορία που αντιµετωπίζουν είναι ότι ανήκαν στο «µιντιακό σκέλος» του δικτύου Εργκένεκον, το οποίο επιχείρησε µε διάφορους τρόπους την περασµένη δεκαετία να υπονοµεύσει, αποσταθεροποιήσει και ανατρέψει την κυβέρνηση Ερντογάν. Οι έρευνες για την υπόθεση αυτή, όπως και για την εξίσου σκοτεινή υπόθεση «Βαριοπούλα», δεν έχουν οδηγήσει µέχρι στιγµής πουθενά. Τα στοιχεία των ανακριτικών αρχών είναι «απόρρητα». Καθόλου απόρρητα δεν είναι όµως ορισµένα στοιχεία που αφορούν τους συλληφθέντες δηµοσιογράφους.

Εχουµε και λέµε λοιπόν. Ο Σικ ήταν µέλος της δηµοσιογραφικής οµάδας που αποκάλυψε πρώτη το ηµερολόγιο ενός πρώην ναυάρχου ο οποίος εµπλέκεται στην Εργκένεκον. Μπήκε όµως στο µάτι των αρχών όταν ασχολήθηκε µε τις δραστηριότητες του Φετχουλάχ Γκιουλέν, ενός ιµάµη που ζει στην Πενσιλβάνια και φέρεται να ελέγχει τις τουρκικές δυνάµεις ασφαλείας. Το βιβλίο του «Ο στρατός του Ιµάµη» επρόκειτο να εκδοθεί σύντοµα. Ο Σενέρ, πάλι, έχει παραπεµφθεί σε δίκη για ένα άλλο βιβλίο όπου προβαίνει σε ενοχλητικές αποκαλύψεις για τη συνενοχή των δυνάµεων ασφαλείας στη δολοφονία του αρµενικής καταγωγής τούρκου δηµοσιογράφου Χραντ Ντινκ το 2007.

Εκτός από αυτούς τους δύο, τον περασµένο µήνα, κλείστηκαν στη φυλακή και τρεις ρεπόρτερ της ιστοσελίδας OdaTV, που ειδικεύεται στην αποκάλυψη καταχρήσεων της αστυνοµίας. Τα γεγονότα αυτά έχουν συµβάλει στη δηµιουργία ενός κλίµατος τροµοκρατίας. «Οι νεαροί δηµοσιογράφοι δεν τολµούν να κάνουν ερωτήσεις για τον πρωθυπουργό και τους υπουργούς γιατί φοβούνται ότι θα χάσουν τις ταυτότητές τους και θα τους απαγορευτεί η πρόσβαση στα µπρίφινγκ», έγραψε ο Μουράτ Γετκίν, ένας βετεράνος σχολιαστής της εφηµερίδας Ραντικάλ. Ο ίδιος ο Ερντογάν έχει κάνει αγωγές εναντίον πολλών σκιτσογράφων και δηµοσιογράφων, ενώ πρόσφατα απαίτησε την παραποµπή σε δίκη ενός 22χρονου φοιτητή επειδή ενοχλήθηκε από µια παρατήρησή του σε ένα µπλογκ. Η στάση αυτή έχει προκαλέσει την αντίδραση τόσο των οργανώσεων υπεράσπισης των ανθρωπίνων δικαιωµάτων όσο και του ίδιου του αµερικανού πρεσβευτή (τον οποίο ο Ερντογάν χαρακτήρισε λόγω των αντιδράσεων αυτών «ερασιτέχνη»).

Ολα αυτά δεν σηµαίνουν ότι η Τουρκία οδεύει προς ένα ισλαµιστικό κράτος. Οπως γράφει στους Φαϊνάνσιαλ Τάιµς ο Ντάνι Ρόντρικ, η λογοκρισία, η αυθαιρεσία και ο αυταρχισµός παραπέµπουν περισσότερο σε µια µεσανατολική εκδοχή της Ρωσίας. Σίγουρα πάντως δεν χαρακτηρίζουν µια χώρα που θέλει να ενταχθεί στην ευρωπαϊκή οικογένεια.