Βαρόνος του Νόρθστεντ

Ο τίτλος είναι από µόνος του επιβλητικός: «∆ιαχειριστής της Κορόνας και Βαρόνος της Επαυλης του Νόρθστεντ». Εύκολα µπορούµε να φανταστούµε να κουβαλάει αυτόν τον τίτλο κάποιος από τους ψωνισµένους άγγλους ευγενείς. Πολύ πιο δύσκολα όµως θα σκεφτόµασταν να «διαχειρίζεται την Κορόνα» ο… πρόεδρος του Σιν Φέιν Τζέρι Ανταµς. Αλλά ας πάρουµε τα πράγµατα από την αρχή.

Ο Ανταµς αποφάσισε να παραιτηθεί από την έδρα του στο Κοινοβούλιο του Ουεστµίνστερ προκειµένου να θέσει υποψηφιότητα στις εκλογές που θα πραγµατοποιηθούν σε λίγες εβδοµάδες στην Ιρλανδική ∆ηµοκρατία. Λογάριαζε όµως χωρίς έναν νόµο του 1642 (!), ο οποίος ορίζει ότι ο µόνος τρόπος να παραιτηθεί κάποιος από το βρετανικό Κοινοβούλιο είναι να δεχθεί µια αµειβόµενη θέση στην υπηρεσία της Κορόνας. Το υπουργείο Οικονοµικών αποφάσισε λοιπόν να του χορηγήσει τον παραπάνω τίτλο. Και κανείς δεν θα είχε πάρει χαµπάρι αυτή τη γελοιότητα (ίσως ούτε ο ίδιος ο Ανταµς) αν δεν είχε καταθέσει σχετική επερώτηση ένας βουλευτής από τη Βόρεια Ιρλανδία. «∆εν είµαι σίγουρος ότι ο Τζέρι Ανταµς είναι ενθουσιασµένος µε τη νέα του θέση», σάρκασε ο πρωθυπουργός Ντέιβιντ Κάµερον, προκαλώντας τα γέλια των βουλευτών του. «Με ικανοποιεί όµως ότι τηρήθηκε η παράδοση».

Ο Ανταµς δεν άργησενα σηκώσειτο γάντι. Με γραπτή του δήλωση βεβαιώνει ότι ουδέποτε του προτάθηκε αυτός ο τίτλος, κατηγορεί τον πρωθυπουργό ότι είπε ψέµατα και αποκαλύπτει ότι ο γραµµατέας της Ντάουνινγκ Στριτ του τηλεφώνησε και του ζήτησε συγγνώµη. «Αν και σέβοµαι το δικαίωµα των βουλευτών να διατηρούν τα δικά τους πρωτόκολλα και συστήµατα, όσο ακατανόητα κι αν φαίνονται στον υπόλοιπο κόσµο και ιδιαίτερα στους Ιρλανδούς, νοµίζω πως ο πρωθυπουργός δεν θα έπρεπε να υποστηρίζει ψεύδη και ανακρίβειες», τονίζει.

Ο κυνισµός περισσεύει και στις δύο πλευρές, σχολιάζει ο ανταποκριτής της «Ελ Παΐς» στο Λονδίνο. Η βρετανική πλευρά διατηρεί σε ισχύ έναν αρχαϊκό νόµο, ο οποίος έτσι κι αλλιώς δεν εφαρµόζεται ως έχει, αφού η «αµειβόµενη θέση» δεν περιλαµβάνει αµοιβή! Ο πρωθυπουργός χρησιµοποιεί αυτόν τον νόµο για να ειρωνευτεί έναν πολιτικό του αντίπαλο. Ο τελευταίος, πάλι, παραιτείται από µια έδρα την οποία δεν κατέλαβε ποτέ (αφού αρνιόταν να ορκιστεί στη βασίλισσα), χωρίς σε τελευταία ανάλυση να είναι υποχρεωµένος να το κάνει: τόσοη ιρλανδική όσο και η βρετανική νοµοθεσία επιτρέπουν να είναι κανείς βουλευτής και στις δύο χώρες. Ο συµβολισµός όµως δεν του άρεσε. Επιπλέον, ο στόχος του είναι υψηλός: καθώς το Σιν Φέιν συµµετέχει ήδη στην κυβέρνηση στον Βορρά, είναι ώρα να αποκτήσει µεγαλύτερη επιρροή (και ενδεχοµένως να λάβει µέρος σε µια κυβέρνηση συνασπισµού) και στον Νότο. Κι ίσως έτσι να εκπληρωθεί µια µέρα το όνειρο για µια ενωµένη Ιρλανδία.

Προς το παρόν, βέβαια, η Ιρλανδική ∆ηµοκρατία πρέπει να αποφύγει τη χρεοκοπία.