Η εκδίκηση του twitter

Στην αρχή δεν το είχε πάρει κανείς στα σοβαρά. Μπροστά στο facebook, ήταν κάτι σαν φτωχός συγγενής. Κάποια στιγµή έφτασαν να ανακοινώσουν και τον θάνατό του. Αλλά τώρα το twitter παίρνει την εκδίκησή του.

Η αλήθεια είναιπως όταν οι Ιρανοί (και οι Ιρανές!) χρησιµοποίησαν αυτό το µέσο για να οργανώσουν διαδηλώσεις διαµαρτυρίας µετά τις προεδρικές εκλογές της βίας και της νοθείας,ορισµένοι αναλυτές αναρωτήθηκαν αν το twitter µπορεί να αλλάξει τον κόσµο. «Οχι», ήταν η οµόφωνη απάντηση ότανοι αρχές µπλοκάρισαν την ιστοσελίδα κι έριξαν στη φυλακή όσους απότους οργανωτές µπόρεσαν να εντοπίσουν. Και είναι αλήθεια ότι αν ο κόσµος άλλαζε τόσο εύκολα, ταπράγµατα θα ήταν πολύ πιο εύκολα – ή πολύ εφιαλτικά (το πιθανότερο είναι µάλιστα πως είχε δίκιο ο Χατζιδάκις, σύµφωνα µε τον οποίο «αυτός ο κόσµος δεν θα αλλάξει ποτέ»). Το βέβαιο είναι όµως ότι το twitter έχει γίνει ένα ισχυρό εργαλείο στα χέρια όσων αµφισβητούν την εξουσία, κάθε είδους εξουσία.

∆ύο παραδείγµατα των τελευταίων ηµερών το αποδεικνύουν. Στη µάχη της οργάνωσης Wikileaks για να επιβιώσει, το twitter παίζει καταλυτικό ρόλο. Από εκεί έγιναν γνωστές οι ιστοσελίδες όπουµπορούσε κανείς να κατευθυνθεί µετά την εξαφάνιση της Wikileaks.com από το ∆ιαδίκτυο. Εκεί ανέλαβε την ευθύνη η οµάδα Anonymous για τις επιθέσεις εναντίον της MasterCard, της Visa και των άλλων εταιρειών που δέχθηκαν να λάβουν µέροςστην επιχείρηση στραγγαλισµού τηςWikileaks. Και βέβαια όποιος δικτυωθεί σε αυτό το µέσο έχει άριστη καιγρήγορη ενηµέρωση για όλα όσα συµβαίνουν µε την υπόθεση αυτή.

«Το µεγάλο προτέρηµα του twitter είναι η ταχύτητα µε την οποία επιτρέπει τη µετάδοση των πληροφοριών, χωρίς κάποια κεντρική καθοδήγηση», λέει στο Ρώυτερ η Καρίνα Ο’Ρίλι, αναλύτρια ευρωπαϊκής ασφαλείας στο HIS Jane’s. Τρανή απόδειξη, οι διαδηλώσεις που γίνονται τις τελευταίες εβδοµάδες στη Βρετανία σε ένδειξη διαµαρτυρίας για τον τριπλασιασµό των διδάκτρων στα πανεπιστήµια. Οι φοιτητές ενηµερώνονταιµέσω twitter για τα σηµεία των συναντήσεων και για το πώς ναχωρίζονται σε µικρές οµάδες ώστε να αποφεύγουν την αστυνοµία. «Στην αρχή δεν στέλναµε πολλά tweets, καθώς δεν πίστευα ότι θα µας παρακολουθούσε πολύς κόσµος», αναγνωρίζει η 20χρονη Τζέσικα Ρίτσις, διαχειρίστρια του @UCLoccupation που συντονίζει τους καταληψίες του University College London. «Υστερα διαπιστώσαµε τον υψηλό βαθµό ανταπόκρισης, και το όλο πράγµα απογειώθηκε. Είναι απίστευτο. Χωρίς το twitter δεν νοµίζω πως θα είχαµε πετύχει οτιδήποτε».

Και δεν είναι µόνο οι διαδηλώσεις των φοιτητών. Η καινούργια βρετανική εκστρατεία #ukuncut, για παράδειγµα, χρησιµοποιεί το twitter για να οργανώνει αυθόρµητες συγκεντρώσεις έξω από εταιρείες που κατηγορούνται για φοροδιαφυγή. Αςδιδαχθούν επιτέλους κάτι οι εγχώριες συνδικαλιστικές ηγεσίες: υπάρχουν πιο έξυπνοι τρόποι διαµαρτυρίας από το κλείσιµο των δρόµων.