Δεν θέλει να παντρευτεί

Σύµφωνα µε µια αραβική παροιµία, τα βιβλία γράφονται στο Κάιρο, τυπώνονται στη Βηρυτό και διαβάζονται στη Βαγδάτη. Αλλά αυτό έχει αρχίσει να αλλάζει.

Οι προσπάθειες να βρεθεί γαµπρός για τη Ρέντα Αµπντελαάλ ξεκίνησαν όταν έκλεισε τα είκοσι χρόνια της, το 1999. Πρωταγωνιστικό ρόλο είχε η µητέρα της, που της παρουσίαζε επτά µε οκτώ υποψήφιους γαµπρούς τον χρόνο. Ακόµα θυµάται η Ρέντα εκείνο τον γραβατωµένο τύπο που µπήκε στο σπίτι, αντάλλαξε τρεις κουβέντες µαζί της κι ύστερα στήθηκε µπροστά στην τηλεόραση εξηγώντας ότι η οµάδα του έπαιζε εκείνη την ώρα στο Κάιρο και δεν µπορούσε να χάσει τον αγώνα για κανένα λόγο. Αλλά αυτόν τον γαµπρό τον ξεφορτώθηκε εύκολα: ήταν αρκετό να υποστηρίξει τον αντίπαλο….

Το 2006, η Ρέντα άρχισε να διηγείται τις εµπειρίες της σε ένα µπλογκ. Τα πρώτα σχόλια ήταν κοροϊδευτικά. Ή πολύ άσχηµη ή πολύ χαζή πρέπει να είσαι για να µη βρίσκεις άντρα, της έγραφαν. Αλλά σιγά-σιγά όλοι κατάλαβαν ότι η νεαρή κοπέλα από το Κάιρο απλώς δεν ήθελε να της βρουν άντρα οι άλλοι. Να, εκείνος που της έπιασε κουβέντα µια µέρα στο λεω φορείο της άρεσε, φαινόταν µάλιστα κι έξυπνος – αλλά αποδείχθηκε πορ τοφολάς! Το 2008, όλα αυτά τα επει σόδια κυκλοφόρησαν σε βιβλίο µε τον ειρωνικό τίτλο Θέλω να παντρευτώ, που µέχρι σήµερα έχει πουλήσει 35.000 αντίτυπα και µεταφράζεται ήδη σε τέσσερις γλώσσες. Το βιβλίο θα µεταφερθεί µάλιστα και στην τη λεόραση, όπου τη συγγραφέα θα υποδυθεί η γνωστή τυνήσια ηθοποιός Χιντ Σάµπρι, γνωστή από την ερµη νεία της στο Μέγαρο Γιακουµπιάν.

Επιτυχηµένα µπλογκς και βιβλία έχουν γράψει κι άλλες νέες Αιγύπτιες, όπως η Ρέντα Μοχάµεντ Μαχµούντ ( Να ο δικός µου χορός, 10.000 αντίτυπα µέσα σε 18 µήνες). Οπως γράφει η Μοντ, «νονός» όλων αυτών των γυναικών είναι ο γνωστός συγγραφέας και οδοντίατρος Αλάα Ελ Ασουάνι, που τελευταία έχει αναλάβει ενεργό ρόλο και υπέρ της υποψηφιό τητας του Μοχάµεντ Ελ Μπαραντέι για την προεδρία. Μια φορά την εβδοµάδα, ο Ελ Ασουάνι µαζεύει στο σπίτι του όλα αυτά «τα λουλούδια που ανθίζουν στον µεγάλο κήπο της αιγυπτιακής λογοτεχνίας» – όπως αποκαλεί τις εκκολαπτόµενες συγγρα φείς – και τις ενθαρρύνει να ξεχάσουν ότι ζουν σε µια χώρα όπου το 80% των γυναικών πέφτουν καθηµερινά θύµατα σεξουαλικής παρενόχλησης και να αφήσουν ελεύθερα τα αισθήµατά τους.

Το αποτέλεσµα είναι εντυπωσιακό. Και συνοδεύεται από µια γενι κότερη µεταµόρφωση της αιγυπτια κής κοινωνίας, όπου µπορεί το 55% των κατοίκων να εξακολουθούν να είναι αναλφάβητοι, αλλά τα λογοτεχνικά καφενεία στην πρωτεύουσα πολλαπλασιάζονται. Η δυναστεία Μουµπάρακ µοιάζει βέβαια να έχει αρκετά χρόνια ακόµη µπροστά της.

Η καταστολή θα συνεχιστεί. Αλλά µια µικρή αχτίδα φωτός αρχίζει να τρεµοπαίζει.