Περί μαντίλας και άλλων δαιμονίων

Πλήρης σύγχυση επικρατεί στους κόλπους της γαλλικής Αριστεράς για τη θέση που πρέπει να έχουν τα ισλαμικά σύμβολα στην καθημερινή ζωή. Και ήλθε η υποψηφιότητα μιας μαντιλοφορούσας για να δέσει το γλυκό.

Άστραψε και βρόντηξε την περασμένη Κυριακή η Σοσιαλίστρια βουλευτής Ορελί Φιλιπεττί σχολιάζοντας την απόφαση του Νέου Αντικαπιταλιστικού Κόμματος (ΝΡΑ) να περιλάβει στις λίστες των υποψηφίων του για τις περιφερειακές εκλογές μια γυναίκα που φορά την ισλαμική μαντίλα. «Να πάνε να ξαναδιαβάσουν τον Μαρξ μπας και θυμηθούν ότι η θρησκεία είναι το όπιο του λαού. Οι Γάλλοι εργάτες δεν είναι υποχρεωμένοι να διαβάζουν το Κοράνι ή τη Βίβλο», τόνισε στη γαλλική τηλεόραση. Όσο για τον νόμο που απαγορεύει την μπούρκα στους δημόσιους χώρους, με τον οποίο το κόμμα της διαφωνεί, εκείνη δήλωσε ότι θα τον υπερψηφίσει.

Για σοβαρή αποκήρυξη των αρχών της κοσμικότητας και της ισότητας ανδρών και γυναικών κατηγόρησε το ΝΡΑ και η Ανί Σιζιέ, πρόεδρος της Ένωσης Διεθνούς Δικαίου των Γυναικών. Ένα κόμμα, που υποτίθεται ότι εκπροσωπεί τους καταπιεσμένους- γράφει στη Λιμπερασιόν -, υιοθετεί ένα σύμβολο που σε όλα τα μήκη και πλάτη της Γης είναι ταυτισμένο με τις διακρίσεις κατά των γυναικών, τη συγκάλυψη του σώματός τους, τον υποβιβασμό τους. Και εκφράζει έμπρακτα την αλληλεγγύη του προς τις χειρότερες δικτατορίες, όπως η Ισλαμική Δημοκρατία του Ιράν που επέβαλε εδώ και 30 χρόνια τη μαντίλα σε όλες τις γυναίκες.

Οι απόψεις αυτές χαρακτηρίζονται τουλάχιστον από άγνοια. Η μαντίλα δεν αποτελεί από μόνη της σύμβολο καταπίεσης. Μια γυναίκα που επιλέγει η ίδια να την φοράει μπορεί να δηλώνει ταυτόχρονα «φεμινίστρια και κοσμική», όπως συμβαίνει με την Ιλχάμ Μουσαΐντ, την υποψήφια του ΝΡΑ. Μουσουλμάνος και κοσμικός δεν είναι κατ΄ ανάγκην ασύμβατα πράγματα- αρκεί να μη θεωρείς το Ισλάμ ανώτερο από τις υπόλοιπες θρησκείες ή αξίες. Όπως μάλιστα παρατηρεί στην ίδια εφημερίδα η ανθρωπολόγος Ντουνιά Μπουζάρ, μπορείς αντίθετα να είσαι άθεος και όχι κοσμικός στην περίπτωση που θέλεις να επιβάλεις τον αθεϊσμό σου στους άλλους. Διαφορετικά είναι τα πράγματα όταν η γυναίκα υποχρεώνεται να καλύπτει το κεφάλι της, όπως συμβαίνει στο Ιράν. Αυτός είναι άλλωστε και ο λόγος που η μαντίλα απαγορεύτηκε στα γαλλικά σχολεία: επειδή οι μαθήτριες υποχρεώνονταν συχνά να την φορούν από τους γονείς τους ή τα αδέλφια τους. Και έπρεπε το κράτος να αποτρέψει την καταπίεση και την ταπείνωσή τους. Μια ταπείνωση που φτάνει στα άκρα στην περίπτωση της μπούρκας, ενός ισλαμικού συμβόλου που υιοθετούν- και θέλουν να επιβάλουν- οι εξτρεμιστικές ισλαμικές οργανώσεις. Ένα τέτοιο σύμβολο δεν έχει θέση σε μια σύγχρονη δυτική δημοκρατία- για την ακρίβεια, δεν έχει θέση σε καμιά ελεύθερη κοινωνία - και καλώς θέλει να το απαγορεύσει ο Σαρκοζί. Μulticulturalism σημαίνει συνύπαρξη και διάλογος μεταξύ πολιτισμών, όχι παράθυρο στον σκοταδισμό.