Καθεστώς απαρτχάιντ

Ο Χένρι Σίγκμαν είναι πρώην διευθυντής του αμερικανικού Εβραϊκού Κογκρέσου και του Συμβουλίου Συναγωγών της Αμερικής. Μ΄ άλλα λόγια, δύσκολα μπορείς να τον πεις πράκτορα των Παλαιστινίων...

O άνθρωπος αυτός, που διευθύνει επίσης το U.S./Μiddle Εast Ρroject της Νέας Υόρκης (στο οποίο συμμετέχουν εξέχουσες φυσιογνωμίες της αμερικανικής εξωτερικής πολιτικής όπως ο Ζμπίγκνιου Μπρεζίνσκι και ο Μπρεντ Σκόουκροφτ), έγραψε λοιπόν στο τελευταίο τεύχος του περιοδικού Νation ένα ιδιαίτερα ενδιαφέρον άρθρο με τίτλο «Επιβολή της ειρήνης στη Μέση Ανατολή». Το Ισραήλ - σημειώνει- επιδιώκει και ουσιαστικά έχει καταφέρει να δημιουργήσει τετελεσμένο στην κατεχόμενη Δυτική Όχθη, παραβιάζοντας το ήδη περιορισμένο πάγωμα των οικισμών που έχει υποσχεθεί ο πρωθυπουργός Νετανιάχου. Το αποτέλεσμα της «επιτυχίας» αυτής, για την οποία έχουν εργαστεί διαδοχικές ισραηλινές κυβερνήσεις, είναι να καθίσταται αδύνατη η δημιουργία ενός ανεξάρτητου παλαιστινιακού κράτους. Το Ισραήλ έχει εκ των πραγμάτων παραβιάσει το όριο που διαχωρίζει τη «μοναδική δημοκρατία της Μέσης Ανατολής» από το μοναδικό καθεστώς απαρτχάιντ του δυτικού κόσμου.

Όταν ένα κράτος αρνείται τα ατομικά και εθνικά δικαιώματα ενός σημαντικού μέρους του πληθυσμού του, συνεχίζει ο Σίγκμαν, παύει να αποτελεί μια δημοκρατία. Όταν η άρνηση αυτή βασίζεται στην εθνική και θρησκευτική ταυτότητα αυτού του πληθυσμού, το κράτος αυτό ασκεί μια μορφή απαρτχάιντ, ή ρατσισμού, που δεν διαφέρει πολύ από την πολιτική την οποία ακολούθησε η Νότια Αφρική από το 1948 ώς το 1994. Αργά ή γρήγορα, ο Λευκός Οίκος, το Κογκρέσο και η αμερικανική κοινή γνώμη- για να μη μιλήσουμε για ένα εβραϊκό κατεστημένο που έχει χάσει την επαφή με μια νέα γενιά Εβραίων, η στάση της οποίας απέναντι στο Ισραήλ αρχίζει να αλλάζει- θα αναγνωρίσουν το γεγονός ότι η «ειδική σχέση» των Ηνωμένων Πολιτειών με το Ισραήλ ισοδυναμεί με τη στήριξη ενός αποικιοκρατικού εγχειρήματος.

Ο αρθρογράφος δεν έχει καμιά αμφιβολία ότι η Ουάσιγκτον πρέπει να λαμβάνει σοβαρά υπόψη τις πραγματικές ανάγκες του Ισραήλ στον τομέα της ασφάλειας, όσο κι αν τη δυσαρεστεί η πολιτική της μιας ή της άλλης ισραηλινής κυβέρνησης. Θεωρεί όμως εξίσου αδιανόητο οι Ηνωμένες Πολιτείες να εγκαταλείψουν τις θεμελιώδεις αξίες τους ή να θέσουν σε κίνδυνο τα στρατηγικά τους συμφέροντα, προκειμένου να διατηρήσουν την κυβέρνηση Νετανιάχου στην εξουσία. Ιδιαίτερα όταν στήριξη αυτής της κυβέρνησης σημαίνει στέρηση των δικαιωμάτων του παλαιστινιακού λαού.

Με λίγα λόγια, καταλήγει ο Χένρι Σίγκμαν, η ειρηνευτική διαδικασία στη Μέση Ανατολή θα εξακολουθήσει να παραπαίει, και η λύση των δύο κρατών θα εξαφανιστεί, αν η αμερικανική πολιτική συνεχίσει να αγνοεί την πραγματικότητα στα κατεχόμενα εδάφη και στο εσωτερικό του Ισραήλ. Μια πραγματικότητα που δεν μπορεί να αντιστραφεί παρά με μια εξωτερική παρέμβαση. Μια τέτοια παρέμβαση, ή «επιβολή», δεν είναι κάτι ασυνήθιστο. Είναι η καθημερινή ατζέντα της διεθνούς διπλωματίας.