Ισλάμ, μία ευρωπαϊκή θρησκεία

Οι καταδίκες δεν αρκούν. Ούτε οι διακηρύξεις του τύπου «Είμαστε όλοι μιναρέδες!» Η απάντηση στις προκλήσεις πρέπει να είναι μαχητική, πρωτότυπη και αποτελεσματική.

«Στο όνομα του Παντοδύναμου Θεού. Ο λαός και τα καντόνια της Ελβετίας, με επίγνωση της ευθύνης τους απέναντι στη Δημιουργία...»: έτσι αρχίζει το ελβετικό Σύνταγμα, που υπερψηφίστηκε πριν από δέκα χρόνια μόνο από το 60% των ψηφοφόρων. Ένας τεράστιος σταυρός κυριαρχεί στην ελβετική σημαία. Προς τι λοιπόν η έκπληξη για το γεγονός ότι οι Ελβετοί ψηφοφόροι αποφάσισαν να μην υπάρχουν μιναρέδες δίπλα στα καμπαναριά, τα οποία έτσι κι αλλιώς κυριαρχούν στις πόλεις και τα χωριά; Και ποιος αμφιβάλλει ότι αν γινόντουσαν ανάλογα δημοψηφίσματα και σε άλλες χώρες (συμπεριλαμβανομένης της Ελλάδας), το «όχι» στους μιναρέδες θα είχε παντού ισχυρή παρουσία;

Ο Ταγίπ Ερντογάν έχει δίκιο: τέτοια ζητήματα δεν τίθενται στην κρίση του λαού. Η ελευθερία της λατρείας είναι θεμελιώδες δικαίωμα, δεν είναι κάτι που εγκρίνεται ή απορρίπτεται σε δημοψηφίσματα. Οι ελβετικές αρχές έπεσαν στην παγίδα που έστησαν το ακροδεξιό Λαϊκό Κόμμα και η δεξιά Δημοκρατική Ένωση του Κέντρου. Τα κόμματα αυτά ήθελαν στην αρχή να αρχίσουν μια εκστρατεία εναντίον των παραδοσιακών ισλαμικών μεθόδων σφαγής των ζώων, φοβήθηκαν όμως ότι με τον τρόπο αυτό θα προσέβαλλαν την ευαισθησία των 18.000 Εβραίων της χώρας. Έστρεψαν έτσι τα πυρά τους εναντίον ενός πιο βολικού και πιο ορατού συμβόλου του Ισλάμ: των μιναρέδων. Εκμεταλλεύτηκαν τον φόβο και τη σύγχυση των πολιτών, που βλέπουν γύρω τους καινούργιους ανθρώπους, καινούργια χρώματα του δέρματος, καινούργια σύμβολα, και αναρωτιούνται: «Ποιες είναι οι ρίζες μας;», «Ποιοι είμαστε;», «Ποιο θα είναι το μέλλον μας;», «Μήπως πραγματικά η κοινωνία μας κινδυνεύει να εξισλαμιστεί;».

Η ευθύνη για το θλιβερό αποτέλεσμα του ελβετικού δημοψηφίσματος δεν ανήκει όμως μόνο στους λαϊκιστές, γράφει στην Γκάρντιαν ο Ελβετός καθηγητής Ταρίκ Ραμαντάν, που διδάσκει Σύγχρονες Ισλαμικές Σπουδές στο Πανεπιστήμιο της Οξφόρδης. Ανήκει σε όλα τα πολιτικά κόμματα της Ευρώπης, που απέτυχαν να πείσουν τους πολίτες ότι το Ισλάμ αποτελεί πλέον μια ευρωπαϊκή θρησκεία και ότι η ανεργία, η φτώχεια και η βία αποτελούν οικουμενικά προβλήματα. Ανήκει και στους ίδιους τους Μουσουλμάνους, που προσπαθούν να φαίνονται όλο και λιγότερο αντί να συγκροτούν συμμαχίες με τα προοδευτικά κόμματα και τις οργανώσεις. Και τώρα τι γίνεται; Η εικονοκλαστική ελβετική ιστοσελίδα largeur. com έχει μια ιδέα: τα τέσσερα καντόνια που απέρριψαν την απαγόρευση των μιναρέδων να χορηγήσουν στα ισλαμικά κέντρα καθεστώς δημόσιου χαρακτήρα, όπως ακριβώς έχουν κάνει με τους εβραϊκούς χώρους λατρείας. Μια τέτοια κίνηση, συμβολική χωρίς αμφιβολία, θα αποτελούσε απάντηση στην προσπάθεια επιβολής ενός χριστιανικού φονταμενταλισμού. Και θα έδειχνε στους Μουσουλμάνους ότι δεν είναι απόβλητοι, δεν είναι μόνοι, δεν συνιστούν απειλή, αλλά μια ευκαιρία.