Για ένα «πράσινο Νιου Ντιλ»

Για να δούμε αν θα το βρείτε: σε ποια χώρα της Ευρώπης ιδρύθηκε το πρώτο οικολογικό κόμμα; Στη Σουηδία; Στη Γερμανία; Στην Ολλανδία; Προσπαθήστε ξανά.

Όλα άρχισαν το 1974, κάπως απροσδόκητα ομολογουμένως. Ο καθηγητής Πολ Έρλιχ έγραψε ένα άρθρο στο περιοδικό Ρlayboy όπου προέβλεπε μια επικείμενη καταστροφή. Το άρθρο μπορεί να μην επαληθεύτηκε, αλλά ενέπνευσε τον δικηγόρο Τόνι Ουίτακερ, ο οποίος μάζεψε στο Λονδίνο μια ομάδα ανθρώπων μέσω μιας διαφήμισης στην Coventry Εvening Τelegraph και τους πρότεινε να ιδρύσουν ένα Πράσινο κόμμα. Η παρέα δεν τα βρήκε, οι μισοί ίδρυσαν το κόμμα και οι άλλοι μισοί αποχώρησαν, τον επόμενο χρόνο η ιδρυτική ομάδα διασπάστηκε ξανά, και το πράγμα συνεχίστηκε έτσι, με καβγάδες, διασπάσεις και διαγραφές. Μέχρι τις ευρωεκλογές του 1989 όπου, χάρις στο χάρισμα και τον πολιτικό νου μιας οικολόγου ονόματι Σάρα Πάρκιν, το κόμμα έλαβε 2.295.695 ψήφους και το απίστευτο 15%.

Πιστό στην παράδοσή του, το κόμμα απέπεμψε τρία χρόνια αργότερα την Πάρκιν και προς στιγμήν έδειξε ενδιαφέρον για έναν τύπο που λεγόταν Ντέιβιντ Ικλ, πίστευε ότι είναι ο γιος του Θεού και αρνιόταν το φαινόμενο του θερμοκηπίου. Με κεντρικό τους σύνθημα την καταδίκη της οικονομικής ανάπτυξης, οι Βρετανοί Πράσινοι έλαβαν 171.000 ψήφους στις εκλογές του 1992. Τα μέλη τους μειώθηκαν από 18.000 σε 5.000. Και πολλοί τάχθηκαν υπέρ της ιδέας να κλείσει το μαγαζί. Αλλά η εισαγωγή της απλής αναλογικής στις ευρωεκλογές του 1999 έδωσε στο κόμμα νέα πνοή, επιτρέποντάς του να εκλέξει τους δύο πρώτους ευρωβουλευτές του. Ανανεωμένο, πιο ώριμο και με σοβαρές πολιτικές προτάσεις, ελπίζει τώρα να επωφεληθεί από το κλίμα της εποχής και τη δυσαρέσκεια για τις δαπάνες των βουλευτών και να αυξήσει την ερχόμενη εβδομάδα τις δυνάμεις του.

«Οι πολίτες θέλουν κάτι πιο φρέσκο και πιο αυθεντικό, καθώς και λίγο πάθος στην πολιτική», λέει στην Ιντιπέντεντ η 48χρονη Κάρολαϊν Λούκας, που εξελέγη αρχηγός του κόμματος τον περασμένο Σεπτέμβριο. Το μανιφέστο του κόμματος έχει τον ενδεικτικό τίτλο «Ιt΄s the Εconomy, Stupid» και αναμειγνύει δραστικά μέτρα για το περιβάλλον, όπως ετήσια μείωση των εκπομπών άνθρακα της Βρετανίας κατά 10% και δωρεάν μόνωση 4.000.000 σπιτιών κάθε χρόνο, με παραδοσιακές θέσεις της Αριστεράς, όπως αύξηση των συντάξεων και δωρεάν, οικουμενική οδοντιατρική περίθαλψη. Ένα «πράσινο Νιου Ντιλ» παντρεμένο με κοινωνική δικαιοσύνη.

Το λεξιλόγιο του κόμματος δεν έχει αλλάξει εντελώς: οι Πράσινοι εξακολουθούν να προτιμούν την ανακύκλωση και επαναχρησιμοποίηση των πόρων από την απλή κατανάλωσή τους. Αλλά δεν πιστεύουν πια στην αντιπαράθεση ανάμεσα στο περιβάλλον και την οικονομία. «Το κεντρικό μας μήνυμα είναι ότι μπορούμε να καταπολεμήσουμε την οικονομική ύφεση και την κλιματική κρίση ταυτοχρόνως», λέει η Λούκας. Κι είναι λίγοι πια εκείνοι που διαφωνούν μαζί της.