Η δεύτερη απαγωγή

Στο ένα του κινητό, το γερμανικό, το ring tone είναι το «Je ne regrette rien», της Εντίθ Πιαφ. Στο άλλο, το γαλλικό, είναι το «Satisfaction», των Ρόλινγκ Στόουνς. Τα δύο κινητά κτυπούν διαρκώς, ο Ντάνυ είναι δημοφιλής, και κυρίως είναι αποτελεσματικός. Αυτός οδήγησε το 1999 τους Γάλλους οικολόγους στο 10%, προτού η αρχηγός του κόμματος Ντομινίκ Βουανέ του ζητήσει να επιστρέψει στις Βρυξέλλες. Τώρα, επικεφαλής της λίστας ΕυρώπηΟικολογία στην οποία συμμετέχουν Πράσινοι, αντίπαλοι της παγκοσμιοποίησης, πρώην μέλη της Γκρίνπις και λοιποί «εναλλακτικοί» (μεταξύ των οποίων και ο Ζοζέ Μποβέ), θέλει να ξεπεράσει αυτό το ποσοστό. Και μετά; «Μετά, ο καθένας θα γυρίσει σπίτι», σαρκάζει ο πρώην επικεφαλής των Πρασίνων Γιαν Βερλένγκ, που τώρα είναι μέλος του κεντρώου ΜoDem.

Ίσως αυτό με κάποιους να συμβεί. Αλλά ο Ντανιέλ Κον-Μπεντίτ δεν θα γυρίσει σπίτι, αυτό είναι σίγουρο. Αεικίνητος στα 64 χρόνια του, μαχητικός, αισιόδοξος, δεν διστάζει να επαινέσει την ενεργητικότητα του Σαρκοζί, όπως και να ειρωνευτεί την υποψηφιότητα της πρώην υπουργού Δικαιοσύνης Ρασίντα Ντατί για την Ευρωβουλή. Σε μια ομιλία του πριν από λίγες ημέρες στη Νίκαια, αφού μίλησε για το «όνειρο του Ρήνου» (την επανένωση της Γερμανίας) και το «όνειρο του Βοσπόρου» (την ένταξη της Τουρκίας στην Ευρωπαϊκή Ένωση), αναφέρθηκε στο τρίτο του όνειρο: «Να δοθεί η ευκαιρία στο Ισραήλ και την Παλαιστίνη να μπουν στην Ευρώπη. Εν τάξει, είναι τρελό, είναι εξωφρενικό, αλλά είναι όμορφο!».

Ο πρώην ηγέτης του Μάη του ΄68 μπορεί να γραφτεί στο Ληξιαρχείο της Γαλλίας, γιατί αυτή είναι η επιθυμία του γιου του, αλλά πολιτικές φιλοδοξίες στη χώρα αυτή δεν έχει. Αντίθετα, δεν θα τον πείραζε να τον κάνουν απεσταλμένο στη Μέση Ανατολή- και είναι βέβαιο ότι θα έκανε πολύ περισσότερα από τον Τόνι Μπλερ. Αλλά για να γίνει κάτι τέτοιο, πρέπει πρώτα να γίνει ουσιαστική συζήτηση για την Ευ ρώπη και τον ρόλο της. Και όπως σημειώνει ο ίδιος σε άρθρο του στη Λιμπερασιόν, τέτοια συζήτηση δεν γίνεται. Κανείς, εκτός από τους οικολόγους, δεν συζητά για τις θέσεις που πρέπει να υποστηρίξει η Ευρώπη στη διάσκεψη της Κοπεγχάγης για τις κλιματικές αλλαγές. Κανείς δεν βάζει στο τραπέζι τη μεταρρύθμιση της Κοινής Αγροτικής Πολιτικής. Κανείς δεν μιλά για πράσινη ανάπτυξη, που στην Αμερική βρίσκεται στο επίκεντρο της πολιτικής. Κανείς δεν προωθεί συγκεκριμένα μέτρα για την προστασία των εργαζομένων από την αναπόφευκτη μετάλλαξη του παραγωγικού μηχανισμού. Κανείς δεν διατυπώνει ιδέες για την αντιμετώπιση του φαινομένου της μετανάστευσης.

Πρόκειται για τη δεύτερη απαγωγή της Ευρώπης. Μόνο που οι σημερινοί απαγωγείς, ακόμη και μεταμφιεσμένοι, δεν μοιάζουν καθόλου με τον Δία.