Σαν λαβωμένο αγρίμι

Αν τον δείτε κάπου να κυκλοφορεί, πείτε του ότι τον ψάχνουν για να του δώσουν κάτι.Αν και μάλλον δεν θα τον ενδιαφέρει.

Γρανάδα, Νότια Ισπανία, 8 Ιουνίου 2008. Απόγευμα Κυριακής. Ο Τζαμπιέρο Φιλαντζέρι κοιμάται σε ένα παγκάκι. Κατάγεται από το Ρέτζο ντι Καλάμπρια, είναι 28 ετών κι έχει ένα διάσημο επίθετο: ο Γκαετάνο Φιλαντζέρι ήταν ένας Ιταλός φιλόσοφος και νομικός που έζησε τον 18ο αιώνα στην αυλή του Φερδινάνδου Δ΄ των Βουρβόνων. Αλλά η ζωή τα έφερε αλλιώς γι΄ αυτόν. Είναι μόνος, άστεγος και απένταρος. Χωρίς όλα αυτά να τον εμποδίζουν να ταξιδεύει. Την ημέρα περπατάει και τη νύχτα κοιμάται κάτω από τα άστρα. Δεν ενοχλεί κανέναν. Αποτελεί όμως τον ιδανικό στόχο για κάποιους που έχουν παρέα, λεφτά, σπίτι και διεστραμμένα ένστικτα. Όπως τους οκτώ Ισπανούς εφήβους που του επιτέθηκαν εκείνο το απόγευμα. Χωρίς λόγο. Τον χλεύασαν, τον προσέβαλαν, τον κακοποίησαν και τον άφησαν αιμόφυρτο, με σπασμένα κόκαλα. Ένα κορίτσι από την ομάδα τραβούσε τη σκηνή με το κινητό της. Για να τη βλέπει τις επόμενες ημέρες με τις φίλες της και να γελάνε.

Όταν ο Τζαμπιέρο κατάφερε να σταθεί στα πόδια του- γράφει ο ανταποκριτής της Κοριέρε ντέλα Σέρα - έψαξε μια βρύση για να πλύνει τις πληγές του. Εκεί τον βρήκαν κάποιοι αστυνομικοί και τον πήγαν στο νοσοκομείο. Οι γιατροί καθάρισαν το πρόσωπό του, έβαλαν νάρθηκα στο σπασμένο του δάκτυλο και του είπαν πως θα χρειαστεί 90 ημέρες για να αναρρώσει. Αλλά μια μέρα τον έχασαν. Μόλις αισθάνθηκε ότι μπορεί να αυτοεξυπηρετηθεί, ο Τζαμπιέρο εξαφανίστηκε. Σαν λαβωμένο αγρίμι. Μπορεί να φοβόταν. Μπορεί να βαριόταν. Στο μεταξύ, οι νεαροί που του επιτέθηκαν συνελήφθησαν, δικάστηκαν και καταδικάστηκαν σε πρόστιμο 3.000 ευρώ. Δεν είναι κανένα μεγάλο ποσό για τις οικογένειές τους: 375 ευρώ η καθεμιά, θα πληρώσουν και οι γονείς της κοπέλας με το κινητό, οι δικαστές δεν πίστεψαν ότι τραβούσε τη σκηνή για να τη δείξει στη συνέχεια στην αστυνομία. Για τον Τζαμπιέρο, όμως, είναι κάτι. Θα μπορούσε μ΄ αυτά τα χρήματα να περάσει μερικούς μήνες άνετα ή ακόμη και να αλλάξει ριζικά τη ζωή του. Μόνο που δεν μπορεί να τον βρει κανείς για να του τα δώσει.

Στη Γρανάδα δεν τον ξαναείδαν. Στον ξενώνα Luz Casanova, όπου ένας αναγνώστης μιας τοπικής εφημερίδας έγραψε ότι τον είχε δει, δεν κράτησαν τα στοιχεία του. Κάποιος τον περιέγραψε ως ψηλό, κοντοκουρεμένο, με εμφανείς ουλές, ένα τεράστιο σακίδιο και πέδιλα. Κάποιοι άλλοι τον αναγνώρισαν στο πρόσωπο ενός διανοητικά καθυστερημένου. Η αστυνομία τον ψάχνει, η δικαιοσύνη πρέπει να απονεμηθεί, αλλά εκείνος είναι άφαντος, προφανώς δεν διαβάζει εφημερίδες, ή μπορεί και να διαβάζει αλλά όλα αυτά να τον αφήνουν αδιάφορο, δεν θέλει φιλανθρωπίες, δεν θέλει φωτογραφίες, θέλει να συνεχίσει να σηκώνει μονάχος τον σταυρό του.