Τρίτη, Μαΐου 26, 2009

Η σύγκρουση δύο θρύλων




Η ισπανική ομάδα αξίζει, σύμφωνα με το περιοδικό «Forbes», 800 εκατ. ευρώ. Η αξία της αγγλικής ξεπερνά τα 1,5 δισ. ευρώ. Αλλά όποιος νομίζει ότι αύριο θα παρακολουθήσει απλώς τη σύγκρουση δύο πολυεθνικών, απατάται.

Όταν η Βραζιλία νίκησε το 1998 την Ολλανδία στον ημιτελικό του Παγκοσμίου Κυπέλλου, πολλοί μίλησαν για ένα «σπουδαίο παιχνίδι». Αλλά ο Κρίστοφ Μπίρμαν, ένας από τους γνωστότερους αθλητικούς συντάκτες της Γερμανίας, διαφώνησε. «Ήταν το καλύτερο παιχνίδι όλων των εποχών», έγραψε. Εξηγώντας την άποψή του, επεσήμανε ότι το ποδόσφαιρο συνεχώς βελτιώνεται, οι παίκτες γίνονται όλο και πιο γρήγοροι και, κατά συνέπεια, όταν δύο μεγάλες ομάδες παίζουν αντίπαλες και δίνουν τον καλύτερό τους εαυτό, ο αγώνας είναι εξ ορισμού ο καλύτερος όλων των εποχών.

Οι περισσότεροι από τους «καλύτερους αγώνες όλων των εποχών», γράφει ο Σάιμον Κούπερ στους Φαϊνάνσιαλ Τάιμς, δίνονται στο πλαίσιο του Παγκοσμίου Κυπέλλου. Μερικά παραδείγματα είναι οι αγώνες Βραζιλία- Ιταλία και Γαλλία- Γερμανία (1982), ΑργεντινήΑγγλία και Γαλλία- Βραζιλία (1986) και Αγγλία- Γερμανία (1990). Όλες αυτές οι αναμετρήσεις πληρούν ένα κοινό κριτήριο «σπουδαιότητας»: τα παιδιά που τους είχε επιτραπεί να μείνουν ξύπνια για να τις παρακολουθήσουν τις θυμούνται ακόμη. Οι τελικοί του Τσάμπιονς Λιγκ, πάλι, έχουν συχνά διαψεύσει τις προσδοκίες: ο αγώνας της Μίλαν με την Μπαρτσελόνα το 1994 θα μπορούσε να είναι «ο καλύτερος όλων των εποχών», αλλά η «Μπάρτσα» διασύρθηκε τρώγοντας τέσσερα γκολ. Όλα δείχνουν, όμως, ότι ο αυριανός αγώνας που θα διεξαχθεί στη Ρώμη θα τιμήσει τον ορισμό του Γερμανού αθλητικογράφου.

Η ποιότητα είναι εξασφαλισμένη. Και οι δύο ομάδες θα παίξουν επιθετικά, έστω και μόνο επειδή θα τις παρακολουθούν δεκάδες εκατομμύρια άνθρωποι: η Μπαρτσελόνα είναι η δημοφιλέστερη ομάδα της Ευρώπης με 50 εκατομμύρια οπαδούς, ενώ οι οπαδοί της Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ πλησιάζουν τα 43 εκατομμύρια. Το μεγάλο όπλο της Γιουνάιτεντ είναι ο προπονητής της: ο 68χρονος Άλεξ Φέργκιουσον, που κλείνει 23 χρόνια στην ομάδα, έχει φτιάξει το τέλειο μείγμα του παλιού με το καινούργιο. Πρόκειται για μια πολυσήμαντη προσωπικότητα. Ο Άλαστερ Κάμπελ, πρώην σύμβουλος του Τόνι Μπλερ, γράφει στη Ρεπούμπλικα ότι έχει ακούσει από τον άνθρωπο αυτόν τον καλύτερο ορισμό (όλων των εποχών;) για τη φιλία: «Πραγματικός φίλος είναι εκείνος που μπαίνει στο σπίτι σου την ώρα που όλοι οι άλλοι φορούν το πανωφόρι τους για να φύγουν».

Το όπλο της Μπαρτσελόνα, πάλι, είναι το μοντέλο της οργάνωσής της, όπου ο καθένας προσφέρει ανάλογα με το ταλέντο του. Όπως γράφει στην ίδια εφημερίδα ο Γκαμπριέλε Ρομανιόλι, πρόκειται για μια δημοκρατική ουτοπία όπου ζητείται η ενεργή ή καλύτερα η παθιασμένη συμμετοχή. Και σε αντάλλαγμα προσφέρεται κάτι που, με εξαίρεση κάποιες αρχικές και κούφιες υποσχέσεις, καμιά κυβέρνηση, θρησκεία ή επιχείρηση δεν μπορεί να προσφέρει: ευτυχία.

2 Comments:

At 26/5/09 1:54 μ.μ., Blogger duendes said...

Συμφωνώ απόλυτα με τον χαρακτηρισμό "δημοκρατική ουτοπία", για την Μπάρσα. Μια προσεκτική ματιά στον τρόπο που διοικείται, στο Καταστατικό της και στις υπόλοιπες δραστηριότητες της, θα το επιβεβαιώσει σε οποιονδήποτε.

ΥΓ. Σε τεχνικά θέματα δεν θέλω να μπω, αλλά δεν είμαι τόσο σίγουρος για το πόσο επιθετικά θα παίξουν και οι δυο ομάδες. Οι ποδοσφαιρικές φιλοσοφίες τους, μπορεί να μοιάζουν σε αρκετό κόσμο, αλλά στην πραγματικότητα είναι τελείως διαφορετικές.

 
At 26/5/09 10:38 μ.μ., Blogger nik-athenian said...

Αν η Μπάρτσα αγαπητέ Μιχάλη θεωρείται ως παράδειγμα δημοκρατικής ουτοπίας, οι θεωρούμενες ως κορυφαίες Ελληνικές ομάδες είναι παραδείγματα λαϊκοδημοκρατικής ουτοπίας.
Δηλαδή, οι περισσότεροι εκεί θεωρούν τους εαυτούς τους ως δημόσιους υπαλλήλους.

 

Δημοσίευση σχολίου

<< Home