Δίψα για αίμα

«Είναι δυνατόν να μην έχουν μάθει απολύτως τίποτα; Γι΄ αυτούς υπάρχουν μόνο τα άρματα μάχης, ο έλεγχος των εδαφών, η κατάκτηση αυτού του λόφου ή του άλλου. Όμως αυτά τα πράγματα δεν έχουν αξία».

Έτσι μιλούσε πριν από λίγους μόλις μήνες ο Εχούντ Όλμερτ για τους στρατηγούς της χώρας του. Σε μια συνέντευξη που έδωσε στην εφημερίδα Υedioth Αhronoth λίγες ώρες μετά την παραίτησή του από την πρωθυπουργία, στις 21 Σεπτεμβρίου, αναγνώριζε ότι το μόνο πράγμα που έχει αξία είναι η ειρήνη. Κι ότι ο μόνος τρόπος να επιτευχθεί η ειρήνη είναι «να αποχωρήσει το Ισραήλ από σχεδόν όλα, αν όχι όλα, τα [κατεχόμενα] εδάφη». Η διευθέτηση θα περιλαμβάνει και την Ιερουσαλήμ; «Ναι. Ήμουν ο πρώτος που ήθελε να διατηρήσει τον ισραηλινό έλεγχο σε ολόκληρη την πόλη. Το παραδέχομαι. Δεν προσπαθώ εκ των υστέρων να δικαιολογήσω αυτά που έκανα τα τελευταία 35 χρόνια. Για ένα μεγάλο μέρος αυτών των χρόνων δεν ήμουν έτοιμος να αντιληφθώ το βάθος αυτής της πραγματικότητας».

Ήταν μια συνέντευξη που προκάλεσε αίσθηση τόσο στο Ισραήλ όσο και στο εξωτερικό (αποσπάσματά της δημοσιεύτηκαν και στα «ΝΕΑ»). Ένας απερχόμενος πρωθυπουργός, γνωρίζοντας ότι σε μερικά χρόνια τα εγγόνια του θα τον ρωτήσουν «τι έκανε ο παππούς τους, τι είδους χώρα τους κληροδότησε», έκρινε ότι είχε έλθει η στιγμή να πει ορισμένες πικρές αλήθειες. Τι άλλαξε λοιπόν και τρεις μήνες αργότερα έδωσε το πράσινο φως στους ανθρώπους «που δεν έχουν μάθει τίποτα» να αιματοκυλήσουν τη Γάζα; Η απάντηση δεν είναι, δεν μπορεί να είναι η παραβίαση της εκεχειρίας από τη Χαμάς: στους όρους της εκεχειρίας αυτής περιλαμβανόταν η άρση του αποκλεισμού της Γάζας, κι αυτό δεν έγινε ποτέ σεβαστό από το Ισραήλ, οι ρουκέτες μειώθηκαν δραστικά αλλά τρόφιμα δεν μπήκαν ποτέ στην περιοχή από τα έξι σημεία που τη συνδέουν με τον έξω κόσμο.

«Τι θα κάνουμε αφού κερδίσουμε έναν πόλεμο;» αναρωτιόταν στην ίδια εκείνη συνέντευξη ο Όλμερτ. «Θα πληρώσουμε βαρύ τίμημα και, αφού το πληρώσουμε, θα χρειαστεί να πούμε στον αντίπαλο: ας ξεκινήσουμε διαπραγματεύσεις». Με ποιον θα διαπραγματευθεί το Ισραήλ όταν τελειώσει το μακελειό; Τι αξιοπιστία τού έχει μείνει όταν, την ώρα που πολλαπλασιάζονται οι σφαγές, εξακολουθεί να ισχυρίζεται ότι παίρνει όλα τα μέτρα για να μην τιμωρεί τους αμάχους; Ποιος θα κατηγορήσει τα σημερινά παιδιά της Γάζας όταν αύριο γίνουν τρομοκράτες;

Αυτός ο πόλεμος, περισσότερο ίσως κι από τους προηγούμενους, αποκαλύπτει τις αληθινές βαθιές φλέβες της ισραηλινής κοινωνίας, γράφει ο Ισραηλινός δημοσιογράφος Γκίντεον Λέβι στη Χααρέτζ. «Ο ρατσισμός και το μίσος βγαίνουν ξανά στην επιφάνεια, μαζί με την τάση για εκδίκηση και τη δίψα για αίμα». Σκληρά λόγια, εκμηδενίζουν οποιαδήποτε ελπίδα.