Ευτυχώς ξεφορτώθηκε τις μετοχές

Ένας μύθος της τζαζ θα εμφανιστεί απόψε με το κουαρτέτο του σ΄ ένα κατάμεστο Μέγαρο. Τρεις φορές μεγαλύτερη να ήταν η αίθουσα, πάλι δεν θα χωρούσαν όσοι θέλουν να δουν ζωντανό τον Χέρμπι Χάνκοκ.

Το πιστεύω του: «Προσπαθώ πάντα να βρω τον δρόμο που με οδηγεί προς το θετικό, άρα προς τη δημιουργικότητα. Όταν κυκλοφόρησε για παράδειγμα το Rockit, που ήταν κάτι τελείως διαφορετικό από την υπόλοιπη παραγωγή μου, οι κριτικοί ήταν επιφυλακτικοί, αλλά το κοινό ανταποκρίθηκε με θέρμη, γεγονός που φάνηκε και στις συναυλίες. Και καθώς θεωρώ τη σκηνή κάτι σαν το σαλόνι του σπιτιού μου, αισθάνομαι οικογενειακά όταν παίζω. Στις οικογενειακές γιορτές υπάρχει πάντα το απρόβλεπτο, ένα λάθος ξεκίνημα, κάτι αντισυμβατικό». Ο μέντοράς του: ο Μάιλς Ντέιβις, φυσικά. «Ήταν πολύ σκληρός με τους μουσικούς του, αλλά ταυτόχρονα ήταν ο καλύτερος καθηγητής στον κόσμο. Άλλωστε το πνεύμα της τζαζ είναι τέτοιο, ώστε δεν υπάρχει ποτέ ανταγωνισμός μεταξύ των μουσικών. Το σημαντικότερο πράγμα που μου έμαθε ήταν να διακινδυνεύω, να μην παραμένω στην εύκολη ζώνη. Ήταν η οικογένειά μου, με τρόμαζε πολύ, ήμουν τόσο νέος».

Δηλαδή,πόσο νέος; Ο Χάνκοκ γεννήθηκε στο Σικάγο στις 12 Απριλίου 1940. Όταν εντάχθηκε στην ορχήστρα του Μάιλς Ντέιβις ήταν 23 ετών, εκείνος ήταν 38, και τον θεωρούσε πραγματικά γέρο. Τώρα που ο ίδιος κοντεύει τα 70, χρησιμοποιεί μια ελαφρώς διαφορετική κλίμακα. Χαρακτηρίζει, ας πούμε, τους μουσικούς του νέους, κι ας είναι γύρω στα τριάντα. Αγαπημένος ηθοποιός: ο Κρίστοφερ Γουόκεν. «Τον λατρεύω, είναι τρελός, εννοώ διανοητικά ασθενής. Ένας πραγματικός παράφρων, αλλά τι ηθοποιός... Ίσως το ένα να εξηγεί το άλλο». Προσωπικός εχθρός: η τέκνο. «Πρόκειται για ένα πράγμα σχεδόν στρατιωτικό, προϊόν ενός διεστραμμένου συστήματος που ισχυρίζεται ότι η τζαζ είναι νεκρή».

Το καύχημά του: η απέραντη υπερηφάνεια του πατέρα του.

Η στιγμή που έσπασε: όταν πέθανε πρόωρα η μικρότερη αδελφή του, «μια μικρή διάνοια που ήξερε να κάνει τα πάντα».

Πώς ξεκινά την ημέρα του; Με έναν βουδιστικό ύμνο, πάντα. Όπως διευκρίνισε κάποτε σε μια συνέντευξή του, είναι βουδιστής, αλλά δεν ακολουθεί τις αρχές του Ζεν.

Μόνο με τη μουσική ασχολείται; Όχι βέβαια! Είναι και ένας «οξυδερκής επιχειρηματίας», το ομολόγησε ο ίδιος μια μέρα- ελαφρώς πιωμένος- στη «Λιμπερασιόν». Ευτυχώς ξεφορτώθηκε έγκαιρα τις περισσότερες μετοχές του, κράτησε μόνο Αpple, Google και Βaidu, που είναι μια κινεζική εκδοχή της Google. «Το μόνο καλό μ΄ αυτή την κρίση είναι ότι συνειδητοποιήσαμε πόσο αλληλένδετοι είμαστε. Πιστεύω ότι αυτό το καταλαβαίνει ο Ομπάμα, γεγονός που με κάνει να ελπίζω».

Το επόμενο σχέδιό του; Ένα μεγάλο, παγκόσμιο άλμπουμ, με μουσικούς απ΄ όλο τον κόσμο. «Ψάχνουμε έναν τρόπο να το κάνουμε που δεν θα αφήσει ένα τεράστιο οικολογικό αποτύπωμα».