Ένα μίνι Γούντστοκ για τα πέντε κορίτσια

Συναυλίες συμπαράστασης σε κορίτσια που αρνούνται να υπηρετήσουν στα κατεχόμενα. Ετοιμασίες για την ίδρυση του «κόμματος των συγγραφέων». Αυτόν τον καιρό γίνονται ενδιαφέροντα πράγματα στο Ισραήλ.

«Είναι το τέλος του παραδοσιακού Εργατικού Κόμματος και η αρχή μιας νέας Αριστεράς»: έτσι περιγράφει ο Αμός Οζ το νέο κόμμα που θα ιδρυθεί στις 6 Δεκεμβρίου, για το οποίο δεν είναι γνωστό ακόμη ούτε πώς θα λέγεται ούτε ποιος θα είναι ο αρχηγός του. Είναι γνωστές όμως αρκετές από τις προσωπικότητες που το στηρίζουν. Εκτός από τον Οζ, πρόκειται για τους συγγραφείς Νταβίντ Γκροσμάν και Αβραάμ Γεοσούα, για τον πρώην πρόεδρο της Κνεσέτ Αβραάμ Μπουργκ, για τον ιδρυτή του κινήματος «Ειρήνη Τώρα» Τσαλί Ρεσέφ, για ανθρώπους δηλαδή που υποστηρίζουν από χρόνια την ανάγκη να επιστρέψει το Ισραήλ στα σύνορα του 1967 και να ιδρυθεί παλαιστινιακό κράτος. Μετά το Μπιγκ Μπανγκ της Δεξιάς, τη διάσπαση δηλαδή πριν από τρία χρόνια του Λικούντ και τη γέννηση του Καντίμα, ήρθε τώρα η σειρά της Αριστεράς να διασπαστεί. Το Εργατικό Κόμμα έχει απαξιωθεί. Και οι ημέρες είναι κρίσιμες. «Ή πόλεμο θα έχουμε ή ειρήνη», λέει ο Οζ. «Και δεν ήμασταν ποτέ τόσο κοντά σε μια συμφωνία με τους Παλαιστινίους».

Η 19χρονη Μία Ταμαρίν το ξέρει. Όπως και η συνομήλική της Ταμάρα Κατζ. Και η 20χρονη Ομέρ Γκολντμάν. Και οι Ραζ Μπαρ-Νταβίντ Βαρόν και Σαχάρ Βαρντί, οι ηλικίες των οποίων δεν είναι γνωστές. Τα πέντε κορίτσια υπέγραψαν τον περασμένο Αύγουστο τη λεγόμενη «επιστολή των αποφοίτων», με την οποία καταδίκαζαν την πολιτική των διακρίσεων, της καταστολής και των δολοφονιών που ακολουθεί η κυβέρνησή τους στα κατεχόμενα παλαιστινιακά εδάφη. Δεν πρόκειται για ειρηνίστριες. Δεν αρνούνται να υπηρετήσουν στον ισραηλινό στρατό. Αρνούνται όμως να λάβουν μέρος στον καθημερινό εξευτελισμό των Παλαιστινίων στα φυλάκια. Αρνούνται να λάβουν μέρος στις λεγόμενες «επιχειρήσεις κατά της τρομοκρατίας». Κι έτσι κατέληξαν στις φυλακές «400», λίγο έξω από το Τελ Αβίβ, μαζί με άλλους νέους και λιγότερο νέους Ισραηλινούς που διαφωνούν έμπρακτα με την πολιτική της κατοχής. Κάθε τόσο καλούνται στον ανακριτή, που τους προτείνει να ανακαλέσουν την υπογραφή τους ώστε να αφεθούν ελεύθερες. Εκείνες αρνούνται και επιστρέφουν στα κελιά τους.

Είναι σίγουρες γι΄ αυτό που κάνουν. Αλλά έχουν και τις μικρές αδυναμίες τους. Να, η Ομέρ θα ήθελε να μπορεί να ακούει μουσική και στις στρατιωτικές φυλακές του Ισραήλ απαγορεύονται τα mp3 και τα i-Ρod. Για τον λόγο αυτό οι φίλοι της εμφανίζονται κάθε τόσο μπροστά στις φυλακές με τις κιθάρες και τα ντραμς τους και δίνουν αυτοσχέδιες συναυλίες. Το περασμένο Σάββατο επικρατούσε το αδιαχώρητο, ένας αρθρογράφος της «Γεντιόθ Ααρονόθ» έγραψε για ένα «μίνι Γούντστοκ» που περνούσε μέσα από τους τοίχους των φυλακών και γλύκαινε τις ψυχές των φυλακισμένων.