Όταν η Ζέιντι φόρεσε τα γυαλιά

Oι προηγούμενες δύο εκλογικές βραδιές είχαν κακό τέλος. Αλλά ο Πάτρικ Μακ Γκραθ ( "Απαγορευμένο Πάθος") δεν πτοήθηκε. Κάλεσε έτσι πάλι στο υπέροχο σπίτι του, κοντά στο Ground Ζero, διανοούμενους, συγγραφείς και ηθοποιούς, όλους βέβαια οπαδούς του Ομπάμα, για να παρακολουθήσουν μαζί την ιστορική εκλογική αναμέτρηση. Η βραδιά ξεκίνησε πάλι στραβά, με το Fox να μεταδίδει κάποια αμφιλεγόμενα exit polls. Ο ΜακΚέιν είχε πάρει κεφάλι τόσο στην Ιντιάνα όσο και στο Οχάιο, τα πράγματα δεν πήγαιναν καλά, η Ζέιντι Σμιθ ( "Στην ομορφιά που χάνεται" ) δεν θα φορούσε ποτέ τα γυαλιά που έγραφαν Ομπάμα, και που τα είχε φέρει μαζί της για γούρι.

Τότε ο οικοδεσπότης πρότεινε να αλλάξουν κανάλι. Αμέσως άλλαξε και η ατμόσφαιρα: το CΝΝ είχε άλλες πληροφορίες, και ΔΕΝ μετέδιδε exit polls. Εκείνη την ώρα μπήκε και ο Κολμ Τόιμπιν ("Λίγο πριν την αυγή"), που άρχισε να μοιράζει στους συγκεντρωμένους κονκάρδες με τον Ομπάμα. Ο τελευταίος είχε περάσει ήδη μπροστά στους εκλέκτορες, με κάθε καλή είδηση οι συγκεντρωμένοι έβγαζαν μια κραυγή ενθουσιασμού, αλλά δεν σταματούσαν να καπνίζουν, η ένταση τους έκανε να καπνίζουν ασταμάτητα, κάτι που είναι εξαιρετικά σπάνιο πια σε ένα νεοϋορκέζικο σπίτι. Όταν μεταδόθηκε ότι ο Ομπάμα είχε πάρει την Πενσιλβάνια, ο ΜακΓκραθ φώναξε: «Είναι μια ιστορική στιγμή, ο κόσμος αλλάζει!». Στην παρέα είχε προστεθεί ήδη ο Ίαν ΜακΓιούαν ("Σάββατο"), σύμφωνα με τον οποίο οι Ρεπουμπλικανοί δεν έπρεπε να έχουν κατεβεί καν στις εκλογές μετά τις καταστροφές που προκάλεσαν την τελευταία οκταετία.

Το φαγητό είχε σερβιριστεί, αλλά κανείς δεν είχε όρεξη να φάει. Στη Φλόριντα ο ΜακΚέιν ήταν πίσω τρεις μονάδες, η Σμιθ έκανε να φορέσει τα γυαλιά, αλλά το μετάνιωσε, κι άρχισε να κουβεντιάζει με τον ΜακΓιούαν για το πώς θα γίνει καλύτερος ο κόσμος. «Μην ανησυχείτε, τα μεσάνυχτα θα πανηγυρίζουμε», διαβεβαίωνε ο ΜακΓκραθ. Έπεσε έξω είκοσι λεπτά: όταν η τηλεόραση μετέδωσε ότι ο Ομπάμα πήρε το Οχάιο, οι καλεσμένοι- μαζί κι ο ανταποκριτής της Ρεπούμπλικα που περιγράφει τη σκηνή- έπεσαν ο ένας στην αγκαλιά του άλλου κι άρχισαν να κλαίνε σαν μικρά παιδιά. Κάποιοι φώναξαν «Υes», κάποιοι άλλοι «Υes, we can», η Σμιθ φόρεσε επιτέλους τα γυαλιά, κι ο οικοδεσπότης άνοιξε σαμπάνια για να γιορτάσουν τη γέννηση της νέας Αμερικής. Τότε εμφανίστηκε κι ο Σαλμάν Ρούσντι με την παρέα του, ήταν όλοι ενθουσιασμένοι, τα γέλια εναλλάσσονταν με τα δάκρυα, όταν μίλησε ο Ομπάμα υπήρχαν μόνο δάκρυα, κι ύστερα οι διανοούμενοι βγήκαν στον δρόμο και γιόρτασαν μαζί με τον κόσμο, ο Ιταλός δημοσιογράφος συγκράτησε την εικόνα του μαύρου ταξιτζή που με το ένα χέρι πατούσε το κλάξον και με το άλλο έκανε από το παράθυρο το σήμα της νίκης.