Πέμπτη, Νοεμβρίου 06, 2008

Η διάλυση των μύθων




Το λαμπρό αποτέλεσμα αυτών των υπέροχων εκλογών δίνει την ευκαιρία να διαλυθούν ορισμένοι από τους μύθους που είναι ιδιαίτερα δημοφιλείς στην Ελλάδα.

"Oι Αμερικανοί είναι ρατσιστές, ποτέ δεν θα εκλέξουν πρόεδρο έναν μαύρο". Τον εξέλεξαν, και μάλιστα πανηγυρικά. Είναι αλήθεια ότι τα ποσοστά του Ομπάμα είναι πολύ διαφορετικά μεταξύ των λευκών (43%) και των μαύρων (95%). Αυτό δεν προδίδει όμως κατ΄ ανάγκην ρατσισμό. Σύμφωνα με κάποια έξιτ πολ που μετέδωσε το CΝΝ, το χρώμα του δέρματος δεν επηρέασε πάνω από το 20-25% των ψηφοφόρων. Και αυτοί που επηρεάστηκαν ψήφισαν τον Ομπάμα με ποσοστό μεγαλύτερο από αυτό που απέσπασε σε εθνική κλίμακα! Με άλλα λόγια, το χρώμα του έδρασε υπέρ του. Όπως σημειώνει ο Τόμας Φρίντμαν, πολλοί λευκοί συντηρητικοί που έλεγαν ότι θα ψηφίσουν ΜακΚέιν ψήφισαν μυστικά Ομπάμα, για να μοιραστούν με τα παιδιά τους την ελπίδα για ένα καλύτερο μέλλον.

"Σιγά μην αφήσουν τα «συμφέροντα» να βγει πρόεδρος ένας μαύρος. Άμα δουν τα σκούρα, θα στείλουν κάποιον να τον φάει." Αυτός ο μύθος συγκρούεται με τον άλλο που λέει ότι ο Ομπάμα είναι στην πραγματικότητα άνθρωπος των «συμφερόντων», και αυτά θα υπηρετήσει. Το τι ακριβώς θα υπηρετήσει μένει να το δούμε. Προς το παρόν, πάντως, οι μόνοι που υποτίθεται ότι σχεδίαζαν να τον σκοτώσουν ήταν κάτι τρελαμένοι που ονειρεύονται την αναβίωση της Κου Κλουξ Κλαν.

"Οι Αμερικανοί είναι αδιάφοροι για τα κοινά, σ΄ αυτή τη χώρα ο πρόεδρος εκλέγεται από μια μικρή μειοψηφία." Αυτό ήταν έτσι κι αλλιώς μύθος. Στις προηγούμενες εκλογές, η πραγματική συμμετοχή (αν δηλαδή αφαιρεθούν οι λαθρομετανάστες και ο υπολογισμός γίνει επί των εγγεγραμμένων ψηφοφόρων) ήταν πάνω από 70%. Σ΄ αυτές ήταν ακόμα μεγαλύτερη, πλησιάζοντας ή και ξεπερνώντας τη συμμετοχή-ρεκόρ του 1908. Αλλά και στις προκριματικές εκλογές για την ανάδειξη των υποψηφίων των δύο κομμάτων έλαβαν μέρος πάνω από 70 εκατομμύρια άνθρωποι. Ο ενθουσιασμός με τον οποίο οι νέοι γράφονταν στους εκλογικούς καταλόγους, το ενδιαφέρον με το οποίο οι πολίτες παρακολούθησαν την προεκλογική εκστρατεία (το 40% των ενηλίκων έμπαιναν στο Ιnternet για τον σκοπό αυτό), το πάθος με το οποίο δέχθηκαν τα αποτελέσματα παραπέμπουν σ΄ έναν λαό δυναμικό, ενημερωμένο και κάθε άλλο παρά απαθή.

"Χωρίς την υποστήριξη της χριστιανικής Δεξιάς είναι αδύνατο να γίνει κάποιος πρόεδρος της Αμερικής." Συνέβη το αντίθετο. Ο άνθρωπος της χριστιανικής Δεξιάς, δηλαδή η θεούσα Σάρα Πέιλιν, θεωρείται ένας από τους σημαντικότερους παράγοντες για τους οποίους ο Τζον ΜακΚέιν έχασε τις εκλογές. Οι αναφορές στον Θεό από τους δύο υποψήφιους για την προεδρία ήταν ελάχιστες. Και αυτό είναι ήδη μια τεράστια διαφορά σε σχέση με την τελευταία οκταετία όπου τις τύχες του κόσμου καθόριζε σε μεγάλο βαθμό ένας άνθρωπος που (ισχυριζόταν ότι) επικοινωνούσε απευθείας με τον Μεγαλοδύναμο.

3 Comments:

At 7/11/08 9:10 μ.μ., Blogger Topan said...

Στο ΠΕΡΙ ΔΙΑΛΥΣΗΣ ΜΥΘΩΝ του Μ. Μητσού θα ήθελα να κάνω μερικές παρατηρήσεις.
Προφανώς δεν θα έχετε ζήσει στις ΗΠΑ ποτέ. Διότι μου φαίνεται εντελώς αποστασιοποιημένη και ανθρώπινα ωραιοποιημένη η αντίληψη σας περί ρατσισμού και λοιπών δεινών.
Όταν στην Αστορια της Νέας Υόρκης την δεκαετία του ’70 άρχισε η μαζική κάθοδος των Ελλήνων μεταναστών, οι περισσότεροι λευκοί κάτοικοι της άρχισαν την μαζική έξοδο τους. Την δεκαετία του ’90, όταν η Αστόρια άρχισε να δέχεται στρατιές μεταναστών από τριτοκοσμικές χώρες οι περισσότεροι Έλληνες άρχισαν να το βάζουν στα ποδιά…
Και οι μεν και οι δε θα έβαζαν φτερά στα πόδια αν στην διπλανή πόρτα κατοικούσαν ξαφνικά απλοί καθημερινοί μαύροι, οι οποίοι δεν κατείχαν διπλώματα από το Χάρβαρντ, ή, δεν ήταν σταρς του σινεμά και της ΤV.
Ναι, ήταν λάμπρο, υπέρλαμπρο, το αποτέλεσα των εκλογών.
Αισθάνομαι ξανά ότι μπορεί να υπάρχει ελπίδα για τον άνθρωπο.
Δάκρυσα βλέποντας το δάκρυ των απλών ανθρώπων που μεγάλωσαν από σκλάβους γονείς και ένοιωσαν και νοιώθουν τον απάνθρωπο ρατσισμό.
Όμως, δυστυχώς, δεν είναι μύθος ο ρατσισμός… ούτε των Αμερικανών, ούτε των Ελλήνων και… λοιπών βαρβάρων.

Κώστας Ανδριώτης

 
At 8/11/08 1:54 π.μ., Blogger talos said...

Στις προηγούμενες εκλογές, η πραγματική συμμετοχή (αν δηλαδή αφαιρεθούν οι λαθρομετανάστες και ο υπολογισμός γίνει επί των εγγεγραμμένων ψηφοφόρων) ήταν πάνω από 70%.

Όχι, δεν έχουν σχέση οι μετανάστες (λαθραίοι και μη), απλά οι δικαιούμενοι ψήφο δεν είναι αναγκαστικά εγγεγραμμένοι γιατί η εγγραφή στους εκλογικούς καταλόγους δεν είναι ούτε αυτόματη ούτε υποχρεωτική. To 2004 μόνο το 70% των δικαιούμενων ψήφο ήταν εγγεγραμμένο στους εκλογικούς καταλόγους (παρεμφερή νούμερα εδώ). Η εκτίμηση είναι πως η συμμετοχή φέτος πλησίασε αλλά μάλλον δεν ξεπέρασε την συμμετοχή του 1960.

 
At 8/11/08 1:14 μ.μ., Blogger bazarov said...

Πολλοί είπαν οτι οι εκλογές αυτές ήταν σημαντικές ακριβώς γιατί ξπεράστηκε η ουσιώδης διαιρετική τομή των αμερικάνικων εκλογών, δλδ το φυλετικό. Το χρώμα του δέρματος κοκ..Μια αντίρρηση που έχω χωρίσ να είμαι στην Αμερική φυσικά είναι οτι το χρώμα έπαιξε ρόλο και μάλιστα μεγάλο. Και τελικά ήταν ισχυρό χαρτί στα χέρια του Ομπάμα, αφού ταυτίστηκε το χρώμα του με τον προοδευτισμό της Αμερικής και όχι μόνο. Ξεπερνάμε τουσ παλιούς διχασμούς με το να δώσουμε την ψήφο στο παλαιότερα περιθωριοποιημένο. Δεν λέω οτι ήταν τακτική, οι άνθρωποι το πίστευαν μάλλον, αλλά δείχνει απλώς οτι το χρώμα κ το φυλετικό είχε σημασία κ νομίζω οτι πάντα θα έχει σημασία. Από την άλλη το θέμα του ρατσισμού δεν τελειώνει προφανώς αλλά παίρνει νέες μορφές όπως επιμένει χρόνια τώρα ο Ταγκιέφ. Και γ'αυτό και οι απαντήσεις, η επεξεργασία, η αντίδραση κατα του νέου ρατσισμού πρέπει να είναι διαφορετική. Απλά: ακόμα και πολλοί Ελληνοαμερικάνοι ψήφισαν και Δημοκρατικούς και μάλιστα μαύρο υποψήφιο. Για όσους ξέρουν περί GAs είναι πολύ περίεργο να βλέπεις σε ορθόδοξη εκκλησία πλακάτ που να λεέι 'Vote for the Mavro'.
Αυτά..

 

Δημοσίευση σχολίου

<< Home