Η διάλυση των μύθων

Το λαμπρό αποτέλεσμα αυτών των υπέροχων εκλογών δίνει την ευκαιρία να διαλυθούν ορισμένοι από τους μύθους που είναι ιδιαίτερα δημοφιλείς στην Ελλάδα.

"Oι Αμερικανοί είναι ρατσιστές, ποτέ δεν θα εκλέξουν πρόεδρο έναν μαύρο". Τον εξέλεξαν, και μάλιστα πανηγυρικά. Είναι αλήθεια ότι τα ποσοστά του Ομπάμα είναι πολύ διαφορετικά μεταξύ των λευκών (43%) και των μαύρων (95%). Αυτό δεν προδίδει όμως κατ΄ ανάγκην ρατσισμό. Σύμφωνα με κάποια έξιτ πολ που μετέδωσε το CΝΝ, το χρώμα του δέρματος δεν επηρέασε πάνω από το 20-25% των ψηφοφόρων. Και αυτοί που επηρεάστηκαν ψήφισαν τον Ομπάμα με ποσοστό μεγαλύτερο από αυτό που απέσπασε σε εθνική κλίμακα! Με άλλα λόγια, το χρώμα του έδρασε υπέρ του. Όπως σημειώνει ο Τόμας Φρίντμαν, πολλοί λευκοί συντηρητικοί που έλεγαν ότι θα ψηφίσουν ΜακΚέιν ψήφισαν μυστικά Ομπάμα, για να μοιραστούν με τα παιδιά τους την ελπίδα για ένα καλύτερο μέλλον.

"Σιγά μην αφήσουν τα «συμφέροντα» να βγει πρόεδρος ένας μαύρος. Άμα δουν τα σκούρα, θα στείλουν κάποιον να τον φάει." Αυτός ο μύθος συγκρούεται με τον άλλο που λέει ότι ο Ομπάμα είναι στην πραγματικότητα άνθρωπος των «συμφερόντων», και αυτά θα υπηρετήσει. Το τι ακριβώς θα υπηρετήσει μένει να το δούμε. Προς το παρόν, πάντως, οι μόνοι που υποτίθεται ότι σχεδίαζαν να τον σκοτώσουν ήταν κάτι τρελαμένοι που ονειρεύονται την αναβίωση της Κου Κλουξ Κλαν.

"Οι Αμερικανοί είναι αδιάφοροι για τα κοινά, σ΄ αυτή τη χώρα ο πρόεδρος εκλέγεται από μια μικρή μειοψηφία." Αυτό ήταν έτσι κι αλλιώς μύθος. Στις προηγούμενες εκλογές, η πραγματική συμμετοχή (αν δηλαδή αφαιρεθούν οι λαθρομετανάστες και ο υπολογισμός γίνει επί των εγγεγραμμένων ψηφοφόρων) ήταν πάνω από 70%. Σ΄ αυτές ήταν ακόμα μεγαλύτερη, πλησιάζοντας ή και ξεπερνώντας τη συμμετοχή-ρεκόρ του 1908. Αλλά και στις προκριματικές εκλογές για την ανάδειξη των υποψηφίων των δύο κομμάτων έλαβαν μέρος πάνω από 70 εκατομμύρια άνθρωποι. Ο ενθουσιασμός με τον οποίο οι νέοι γράφονταν στους εκλογικούς καταλόγους, το ενδιαφέρον με το οποίο οι πολίτες παρακολούθησαν την προεκλογική εκστρατεία (το 40% των ενηλίκων έμπαιναν στο Ιnternet για τον σκοπό αυτό), το πάθος με το οποίο δέχθηκαν τα αποτελέσματα παραπέμπουν σ΄ έναν λαό δυναμικό, ενημερωμένο και κάθε άλλο παρά απαθή.

"Χωρίς την υποστήριξη της χριστιανικής Δεξιάς είναι αδύνατο να γίνει κάποιος πρόεδρος της Αμερικής." Συνέβη το αντίθετο. Ο άνθρωπος της χριστιανικής Δεξιάς, δηλαδή η θεούσα Σάρα Πέιλιν, θεωρείται ένας από τους σημαντικότερους παράγοντες για τους οποίους ο Τζον ΜακΚέιν έχασε τις εκλογές. Οι αναφορές στον Θεό από τους δύο υποψήφιους για την προεδρία ήταν ελάχιστες. Και αυτό είναι ήδη μια τεράστια διαφορά σε σχέση με την τελευταία οκταετία όπου τις τύχες του κόσμου καθόριζε σε μεγάλο βαθμό ένας άνθρωπος που (ισχυριζόταν ότι) επικοινωνούσε απευθείας με τον Μεγαλοδύναμο.