Ο Σαάντ, η Ασμάα και οι άλλοι

Το Κάιρο είναι η μεγαλύτερη πόλη της Αφρικής και ολόκληρου του ισλαμικού κόσμου. Εδώ ζουν 20 εκατομμύρια άνθρωποι. Το 40% κερδίζουν λιγότερα από 2 δολάρια την ημέρα.

O Σαάντ και η Ασμάα είναι νιόπαντροι, αλλά κανείς τους δεν φοράει βέρα. Μένουν στις όχθες του Νείλου, στη Μανσούρα, μια πόλη που και γέφυρες έχει κι όμορφα μέρη για περίπατο. Τα καλοκαίρια, όμως, έρχονται ένα Σαββατοκύριακο τον μήνα στο Κάιρο. «Ο αέρας εδώ είναι διαφορετικός», λέει ο Σαάντ. Όσο έχει φως, κάθονται στο εσωτερικό κάποιου από τα καφέ που βρίσκονται στο κέντρο της πόλης. Και λίγο πριν δύσει ο ήλιος, κατευθύνονται στη γέφυρα Κασρ Ελ Νιλ. Εδώ τους αρέσει να βλέπουν το ηλιοβασίλεμα, κι ύστερα να κάθονται με τις ώρες και να ατενίζουν το ποτάμι. Όταν τους πέτυχε ο δημοσιογράφος της Κρίστιαν Σάιενς Μόνιτορ, εκείνη στεκόταν συνεσταλμένα δίπλα του, σφίγγοντάς του το χέρι σ΄ εκείνο ακριβώς το σημείο όπου θα έπρεπε να βρίσκεται η βέρα.

Όχι πως το ζευγάρι ήταν μόνο του, κάθε άλλο. Η γέφυρα είναι ιδανικό καταφύγιο για όλους τους ρομαντικούς, τους μοναχικούς και τους πικραμένους. Εδώ έρχονται πρώτα απ΄ όλα φτωχοί ερωτευμένοι σαν τον Σαάντ και την Ασμάα, που θέλουν να ξεφύγουν από τα βλέμματα των γονιών και των γειτόνων τους. Δεν τους ενοχλούν ούτε οι αστυνομικοί με τις βρώμικες στολές που περιπολούν ούτε οι μικροπωλητές που πουλάνε πλαστικά τριαντάφυλλα και χάρτινα κύπελλα με υγρά, αλατισμένα φασόλια. Δεν τους ταράζουν τα αυτοκίνητα και τα λεωφορεία που περνούν μουγκρίζοντας δίπλα τους. Όσο είναι αγκαλιασμένοι, είναι καλά.

Ο Μοχάμεντ ανήκει σε άλλη κατηγορία. Στη γέφυρα συχνάζει εδώ και χρόνια. Πρώτα ερχόταν με τη γυναίκα του. Ύστερα τους συνόδευαν και τα παιδιά. Και τώρα που τα παιδιά μεγάλωσαν κι έχουν άλλες ασχολίες, έρχεται μονάχος του και ψαρεύει. Η απλώς κοιτάζει τη θέα και χαλαρώνει. Το ίδιο έρχεται να κάνει κι ο Ουαλίντ, που είναι δημοσιογράφος- και η δουλειά αυτή στην Αίγυπτο έχει προφανώς δεκαπλάσιο άγχος απ΄ ό,τι έχει στη Δύση. Τα μηχανήματα σπάνε, τα ραντεβού ακυρώνονται, τίποτα δεν πάει καλά. Κι έτσι, ο Ουαλίντ έρχεται στη γέφυρα να αναπνεύσει λίγο καθαρό αέρα, να καπνίσει ένα δυο τσιγάρα και να ηρεμήσει. Όταν έχει λίγο χρόνο πετάγεται μέχρι την πλατεία Ταχρίρ, του αρέσει η αρχιτεκτονική της, όλα αυτά τα άλλοτε μεγαλοπρεπή κτίρια ευρω-οθωμανικού ρυθμού, το εθνικό μουσείο και ο 13ώροφος πύργος που στεγάζει δημόσιες υπηρεσίες. «Με κάνουν να αισθάνομαι ότι ζω πραγματικά στο Κάιρο, κι όχι στη μέση όλου αυτού του χάους».

Άλλους, πάλι, το χάος τούς γεμίζει. «Όταν φεύγω για διακοπές, μου λείπει η ρύπανση και η κυκλοφοριακή συμφόρηση του Καΐρου», λέει η Μάρουα, που σταματά στη γέφυρα κάθε απόγευμα, όταν φεύγει από τη δουλειά της. «Όλα μου λείπουν, γιατί τα έχω συνηθίσει».