Σπασμωδικές κινήσεις

Τα μέλη του κόμματος έχουν μειωθεί σχεδόν στο μισό μέσα σε μια εικοσαετία. Από αυτά που έχουν απομείνει, 36% αναγνωρίζουν ότι εξετάζουν το ενδεχόμενο να επιστρέψουν την κομματική τους ταυτότητα. Και 6% είναι αποφασισμένα να το κάνουν.

Το κόμμα αυτό έχει βυθιστεί σε μεγάλη και παρατεταμένη κρίση. Οι εσωτερικές αντιθέσεις οξύνονται, οι δημοσκοπήσεις είναι όλο και χειρότερες και ο αρχηγός ελάχιστους πλέον πείθει. Σε μια προσπάθεια να αντιστρέψει την κατάσταση, ο τελευταίος αναθεωρεί τις αποφάσεις που είχε λάβει ο προκάτοχός του και στρέφεται προς τα αριστερά. Εκεί όμως κυριαρχεί ένα κόμμα που τον τελευταίο καιρό έχει υπερδιπλασιάσει τη δύναμή του, υπερβαίνει πια σαφώς το 10% και απειλεί να μετατραπεί σε ρυθμιστικό παράγοντα των εξελίξεων στις επόμενες εκλογές. Ο ηγέτης αυτού του μικρού κόμματος, αντίθετα από τον άλλο, είναι περιζήτητος στα μέσα ενημέρωσης. Και στην πάγια ερώτηση που του κάνουν όλοι, αν υπάρχει περίπτωση να λάβει μέρος σε μια προοδευτική κυβέρνηση, απαντά: «Η συμμετοχή σε μια κυβέρνηση αποτελεί μέσο για ένα σκοπό. Αν το μέσο αυτό μας επιτρέψει να ασκήσουμε την πολιτική μας, θα το χρησιμοποιήσουμε. Αν αισθανθούμε ότι η προσφορά εκείνων που θέλουν να συνεργαστούν μαζί μας είναι ανεπαρκής, θα μείνουμε απ΄ έξω».

Όχι, δεν μιλάμε για το ΠΑΣΟΚ και τον ΣΥΡΙΖΑ, πώς σας πέρασε από το μυαλό κάτι τέτοιο, αυτή η στήλη δεν ασχολείται με ελληνικά θέματα. Είναι αλήθεια, όμως, ότι ο Γιώργος Παπανδρέου θα πρέπει να αισθάνεται λιγότερο μόνος όταν βλέπει την κρίση που περνά το αδελφό κόμμα της Γερμανίας. Η τελευταία δημοσκόπηση που δημοσιεύθηκε στο περιοδικό Στερν δίνει στο Σοσιαλδημοκρατικό Κόμμα 20%, που είναι το μικρότερο ποσοστό του από τότε που ιδρύθηκε η Ομοσπονδιακή Δημοκρατία της Γερμανίας, το 1949. Ο ηγέτης του κόμματος Κουρτ Μπεκ προσπαθεί να αντιδράσει, αλλά οι κινήσεις του είναι σπασμωδικές. Άλλοτε στρέφεται προς τους Φιλελεύθερους με την ελπίδα να συγκροτηθεί μια τριμερής συμμαχία με τους Πράσινους η οποία θα μπορούσε να κυβερνήσει το 2009, και άλλοτε εμφανίζεται αριστερότερος των αριστερών σε μια προσπάθεια να κλέψει ψήφους από το κόμμα του Όσκαρ Λαφονταίν. Αυτή την εβδομάδα, για παράδειγμα, οι Σοσιαλδημοκράτες ανακοίνωσαν ότι αίρουν τη στήριξή τους προς την αύξηση της ηλικίας συνταξιοδότησης από τα 65 στα 67, που είχε αποφασίσει ο πρώην καγκελάριος Γκέρχαρντ Σρέντερ στο πλαίσιο της Ατζέντας 2010.

Από την κρίση αυτή επωφελείται φυσικά η καγκελάριος Μέρκελ, που την είδαμε προχθές το βράδυ να παρακολουθεί σε υψηλά κέφια την αναμέτρηση της εθνικής ομάδας της χώρας της με την Αυστρία. Επωφελείται όμως ακόμη περισσότερο ο Λαφονταίν, ο «μυστικός καγκελάριος» όπως τον αποκαλούν τα μίντια, αφού εκείνος καθορίζει σε μεγάλο βαθμό την ημερήσια διάταξη των δύο μεγάλων κομμάτων. Κινδυνεύει πάντως και αυτός από την αλαζονεία του, κάτι μας θυμίζει, κάτι μας θυμίζει, αλλά είπαμε, κάθε ομοιότητα με ελληνικές καταστάσεις είναι παραπλανητική.