Παρασκευή, Νοεμβρίου 30, 2007

Ο νέος Τρίτος Δρόμος



Ο Τρίτος Δρόμος ολοκλήρωσε τον κύκλο του με επιτυχία. Ο κόσμος αλλάζει, η παγκοσμιοποίηση θέτει νέες προκλήσεις, χρειάζεται ένας νέος Τρίτος Δρόμος, όπως λέμε μια Νέα Αλλαγή.

Επτά είναι, σύμφωνα με τον Άντονι Γκίντενς, οι βασικές αρχές στις οποίες πρέπει να στηριχθεί ο εκσυγχρονισμός του Τρίτου Δρόμου. Υπεράσπιση του ανοιχτού χαρακτήρα της οικονομίας και κατάργηση όλων των στοιχείων που δυσχεραίνουν τον ανταγωνισμό. Κατάληψη του «κέντρου» και μετακίνησή του προς τα αριστερά: αυτό δεν σημαίνει κάποιους εκλογικούς υπολογισμούς, αλλά την επεξεργασία ενός «συμβιβασμού» που θα υπερβαίνει τις παλιές διαχωριστικές γραμμές και θα καταλήγει σε ένα συμβόλαιο ανάμεσα στο Κράτος και τον πολίτη. Προτεραιότητα στην εκπαίδευση. Εντατικοποίηση της μάχης κατά της φτώχειας, είτε οφείλεται σε ανεπαρκή εισοδήματα είτε σε έλλειψη επιμόρφωσης. Καταπολέμηση της εγκληματικότητας και των αντικοινωνικών συμπεριφορών, που συχνά είναι αποτέλεσμα της ακραίας φτώχειας. Άνοιγμα της χώρας στους μετανάστες, με έλεγχο των εισροών. Μάχη κατά της τρομοκρατίας.

Το έθνος έχει ανάγκη από ένα ισχυρό Κράτος που να ελέγχει την παιδεία και την υγεία, λέει ο πρώην διευθυντής του London School of Εconomics στον Νουβέλ Ομπζερβατέρ. Το Κράτος αυτό πρέπει να μπορεί να εντοπίζει τις ανάγκες των πολιτών-καταναλωτών και να τις ικανοποιεί με έναν ανεπτυγμένο δημόσιο τομέα. Σε ένα Κράτος που προσφέρει στα άτομα τους πόρους και τις δυνατότητες που χρειάζονται για να πάρουν τη ζωή τους στα χέρια τους (enabling State) πρέπει λοιπόν να προστεθεί ένα Κράτος που τους παρέχει εγγυήσεις στους τομείς της εκπαίδευσης και της υγείας (ensuring State). Αλλά αυτό δεν είναι αρκετό. Το σημερινό ευρωπαϊκό κοινωνικό μοντέλο, που κατά τον Γιούργκεν Χάμπερμας και τον Ζακ Ντεριντά μπορεί να προσδιοριστεί με βάση την «εκπολιτιστική εξουσία του Κράτους» και τις εγγυήσεις κοινωνικής ασφάλειας που παρέχει στους πολίτες, διέρχεται κρίση, αφού αφήνει 20 εκατομμύρια ανθρώπους χωρίς δουλειά. Οι Γάλλοι απέρριψαν το σχέδιο Συντάγματος επειδή η Ευρώπη δεν τους προστατεύει πλέον. Χρειάζονται λοιπόν καινούργιες παρεμβάσεις που να απαντούν, για παράδειγμα, στη φυγή των επιχειρήσεων προς χώρες με χαμηλό εργατικό κόστος. Εκτός από την προστασία απέναντι στην ανεργία και την ασθένεια, το κοινωνικό κράτος πρέπει να ενσωματώσει το δικαίωμα στην επιμόρφωση και την πρόσβαση στις νέες τεχνολογίες. Πρέπει επίσης να λάβει υπ΄ όψη τα προβλήματα του περιβάλλοντος και των κλιματικών αλλαγών.

Για να προχωρήσουν οι μεταρρυθμίσεις, είναι άραγε αναγκαίο να υπάρξει μια θατσερική περίοδος, όπως υπαινίσσεται ο Σαρκοζί (ή, τηρώντας τις αποστάσεις, ο Καραμανλής); Καθόλου, απαντά ο Γκίντενς. Ο θατσερισμός αποτέλεσε μια μορφή μετάβασης που δεν θα ευχόταν ούτε στον χειρότερο εχθρό του. Αν η Βρετανία πέτυχε αρκετά πράγματα στην αγορά εργασίας, στάθηκε ανίκανη να απαντήσει στην αύξηση των ανισοτήτων και να οργανώσει μια πραγματική αποκέντρωση. Μοντέλο δεν υπάρχει, κάθε χώρα μπορεί και πρέπει να αξιοποιήσει τα πλεονεκτήματά της.

3 Comments:

At 1/12/07 12:39 μ.μ., Anonymous Ανώνυμος said...

Χμ, αυτό "κατάληψη του Κέντρου και μετατόπισή του στα αριστερά", μου φαίνεται ότι τελικά έγινε κατάληψη της αριστεράς και μετατόπισή της στο κέντρο.
Αυτό θα γίνεται μέχρι να πονέσει πολύ ο κόσμος..

 
At 1/12/07 3:09 μ.μ., Blogger palestine said...

Συζητώντας πρόσφατα με ένα φίλο μου για την δρομολογούμενη αύξηση των ορίων ηλικίας συνταξιοδότησης, άρχισα να του εξηγώ την ηλικιακή κατηγοριοποίηση που είχε κάνει ο Πλάτωνας στη θεωρία του για την καλή ζωή του καλού πολίτη στο καλό κράτος.

Ο φίλος μου με διέκοψε γελώντας. « χα χα χα.. ρε μαλάκα ο κόσμος έχει αλλάξει κάπως ξέρεις από την εποχή του Πλάτωνα.. χα χα χα..» ήταν η αποστομωτική – έτσι νόμιζε ο φίλος μου – απάντηση του.

Διαβάζοντας το σημερινό άρθρο του φίλου μου του Μιχάλη, κατέβαλα σοβαρή προσπάθεια να κατανοήσω τι θέλουν να πουν ο Γκίντενς, ο Χάμπερμας και ο Ντεριντά, με τις δαιδαλώδεις αναλύσεις τους. Σοβαροί άνθρωποι, δεν λέω, αλλά ομολογώ ότι δεν με διαφώτισαν και πολύ. (Προσπερνώ την χιουμοριστική έμπνευση του φίλου μου του Μιχάλη με την μπηχτή για τη Νέα Αλλαγή)

Συνεχίζοντας την προσπάθεια να καταλάβω, έφτασα στην τελευταία φράση του άρθρου: Μοντέλο δεν υπάρχει, κάθε χώρα μπορεί και πρέπει να αξιοποιήσει τα πλεονεκτήματά της.

«χα χα χα..» σκέφτηκα «.. δηλαδή ο κόσμος δεν έχει αλλάξει καθόλου από την εποχή του Αριστοτέλη! Χα χα χα..»

Υγ
Ο Αριστοτέλης, ως γνωστόν, όταν τον καλούσαν στις διάφορες πόλεις να τους φτιάξει το τέλειο σύνταγμα, ξεκινούσε πάντα με τη σταθερή αρχή ότι δεν υπάρχει μοντέλο, και ότι η κάθε πόλη-κράτος οφείλει να έχει το σύνταγμα που της ταιριάζει..

 
At 3/12/07 8:14 π.μ., Blogger Μαύρο πρόβατο said...

Χαίρετε,

οι "διαστάσεις" της 27/11 συνοδεύονται από καταπληκτικό σκιτσάκι του Αλτάν που, αν μη τι άλλο, ξεκαθαρίζει τη φλυαρία του Γκίντενς περί μοντέλων.
Ψάχνω τώρα ένα καλύτερο που ασχολείται με τον τρίτο δρόμο μπις...

 

Δημοσίευση σχολίου

<< Home