Ήταν σαν όνειρο

Όχι, οι ισπανικές αρχές δεν έχουν πρόβλημα με τους λαθρομετανάστες που θαλασσοπνίγονται κάθε τόσο στην προσπάθειά τους να γλιτώσουν από τη δυστυχία. Με τον σχεδιαστή μόδας έχουν πρόβλημα, επειδή ανέδειξε την κατάστασή τους. Έστω και για να βγάλει λεφτά.

Ο Αλιού Νιανγκ γεννήθηκε πριν από 29 χρόνια στο Ντακάρ και ανήκει στην εθνότητα των Βολόφ. Είναι μουσουλμάνος. Έφτασε στην Ισπανία πριν από τρία χρόνια, παράνομα, με μια βάρκα. Ήταν δύσκολα; «Αρκετά». Μιλά τέλεια ισπανικά. Ακόμα δεν έχει νομιμοποιήσει την κατάστασή του. Κάνει διάφορες δουλειές, μαζεύει φρούτα εδώ κι εκεί, αυτή την εποχή δουλεύει σε μια χαρτοβιομηχανία. Όταν του τηλεφώνησαν από την Καταλανική Ένωση Σενεγαλέζων Κατοίκων και του πρότειναν να λάβει μέρος στη διαδικασία επιλογής μοντέλων για την επίδειξη μόδας του Αντόνιο Μιρό, δέχθηκε αμέσως. Η αμοιβή ήταν καλή, 150 ευρώ, «χωρίς να υπογράψω τίποτα, χωρίς μπλεξίματα». Τον διάλεξαν από τους πρώτους, ο Αλιού είναι ψηλός, λεπτός και ωραίος. Η επίδειξη τον εντυπωσίασε. «Ήταν σαν όνειρο, θα το έκανα και τζάμπα. Μου άρεσε που ήμουν μοντέλο». Το ένδυμα που φόρεσε τού άρεσε, αν και προτιμά την αμφίεση των Αμερικανών ράπερ. Του χάρισαν τίποτα, έστω εκείνο το ένδυμα; «Όχι. Μας είπαν όμως ότι θα μας δώσουν από ένα πουκάμισο». Ο Μιρό πώς του φάνηκε; «Πολύ συμπαθητικός, πολύ απλός».

Ο Αντόνιο Μιρό γεννήθηκε πριν από 60 χρόνια στη Βαρκελώνη και έκανε την πρώτη του επίδειξη το 1976. Σήμερα είναι ένας επιτυχημένος επιχειρηματίας: το 2004, ο τζίρος του έφτασε τα 1,7 εκατομμύρια ευρώ. Ένας λόγος της επιτυχίας του είναι ότι είχε πάντα τα μάτια του ανοιχτά. Πριν από μερικά χρόνια είδε σε ένα δρόμο του Παρισιού έναν ηλικιωμένο άνδρα με γενειάδα που κυκλοφορούσε με πουκάμισο και χωρίς κάλτσες, παρ' ότι είχε μηδέν βαθμούς. Του πρότεινε να λάβει μέρος στην επίδειξη μόδας της επομένης, εκείνος δέχθηκε με ενθουσιασμό, ήταν ένας ταλαντούχος άνθρωπος. Τους Σενεγαλέζους τους είδε σε έναν ξενώνα, είχαν μια αξιοπρέπεια και μια σεμνότητα που τον εντυπωσίασαν, ήταν και ωραία παιδιά, ιδανικοί για μοντέλα. Η επίδειξη έγινε την περασμένη Πέμπτη. Οι λαθρομετανάστες-μοντέλα ήταν υπέροχοι, αλλά ο ρόλος τους δεν είναι αυτός. Ο ρόλος τους είναι να δουλεύουν παράνομα. Η Αστυνομία τούς κυνηγάει τώρα επειδή δεν έχουν χαρτιά. Και το υπουργείο Εργασίας κυνηγάει τον Μιρό επειδή τους απασχόλησε παράνομα. Πολλοί τον κατηγορούν επίσης ότι τους εκμεταλλεύτηκε. «Είναι αλήθεια ότι θέλω να πουλήσω περισσότερα ρούχα», απαντά εκείνος με συνέντευξή του στην Ελ Παΐς. «Πιστεύω όμως και στην αλληλεγγύη».

Ο Αλιού Νιανγκ δεν καταλαβαίνει γιατί γίνεται όλη αυτή η φασαρία. «Εκείνες τις τρεις ή τέσσερις ώρες απόλαυσα τουλάχιστον τη ζωή. Ξέχασα τα καθημερινά μου βάσανα. Κάποιοι λένε ότι δεν έκανα καλά. Ίσως να μην έχουν τα δικά μας προβλήματα». Για όποιον ενδιαφέρεται, πάντως, «η μόδα στη γλώσσα των Βολόφ λέγεται san se».