Η απελευθέρωση της φαντασίας

Διαβάσαμε αυτές τις μέρες πολλά αφιερώματα για το τι θα φέρει το 2007 στην πολιτική, στην οικονομία, στην τέχνη. Για το σεξ, όμως, δεν μας μίλησε κανείς. Ας δώσουμε λοιπόν το λόγο σε έναν ειδικό.

Ζούμε σε μια εποχή κρίσεων και αμφιβολιών, όπου υπάρχει όλο και λιγότερος χώρος για τη σεξουαλική ελευθερία που είχαμε γνωρίσει στο παρελθόν. Στα χρόνια της σεξουαλικής απελευθέρωσης κυριαρχούσε η αισιοδοξία και ο ενθουσιασμός, κι έτσι η σχέση των ανθρώπων με το σεξ ήταν άμεση, αμέριμνη, αυθόρμητη. Τώρα είμαστε πιο διστακτικοί, πιο επιφυλακτικοί, πιο εγκεφαλικοί. Σκεφτόμαστε δυο φορές, πολλές φορές, τους κινδύνους των επιλογών μας και τις συνέπειες των πράξεών μας. Η σεξουαλικότητα έχει γίνει πιο σύνθετη, ο Μισέλ Ουελμπέκ περιγράφει την κατάσταση με ακρίβεια στα βιβλία του, οι ήρωές του διαθέτουν απόλυτη ελευθερία και παρά ταύτα αναζητούν απεγνωσμένα την απόλαυση.

Πού οδηγεί όλη αυτή η εγκεφαλικότητα; Σε λιγότερο σεξ, σε προσεκτικότερο σεξ, σε μονογαμικότερο σεξ; Όχι, όχι, όχι, απαντά η Κατρίν Μιλέ, που τάραξε πριν από μερικά χρόνια τα νερά της Γαλλίας με το αυτοβιογραφικό μυθιστόρημα «Η σεξουαλική ζωή της Κατρίν Μ.» και σήμερα διευθύνει το περιοδικό τέχνης Art Press. Αν κάτι χαρακτηρίζει την εποχή μας - λέει σε συνέντευξή της στο Λ'Εσπρέσσο - είναι το αυξανόμενο ενδιαφέρον για τον σαδομαζοχισμό σε όλες τις αποχρώσεις του, από τις πιο soft ώς τις πιο hard. Κάποτε, όποιος επιδιδόταν σε τέτοιες πρακτικές ήταν υποχρεωμένος να κρύβεται. Ο σαδομαζοχιστικός ερωτισμός ζούσε σε ένα μικρό και απομονωμένο γκέτο. Σήμερα, ο κόσμος μιλά πιο εύκολα γι' αυτό, τα μέσα ενημέρωσης κάνουν έρευνες και ρεπορτάζ, ο σαδομαζοχισμός αρχίζει να γίνεται μόδα, παίρνοντας τη θέση των κλαμπ ανταλλαγής συντρόφων.

Το φαινόμενο αυτό, τονίζει η Γαλλίδα συγγραφέας, είναι ιδιαίτερα αποκαλυπτικό για την εξέλιξη της αντίληψης που έχουμε για τη σεξουαλικότητα όπου, εκτός από τη σωματική και σαρκική διάσταση, υπάρχει και μια διόλου αμελητέα πνευματική και φαντασιακή διάσταση. Ο σαδομαζοχιστικός ερωτισμός είναι μια παλαίστρα για τη φαντασία. Οι κώδικές του είναι πολύ ακριβείς, μερικές φορές αγγίζουν την καρικατούρα, αλλά στο εσωτερικό αυτών των σχημάτων μπορεί ο καθένας να αφήσει τη φαντασία του ελεύθερη. Τα παιχνίδια ρόλων, η σκηνογραφία, η αλλαγή φύλου, η σχέση με τη βία και την υποταγή, οδηγούν σε θεατροποιημένες ερωτικές καταστάσεις όπου η φαντασία και τα σύμβολα παίζουν ουσιαστικό ρόλο. Στο σαδομαζοχιστικό σύμπαν ο καθένας γίνεται σκηνοθέτης της δικής του ταινίας και μπορεί να εξωτερικεύσει τις φαντασιώσεις του, οι οποίες, το ξέρουμε καλά, τροφοδοτούν πάντα τη σεξουαλικότητά μας.

Η μεγαλύτερη πρόκληση αφορά βέβαια τις γυναίκες, για κείνες υπάρχουν πάντα ταμπού αμετακίνητα, η σεξουαλική τους απελευθέρωση είναι ακόμη μακριά. Να άλλο ένα πεδίο όπου η Σεγκολέν Ρουαγιάλ μπορεί να ξεχωρίσει.