Πέμπτη, Ιανουαρίου 18, 2007

Κοινωνικός πεσιμισμός



Η γαλλική Αριστερά πάσχει από μια βαριά ασθένεια. Το όνομά της, κοινωνικός πεσιμισμός. Φάρμακα βέβαια υπάρχουν. Αλλά είναι ακριβά και δύσπεπτα.

Η αρχή αυτής της δυσάρεστης ιστορίας τοποθετείται περίπου την εποχή που έπεσε το τείχος του Βερολίνου. Η εθνική σκέψη της Γαλλίας, που ήταν τοποθετημένη μάλλον στα δεξιά, ενώθηκε τότε με το μαρξιστικό ρεύμα μπροστά στον κοινό εχθρό: τη νεοφιλελεύθερη παγκοσμιοποίηση. Η ελπίδα, που είχε ταυτιστεί με τα πρώτα χρόνια του Μιτεράν, έδωσε τη θέση της στην αντίσταση, και ο σοσιαλισμός μετατράπηκε σε μια επιχείρηση επισκευής των ζημιών από την παγκοσμιοποίηση. Οι δύο ουτοπίες της Αριστεράς, ο σοσιαλισμός και ο κομμουνισμός, κατέρρευσαν. Και η ευρωπαϊκή ουτοπία, που τις αντικατέστησε, ηττήθηκε στο δημοψήφισμα του Μαΐου του 2005 για το Ευρωσύνταγμα. Το μόνο που απέμεινε ήταν η αρνητική ουτοπία της αντι-παγκοσμιοποίησης. Σ' αυτήν έριξε η Αριστερά όλο της το βάρος.

«Πώς να βγούμε από τον κοινωνικό πεσιμισμό», έτσι ονομάζουν ο Ζεράρ Γκρινμπέρ και ο Ζακί Λαϊντί το βιβλίο τους που κυκλοφόρησε χθες από τις Εκδόσεις Hachette. Η σημερινή Αριστερά όχι μόνο έχει εγκαταλείψει την κοινωνική κριτική του Κράτους, αλλά μοιάζει να έχει επιστρέψει στην άποψη ότι οι περιορισμοί της εποχής μπορούν να ξεπεραστούν από ένα φιλόδοξο Κράτος. Είναι χαρακτηριστικό ότι η πτώση του Λιονέλ Ζοσπέν άρχισε την ημέρα που είπε ότι το Κράτος δεν μπορεί να τα κάνει όλα. Αυτό που εισέπραξαν οι συμπατριώτες του είναι ότι το Κράτος δεν θέλει - και προτίμησαν να ψηφίσουν στις εκλογές τον ακροδεξιό Λεπέν που υποσχόταν θαύματα. Από το πλήγμα αυτό, η Αριστερά ακόμα να συνέλθει.

Μπορεί η Σεγκολέν Ρουαγιάλ να τη βοηθήσει να ορθοποδήσει; Ναι, απαντούν κατηγορηματικά οι δύο συγγραφείς σε συνέντευξή τους στο περιοδικό Λ'Εξπρές Σε όσους αναρωτιούνταν αν πρέπει να καταλάβουν την εξουσία στο Σοσιαλιστικό Κόμμα από τα δεξιά ή από τα αριστερά, η υποψήφια του Κόμματος έδωσε μια πρωτότυπη απάντηση: από τον Βορρά! Η επιτυχία της εξηγείται κατ' αρχήν από την ικανότητά της να εκφράσει όχι τη Γαλλία, αλλά τους Γάλλους, όχι τον λαό της Αριστεράς αλλά το λαό της Γαλλίας. Κατόρθωσε να δημιουργήσει και πάλι ένα φαινόμενο προσδοκιών από την πολιτική, που είχε εξαφανιστεί εδώ και καιρό. Δεν διστάζει να σπάσει διάφορα ταμπού, όπως το 35ωρο. Δείχνει τα προβλήματα και λέει: «Τα καταλαβαίνω, γιατί είμαι μάνα, γυναίκα και κάτοικος της περιφέρειας, ταυτίζομαι μαζί σας και μπορείτε κι εσείς να ταυτιστείτε μαζί μου».

Η γυναίκα αυτή είναι ένα μείγμα Μιτεράν και Μπλαιρ. Από τον τελευταίο δανείστηκε τη μέθοδο του τριγωνισμού: παίρνει τα θέματα του αντιπάλου, λέγοντας «εγώ θα τα κάνω καλύτερα». Δεν είπε ποτέ ότι θέλει να αλλάξει την κοινωνία. Είπε μόνο ότι είναι έτοιμη να ακούσει. Και αυτό αλλάζει όλα τα δεδομένα.

6 Comments:

At 18/1/07 3:49 μ.μ., Blogger rockerblogger said...

Μιχάλη, τη μέθοδο του τριγωνισμού χρησιμοποίησε πρώτος ο Κλίντον, κατόπιν εισήγησης ενός πονηρού συμβούλου-image maker που είχε προσλάβει, και του οποίου το όνομα μου διαφεύγει αυτή τη στιγμή.

Η ιδέα είναι απλή. Παίρνουμε τη θέση της Δεξιάς σε κάποιο φλέγον ζήτημα, παίρνουμε και τη θέση της Αριστεράς στο ίδιο ζήτημα, τα βάζουμε στο ίδιο πλυντήριο, και παρουσιάζουμε το μείγμα που θα προκύψει ως την πλέον σοφή πολιτική επιλογή.

Βέβαια, η μετριοπάθεια κι ο συμβιβασμός είναι απαραίτητα στοιχεία για την εκπλήρωση της Αριστοτέλειας ρήσης περί πολιτικής και τέχνης του εφικτού. Αρκεί να ξέρεις να "μαγειρεύεις" πολιτικά πιάτα.

Αλλιώς, το πράγμα θυμίζει το ωραίο άσμα του Μηλιώκα:

Τα όνειρα μου κόκκινα
Τα όνειρα σου άσπρα
Ρούχα μαζί που πλύθηκαν
Κι έχουνε γίνει ροζ!

ΥΓ
Επιμένω. Είναι η πιο σέξι πενηντάρα που ξέρω:)
Τώρα, πόσο καλά "μαγειρεύει" ο Αθήναιος θα μας πει:)

 
At 18/1/07 4:33 μ.μ., Blogger Μαύρο πρόβατο said...

Η γυναίκα αυτή είναι ένα μείγμα Μιτεράν και Μπλαιρ.
Μιχάλη, για το Σαρκοζύ δουλεύεις;
;-)
Αρκεί να περάσει αυτό στη γαλλική κοινή γνώμη για να μη δει η Ρουαγιάλ το Ελυζέ ούτε απ'έξω.
Ο μόνος λόγος που η Σ.Ρ. έχει ένα σχετικό ρεύμα, παρά το γεγονός οτι η επικοινωνία της με τη γαλλική κοινωνία γίνεται μέσω... διαφημιστικών συμβούλων, παρά την ολοφάνερη ασχετοσύνη της με τα ζητήματα εξωτερικής πολιτικής, είναι η μέχρι τώρα εμφάνισή της ώς άφθαρτης και ανένταχτης στο αμαρτωλό πολιτικό σταρ σύστεμ της χώρας - άρα αξιόπιστης. Αγωνίζεται με νύχια και με δόντια να διατηρήσει αυτό το προφίλ - παρόλ'αυτά η δημοτικότητά της σημειώνει πτώση, και το τελευταίο πλήγμα ήταν μια (φαινομενικά αβάσιμη) κατηγορία οτι έκανε κομπίνα για να μην υποβληθεί στο φόρο μεγάλης ακίνητης περιουσίας - που για να την αντιμετωπίσει αναγκάστηκε να δημοσιοποιήσει ακριβώς οτι έχει μεγάλη ακίνητη περιουσία... Παρεμπιπτόντως, ο πορτ-παρόλ της, ο γλοιώδης Μοντεμπούρ, "τιμωρήθηκε" σήμερα με προσωρινή παύση ενός μηνός από τα καθήκοντά του. Καραγκιοζιλίκια...
Εν τω μεταξύ, από ανάλυση του "συμμετοχικού ίντερνετ", με στοιχεία μέχρι το Δεκέμβρη, προκύπτει η έντονη παρουσία του Μπαϋρού. Συγκρατείστε το στοιχείο...

 
At 18/1/07 5:04 μ.μ., Blogger Μιχάλης Μητσός said...

Μαυροπρόβατε, ο χαρακτηρισμός αυτός ανήκει στους συγγραφείς του βιβλίου, οι οποίοι εξυμνούν τη Σεγκολέν. Αρα, δύσκολα μπορεί κανείς να τους κατηγορήσει ότι παίζουν το παιχνίδι του Σαρκοζί. Μήπως εσύ, παρόλο που κατοικοεδρεύεις στο Παρίσι, δεν γνωρίζεις και τόσο καλά τη γαλλική κοινωνία; Μήπως δηλαδή οι Γάλλοι συμπαθούν περισσότερο τον Μπλαιρ απ'ό,τι νομίζεις;
Εχω βάλει στοίχημα με συναδέλφους ότι θα νικήσει η Σεγκολέν, μπορώ να βάλω και μαζί σου.
Τις εκτιμήσεις σου για τον Μπαϊρού θα μου επιτρέψεις να μην τις πολυλάβω υπόψη μου, θυμάσαι τι έγινε την ημέρα που είπα στη σύσκεψη τις πληροφορίες σου για την εκλογή του υποψηφίου του Σοσιαλιστικού Κόμματος...

 
At 18/1/07 5:33 μ.μ., Blogger Μαύρο πρόβατο said...

Αυτό το σχόλιο αφαιρέθηκε από έναν διαχειριστή ιστολογίου.

 
At 18/1/07 5:42 μ.μ., Blogger Μαύρο πρόβατο said...

Μήπως εσύ, παρόλο που κατοικοεδρεύεις στο Παρίσι, δεν γνωρίζεις και τόσο καλά τη γαλλική κοινωνία;

1) σίγουρα δεν τη γνωρίζω "τόσο καλά" - ακριβώς επειδή μένω στο Παρίσι, που δεν είναι τόσο αντιπροσωπευτικό

Μήπως δηλαδή οι Γάλλοι συμπαθούν περισσότερο τον Μπλαιρ απ'ό,τι νομίζεις;

2) Θα αστειεύεσαι

Εχω βάλει στοίχημα με συναδέλφους ότι θα νικήσει η Σεγκολέν, μπορώ να βάλω και μαζί σου.

3) Δίνω κι εγώ αρκετά μεγάλη πιθανότητα να εκλεγεί η Ρουαγιάλ. Στην παρούσα φάση δε θα έβαζα στοίχημα, αλλά αν έβαζα, θα ήταν υπέρ της εκλογής της.

Τις εκτιμήσεις σου για τον Μπαϊρού θα μου επιτρέψεις να μην τις πολυλάβω υπόψη μου, θυμάσαι τι έγινε την ημέρα που είπα στη σύσκεψη τις πληροφορίες σου για την εκλογή του υποψηφίου του Σοσιαλιστικού Κόμματος...

4) τότε επρόκειτο για εκτιμήσεις στελέχους του PS από το 18ο διαμέρισμα. Τώρα, πρόκειται για το αποτέλεσμα μιας μη δημοσιευμένης μελέτης που γίνεται για λογαριασμό της γαλλικής κυβέρνησης. Κάνε το ο,τι θες.

Δικές μου εκλογικοπολιτικές εκτιμήσεις, μια φορά σου έδωσα - για το ευρωσύνταγμα. Θυμάσαι, υποθέτω...

-Χωρίς να πιστεύω οτι ενδιαφέρουν εσένα ή κανέναν άλλον οι εκτιμήσεις μου για τις προεδρικές, σημειώνω για την πλάκα, οτι δεν έχω καμμία σαφή προς το παρόν. Το τοπίο δεν έχει διαμορφωθεί ακόμα. Κατά το Μάρτη θα μπορεί να μιλήσει κανείς πιο σίγουρα. Κι εσύ καλύτερα κρατήσου για τότε να στοιχηματίσεις.-

 
At 19/1/07 12:49 π.μ., Blogger Spinoza said...

Εγώ πάλι βάζω στοίχημα πως δεν θα εκλεγεί. :-) Το αντίτιμο ας το θέσει η παρέα.

Κάτι φορές νομίζω πως ανακατευομαι με την πολιτική όχι τόσο για να υπερασπιστώ τις ιδέες μου αλλά γιατί μου τη δίνουν τα διάφορα λαικίστικα "μανιτάρια" τύπου Σεγκολέν που επενδύουν στην κολακεία του κατώτερου εγώ του εκλογικού σώματος.

Θα θελα να μπορούσα να τα "χώσω" στην Ιερή Αγελάδα που λέγεται εκλογικό σώμα που θέλει "άφθαρτους και "αμόλυντους" δλδ κάτι ξένο κι απο αυτούς τους ίδιους.

Η πολιτική γλώσσα της Σεγκολέν είναι για χαστούκια. Τέτοιες παιδαριωδίες έχει η Ευρώπη ν'ακούσει απο την εποχή του Ανδρέα Παπανδρέου κι όμως βρίσκει απήχηση γιατί το ανεύθυνο εκλογικό σώμα, εύκολα δηλώνει "κουρασμένο" αντί για μαλακισμένο (που είναι).

Η Γαλλία όμως δεν ανακάλυψε την κοινοβουλευτική δημοκρατία χθες και πιστεύω πως ο Σαρκοζί θα δώσει μεγάλη μάχη και θα τη σκίσει. Εξάλλου, ας ομολογήσουμε πως αντίθετα από τη Σεγκολέν, ο Σαρκοζί, δεν είναι κάποιος τυχαίος. Το άτομο δεν μασάει.

Τώρα επειδή ασχολούμαι με την επικοινωνία θα ήθελα να κάνω κι ένα σχόλιο γιαυτό το "σέξυ" που ακούμε συνεχώς εδώ μέσα. Η Σεγκολέν Ρουαγιάλ είναι μια πολύ ωραία κυρία αλλά μονο appeal στο σεξ δεν κάνει αν εξαιρέσεις το όνομά της που χαλαρά φέρνει σε nickname πορνοστάρ και μπείτε σε κανένα σάιτ παραγωγής σοφιστικέ πορνό (wicked films κλπ) για να δείτε τί εννοώ. Κι είναι αυτή ακριβώς η ελάχιστη σχέση που έχει με το "σέξυ" που κάνει τα σε βάρος της σεξιστικά σχόλια ν'ακούγονται τόσο γελοία που να γυρνουν μπούμερανγκ σε αυτούς που τα εκστομίζουν.

Μου αρέσει που μια γυναίκα βγήκε μπροστά αλλά προσωπικά έχω άλλα κορίτσια να θαυμάζω και να εμπνέομαι.Αφήστε που κάτι επιχειρήματα του στυλ " Είμαι γυναίκα, επαρχιώτισσα και μητέρα τριών παιδιών" δεν συνιστά πολιτικό επιχείρημα.

 

Δημοσίευση σχολίου

<< Home