Μια φεμινίστρια στη Γάζα

Η Ουμ Άχμαντ είναι μια μαχητική γυναίκα που κατάγεται από τη Γάζα. Αφού εργάστηκε για πολλές δεκαετίες σε γυναικείες οργανώσεις σε όλο τον κόσμο, αποφάσισε το 1989 να επιστρέψει στην πατρίδα της. Ήξερε ότι οι Παλαιστίνιες είναι παγιδευμένες ανάμεσα σε δύο δεινά: την ισραηλινή κατοχή αφ' ενός και μια πατριαρχική παλαιστινιακή κοινωνία αφ' ετέρου. Ήξερε επίσης ότι ο μόνος τρόπος για να απελευθερωθούν αυτές οι γυναίκες είναι να απασχοληθούν σε μια δουλειά και να βγάζουν χρήματα. Συγκρότησε έτσι ένα δίκτυο με την επωνυμία «Ινστιτούτο των Γυναικών», μέσω του οποίου οι γυναίκες μπορούσαν να παρασκευάζουν μαρμελάδες και άλλα προϊόντα και να τα πωλούν.

Οι Παλαιστίνιοι είδαν την πρωτοβουλία της με κακό μάτι. Οι Ισραηλινοί προσπάθησαν να τη σταματήσουν. Στην κατεχόμενη και σεξιστική Γάζα, η εν λόγω δραστηριότητα θεωρείται παράνομη και υπονομευτική. Αλλά η Άχμαντ επέμεινε. Ύστερα από τέσσερα χρόνια, η οργάνωσή της νομιμοποιήθηκε. Και τώρα έχει μια μόνιμη βάση. «Οι γυναίκες υποφέρουν αυτή τη στιγμή περισσότερο από την κατοχή και την κατάρρευση της οικονομίας», λέει η Παλαιστίνια φεμινίστρια στον Τζόχαν Χάρι της «Ιντιπέντεντ». «Όταν ο άνδρας δεν έχει δουλειά και βρίσκεται όλη την ημέρα στο σπίτι, ξεσπά στη γυναίκα του. Πολλοί Παλαιστίνιοι που εξευτελίζονται καθημερινά από τους Ισραηλινούς θέλουν να δείξουν ότι εξακολουθούν να ελέγχουν κάποιον τομέα της ζωής τους. Και ο ευκολότερος στόχος είναι οι γυναίκες και τα παιδιά τους».

Εκτός από τις μαρμελάδες, η Άχμαντ έστησε και μια υφαντουργία όπου απασχολούνται τριάντα γυναίκες. Όλες έχουν να διηγηθούν από μια ιστορία. Η 40χρονη Λεϊλά, μητέρα επτά παιδιών, ζούσε από τις δωρεές μιας τοπικής φιλανθρωπικής οργάνωσης - τώρα είναι σε θέση να συντηρεί τον εαυτό της και την οικογένειά της. Η 18χρονη Φατίμα ήθελε πάντα να γίνει δασκάλα κωφάλαλων παιδιών, αλλά οι γονείς της δεν είχαν χρήματα για να τη στείλουν στο πανεπιστήμιο - τώρα μπορεί επιτέλους να εκπληρώσει το όνειρό της. Η 39χρονη Ιμάμ είχε φτάσει σε απόγνωση όταν την εγκατέλειψε ο σύζυγός της και έπρεπε να τα βγάλει πέρα με έξι παιδιά. «Ύστερα βρήκα αυτό το μέρος όπου με εκπαίδευσαν. Όταν άρχισα να κερδίζω χρήματα, απαλλάχθηκα από τον εξευτελισμό του σπιτιού τής πεθεράς μου και έπιασα δικό μας σπίτι».

Όλες αυτές οι γυναίκες ήταν στην αρχή σιωπηλές. Έτσι είχαν μάθει. Σιγά σιγά άρχισαν να εκφράζουν τις απόψεις τους, να θέλουν να μπουν στο Internet, να δουν τον έξω κόσμο. «Είναι σαν να έχεις έναν άνθρωπο κλειδωμένο και ξαφνικά να του ανοίγεις ένα παράθυρο: θέλει να δει κι άλλα, κι άλλα», λέει η Ουμ Άχμαντ. Τώρα θέλει να απασχολήσει κι άλλες γυναίκες, να ανοίξει κι άλλα παράθυρα. Να φυσήξει στη Γάζα αέρας ελευθερίας.