«Eίμαι λίμπεραλ. Kαι λοιπόν;»

«Ολόκληρη η ιδέα της Αμερικής βασίστηκε στη διαφωνία και στην ανοιχτή διατύπωση ερωτημάτων. Είναι δικαίωμά μας και καθήκον μας να κάνουμε ερωτήσεις. Ξέρω πως δεν δίνουμε απαντήσεις, το βέβαιο όμως είναι ότι κάνουμε πολλές ερωτήσεις». Τζωρτζ Κλούνεϋ.

Το πρόβλημα με τη σημερινή αμερικανική κυβέρνηση μπορεί να συμπυκνωθεί σε μια σκηνή. Ο Στήβεν Γκέιγκαν, ο σκηνοθέτης της ταινίας «Συριάνα», οργάνωσε μια προβολή στην Ουάσιγκτον πριν βγει η ταινία στους κινηματογράφους και μεταξύ άλλων κάλεσε τo American Enterprise Institute, τη γνωστή συντηρητική οργάνωση που είναι πολύ στα πάνω της τα τελευταία χρόνια. Οι άνθρωποί της αποχώρησαν οργισμένοι από την αίθουσα ύστερα από μόλις δέκα λεπτά. Δέκα λεπτά. Δεν ήθελαν να μάθουν τι εκτυλίσσεται, δεν είχαν τη στοιχειώδη περιέργεια να παρακολουθήσουν την πλοκή. Μόλις είδαν τον πράκτορα της CIA να συναλλάσσεται με σκοτεινούς τύπους στην Τεχεράνη (αντί να αποτελεί σύμβολο τιμιότητας και ηθικής, όπως προφανώς συμβαίνει στην πραγματικότητα με τους πράκτορες της CIA), εγκατέλειψαν την προβολή και άρχισαν να γυρίζουν δεξιά και αριστερά κατηγορώντας τους πρωταγωνιστές της ταινίας για αντιαμερικανισμό. Ακόμη και τον Κλούνεϋ χαρακτήρισαν φίλο των τρομοκρατών, επειδή η ταινία δείχνει τη μεταμόρφωση δύο αθώων Πακιστανών σε καμικάζι.

Το πρόβλημα με τη σημερινή αμερικανική κυβέρνηση είναι ότι δεν δέχεται κανέναν διάλογο, καμιά αντιπαράθεση, καμιά αμφισβήτηση της πολιτικής της. Όπως και ότι δεν διδάσκεται από τα λάθη της. H διαχείριση της κρίσης με το Ιράν έχει πολλά κοινά σημεία με την περίοδο πριν από την εισβολή στο Ιράκ. Ίδια γλώσσα, ίδια αφέλεια, ίδια ακαμψία. Ίδια περιφρόνηση των λαών. Ο άνθρωπος που προορίζεται για την ηγεσία του «ελεύθερου» Ιράν είναι ο γιος του μακαρίτη του Σάχη, ο 45χρονος Ρεζά Παχλαβί, που προσπαθεί να συγκαλύψει το όνειρό του να γίνει βασιλιάς πίσω από φλύαρες διακηρύξεις περί ενότητας. Ο εγκέφαλος της νέας «αλλαγής καθεστώτος» είναι ο Σαχριάρ Αχύ, άτυπος σύνδεσμος μεταξύ του Σάχη και του Λευκού Οίκου τούς μήνες που προηγήθηκαν της ισλαμικής επανάστασης του 1979 και άλλοτε συμφοιτητής στο MIT με τον Αχμάντ Τσαλαμπί, αρχιτέκτονα της «αλλαγής καθεστώτος» στο Ιράκ.

Υπάρχουν βέβαια και πολλές διαφορές. Οι νεο-συντηρητικοί έχουν πέσει σε δυσμένεια. H κυβέρνηση φοβάται ότι μια εμπλοκή της στο Ιράν θα οξύνει ακόμη περισσότερο τα προβλήματα στο Ιράκ. Για τους λόγους αυτούς, είναι πιθανότερο τη «βρώμικη» δουλειά να την κάνει αυτή τη φορά το Ισραήλ. Το μεγαλύτερο πρόβλημα σήμερα με την Αμερική έχει να κάνει με το κλίμα που επικρατεί, όχι με την πολιτική της. «Εντάξει, είμαι ένας λίμπεραλ», λέει στην Ιντιπέντεντ ο Κλούνεϋ, που δέχθηκε σφοδρές κριτικές και για την ταινία του «Καληνύχτα και καλή τύχη». «Είμαι ένας λίμπεραλ, αλλά βαρέθηκα να μου το καταλογίζουν λες και είναι κάτι κακό».