Τετάρτη, Μαρτίου 15, 2006

H άνοδος και η πτώση ενός παίκτη



«Το πόκερ αναδεικνύει τις χειρότερες πλευρές του καπιταλισμού που έχουν κάνει τη χώρα μας τόσο μεγάλη». Ουόλτερ Ματάου

Ο καλύτερος παίκτης που έχει περάσει ποτέ από τον κόσμο του πόκερ λεγόταν Στιούι Άνγκαρ. Ήταν φυσικά Αμερικανός. Και χρειάστηκε να φτάσει 42 ετών για να μάθει από τη γυναίκα ενός φίλου του να χρησιμοποιεί μαχαίρι και πιρούνι. Το σχολείο το παράτησε νωρίς. Είχε όμως από μικρός ένα ταλέντο με τους αριθμούς που του επέτρεπε να κρατάει τα βιβλία του αγράμματου πατέρα του. Ο τελευταίος ήταν τοκογλύφος και είχε ένα μπαρ στη Δεύτερη Λεωφόρο, το Fox's Corner, όπου σύχναζαν γκάνγκστερ και έπαιζαν στοιχήματα. H αγαπημένη ασχολία του Στιούι ήταν λοιπόν να πηγαίνει κάθε απόγευμα στο μπαρ με την αδελφή του και να προσπαθεί να ακούσει τις συζητήσεις των Μαφιόζων. Απ'αυτούς έμαθε να παίζει στα άλογα. Κι από τη μάνα του τα χαρτιά.

«Από τα επτά μου χρόνια έβλεπα τη μάνα μου να παίζει πόκερ και τζιν», είπε στον Νόλαν Ντάλλα και τον Πήτερ Άλσον, συγγραφείς της βιογραφίας του («H Άνοδος και η Πτώση του Στιούι Άνγκαρ, του Μεγαλύτερου Παίκτη Πόκερ στον Κόσμο», εκδ. Atria). Δεκατεσσάρων ετών, κέρδιζε στο τζιν ακόμη και τους καλύτερους παίκτες στην Ανατολική Ακτή. Στα δεκαέξι του, ήταν τόσο καλός ώστε κανείς δεν τολμούσε να τα βάλει μαζί του. Κι έτσι αφοσιώθηκε ολοκληρωτικά στο πόκερ. Στο μεταξύ, η Μαφία τον είχε «υιοθετήσει». Με άλλα λόγια, έπαιρναν από τον ίδιο ένα ποσοστό από τα κέρδη του στα χαρτιά και στη συνέχεια έπαιρναν ένα άλλο ποσοστό από τους bookies στους οποίους έχανε τα υπόλοιπα.

Αλλά τον Στιούι δεν τον ένοιαζαν όλα αυτά. Κατά βάθος ήταν ένας καλλιτέχνης, πολλοί τον συνέκριναν με τη Σύλβια Πλαθ. Διαχειριζόταν εκατομμύρια δολάρια χωρίς να έχει ούτε έναν τραπεζικό λογαριασμό, ούτε μια πιστωτική κάρτα. Μια φορά ποντάρισε 32.000 δολάρια έχοντας στα χέρια του ένα 10 κι ένα 9 διαφορετικών χρωμάτων, επειδή διέκρινε ότι ο αντίπαλός του κρατούσε στα χέρια του το πολύ ένα 5 κι ένα 6. Το πρώτο του παγκόσμιο πρωτάθλημα το κέρδισε το 1980. Τον επόμενο χρόνο κέρδισε το δεύτερο. Και δεκαέξι χρόνια αργότερα κέρδισε το τρίτο, ο μοναδικός παίκτης στην ιστορία που έχει πετύχει κάτι τέτοιο. Ήδη όμως είχε αρχίσει η πτώση του. Από την κοκαΐνη και το κρακ έμοιαζε και μύριζε σαν άστεγος, ενώ η μια πλευρά της μύτης του έμοιαζε με σκασμένο λάστιχο. Στις 22 Νοεμβρίου του 1998 βρέθηκε νεκρός σ' ένα άθλιο ξενοδοχείο του Λας Βέγκας. Ήταν 45 ετών. H τηλεόραση έπαιζε μια πορνοταινία και το πάτωμα ήταν γεμάτο εμετούς. Από τα χαρτιά υπολογίζεται ότι κέρδισε 30 εκατομμύρια δολάρια (πάνω από 100 εκατομμύρια σε σημερινές τιμές). Πέθανε όμως πάμπτωχος. Για να βοηθήσουν τη γυναίκα του και την κόρη του, που τις είχε τελείως παραμελήσει, οι φίλοι έκαναν στην κηδεία του έρανο.

11 Comments:

At 15/3/06 4:20 μ.μ., Blogger nik-athenian said...

Κανείς δεν τον είχε φέρει σε επαφή με το Πεντάγωνο ή την CIA;
Ή έστω βρε αδερφέ με ένα think-tank ενός προέδρου.
Τέτοιοι άριστοι κάτοχοι της ψυχολογίας παιγνίων και ίσως και της θεωρίας τους, μπορούν να μεγαλουργήσουν σε παρόμοια ευαγή ιδρύματα.

 
At 15/3/06 5:09 μ.μ., Anonymous Ανώνυμος said...

Η τραγική αυτή ιστορία είναι η ιστορία ενός ανθρώπου πού δέν είχε άλλη επιλογή γιά να υπάρχει από τη βία,τήν καταστροφή,τήν αυτοκαταστροφή...Αυτό δέν αφορά μόνο τόν καπιταλισμό καί το πόκερ{!},αφορά όλους μας.

 
At 15/3/06 5:45 μ.μ., Blogger Μιχάλης Μητσός said...

Τα κατάφερα! Αρχίζω να φτιάχνω ένα μπλογκοτράπεζο με το (άλλοτε) αγαπημένο μου παιχνίδι!
Ιχνηλάτη, η ταινία έχει ήδη γυριστεί, πριν ακόμη κυκλοφορήσει η βιβλιογραφία. Λέγεται "Ο Παίκτης" και προβλήθηκε το 2003 με πρωταγωνιστές τους Πατ Μορίτα, Μάικλ Νούρι, Μάικλ Ιμπεριόλι

 
At 15/3/06 6:12 μ.μ., Anonymous Ανώνυμος said...

Ο Μιχάλης μού θυμίζει τόν Ντάγκλας στο κρασί από πικραλίδα τού Ρει Μπράντμπερι!!!Εχει αποφασίσει να κρατήσει ζωντανή τήν έκπληξη και γι αυτο i post a comment...thats all!

 
At 15/3/06 6:35 μ.μ., Blogger Μιχάλης Μητσός said...

Αυτό το blog αρχίζει να γίνεται πολύ, μα πολύ ενδιαφέρον...

 
At 15/3/06 7:29 μ.μ., Blogger Caesar said...

Προηγήθηκε "Ο Παίκτης" το 1866, που περιέχει πολλές δυνατές σκηνές, τις οποίες του ενέπνευσε το πάθος του για τη χαρτοπαιξία και οι σχέσεις του μεταξύ αγάπης και μίσους με την Πωλίνα Σούσλοβα. Όχι μόνο εγκαλείφθηκε από την Πωλίνα στο Βήσμπαντεν, αλλά έχασε και όλα του τα χρήματα στη ρουλέτα και έφθασε στο σημείο να ενεχυριάζει τα ενδύματά του. Φιόντορ Μιχαήλοβιτς Ντοστογιέφσκι. Αναζητώντας τον "άνθρωπο μέσα στον άνθρωπο".

 
At 15/3/06 8:23 μ.μ., Blogger dohant said...

Το σημερινό θέμα του post έχει κάποια ομοιότητα με εκείνο της "διπλής ζωής".Αλλά κ μια
μεγάλη διαφορά:εκεί ήταν "clean cut" τύποι που συμβίωναν με το πάθος τους.Η περίπτωση
της μεγάλης μπλόφας του Στιούι Άνγκαρ ταιριάζει νομίζω με την περίπτωση της αέρινης ντρίπλας
του George Best.Μαγεία κ παρακμή.Μαγεία κ απώλεια....

Ιχνηλάτη πολύ γλαφυρή η περιγραφή σου!

 
At 15/3/06 9:27 μ.μ., Blogger Μαύρο πρόβατο said...

Αν το σκάκι είναι τέχνη, το πόκερ είναι... επιστήμη!
Ακούμε συχνά το αντίθετο, ωστόσο πρέπει να σημειώσουμε οτι από την εργασία του συθεμελιωτή της θεωρίας συνόλων Zermelo και ύστερα, όπου το σκάκι μοντελοποιήθηκε ως ανταγωνιστικό παίγνιο μηδενικού αθροίσματος με δύο παίχτες και πεπερασμένο αν και τεράστιο αριθμό στρατηγικών, η... έκβαση ενός αγώνα δεν θέτει παρά τετριμμένα ερωτήματα!

Η απόλαυση προκύπτει από το πεπερασμένο της συνδυαστικής ικανότητας του ανθρώπινου μυαλού - αλλιώς σε κάθε κίνηση υπάρχει πάντα μια βέλτιστη "απάντηση".

Το πόκερ τώρα - εννοώ με τον όρο κι όλες τις πόκες, κούκους μονούς και τρίδιπλους και όλα τ'άλλα ευφάνταστα - είναι άλλη ιστορία.
Εχει πάντως και πολύ παιγνιοθεωρητικό ενδιαφέρον!
Μπορείτε πάντως να βρείτε εδώ μια σύνοψη έργων και ημερών του γνωστού συμπατριώτη μας που εμεγαλούργησε στο άθλημα ;-)

 
At 15/3/06 9:42 μ.μ., Blogger dohant said...

αν κ τώρα που το σκέφτομαι,ενδιαφέρον θα είχε
να δούμε πως παίζονται κ οι μπλόφες στο χρηματιστήριο,την ευθύνη που έχουν οι επενδυτές όταν χάνουν κ τον επενδύτη τους ακόμα, επειδή βλέπουν το "μαγαζί" σα νομισματοκοπείο κ στο τέλος εκείνους τους πολιτικούς που βγαίνουν να σπεκουλάρουν κ να μαζέψουν ό,τι έχει απομείνει πάνω στο "τραπέζι"..κάποια εύκολη ψήφο

 
At 15/3/06 11:37 μ.μ., Blogger dohant said...

οκ Ιχνηλάτη ..είχα μια αφιβολία για την ανωτερότητα του πόκερ σε σχέση με το σκάκι.Προφανώς επειδή δε ξέρω καθόλου πόκερ (παρότι γνώρισα στη ζωή μου κάποιον που έμοιαζε πολύ με το χαρακτήρα του Στιούι Άνγκαρ) κ για αυτό κράτησα επιφύλαξη..Μετά όμως από το ενδιαφέρον post με την παραπομπή στο wikipedia του μ.π. μάλλον 8α πρέπει να συμφωνήσω για το πόκερ...τώρα όσο για το μπιλιάρδο που το ξέρω πιο καλά-αν κ το σνούκερ (εγώ σνούκερ ξέρω αυτό που παίζεται στην Αγγλία κ είναι διαφορετικό-σε μεγαλύτερο τραπέζι- από το αμερικάνικο κ ποιο καλό κατά τη γνώμη μου)έχει μεγάλο ενδιαφέρον-ψηφίζω καραμπόλες(γαλλικό) ή τρίμπαλο,όπως το είπε ο Πάνος (πιστεύω να εννοεί αυτό)...αυτά...κ περιμένουμε την
ημέρα ποίησης...;-)

 
At 16/3/06 9:47 π.μ., Blogger Caesar said...

"πολλοί τον συνέκριναν με τη Σύλβια Πλαθ"
Μου φαίνεται κάπως υπερβολικό να συγκρίνεται με την Σύλβια Πλαθ !

 

Δημοσίευση σχολίου

<< Home