Ενα εφιαλτικό σενάριο

Κι αν συνέβαινε το αδιανόητο; Αν, δέκα χρόνια μετά το σοκ που προκάλεσε ο πατέρας της, η Μαρίν Λεπέν επαναλάμβανε τον ερχόμενο Απρίλιο εκείνο το κατόρθωμα, εκτόπιζε από τον δεύτερο γύρο τον σοσιαλιστή υποψήφιο και ανάγκαζε τους Γάλλους να συνταχθούν μαζικά με έναν υποψήφιο που δεν θέλουν προκειμένου να αποφύγουν την άνοδο της ακροδεξιάς στην προεδρία;

Η τελευταία δημοσκόπηση που δημοσιεύτηκε στον Νουβέλ Ομπζερβατέρ δίνει στην αρχηγό του Εθνικού Μετώπου 16,5%, ένα ποσοστό δηλαδή μεγαλύτερο από αυτό που είχε ο πατέρας της έξι μήνες πριν από τις εκλογές του 2012. Ο Φρανσουά Ολάντ είναι βέβαια αρκετά μακριά της (31% έναντι 28% για τον Νικολά Σαρκοζί), αλλά το τελευταίο διάστημα οι διαφορές έχουν αρχίσει να μειώνονται. Οι περισσότεροι Γάλλοι δεν θέλουν πια τον Σαρκοζί, αυτό είναι βέβαιο. Ένα σημαντικό ποσοστό των ψήφων διαμαρτυρίας, οργής ή δυσαρέσκειας, όμως, θα διοχετευθεί προς τα άκρα. Κι όπως γράφει ο ιδρυτής του περιοδικού Ζαν Ντανιέλ, η σκηνή της Μαρίν Λεπέν να σχηματίζει το σήμα της νίκης το βράδυ της 22ας Απριλίου είναι απολύτως ρεαλιστική.

Τι κάνουν οι σοσιαλιστές για να αποτρέψουν ένα τέτοιο εφιαλτικό σενάριο; Τίποτα. Μετά το πάθος και τον ενθουσιασμό που προκάλεσαν οι προκριματικές εκλογές, επικρατεί μια εμφανής αμηχανία. Ο Ολάντ έχει αφεθεί ουσιαστικά μόνος να αντιμετωπίζει τις επιθέσεις των αντιπάλων του. Προχθές, ο ίδιος ο πρωθυπουργός τον κατηγόρησε ότι παρασύρεται σε «βλακώδεις παρεκκλίσεις γερμανόφοβου χαρακτήρα» επειδή ο σοσιαλιστής υποψήφιος τόλμησε να πει ότι στην Ευρώπη η Μέρκελ προπορεύεται και ο Σαρκοζί ακολουθεί. Κι αντί να ξεσηκωθεί ολόκληρο το κόμμα και να απαιτήσει από τον πρόεδρο της κυβέρνησης μεγαλύτερη κοσμιότητα και αυτογνωσία, βλέπει κανείς μια ένοχη σιωπή. Τα χειροκροτήματα που απέσπασε χθες ο Ολάντ από τους συνέδρους του γερμανικού Σοσιαλδημοκρατικού Κόμματος μάλλον φθόνο προκάλεσαν στους κόλπους του δικού του κόμματος, παρά ικανοποίηση.

Ακόμη χειρότερη είναι η στάση των υπολοίπων «προοδευτικών δυνάμεων». Κανείς δεν περιμένει βέβαια από τα στελέχη τους να συνταχθούν άκριτα με τον υποψήφιο του μεγαλύτερου κεντροαριστερού κόμματος μπροστά στο φάντασμα της ακροδεξιάς. Θα μπορούσαν όμως να είναι πιο προσεκτικά στην κριτική τους – στο κάτω-κάτω, υποτίθεται ότι στον δεύτερο γύρο θα καλέσουν τους οπαδούς τους να τον ψηφίσουν. Αντίθετα, τόσο ο υποψήφιος του Μετώπου της Αριστεράς Ζαν-Λικ Μελανσόν όσο και η οικολόγος Εύα Ζολί δεν παραλείπουν να εκτοξεύουν καθημερινά τα δηλητηριώδη βέλη τους εναντίον του «συμβιβασμένου» Ολάντ. Και να επιτρέπουν στην «ασυμβίβαστη» Μαρίν Λεπέν να ελπίζει…

Να συμπληρώσουμε το εφιαλτικό σενάριο: μετά τον «θρίαμβο» του Σαρκοζί στον δεύτερο γύρο με 70%, συνεδριάζουν οι σοσιαλιστές και εκλέγουν με ανάλογο ποσοστό ως νέο αρχηγό τους τον Ντομινίκ Στρος-Καν. Εκείνος, δακρυσμένος, στρέφεται προς την Αν Σενκλέρ και της υπόσχεται αιώνια πίστη, ενώ οι σύντροφοι, όρθιοι, τον αποθεώνουν