Δεν µπορούσε να αντισταθεί στον πειρασµό

Η στήλη οφείλει να κάνει µια επανόρθωση. Το περασµένο Σάββατο, στη λεζάντα της φωτογραφίας που έδειχνε τον Ράτκο Μλάντιτς να καθησυχάζει ένα µικρό παιδί στη Σρεµπρένιτσα, αναφερόταν ότι το παιδί αυτό στη συνέχεια εκτελέστηκε. Την πληροφορία την πήραµε από τους Τάιnull, που δηµοσίευσαν και τη συγκεκριµένη φωτογραφία.Αλλά ήταν λάθος. Το αγόρι είναι ένας από τους ελάχιστους άρρενες κατοίκους της πόλης που επέζησαν. Λέγεται Ιζουντίν Αλιτς. Σήµερα είναι 24 ετών. Και σε αποκλειστική συνέντευξη που έδωσε χθες στο Ασοσιέιτεντ Πρες θυµάται την ηλιόλουστη ηµέρα του 1995που συναντήθηκε µε τον στρατιωτικό διοικητήτων Σέρβων της Βοσνίας. «Ηµουν οκτώ ετών, δεν ήξερα τι συνέβαινε ούτε ποιος ήταν ο Μλάντιτς», είπε. Ο άνθρωπος που εκδόθηκε χθες στη Χάγη κατηγορούµενος για εγκλήµατα πολέµου του έδωσε µια σοκολάτα και τον διαβεβαίωσε ότι δεν θα τον πειράξει κανείς. Την ίδια ώρα, στρατιώτες εκτελούσαν τον πατέρα του στο γειτονικό δάσος.

Ο Ιζουντίν ήταν ένας από τους χιλιάδες µουσουλµάνους της Βοσνίας που κατέφυγαν στον ασφαλή θύλακα της Σρεµπρένιτσα για να γλιτώσουν από την εθνοκάθαρση. Εκείνη την ηµέρα έµαθε ότι ένας σπουδαίος στρατιώτης µοίραζε σοκολάτες. Ο πατέρας του είχε φύγει το προηγούµενο βράδυγια το βουνό, µαζί µε άλλους 15.000 άνδρες. Ζήτησε έτσι άδεια από τον παππού του να πάει. Εκείνος του το απαγόρευσε, αλλά ο µικρός ξεγλίστρησε από το εργοστάσιο όπου κρυβόταν η οικογένειά του. «Δεν µπορούσα να αντισταθώ στον πειρασµό της σοκολάτας. Ο Μλάντιτς µε ρώτησε πώς µε λένε και πόσων χρονών ήµουν. Απάντησα δώδεκα, για να φανώ µεγαλύτερος. Δεν συνειδητοποιούσα τους κινδύνους». Το πιο µικρό από τα 8.000 θύµατα της σφαγής ήταν δεκατεσσάρων…

Το πτώµα του πατέρα του βρέθηκε πριν από µερικά χρόνια σε έναν από τους µαζικούς τάφους. Η οικογένεια του Ιζουντίν εγκαταστάθηκε στο Προΐτσι, έξω από τη Σρεµπρένιτσα. Εκείνος βγάζει το ψωµί του ετοιµάζοντας σάντουιτς σε ένα φαστφουντάδικο. Πότε πότε επισκέπτεται το κοιµητήριο του χωριού, όπου µεταφέρθηκαν χιλιάδες άνδρες που βρέθηκαν σε µαζικούς τάφους. «Χάρηκα µε τη σύλληψη του Μλάντιτς. Ελπίζω να καταδικαστεί στη µεγαλύτερη δυνατή ποινή. Σκότωσε τον πατέρα µου, τον θείο µου και τόσους ανθρώπους».

Στους επιζήσαντες ανήκει και ο Εµίρ Σούλγιαγκιτς, που εδώ και µερικούς µήνες είναι υπουργός Παιδείας της Βοσνίας. Οπως γράφει στο βιβλίοτου «Κάρτες από τον τάφο», συνάντησε τον Μλάντιτς στις 11 Ιουλίου 1995. Δεν θα ξεχάσει ποτέ πόσο πολύ µύριζε αλκοόλ. «Είσαι στρατιώτης;» τον ρώτησε. Εκείνος του έδωσε το δελτίο ταυτότητας που του είχε δώσει ο ΟΗΕ µε την ιδιότητα του πρόσφυγα. Ενώ αποµακρυνόταν, πίστευε ότι θα τον πυροβολούσαν, όπως συνέβη µε όλους τους φίλους του. Δεν θα µάθει ποτέ γιατί τον λυπήθηκαν. «Στη Σρεµπρένιτσα, ο Ράτκο ένιωθε σαν Θεός. Εκείνη την ηµέρα αποφάσισε να µε αφήσει να ζήσω».