Ο σύµµαχος των ανέργων

Μέχρι τώρα, το µεγαλύτερο µέρος της κριτικής στη Γαλλία προς τον Ντοµινίκ Στρος-Καν προερχόταν από τη ριζοσπαστική Αριστερά. Η επιµονή όµως της τρόικας να επιβάλλει µέτρα λιτότητας στις ευρωπαϊκές χώρες που αντιµετωπίζουν οικονοµικά προβλήµατα οδηγεί και σοσιαλιστές να λαµβάνουν ανάλογη θέση. Μιλώντας έτσι την περασµένη Κυριακή στην τηλεόραση, ο Αρνώ Μοντεµπούρ εξέφρασε τις αµφιβολίες του για το κατά πόσο θα ήταν ορθή ενδεχόµενη επιλογή του κόµµατός του να υποστηρίξει την υποψηφιότητα του DSK για την προεδρία.

«∆εν συµφωνώ µε αυτά που κάνει το ∆ιεθνές Νοµισµατικό Ταµείο», είπε. «Το να υποχρεώνεις τους γενναίους Ιρλανδούς, αλλά και ολόκληρο το ευρωπαϊκό σύστηµα, να πληρώνουν το κόστος µιας κρίσης για την οποία ευθύνονται οι τράπεζες είναι ένα σοβαρό λάθος, γιατί όλα αυτά τα προγράµµατα λιτότητας είναι βέβαιο ότι θα επιδεινώσουν την κατάσταση». Ο 40χρονος βουλευτής έχει ασφαλώς προσωπικό συµφέρον να τα βάζει µε τον διευθυντή του ∆ΝΤ: έχει ήδη ανακοινώσει ότι θα διεκδικήσει και ο ίδιος το χρίσµα για την προεδρία. Το βέβαιο όµως είναι ότι όσο τα µέτρα λιτότητας που εφαρµόζονται στην Ευρώπη οδηγούν σε αδιέξοδο, τόσο θα πολλαπλασιάζονται οι κριτικές προς εκείνους που τα επιβάλλουν. Κι αυτός που θα υποστεί τη µεγαλύτερη ζηµιά θα είναι χωρίς αµφιβολία ο πρώην υπουργός Οικονοµικών της Γαλλίας. Το περιβάλλον του επισηµαίνει ότι ο DSK είναι ένας κλασικός Κεϊνσιανός. Αυτός δεν είναι που συνέταξε το εκλογικό πρόγραµµα των σοσιαλιστών το 1997; Αυτός δενβρίσκεται πίσω από την εβδοµάδα των 35 ωρών ή το πρόγραµµα για την απασχόληση των νέων; «Ο Ντοµινίκ Στρος-Καν είναι δηµοφιλής γιατί, προς το παρόν, ενσαρκώνει τη φιγούρα του σοφού, που βρίσκεται µακριά από την άµεση πολιτική διαµάχη», σηµείωνε πριν από λίγο καιρό ο πολιτειολόγος Φρεντερίκ Σαβικί. Προς το παρόν. Γιατί οι εικόνες από τους δρόµους της Αθήνας,του ∆ουβλίνου ή της Λισαβώνας ίσως να αλλάξουν ριζικά τα δεδοµένα.

Ακούγεται παράδοξο, αλλά είναι αλήθεια. Ισως η µεγαλύτερη ελπίδα των ευρωπαίων ανέργων να ακούει στο όνοµα Ντοµινίκ Στρος-Καν. Εκτός αν είναι πια πολύ αργά και έχουν όλα κριθεί.