Ντίλερ πρώτης κατηγορίας
Η Γερμανία συμπεριφέρεται σαν τον έμπορο ναρκωτικών που πουλά τα προϊόντα του σε πελάτες από την Ελλάδα, την Ισπανία, την Πορτογαλία ή την Ιρλανδία, όλους τζάνκι της κατανάλωσης.
Η παρομοίωση δεν ανήκει σε μας, δεν θα τολμούσαμε ποτέ κάτι τέτοιο σε μια στιγμή που μοιάζει να εξυφαίνεται ένας απροσδόκητος ελληνογερμανικός έρωτας, με τους Γερμανούς δημοσιογράφους να ζητούν σύσσωμοι συγγνώμη για το εξώφυλλο του Focus και την καγκελάριο Μέρκελ να ετοιμάζει το ωραίο της φόρεμα με το μεγάλο ντεκολτέ για να υποδεχθεί την Παρασκευή τον Γιώργο Παπανδρέου και να τον παρακαλέσει να πάρει βοήθεια από εκείνη, κι όχι από το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο. Αυτός που χαρακτηρίζει τη Γερμανία «ντίλερ της Ευρώπης» είναι ο Μπερτράν Γκρολαμπέρ, καθηγητής στο Skema Βusiness School της Γαλλίας. Η σημερινή οικονομική κατάσταση της Ελλάδας- γράφει στη Λιμπερασιόν - δεν θα ήταν τόσο δραματική αν η Ευρώπη δεν είχε δώσει λευκή επιταγή στους Έλληνες να αγοράζουν σε χαμηλές τιμές Μercedes, ΒΜW και άλλα προϊόντα made in Germany. Η οικονομική στρατηγική της Γερμανίας συνίσταται στη δημιουργία εμπορικών πλεονασμάτων σε σχέση με τους εταίρους της. Κι αφού τους έθισε στην κατανάλωση, τώρα τους ζητά να αποτοξινωθούν.
Σφίξτε το ζωνάρι, ο πληθωρισμός θα πέσει, η ανταγωνιστικότητά σας θα ανεβεί, τα έσοδα από τη φορολογία θα αποζημιώσουν τους ξένους δανειστές σας και θα μπορέσετε να γίνετε κι εσείς ντίλερ πρώτης κατηγορίας: αυτή είναι η θεραπεία που προτείνουν σήμερα οι Βρυξέλλες στην Ελλάδα και τις άλλες χώρες του προβληματικού Νότου, ανάλογη με τη θεραπεία που είχε επιβάλει το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο τη δεκαετία του ΄90 στην Αργεντινή, οδηγώντας την σε μια παρατεταμένη ύφεση. Ήδη, όμως, το ΔΝΤ κάνει την αυτοκριτική του και αναθεωρεί τη στάση του. Σε άρθρο τους που δημοσιεύτηκε στις 12 Φεβρουαρίου, ο επικεφαλής οικονομολόγος του Ταμείου Ολιβιέ Μπλανσάρ και οι συνεργάτες του διερωτώνται μήπως θα ήταν καλύτερα να μην έχει επιδιωχθεί ένας τόσο χαμηλός πληθωρισμός. Αν ο στόχος ήταν 4% και όχι 2%, τονίζουν, οι κεντρικές τράπεζες θα είχαν μεγαλύτερα περιθώρια ελιγμών όταν τα πράγματα άρχισαν να πηγαίνουν άσχημα.
Ο πληθωρισμός δεν είναι λοιπόν τελικά και τόσο κακό πράγμα. Σε ένα ανάλογο συμπέρασμα αναμένεται να καταλήξουν, αργά ή γρήγορα, οι οικονομικοί ιθύνοντες της Ευρώπης και για το έλλειμμα. Όπως γράφει ο Γκρολαμπέρ, η Ευρώπη δεν μπορεί να αρκεστεί να επιβάλλει μέτρα λιτότητας στους κακούς της μαθητές. Πρέπει να επεξεργαστεί και μία οικονομική πολιτική που θα τους δώσει χρόνο να συγκλίνουν προς τις ευρωπαϊκές προδιαγραφές χωρίς να καταστραφούν ολόκληροι τομείς της οικονομίας τους. Σε αντίθετη περίπτωση, οι χώρες αυτές θα είναι αναγκασμένες να πλέουν ανάμεσα στη Σκύλλα και τη Χάρυβδη: την οικονομική στασιμότητα ή την οδυνηρή (για όλους) έξοδο από το ευρώ.
posted by Μιχάλης Μητσός @ 11:53 π.μ.
12 comments
12 Comments:
Αγαπητέ Μ.Μ.
σχετικά με το σημερινό σας σχόλιο πήρα το εξής email:
"Ανάμεσα στη άρθρα της γενικής λαϊκίστικης παράκρουσης, πέφτεις και σε παράκρουση… επιπέδου.
Από το σημερινό άρθρο του Μιχάλη Μητσού στα ΝΕΑ:
Η οικονομική στρατηγική της Γερμανίας συνίσταται στη δημιουργία εμπορικών πλεονασμάτων σε σχέση με τους εταίρους της. Κι αφού τους έθισε στην κατανάλωση, τώρα τους ζητά να αποτοξινωθούν.
Αυτό που μου χτύπησε ήταν το: «Κι αφού τους έθισε στην κατανάλωση» και ιδιαίτερα αυτό το «τους».
Δλδ ποινικοποιούμε όποιον κάνει καλά τη δουλειά του;;;;!!!
Φταίνε επειδή βγάζουν τα καλύτερα προϊόντα στον κόσμο;;;;!!!!!
Να τιμωρήσουμε τους καλύτερους ζαχαροπλάστες, επειδή οι λαίμαργοι δεν λένε ν’ αδυνατήσουν!!!
Στην πυρά το Pastry Family, το Fresh κι ο Τερκενλής!".
Προσυπογράφω.Η λογική του σημερινού σας σχολίου ήταν μίζερη και φθονερή.
Κρίμα
Αγαπητέ κύριε Δήμου.
Ομολογώ πως με αιφνιδίασε το ύφος του σχολίου σας.
Δεν καταλαβαίνω καταρχήν γιατί ο αποστολέας του e-mail δεν έστειλε απευθείας σε μένα το κείμενό του. Θεωρεί άραγε ότι το επίπεδο της στήλης δεν είναι κατάλληλο για μια συζήτηση; Η αποτελείτε ένα είδος "σημείου αναφοράς";
Αυτό όμως είναι λεπτομέρεια. Ας απαντήσω λοιπόν επί της ουσίας. Πρώτα απ'όλα, όπως σαφώς το αναφέρω, οι απόψεις που εκφράζονται στις σημερινές Διαστάσεις ανήκουν στον γάλλο καθηγητή. Αλλά δεν είναι ο μόνος που υποστηρίζει αυτή την άποψη. Κάτι ανάλογο είχε πει πρόσφατα ο Χάινερ Φλάσμπεκ, κορυφαίος οικονομολόγος της Διαρκούς Συνόδου του ΟΗΕ για το Εμπόριο και την Ανάπτυξη, σε συνέντευξή του στα ΝΕΑ. "Την ώρα που η Ελλάδα συσσώρευε ένα υπέρογκο έλλειμμα τρεχουσών συναλλαγών", τόνιζε, "η Γερμανία αποκτούσε ένα υπέρογκο πλεόνασμα. Το ένα έλλειμμα πρέπει να ιδωθεί σε συνάρτηση με το άλλο".
Το πρόβλημα της Ελλάδας, τόνιζε ο οικονομολόγος, έχει μια αιτία: "Την έντονη συμπίεση (ντάμπινγκ) των μισθών που ακολούθησε η Γερμανία στο πλαίσιο της ευρωζώνης".
Να σημειώσουμε ότι ο Φλάσμπεκ είναι Γερμανός!
Την ίδια προσέγγιση είχε και η Ιντερνάσιοναλ Χέραλντ Τρίμπιουν σε πρωτοσέλιδο κείμενό της που δημοσιεύτηκε στο φύλλο του Σαββατοκύριακου.
Ας είμαστε ψύχραιμοι λοιπόν. Μακρυά από μένα η αντιγερμανική υστερία, τα πρωτοσέλιδα των τελευταίων ημερών με τους Ναζί και τις σβάστικες με αρρωσταίνουν. Ποτέ δεν έκρυψα επίσης την άποψή μου ότι η ευθύνη για την κρίση βαρύνει πρωτίστως εμάς. Προφανώς δεν με διαβάζετε ούτε εσείς ούτε ο άγνωστος επιστολογράφος σας.
Σας έστειλα το email του επιστολογράφου μου επειδή το προσυπέγραφα - και θα ήταν βαρετό να επαναλάβω τα ίδια. Θα σας γράψει και ο ίδιος απευθείας. Όσα πάντως έγραψα αφορούν όλες τις σχετικές απόψεις, όποιοι κι αν τις εκφέρουν. Όσο για σας, εκτιμούσα πάντα το γεγονός ότι είχατε το θάρρος να πηγαίνετε κόντρα στο ρεύμα - κάτι που μας χρειάζεται ζωτικά (επειδή έχουμε γίνει, όπως έγραψα κάποτε στα ΝΕΑ, ο λαός του 97%). Όπως είπε κάποτε ένας Σέρβος αντιφρονών: "σε καιρούς κρίσης ο διανοούμενος πρέπει να υποστηρίζει πάντα την αντίθετη άποψη".
Κύριε Δήμου, γράψατε ότι "η λογική του σημερινού σας σχολίου ήταν μίζερη και φθονερή". Δεν αναφερθήκατε σε "όλες τις σχετικές απόψεις, όποιοι κι αν τις εκφέρουν", και δεν θα μπορούσατε να αναφερθείτε αφού αναγνωρίζετε ότι συχνά πηγαίνω κόντρα στο ρεύμα.
Και αυτή τη φορά το ίδιο έκανα. Οταν έγινε γνωστό ότι ο πρόεδρος της Βουλής κάλεσε τον γερμανό πρέσβη για να διαμαρτυρηθεί (αν είναι δυνατόν!) για το εξώφυλλο του Focus, έγραψα ένα σαρκαστικό κείμενο προτείνοντάς του να καλέσει και διάφορους άλλους πρεσβευτές για άλλα δημοσιεύματα.
Αυτό δεν σημαίνει, όμως, ότι η Γερμανία δεν φέρει ευθύνη για την ελληνική, ή την ισπανική ή την πορτογαλική κρίση. Αυτό δεν απότελεί εθνικιστική προπαγάνδα, το λένε σοβαροί καθηγητές, μεταξύ των οποίων και Γερμανοί.
Αγαπητέ κε Μ.Μ.,
αλληλογραφώ με τον κο Δήμου εδώ και χρόνια, μην πυροβολείτε στον αέρα.
Οι τρεις τελευταίες προτάσεις της πρώτης σας απάντησης στον κο Δήμου απαντούν σε ad hominem επιθέσεις που ουδέποτε υπήρξαν. Διαβάστε προσεκτικά το γράμμα μου και το σχόλιο του κου Δήμου και θα δείτε ότι κανείς δεν σας επιτέθηκε προσωπικά.
Άλλωστε, προφανές δεν είναι αυτό που γράφετε στην τελευταία σας πρόταση, αλλά ακριβώς το αντίθετο!
Ακριβώς επειδή σας διαβάζουμε, ακριβώς επειδή σας εκτιμούμε ιδιαίτερα, γι αυτό και η έκπληξη μας.
Επί της ουσίας, στην απάντηση σας δεν απαντάτε στο σχόλιο μου.
Δεν αμφισβήτησα ποτέ τα οικονομικά αδιέξοδα που προκύπτουν απ’ την ανισομερή συσσώρευση πλούτου στην Ευρώπη (αλλά και οπουδήποτε), αμφισβήτησα τον καταλογισμό της ευθύνης ή μάλλον την ατυχή προσπάθεια ισοσθένειας.
Εκτός αν θεωρείτε ότι για τους γεμάτους Cayenne Ελληνικούς δρόμους οφείλεται το… ντάμπινγκ.
Εσείς ο ίδιος γράψατε ότι ποτέ δεν κρύψατε ότι η ευθύνη για την κρίση βαραίνει εμάς, άρα για ποιο λόγο συνιστάτε ψυχραιμία;
Ακόμα κι αν οι Γερμανοί έχουν μερίδιο ευθύνης για την κρίση, η απλή λογική λέει ότι αυτή η ευθύνη δεν μπορεί να προκύπτει επειδή «μας έθισαν στην κατανάλωση», αυτή η φράση δεν αντέχει σε σοβαρή κριτική.
Το απαξιωτικό μου σχόλιο έχει να κάνει με τη μετατόπιση ευθύνης που δηλώνει η φράση «Κι αφού τους έθισε στην κατανάλωση» του κου Γκρολαμπέρ (;).
Μόνοι μας εθιστήκαμε και δεν φταίνε σε τίποτα οι Γερμανοί αν βγάζουν τα καλύτερα αυτοκίνητα και πλυντήρια. Μήπως θα ‘πρεπε να ζητήσουμε να αναλάβουν τις ευθύνες τους και οι Ιάπωνες που μας έθισαν στα laptop και στο σούσι;
ΜΦΧ,
Νάσος Παπαπολίτης
nasspa@otenet.gr
Το πλεονεκτημα των συλλογισμων του Ν. Δημου ειναι οτι γενικευονται.
Οπως γραφει ο Ν. Δημου, δεν μπορουμε να τιμωρησουμε τους αριστους ζαχαροπλαστες επειδη οι χοντροι δεν αδυνατιζουν.
Το μειονεκτημα των συλλογισμων του Μ. Μητσου ειναι οτι επιλεγουν ειδικες περιπτωσεις. Μια δηλωση του Α γερμανου απο 'δω, ενα αρθρο του Β (γαλλου) φιλοσοφου απο 'κει και παει λεγοντας.
Ειναι αναμενομενο μεσα σε 400 εκατομμυρια ευρωπαιους να βρεθουν και 10 ατομα που θα μιλησουν υπερ της Ελλαδας.
Τις περισσοτερες φορες, χωρις να τους ενδιαφερει καν η Ελλαδα.
Για παραδειγμα, τα "αριστερα" γερμανικα συνδικατα μαζι με την "αριστερη" γερμανικη διανοηση παραγουν αυτην την εποχη αθροα κειμενα που ριχνουν τα φταιξιματα στον καπιταλισμο.
Οι ανθρωποι αυτοι ριχνουν το φταιξιμο στον καπιταλισμο, ακομα και για τα γυρισματα του καιρου.
Ποσο μαλλον τωρα που στο παιχνιδι συμμετεχουν τραπεζες.
Η μονιμη επωδος ειναι οτι για τα προβληματα της Ελλαδας (αναθεμα κι αν ξερουν κατα που πεφτει η Ελλαδα) φταιει ο επαρατος καπιταλισμος και οι κακουργες τραπεζες.
Ειναι πολυ ευκολο να βρει κανεις τετοια κειμενα ανα τας ευρωπας - και να τα διαδωσει επιλεκτικα στα ελληνικα ΜΜΕ. Ειναι πολυ βολικο για τους ελληνες να ειναι ο καπιταλισμος ο μονος υπευθυνος για τα χάλια τους.
Αλλα η επιλεκτικη αναγνωση των κειμενων που μας βολευουν ποτέ δεν αποτέλεσε επιτυχη λυση του προβληματος.
* * *
Το περιβοητο dumping μισθων δεν υπαρχει και δεν υπηρξε ποτέ. Ο τυπικος ελληνας φανταζεται την εννοια του "μισθου" σαν ενα αυτονοητο εκ γενετης δικαιωμα που του παρεχει το κεντρικο κρατος.
Το υψος του μισθου το καθοριζει - εννοειται - η εκαστοτε κυβερνηση. Δι' απονομης. Ειτε κατοπιν διεκδικησεων στον δρομο.
Για τον τυπικο ελληνα, το dumping μισθων ειναι ενα ρεαλιστικο σεναριο, αφου το υψος του μισθου του το καθοριζουν εξωγενεις παραγοντες (η κυβερνηση, οι διαδηλωσεις, τα κεκτημενα κ.α. ).
Για τον τυπικο γερμανο, τα πραγματα ειναι λιγακι διαφορετικα. Ο μισθος ειναι κατι που κερδιζει εκεινος που δουλευει. Το υψος του μισθου εξαρταται απο την παραγωγικοτητα του ατομου, οχι απο την κυβερνηση.
Στην Γερμανια η ΜΗ-συμμετοχη της κυβερνησης στην διαμορφωση των μισθων ειναι κατοχυρωμενη απο το Συνταγμα και αυστηρα ελεγχομενη.
Οι μισθοι διαμορφωνονται απο διμερη διαπραγματευση αναμεσα σε εργαζομενο και εργοδοτη.
Δεν μπορω να φανταστω 50 εκατομμυρια εργαζομενους με μερικες χιλιαδες χιλιαδων επιχειρησεις να κανουν οργανωμενο dumping μισθων με σκοπο να βλαψουν την Ελλαδα.
Ειπαμε, οι γερμανοι εχουν οργανωση ;-) Αλλα το να αποφασισουν απο κοινου (και στα κρυφα) 50 εκατομμυρια νοματαιοι να κατεβασουν τους μισθους τους, το βρισκω *υπερβολικα* καλη οργανωση - ακομα και για γερμανικα δεδομενα.
Διαβάζοντας τα σχόλια και το κείμενο του Κου Μητσού, νομίζω θα πάρω καθαρά θέση υπέρ αυτού. Όπως ακριβώς υπάρχει η γνώμη της "ελληνικής μάζας", έτσι ακριβώς υπάρχει και η γνώμη της "διεθνούς μάζας". Θετική ή αρνητική. Το ότι είναι διεθνής δεν την κάνει πιο έγκυρη. Πάντα θα υπάρχουν διαφωνούντες επιστήμονες και μόδες στα οικονομικά και την πολιτική. Όπως μας είχε πει μια καθηγήτρια στο Ο.Π.Α "Παιδιά, μην αποθαρρύνεστε, κάποτε έλεγες Friedman και έβαζαν τα γέλια."
Εν τέλει, το πιο πιθανόν, πάντα θα υπάρχει μία δόση αλήθειας σε όλες τις πλευρές. Και στο ότι αυτοί δεν μας έθισαν αλλά και στο ότι, ναι, συνειδητά, προέβησαν σε γενικό dumpin όταν ταυτόχρονα το εξόρκιζαν στην αγροτική παραγωγή του Νότου. Ας ακούμε όλες τις ψύχραιμες φωνές και ας κρατήσουμε ό'τι εμείς θέλουμε..
Αυτό το σχόλιο αφαιρέθηκε από τον συντάκτη.
Εκείνο που αναμένει ο επαρκής αναγνώστης από τον έγκριτο σχολιαστή-δημοσιογράφο είναι να μη του μεταφέρει αμάσητη τροφή.
Άλλωστε, αυτό έχει ανάγκη η κοινωνία: τον "διαμεσολαβητή" δημοσιογράφο/σχολιαστή, εκείνον δηλαδή που ενώ βουτάει μέσα στην άμορφη μάζα της πλαδαρής γεγονότόλογης φλυαρίας (π.χ. περί συμπίεσης μισθών, ντίλερ και λοιπών) εντούτοις καταφέρνει να επιπλέει, μέσω της κριτικής του "ανάνγωσης". Με κανέναν τρόπο, λοιπόν δεν αναπαράγει απλώς, ούτε απλώς μεταφέρει τα λόγια των όποιων άλλων. Δεν ειδησεογραφεί. Σχολιάζει.
Αυτό, νομίζω, καταλογίζεται στον κύριο Μ. Μ., ότι δηλαδή κάτι άκουσε να λέει ο τάδε, κάτι διάβασε εδώ κι εκεί, αλλά δεν μπήκε στον κόπο να σκαλίσει, να αμφισβητήσει, να κρίνει ή και να αντικρούσει, κι έτσι να διαφωτίσει το κόσμο. Παρά, έδωσε την εντύπωση ότι διάλεξε ένα μάλλον εύκολο δρόμο.
Ίσως τελικά είναι πολύ επίπονη διαδικασία (άρα δύσκολο για όλους) το να βρίσκεται κανείς σε μόνιμη κριτική εγρήγορση.
Με εκτίμηση
Κάπα
Αγαπητέ/η Κάπα, με κολακεύετε. Αλήθεια σας ενδιαφέρει περισσότερο η γνώμη μου από την άποψη δύο έγκριτων καθηγητών; Εγώ πάντως δεν έχω τόσο μεγάλη αυτοπεποίθηση ώστε να διεκδικών άποψη σε όλα τα ζητήματα. Είκοσι και χρόνια που γράφω αυτή τη ρημάδα τη στήλη, προσπαθώ να μένω πάντα στο παρασκήνιο, να προβάλω τις απόψεις άλλων που βρίσκω ενδιαφέρουσες, αιρετικές, αλλά πάντα σοβαρές.
Οταν ερωτώμαι, βέβαια, και μπορώ, εκφράζω την προσωπική μου άποψη. Επιμένω, όμως, ότι αυτό αφορά τους ελάχιστους.
Εκλεκτέ κύριε Μ. Μ.,
Γνωρίζε πολύ καλύτερα από μένα ότι η προβολή "επωνύμων θέσεων" προϋποθέτουν κριτική σκέψη και προεπιλογή. Δεν πρόκειται λοιπόν για ταπεινή και "αμέτοχη" αχθοφορία.
Από την άλλη, η "ουδέτερη" προβολή μιας άποψης, από πηγή αναγνωρίσιμη, είναι από μονη της θέση κι ενέχει το στοιχείο της λανθάνουσας γνώμης, εφόσον δεν παρασουσιάζεται κριτικά.
Τέλος, ξέρετε, επίσης καλύτερα από την αφεντιά μου, ότι η χωματερή των ιδεών ασφυκτικά από γνώμες εγκρίτων.
Το ότι κάποιος είναι επιστήμονας με περγαμηνές, λόγω υφισταμένου ερευνητικού του μόχθου, δεν σημαίνει πως ό,τι και να πει, συναφές η όχι με το έργο του, αξιοί ντε και καλά δάφνες αυθεντίας.
Άλλωστε, όλες μα όλες οι επιστημονικές εικασίες και θεωρίες τελούν υπό αίρεσιν. Εξ ου και η ζητουμενη αγρύπνια ημών και υμών.
Σας ευχαριστώ πολύ
Με εκτίμηση
Καπα
Μη στενοχωριέστε κ. Δήμου, κανείς δεν τα γνωρίζει όλα, ευτυχώς υπάρχουν κάποιοι που τα γράφουν όπως πρέπει και είναι και γνώστες του αντικειμένου, όχι απλοί σχολιαστές επί παντός επιστητού...
http://viliardos.capitalblogs.gr/listArticles.asp
Δημοσίευση σχολίου
<< Home