Μαθήματα ηθικής

Όλα τα έχει αυτή η ιστορία: ομοφυλοφιλία, υποψία παιδεραστίας, ακροδεξιά, ελευθερία της έκφρασης, ηθικολογία, τύψεις, ποίηση, Πολάνσκι, Κάρλα- αν και το τελευταίο δεν αποτελεί έκπληξη, η σκιά της Κάρλα υπάρχει παντού. Έκπληξη προκαλεί, αντίθετα, η αντιστροφή των ρόλων που παρατηρείται στην «υπόθεση Φρεντερίκ Μιτεράν». Η Δεξιά υπερασπίζεται, έστω και χωρίς ιδιαίτερο ζήλο, έναν ανοιχτά ομοφυλόφιλο υπουργό Πολιτισμού, που καλείται από τον εκπρόσωπο του Σοσιαλιστικού Κόμματος να παραιτηθεί επειδή σε ένα βιβλίο του που εκδόθηκε πριν από τέσσερα χρόνια είχε ομολογήσει ότι έκανε σεξουαλικό τουρισμό στα μπαρ της Μπανγκόκ και πλήρωνε νεαρά, ή λιγότερο νεαρά, αγόρια για να κάνει σεξ μαζί τους.

Έκπληξη προκαλούν και πολλά από τα επιχειρήματα που ακούγονται τις τελευταίες ημέρες. Ο σύμβουλος του προέδρου Σαρκοζί, για παράδειγμα, εγκαλεί τους επικριτές του Μιτεράν επειδή τον κατηγορούν τώρα, ενώ είχαν σωπάσει τότε. Ο πρώην διευθυντής της «Μοντ» ΖανΜαρί Κολομπανί, πάλι, έγραψε πως όλα έγιναν λόγω της υποστήριξης του Μιτεράν προς τον Πολάνσκι, μιας υποστήριξης που ήταν αυτονόητη αφού ο σκηνοθέτης είναι Γάλλος πολίτης. Η ουσία του θέματος, όμως, βρίσκεται αλλού. Μπορεί να είναι υπουργός Πολιτισμού ένας άνθρωπος που επιδιδόταν στα νιάτα του στον σεξουαλικό τουρισμό; Θα ήταν καλύτερη η θέση του αν, αντί για «εφήβους», γοητευόταν από πόρνες; Είναι υπέρ ή εναντίον ενός πολιτικού το να αποκαλύπτει- ή να έχει αποκαλύψει σε κάποια στιγμή της ζωής του- με ειλικρίνεια και πόνο ψυχής τα πάθη του; Μπορεί να επιτρέψει μια κοινωνία να δίνει μαθήματα ηθικής η εκπρόσωπος του πιο σκοταδιστικού, ομοφοβικού και ρατσιστικού κομματιού της, η αρχηγός του Εθνικού Μετώπου Μαρίν Λεπέν;

Το ζήτημα δεν είναι νομικό: ο Μιτεράν διευκρινίζει πως όταν οι ομοφυλόφιλοι μιλούν για «αγόρια» δεν εννοούν κατ΄ ανάγκη ανηλίκους- και πάντως εκείνος κοιμόταν με φοιτητές και πάνω. Το ζήτημα δεν είναι ούτε μόνο πολιτικό: μετά τη φασαρία που έγινε, ο υπουργός αργά ή γρήγορα θα απομακρυνθεί, κι ας χαρακτήριζε το καλοκαίρι ο ίδιος ο πρόεδρος «θαρραλέο» το βιβλίο του. Το ζήτημα είναι πάνω απ΄ όλα ηθικό. Ο σεξουαλικός τουρισμός είναι κάτι ευρύτατα διαδεδομένο και στηρίζεται στις ανισότητες ανάμεσα στον πλούσιο και τον φτωχό κόσμο. Ο καλύτερος τρόπος να αντιμετωπιστεί δεν είναι, ασφαλώς, η νομιμοποίησή του. Δεν είναι όμως ούτε η συγκάλυψή του. «Ο Φρεντερίκ Μιτεράν όχι μόνο δεν δικαιολογεί τον σεξουαλικό τουρισμό, αλλά περιγράφει το αδιέξοδο στο οποίο οδηγεί κάθε πληρωμένη σχέση, παρατηρώντας με αμείλικτο τρόπο τη δική του πορεία», λέει ο δήμαρχος του Παρισιού Μπερτράν Ντελανοέ. «Πρόκειται για τη δική του ιστορία, και είναι συνταρακτική».

Όποιος θέλει λοιπόν να εκφράσει άποψη, ας κάνει τουλάχιστον το αυτονόητο: να διαβάσει το βιβλίο.