Ένας άλλος κόσμος

Την ώρα που όλοι οι αναλυτές μιλούν για κρίση της ευρωπαϊκής Κεντροαριστεράς, οι Πορτογάλοι και Έλληνες σοσιαλιστές σπεύδουν να τους διαψεύσουν. Να είναι οι λόγοι μονάχα εθνικοί;

Ισπανία, Πορτογαλία, Ελλάδα: οι τρεις από τις επτά χώρες της Ευρώπης όπου κυβερνά η Κεντροαριστερά βρίσκονται στον Νότο. Και μπορεί ο Θαπατέρο να νιώθει το έδαφος να υποχωρεί κάτω από τα πόδια του- σύμφωνα με τις τελευταίες δημοσκοπήσεις, το 72% των Ισπανών εμπιστεύονται λίγο έως καθόλου την πολιτική του- αλλά έχει πάντα χρόνο να ορθοποδήσει. Όπως επισημαίνει ο Ζεράρ Γκριμπέρ, διευθυντής ερευνών στο CΝRS, το στοιχείο που συνδέει αυτές τις τρεις χώρες είναι ότι επέστρεψαν αργά στη δημοκρατία. «Στις χώρες αυτές ο σοσιαλισμός δεν είναι μονάχα σοσιαλισμός, ταυτίζεται με τη δημοκρατία», λέει σε συνέντευξή του στη «Μοντ». «Επιπλέον, ο δικομματισμός είναι ισχυρός και η Άκρα Αριστερά δεν κατορθώνει να διαπεράσει τους σοσιαλδημοκράτες. Το δίπολο Δεξιά- Αριστερά εξακολουθεί να έχει εδώ ένα ουσιαστικό περιεχόμενο. Είναι σαν οι χώρες αυτές να ανήκουν σε έναν άλλο κόσμο».

Μπορεί να ανήκουμε σε έναν άλλο κόσμο, αλλά από τον Γιώργο Παπανδρέου περιμένουν να μάθουν οι Ευρωπαίοι σοσιαλιστές ηγέτες τη συνταγή της νίκης. «Καλά μας έλεγε ο Μίλιμπαντ να κοιτάμε τι γίνεται στην Ελλάδα», δήλωσε η Σεγκολέν Ρουαγιάλ, αναφερόμενη στον Βρετανό υπουργό Εξωτερικών. Οι ζυμώσεις έχουν ήδη ξεκινήσει. Και το πρώτο συμπέρασμα φαίνεται να είναι ότι τα κόμματα της Κεντροαριστεράς πρέπει να γίνουν περισσότερο αριστερά και λιγότερο κεντρώα. Οι Γερμανοί σοσιαλδημοκράτες ετοιμάζονται να εκλέξουν νέα γραμματέα τους την Αντρέα Νάλες, επικεφαλής της αριστερής πτέρυγας του κόμματος. Την ίδια επιλογή φαίνεται πως έχει κάνει και το Δημοκρατικό Κόμμα της Ιταλίας, προς μεγάλη απογοήτευση ενός από τους πολυάριθμους πρώην αρχηγούς του, του Φραντσέκο Ρουτέλλι. «Αν το κόμμα κάνει αριστερή στροφή, είναι τελειωμένο», λέει στο καινούργιο βιβλίο του με τίτλο «La Svolta» («Η Καμπή») που κυκλοφόρησε την περασμένη εβδομάδα. Όσο για τους Γάλλους σοσιαλιστές, προτού μπορέσουν να ασχοληθούν με το ιδεολογικό περιεχόμενο του κόμματος θα πρέπει να περιμένουν να λυθούν οι προσωπικές διαφορές ανάμεσα στην κ. Ρουαγιάλ και την κ. Ομπρί.

Οι σοσιαλδημοκράτες που βρίσκονται μακριά από την εξουσία μπορούν να παρηγοριούνται με την ιδέα ότι πολλά σημεία του προγράμματός τους (ισότητα ανδρών και γυναικών, συμμετοχή του κράτους στη διαχείριση της οικονομίας, προστασία των εργαζομένων) σε έναν βαθμό εφαρμόζονται- αλλά από τους συντηρητικούς αντιπάλους τους! Από τη Σουηδία ώς την Ιταλία, κανένα από τα κεντροδεξιά κόμματα που κυβερνούν σήμερα στην Ευρώπη δεν επιδιώκει να μειώσει δραστικά τους φόρους ή να περικόψει τα κοινωνικά προγράμματα. Υποκριτές ή όχι, εκείνοι προσαρμόστηκαν στην κρίση. Μένει να φανεί αν θα το κατορθώσουν και οι σοσιαλιστές- είτε ακολουθώντας τον ελληνικό δρόμο είτε όχι.