Παρασκευή, Ιουνίου 12, 2009

Πράσινο τσουνάμι




Οι δημοσκοπήσεις δεν είναι αξιόπιστες. Οι προβλέψεις είναι δύσκολες. Υπάρχουν όμως σοβαρές ενδείξεις ότι το Ιράν ετοιμάζεται να γυρίσει σελίδα.

Ας δούμε λίγο τους αριθμούς. Οι εγγεγραμμένοι ψηφοφόροι για τις σημερινές εκλογές στο Ιράν είναι 46 εκατομμύρια. Ο σκληρός πυρήνας του Αχμαντινεζάντ αποτελείται από 10 με 12 εκατομμύρια. Αυτό σημαίνει ότι αν η συμμετοχή είναι μικρή, όπως συμβαίνει τα τελευταία χρόνια, ο απερχόμενος πρόεδρος έχει μεγάλες πιθανότητες να επανεκλεγεί. Αν όμως επαναληφθεί και στις κάλπες ο πρωτόγνωρος ενθουσιασμός που διακρίνεται τις τελευταίες ημέρες στους δρόμους, αν προσέλθει μαζικά να ψηφίσει η κρυφή δύναμη αυτής της χώρας που λέγεται γυναίκες, αν το «πράσινο τσουνάμι» δεν ξεφουσκώσει, τότε νέος πρόεδρος της χώρας μπορεί να είναι ένας αρχιτέκτονας και ζωγράφος που δεν διστάζει να εμφανίζεται στις προεκλογικές συγκεντρώσεις κρατώντας από το χέρι τη σύζυγό του. Είναι 67 ετών, λέγεται Μιρχοσεΐν Μουσαβί και το χρώμα της εκστρατείας του είναι το πράσινο. Δεν πρόκειται για κανέναν επαναστάτη. Παραπέμπει μάλλον στον Μπρέζνιεφ, παρά στον Γκορμπατσόφ. «Αρκετούς μάρτυρες είχαμε σ΄ αυτή τη χώρα», λέει στη Μοντ ένας από τους πιο στενούς του συμβούλους, ο Φαγιάντ Ζααχέντ. «Αυτό που θέλουμε είναι να βελτιώσουμε τα πράγματα, να επιδιορθώσουμε την οικονομία που έχει κακοπάθει από τον λαϊκισμό, να αυξήσουμε τις ατομικές ελευθερίες, να δημιουργήσουμε περισσότερη κοινωνική δικαιοσύνη, να ανακτήσουμε τη χαμένη μας αξιοπρέπεια». Είναι ήδη πολύ.

Ο υπόλοιπος κόσμος έχει ήδη ψηφίσει. Ο πρόεδρος Ομπάμα και η Ευρώπη, για παράδειγμα, θα ήθελαν να φύγει από τη μέση ο Αχμαντινεζάντ ώστε να ξεκινήσουν σε μια νέα βάση οι διαπραγματεύσεις για το πυρηνικό πρόγραμμα του Ιράν. Η σημερινή ηγεσία του Ισραήλ, πάλι, θα ήθελε να συνεχιστεί με κάθε τρόπο η απομόνωση αυτής της χώρας, ώστε να ψαλιδιστούν οι φιλοδοξίες της να αναδειχθεί σε μείζονα περιφερειακή δύναμη. Πέρα από την αλλαγή των προσώπων, όμως, το ερώτημα είναι τι δύναμη θα συνεχίσει να έχει το συντηρητικό κατεστημένο. Ιδρυτικό στέλεχος της Ιρανικής Επαναστατικής Φρουράς, ο Μοχσέν Σαζεγκάρα έχει υπηρετήσει τις τελευταίες δεκαετίες από διάφορες θέσεις την ισλαμική επανάσταση. Κι όπως επισημαίνει με άρθρο του στη Χέραλντ Τρίμπιουν, η πραγματική εξουσία δεν έχει φύγει ποτέ από τα χέρια του ανώτατου θρησκευτικού ηγέτη. Σε όλη τη διάρκεια της θητείας του μεταρρυθμιστή Μοχάμαντ Χαταμί, για παράδειγμα, λειτουργούσε ένας παράλληλος μηχανισμός της αντικατασκοπίας που φίμωνε με βίαιο τρόπο όσους θεωρούσε ότι απειλούσαν το καθεστώς.

Για τον λόγο αυτό, πολλοί είναι εκείνοι στο Ιράν που πιστεύουν ότι αντί να ανησυχούν οι Ηνωμένες Πολιτείες για το ποιος θα είναι ο επόμενος πρόεδρος, θα έπρεπε να διαπραγματευθούν απευθείας με τον Αλί Χαμενεΐ. Δεν είναι δύσκολο, πολλοί πρώην υπουργοί Εξωτερικών θα μπορούσε να λειτουργήσουν ως μεσάζοντες, το μόνο που χρειάζεται είναι πολιτική βούληση.

10 Comments:

At 13/6/09 10:48 π.μ., Blogger Μαύρο πρόβατο said...

Δεν έπεισε ο Μουσαβί. Αναρωτιέμαι τι εξέφραζε σε επίπεδο οικονομικής πολιτικής...

 
At 14/6/09 11:18 π.μ., Blogger Ασμοδαίος said...

Mr. Mouton, νομίζω ότι στοιχεία οπως αυτά* μας επιτρέπουν να είμαστε αρκετά επιφυλακτικοί ως προς το αν έπεισε ο Αχμαντινετζάντ.

Κ. Μητσέ, εξαίρετα τα άρθρα αυτἠς της εβδομάδας! :-)

--
*http://garysick.tumblr.com/post/123070238/irans-political-coup
ή
http://video.nytimes.com/video/2009/06/13/opinion/1194840903968/iran-s-contested-election.html?them?nl=todaysheadlines&emc=a3

 
At 14/6/09 1:57 μ.μ., Blogger Μιχάλης Μητσός said...

Πες μου Μαυροπρόβατε ότι είσαι κι εσύ με τον Αχμαντινεζάντ, όπως ο Δελαστίκ...
Να βρισκόμαστε λοιπόν μπροστά σε μια νέα περίπτωση Ορτέγκα; Μου το θύμισε ένας συνάδελφος στα ΝΕΑ, όταν διακήρυττα πριν από τις εκλογές ότι θα βγει σίγουρα ο Μουσαβί! Ε καλά, μου είπε, τα ίδια έλεγες τότε και για τον Ορτέγκα. "Τότε", δηλαδή πριν από 30 χρόνια...

 
At 14/6/09 7:12 μ.μ., Blogger Μαύρο πρόβατο said...

Χρειάζεται να διευκρινίσω οτι δεν είμαι με τον Αχμαντινετζάντ (ούτε με το Δελαστίκ); Παραπέμπω γενικά και αόριστα, σε παλιές συζητήσεις σε αυτό το μπλογκ, με τον εξαίρετο κοσμοπολίτη/ιχνηλάτη/ροκερμπλόγκερ...
Ή ερώτηση που διατύπωσα πρωτύτερα, είναι ειλικρινής. Όπως και το συμπέρασμά μου από όσα διαβάζω: οτι η νίκη του Αχμ. ήταν πραγματική μέσα στις κάλπες, με μεγάλη διαφορά. Προσπαθώ να κατανοήσω την επικράτηση αυτή, και το κλειδί μου φαίνεται το τι διακήρυξε ο Μουσαβί και το ποιά είναι τα κοινωνικά μπλοκ που συγκρούονται στη χώρα. Ομοιότητες με την (παλιά) περίπτωση Ορτέγκα; Αρκετές - και κάμποσες διαφορές.
Αλλά εσείς τι λέτε φίλτατοι;

 
At 15/6/09 12:16 π.μ., Blogger Μαύρο πρόβατο said...

Ενδιαφέρον το κείμενο (και μερικά σχόλια!) στο μπλογκ του Georges Malbrunot - ελπίζω να μην είναι κι αυτός ύποπτος επί δελαστικισμώ :-)

 
At 15/6/09 11:44 π.μ., Blogger Μιχάλης Μητσός said...

"Όπως και το συμπέρασμά μου από όσα διαβάζω: οτι η νίκη του Αχμ. ήταν πραγματική μέσα στις κάλπες, με μεγάλη διαφορά." Eγώ, πάλι, διαβάζω Μαυροπρόβατε ότι γίνεται χαμός στην Τεχεράνη κι ότι τα αποτελέσματα αμφισβητούνται για διάφορους λόγους από πολλούς.

 
At 15/6/09 12:29 μ.μ., Blogger Ασμοδαίος said...

Mr. Mouton, ακόμη και εκείνοι οι εκφραστές των συμφερόντων του μη-συνειδητοποιημένου ιρανικού προλεταριάτου [sic] ηττώνται καμιά φορά, μπροστά στη δίψα των πολιτών για ελευθερία. ;-)

Νομίζω ότι η έκταση της απάτης ήταν τέτοια ώστε η ανάδειξη του Αχμαντινετζάντ είναι αποτέλεσμά της. (ενδεικτικό λινκ*)

Ένα κείμενο που ανασκευάζει εκείνο του Malbrunot**.

Και στη δική μου μνήμη ήρθε ο RockerBlogger, όχι μόνο για τις γνώσεις του σχετικά με τα τεκταινόμενα στην περιοχή αλλά και επειδή, αν δε με απατά η μνήμη μου, σε σχόλια σε αυτό το ιστολόγιο είχε κάνει μία διεξοδική αναφορά στον ορθρό τρόπο προφοράς του ονόματος του Αχμαντιντετζάντ.

--
*http://www.newyorker.com/online/blogs/newsdesk/2009/06/laura-secor-irans-stolen-election.html
**http://www.juancole.com/2009/06/class-v-culture-wars-in-iranian.html

 
At 15/6/09 1:27 μ.μ., Blogger Μαύρο πρόβατο said...

Αυτό το σχόλιο αφαιρέθηκε από τον συντάκτη.

 
At 15/6/09 1:30 μ.μ., Blogger Μαύρο πρόβατο said...

Ασμοδαίε, αν θες να συζητήσουμε σοβαρά, δηλ. με όρους κοινωνικής διαστρωμάτωσης, άσε τα περί μη συνειδητοποιημένου προλεταριάτου και τα παρόμοια. Από πού τα έβγαλες αυτά;
Μιχάλη, κι εγώ τα διαβάζω και αναρωτιέμαι. Εσύ τι συμπέρασμα βγάζεις; Οι εκτιμήσεις του Malbrunot σου φαίνονται αβάσιμες;
Η επανεκλογή του Αχμαντινετζάντ δε στερείται πολιτικής λογικής περισσότερο απ'ο,τι ας πούμε η νίκη του Μπερλουσκόνι στην Ιταλία - για να μην αναφερθώ στα δικά μας. Αυτό φυσικά δε σημαίνει οτι δεν υπήρξε νοθεία ούτε καν οτι δεν επιτελέσθηκε νοθεία τέτοια που να ανατρέπει το αποτέλεσμα. Αλλά μήπως, αφού λογικά είναι το λιγότερο και όχι το περισσότερο πιθανόν ενδεχόμενο, να μείνουμε στα γεγονότα, στο ρεπορτάζ, στα στοιχεία;
Οι ταραχές δείχουν σαφώς οτι το αποτέλεσμα ήταν ανεπάντεχο για μια δυναμική μερίδα του πληθυσμού (ανώτερα μεσοστρώματα, μορφωμένοι, στην πρωτεύουσα) - και να μην παραβλέψουμε οτι κι αυτοί που πανηγυρίζουν κάνουν μια εξίσου αν όχι πιό μαζική εμφάνιση. Μα το ίδιο απροσδόκητη ήταν, θυμάμαι, η πρώτη νίκη του Αχαντινετζάντ. Που στηρίχτηκε, αν θυμάμαι, στο λαϊκιστικό του προσωπείο "κατά της διαφθοράς", στις ιερεμιάδες του κατά της κοινωνικής αδικίας και της πρόκλησης των κοινωνικών ανισοτήτων. Μήπως το ίδιο προσωπείο εξακολουθούσε να έχει πέραση με αντίπαλο το σύμβουλο του μέχρι τα μπούνια στη βούτα προηγούμενου προέδρου; Μήπως αυτό, ένα ντιμπέητ όπου τον "έκανε ρόμπα" το Μουσαβί, ένα σακί πατάτες σε κάθε οικογένεια και ο πλήρης έλεγχος του κρατικού (και παρακρατικού) μηχανισμού μπλόκαρε την αναγκαία συμμαχία με τις λαϊκές μάζες, των ευημερούντων δυτικότροπων στρωμάτων που ασφυκτιούν από την έλλειψη ελευθερίας και συντρίβονται από την κόντρα με τους δυτικούς (και κατά μη αμελητέα ποσότητα, νοσταλγούν το σάχη);

A méditer.

Υποθέτω όμως οτι σύντομα θα ξαναπασχολήσει τη στήλη το Ιράν!

 
At 15/6/09 8:56 μ.μ., Blogger Ασμοδαίος said...

Mr. Mouton, ήταν μία αποτυχημένη -comme d' habitude- προσπάθεια να σας πειράξω, μεταφέροντας την προσωπική μου αίσθηση ότι είναι η προσκόλληση στο σχήμα ανάλυσης που αναφέρετε στο προηγούμενο σχόλιο που δε σας "επιτρέπει" να αναγνωρίσετε ότι τα περισσότερα στοιχεία που έχουμε διαθέσιμα δείχνουν ότι έχουμε περίπτωση αρκετά ευρείας παραποίησης του αποτελέσματος των εκλογών. Αυτό που νομίζω είναι ότι κάθε ερμηνευτικό σχήμα πρέπει να επαληθεύεται εμπειρικά και, σε ό,τι αφορά τις πρόσφατες εκλογές του Ιράν, imho δε φαίνεται να ισχύει. Σε κάθε περίπτωση, εάν σας προσέβαλλα κατά λάθος, σας ζητώ συγγνώμη.

Επειδή, όμως, τα ανωτέρω δεν επέχουν θέση επιχειρήματος για να σας πείσω σχετικά, ελπίζω να μου επιτρέπει ο κ. Μητσός -παρά τη μακρηγορία μου- να παραπέμμψω σε ακόμα μία διεύθυνση, όπου βρίσκεται μία σύγκριση προηγούμενων και τωρινων αποτελεσμάτων: http://www.fivethirtyeight.com/2009/06/iran-does-have-some-fishy-numbers.html

 

Δημοσίευση σχολίου

<< Home