Στο όνομα της εθνικής υπερηφάνειας
Κάποτε, μάστορες της παραπληροφόρησης ήταν οι Σοβιετικοί. Ο χειρισμός της πυρηνικής καταστροφής του Τσερνόμπιλ, όμως, ήταν τόσο ωμός, τόσο αδίστακτος και προκλητικός, ώστε ένα οικοδόμημα που είχε χρειαστεί δεκαετίες για να στηθεί, κατέρρευσε μέσα σε λίγες ημέρες σαν πύργος από τραπουλόχαρτα. Κάτι ανάλογο κινδυνεύουν να πάθουν σήμερα οι Κινέζοι με το σκάνδαλο του επιμολυσμένου γάλακτος. Νόμιζαν ότι μπορούσαν να σηκώσουν τη μια γωνία του χαλιού και να σπρώξουν τη σκόνη από κάτω. Αλλά τα γεγονότα τούς ξεπερνούν.
Επισήμως, τέσσερα μωρά έχουν χάσει τη ζωή τους από τη μελαμίνη με την οποία νοθεύτηκε το γάλα και γύρω στα 53.000 έχουν νοσηλευτεί με νεφρικές διαταραχές. Όπως γράφει όμως ο ανταποκριτής του Νουβέλ Ομπζερβατέρ στο Πεκίνο Μπρινό Μπιρολί, η κατάσταση είναι πολύ πιο σοβαρή. Σε ορισμένα νοσοκομεία του Σιτσουάν, παρουσιάζουν προβλήματα τα μισά από τα νεογέννητα που εξετάστηκαν. Στις επαρχίες που έχουν πληγεί λιγότερο, όπως η εσωτερική Μογγολία, το ποσοστό είναι 2-3%. Δεδομένου ότι η μόλυνση του γάλακτος άρχισε πριν από πολλά χρόνια, αντιλαμβάνεται κανείς ότι το Πεκίνο είναι αντιμέτωπο με μια μείζονα υγειονομική κρίση.
Τι μέτρα έλαβε η κυβέρνηση όλα αυτά τα χρόνια; Πρώτον, ψήφισε ένα νόμο τον Αύγουστο του 2007 που εγγυάται την ασφάλεια του πληθυσμού στον τομέα της διατροφής. Δεύτερον, έδωσε εντολή σε όλες τις εφημερίδες και τα κανάλια να χρησιμοποιούν αποκλειστικά τα τηλεγραφήματα του πρακτορείου Νέα Κίνα και απαγόρευσε στις ιατρικές αρχές να δίνουν συνεντεύξεις. Τρίτον, οργάνωσε την επικοινωνιακή πλευρά του ζητήματος: ο πρωθυπουργός Ουέν Τζιαμπάο «επιθεώρησε» ένα νοσοκομείο και ένα σούπερ μάρκετ και βεβαίωσε ότι όλα βρίσκονται υπό έλεγχο. Τέταρτον, προχώρησε σε κυρώσεις. Πρώτα απηλλάγη των καθηκόντων του ο πρόεδρος της Sanlu, της μεγαλύτερης γαλακτοβιομηχανίας της Κίνας που απασχολεί 30.000 ανθρώπους. Κι ύστερα παύθηκε ο Λι Τσαντζιάνγκ, ο επικεφαλής της Επιτροπής που είχε την ευθύνη για τη διασφάλιση της ποιότητας των προϊόντων. Επειδή όμως ο Λι είχε διοριστεί από την κορυφή του κράτους, και η κορυφή του κράτους δεν κάνει ποτέ λάθος, η απομάκρυνσή του συνοδεύτηκε από επαίνους για το πόσο σκληρά εργάστηκε όλα αυτά τα χρόνια. Και για να μην αποσταθεροποιηθεί αυτή η τόσο αποτελεσματική Επιτροπή, τον διαδέχθηκε ο αναπληρωτής του. Μια ομάδα που κερδίζει, δεν την αλλάζεις...
Το πρόβλημα είναι ότι μερικές φορές μπλέκεται στο χαλί. Όπως μετέδωσε το Νέα Κίνα, η κινεζική κοινή γνώμη δέχθηκε με ικανοποίηση την απόφαση των εποπτικών αρχών να άρουν το δικαίωμα ορισμένων μεγάλων εταιρειών να εξαιρούνται από τους ελέγχους. Το δικαίωμα αυτό τούς είχε παραχωρηθεί στο όνομα της «εθνικής υπερηφάνειας», προκειμένου η ανάπτυξή τους να είναι απρόσκοπτη. Τα μωρά που ασθένησαν από το γάλα μπορούν πλέον να πεθάνουν εθνικά υπερήφανα.
posted by Μιχάλης Μητσός @ 10:55 π.μ.
5 comments
5 Comments:
Ωραία. Μπορεί με αυτό τον εύσχημο τρόπο να χλευάζεται η δημοκρατικότητα - και γενικότερα κάθε τι το εθνικό- των Κινέζων. Και μπορεί, ακόμη, να αντιπαραβάλλεται έμμεσα η δημοκρατικότητα (σημ. αλλά όχι και η εθνική υπερηφάνεια) του δυτικού κοσμοχώρου. Αλλά τι έχει να ζηλέψει η πρώτη από τη δεύτερη; Ότι εδώ, στη Δύση, όλα γίνονται ελεύθερα και δημοκρατικά και με διαφάνεια; Δεν είμαστε, δα, τόσο αφελείς, ώστε να μη καταλαβαίνουμε το παιγχνίδι που μας παίζουν με τα δηθεν φιλοδημοκρατικά και φιλελεύθερα φρονήματα με τα οποία υποτίθεται ότι διαπνέονται οι δυτικοί ηγεμόνες. Αν οι Κινέζοι τάϊζαν τα μωρά μελαμίνη, οι άλλοι μας τάϊζαν και μας πότιζαν με αμίαντο όλοι τη δεκαετία του '50 και του '60. Είχαν, θυμάμαι, ένα ορυχείο στην Κύπρο, που αφού το στέρεψαν οι Άγγλοι, εκεί κάπου στα τέλη του '70 το παράτησαν, αφήνοντας πισω τους νεκρούς όλους όσους εργάζονταν εκεί. Δεν πέθαναν φυσικά αμέσως, αλλά μετά από καμιά εικοσαριά χρόνια. Και αυτό είναι μόνο ένα μικρό παράδειγμα. Αν το ψάξουμε λίγο ακόμη περισσότερο θα έχουμε πολλά να βρούμε και τότε, όντας δυτικά υπερήφανοι, μπορούμε να ξεψυχήσουμε με ήσυχη τη συνείδηση. Προσπαθήσαμε για το καλύτερο, αλλά μας προέκυψε το χειρότερο. Ευχαριστώ για τη φιλοξενία.
Να μιλάνε κάποιες Ευρωπαϊκές χώρες ή οι ΗΠΑ να το δεχτώ.
Αλλά να λοιδωρούμε εμείς τους Κινέζους, οι οποίοι έχουμε δεχτεί ότι το εξασθενές χρώμιο είναι μέρος του χημικού τύπου του νερού, και ότι η triphenyltin είναι μέρος του σταφυλιού και του μαρουλόφυλλου, πάει πολύ.
Κάθε γωνιά μας είναι ένα μικρό Σιτσουάν.
Μετά την ανάγνωση του κειμένου και των προηγούμενων σχολίων, συνειδητοποίησα πόσο τυχεροί είμαστε οι εν Γαλλία εγκαταβιούντες.
Ζούμε σε μια χώρα
-στης οποίας τα σύνορα σταμάτησε το νέφος του Τσερνομπίλ,
-όπου οι δεκάδες διαρροές ραδιενεργών υλικών στο περιβάλλον, που καταγράφηκαν μόνο αυτό το καλοκαίρι, δεν βλάπτουν τον άνθρωπο - ίσως γιατί προηγήθηκε μια μαζική θεραπεία με χορήγηση ορυκτέλαιου μέσω της λήψης τροφής.
Αλήθεια μπάι δε γουέι, όχι μόνον δεν παραιτήθηκε κανείς στην Ευρώπη για αυτήν την υπόθεση, αλλά αι αρχαί της ΕΕ φρόντισαν να μας τα ταΐσουν σχεδόν όλα τα αποθέματα...
-όπου επικρατεί απόλυτη ψυχραιμία, όπως πρέπει, για τις συνέπειες του αμίαντου, που μπορεί να ξυλώθηκε από ορισμένα πανεπιστημιακά κτίρια, παραμένει όμως πανταχού παρών στο παρισινό μετρό.
-όπου οι αρχές διατροφικής ασφάλειας είναι άτεγκτες όταν εξετάζεται η έγκριση των αμερικάνικων τεχνικών τυποποίησης κρέατος πουλερικών (με μπάνιο του βρωμοκοτόπουλου στη χλωρίνη/ακτινοβόληση...), αλλά βουβές όταν γίνεται λόγος για ανεύρεση υψηλών ποσοτήτων φυτοφαρμάκων στα grands crus του Μπορντώ.
Εν ολίγοις: πολιτικές διατροφικής (αν)ασφάλειας και (μη-)επικοινωνίας, σαν αυτές της Κίνας στην υπόθεση του επιμολυσμένου γάλατος, είναι πλέον από τα λίγα πράγματα που εξάγει η καπιταλιστική/δημοκρατική Ευρώπη μας προς τη χώρα αυτή. Λογικό, αν σκεφτούμε το τεράστιο νόου χάου στην παραπληροφόρηση και τη νοθεία, που έχουν συγκεντώσει οι μεγάλες ευρωπαϊκές δυνάμεις. Ειδικά οι Γάλλοι, που ήταν και οι ιστορικοί δάσκαλοι των σοβιετικών...
http://environmentfood.
blogspot.com/2008/09/blog-post_27.html
Μόλις τώρα ανακάλυψα αυτό τό post καί επειδή αναφέρεται στήν πράγματι εξαίρετη ικανότητα τών αλήστου μνήμης "Σοβιετικών" στήν παραπληροφόρηση....καί μάλιστα μέ αφορμή τό Τσερνομπίλ,κάτι μού έκανε "κλίκ" στήν μνήμη μέ αφορμή τό Τσερνομπίλ,ΤΗ ΔΥΣΗ ΚΑΙ ΤΟ ΚΡΑΣΙ.
Η έκρηξη στό Τσερνομπίλ,όλοι τό θυμόμαστε,συνέβη τήν Άνοιξη τού 1986
Η Γαλλία,όλοι σχεδόν τό γνωρίζουμε,είναι ΔΙΚΑΙΑ Μεγάλη Δύναμη στό κρασί
Όπως σίγουρα θυμόμαστε,η έκρηξη στό Τσερνομπίλ μόλυνε δραματικά ΠΟΛΛΑ Ευρωπαικά εδάφη-ιδίως πλησιεστέρων χωρών.....συμπεριλαμβανομένης τής Γαλλίας
Τό 1986 (ο τρύγος γίνεται πάντα φθινόπωρο,όταν τά εδάφη ήταν ακόμα βαρειά μολυσμένα) απεδείχθη μεγαλειωδώς ποιοτική χρονιά γιά τά Γαλλικά κρασιά
Μπορείτε λοιπόν νά διανοηθείτε ΠΟΣΟΙ άνθρωποι μολύνθηκαν από τά "εξαίρετα" Γαλλικά κρασιά τού 1986-μιά καί ως επαγγελματίας τού κρασιού καί πρώην κάτοικος Γαλλίας θυμάμαι ΠΟΛΥ ΚΑΛΑ ότι κάθε είδους αρχή(Κυβερνητική καί επαγγελματική) έκανε τελείως "γαργάρα" τήν επίδραση τού Τσερνομπίλ στήν υπέροχη 1986 χρονιά τών Γαλλικών κρασιών;
ΧΥΔΑΙΟΣ συμφεροντολογισμός ή παραπληροφόρηση;Φοβάμαι ΚΑΙ ΤΑ ΔΥΟ......
Μόνο οι "Σοβιετικοί" λοιπόν μάστορες στήν παραπληροφόρηση;
Μά γιατί παρακαλώ,πώς είναι δυνατόν νά παραγνωρίζουμε τίς "δικές μας",Δυτικές ικανότητες;
Παρόλα αυτά,τό αμάλγαμα τού φίλου kyprianos μέ βρίσκει ΤΕΛΕΙΩΣ αντίθετο,μά ΤΕΛΕΙΩΣ.
Τό ΓΕΓΟΝΟΣ ότι στή Δύση είμαστε βρωμιάρηδες καί καμποτίνοι ΔΕΝ είναι νοητό νά μάς κάνει νά ξεχνάμε ότι η Κίνα είναι μία από τίς ειδεχθέστερες χώρες ΟΛΗΣ τής Υφηλίου!
Δημοσίευση σχολίου
<< Home