Ο κώδικας του DSK

Ο Ντομινίκ Στρος-Καν είναι ένας άνθρωπος που αγαπά τις γυναίκες. Κι όχι μόνο τις αγαπά, αλλά αισθάνεται γι’αυτές μια ακατανίκητη έλξη. Κάποιοι λένε ότι είναι άρρωστος. Κάποιοι άλλοι, ότι είναι απλώς φιλήδονος. Σε κάθε περίπτωση, η ιδιωτική του ζωή είναι δική του υπόθεση, άντε και της γυναίκας του. Και θα παρέμενε δική του υπόθεση, αν δεν συνέβαινε η ιστορία με την καμαριέρα. Εκεί, ο DSK την πάτησε. Παρασύρθηκε. Είτε επειδή ήταν πληρωμένη από τις μυστικές υπηρεσίες είτε για άλλους λόγους, η Ναφισάτου Ντιαλό τον παρέσυρε. Κι εκείνος υπέκυψε στο πάθος του. Το αποτέλεσμα ήταν να χάσει την προεδρία της Γαλλίας, και παρά λίγο την ελευθερία του. Οι υποκριτές και οι σεμνότυφοι νίκησαν.

Αυτή είναι η μια πλευρά της ιστορίας. Το κακό είναι ότι δεν συμφωνεί με τα στοιχεία που προκύπτουν τον τελευταίο καιρό από την πολύκροτη υπόθεση Κάρλτον. Στο ξενοδοχείο αυτό της Λίλλης οργανώνονταν βραδιές οργίων με πρωταγωνιστή τον τότε διευθυντή του ΔΝΤ και τη συμμετοχή εκδιδομένων γυναικών. Ο Στρος-Καν υποστηρίζει ότι δεν γνώριζε πως οι γυναίκες ήταν πόρνες και αυτό μπορεί να τον απαλλάξει από τη βαρειά κατηγορία της μαστροπίας. Όπως σωστά είπε ένας από τους δικηγόρους του, «η φιληδονία δεν είναι έγκλημα». Υπάρχει όμως μια άλλη διάσταση, που προκύπτει από τα SMS τα οποία αντάλλασσε ο DSK με τους οργανωτές των πάρτι στη Λίλλη, το Παρίσι, τις Βρυξέλλες και την Ουάσινγκτον. Κάποια από τα μηνύματα αυτά δημοσιεύτηκαν στη Μοντ. Και δεν συμφωνούν ακριβώς με την εικόνα ενός ανθρώπου που αγαπά και σέβεται τις γυναίκες.

«Θέλεις (μπορείς) να έρθεις να ανακαλύψουμε ένα υπέροχο μέρος στη Μαδρίτη μ’εμένα (και υλικό) την 4η Ιουλίου;» ρωτά ο Στρος-Καν τον επιχειρηματία Φαμπρίς Πασκόφσκι. Στην ερώτηση του ανακριτή για το τι εννοούσε με τη λέξη «υλικό», εκείνος παραδέχθηκε ότι αναφερόταν σε άτομο του γυναικείου φύλου. Η λέξη είναι ανάρμοστη, είπε, αλλά όταν υπάρχουν πολλά άτομα είναι πιο εύκολο να χρησιμοποιείς μια λέξη, παρά μια λίστα με ονόματα. Σ΄ένα άλλο SMS αναφέρεται ως εξής στα κορίτσια: «Τι έχεις στις βαλίτσες;» Κάπου αλλού μιλά για ένα μυστηριώδες «δώρο».

Η ιταλίδα φιλόσοφος Μικέλα Μαρτσάνο υπενθυμίζει στη Ρεπούμπλικα ότι σύμφωνα με τον Καντ υπάρχει μια θεμελιώδης διαφορά ανάμεσα στα πρόσωπα και τα πράγματα: τα πρώτα έχουν αξιοπρέπεια, τα δεύτερα τιμή. Ισως να υπερβάλλουν κάποιες από τις πόρνες που κατέθεσαν ότι σ’εκείνα τα πάρτυ αισθάνονταν σαν ζώα που τα πηγαίνουν για σφαγή. Ισως να είναι κι αυτές πληρωμένες από τις μυστικές υπηρεσίες. Το βέβαιο είναι ότι ο παραλίγο πρόεδρος της Γαλλίας χαρακτήριζε εκείνες τις γυναίκες «υλικό», που το μεταφέρεις με βαλίτσες όπου θέλεις και το κάνεις δώρο. Αυτό παράνομο δεν είναι. Είναι όμως ελαφρώς απεχθές.