Εναντίον του συστήµατος

Την περασµένη Κυριακή το απόγευµα, την ώρα που µερικές δεκάδες Αθηναίοι διαδήλωναν κατά της βίας, δεκάδες χιλιάδες Ισπανοί πραγµατοποιούσαν πορείες σε πενήντα πόλεις µε το σύνθηµα: «Δεν είµαστε εµπορεύµατα στα χέρια των πολιτικών και των τραπεζιτών». Ανάµεσά τους ήταν φοιτητές, µακροχρόνια άνεργοι, µπλόγκερ, πολίτες που δεν µπορούν να πληρώσουν τη δόση του δανείου τους, ακόµη και διευθυντές επιχειρήσεων. Πίσω τους δενέχουν ούτε κόµµατα ούτε συνδικάτα: το κίνηµα µε τον τίτλο Για µια πραγµατική δηµοκρατία, τώρα γεννήθηκε πριν από τρεις µήνες στο Internet και αποσκοπεί νασυντονίσει τις ειρηνικές προσπάθειες κινητοποίησης των πολιτών. Μετά το τέλος της πορείας στη Μαδρίτη, καµιά εκατοστή διαδηλωτές κατέφυγαν στην Πουέρτα ντελ Σολ µε σκοπόνα παραµείνουν εκεί µέχρι τις δηµοτικές και περιφερειακές εκλογές της ερχόµενης Κυριακής. Αλλά η αστυνοµία επενέβη χθες το πρωί και τους διέλυσε.

«Κανείς δεν µπορεί πλέον να πει ότι οι Ισπανοί είναι παθητικοί απέναντι στην κρίση», έλεγε προχθές η 18χρονη Κλάρα Μαρανιόν, φοιτήτρια Ισπανικής Φιλολογίας και µέλος της οργάνωσης Νεολαία Χωρίς Μέλλον. Η οργάνωση αυτή, µία απότις τετρακόσιες που ανήκουν στο κίνηµα, ιδρύθηκεστις αρχές Απριλίου στα πανεπιστήµια. Εκπροσωπεί ένα κοµµάτι του πληθυσµού που δεν είχε κινητοποιηθεί µέχρι τώρα, παρότι η ανεργία στους κάτω των 25 ετών φτάνει το 45,3%. Και σύνθηµά της είναι: «Χωρίς σπίτι. Χωρίς δουλειά. Χωρίς σύνταξη. Χωρίς φόβο».

Σύµφωνα µε τον Φερνάντο Βαγιεσπίν, καθηγητή στο αυτόνοµο Πανεπιστήµιο της Μαδρίτης, οι διαδηλώσεις αυτές δείχνουν τη µεγάλη δυσπιστία των νέων απέναντι στους πολιτικούς. Οι τελευταίοι καταλαµβάνουν στις δηµοσκοπήσεις την τρίτη θέση στα θέµατα που προκαλούν τη µεγαλύτερη ανησυχία στους Ισπανούς, µετά την ανεργία και την οικονοµία. «Η καινοτοµία αυτού του κινήµατος έγκειται στο γεγονός ότι στρέφεται εναντίον του συστήµατος εν γένει και όχι µόνο εναντίον µιας συγκεκριµένης µεταρρύθµισης», λέει ο Βαγιεσπίν στη Μοντ. «Και όπως συνέβη µε την Αραβική Ανοιξη, οι νέοι ξεσηκώθηκαν χάρις στα κοινωνικά δίκτυα». Μια από τις πηγές της έµπνευσής τους ήταν πράγµατι οι εξεγέρσεις στον αραβικό κόσµο. Μια άλλη, όπως λέει ο 22χρονος φοιτητής Ιβάν Ολµέδο, ήταν οι κινητοποιήσεις των φοιτητών στην Ελλάδα.

Οι πολιτικοί αρχικά υποτίµησαν το κίνηµα. Σιγά σιγά, όµως, ξεκίνησαν κάποιες προσπάθειες να το προσεγγίσουν. Ο Χοσέ Μπλάνκο, δεύτεροςστην ιεραρχία του Σοσιαλιστικού Κόµµατος, εξέφρασε την κατανόησή του για την οργή της νεολαίας, τους κάλεσε όµως να προσέλθουν στις κάλπες την Κυριακή. Ο εκπρόσωπος του Λαϊκού Κόµµατος ισχυρίστηκε ότι η ψήφος διαµαρτυρίας ισοδυναµεί µε ψήφο στο κόµµα του. Στελέχη της Ενωµένης Αριστεράς επισήµαναν ότι ο λαός πηγαίνει απότη µια πλευρά και το Κοινοβούλιο από την άλλη. Το κίνηµα Democracia Real Ya, όµως, επιµένει στην αυτονοµία του. Οπως επιµένει και στην άρνηση, χωρίς να περνά στη θέση. Προς το παρόν δεν χρειάζεται. Η οργή είναι αρκετή.