Ο γάτος του είναι µατάκιας

Το ερώτηµα έχει τεθεί πολλές φορές: µα γιατί οι Ιταλοί ψηφίζουν έναν άνθρωπο σαν τον Μπερλουσκόνι;Εχουν δοθεί εξίσου πολλές απαντήσεις, πολιτικού, ιστορικού και ψυχαναλυτικού χαρακτήρα. Μία ακόµη ίσως να βρίσκεται στην ακόλουθη ιστορία.Ενας εξηντάχρονος κάτοικος του Μιλάνου προσέφυγε τον περασµένο µήνα στο δικαστήριο της ιταλικής Ενωσης για τα δικαιώµατα των ζώων (AIDAA) και ζήτησε να απαγορευτεί η είσοδος του γάτου του στο υπνοδωµάτιο. Οπως εξήγησε στον ελαφρώς έκπληκτο δικαστή, ο γάτος τον κοιτάζει επίµονα την ώρα που κάνει έρωτα, µε αποτέλεσµα να µην µπορεί να ανταποκριθεί στα συζυγικά του καθήκοντα. «Ψέµατα, αυτός δεν µε θέλει πια!», φώναξε η σαραντάχρονη γυναίκα του, εξηγώντας ότι το ζωντανό κοιµάται µαζί τους εδώ και πέντε χρόνια και µέχρι τώρα όλα πήγαιναν καλά. Τέλος πάντων, σχετικά καλά...

Εντάξει, αυθαιρετούµε, ο τύπος είναι λίγο βλαµµένος αλλά µπορεί να µην ψηφίζει Μπερλουσκόνι. Για άλλο λόγο µας κίνησε το ενδιαφέρον αυτή η χαριτωµένη ιστορία. Είναι πράγµατι οι γάτες – ή και άλλα κατοικίδια ζώα – «µατάκηδες»; Αντλούν πράγµατι ικανοποίηση όταν κοιτάζουν ένα ζευγάρι να κάνει έρωτα; Πολλοί απ’ αυτούς που έχουν γάτες απαντούν θετικά. Εχει δηµιουργηθεί µάλιστα και σελίδα στο facebook µε τίτλο «Ο γάτος µου (ή ο σκύλος µου) είναι µατάκιας». Η επιστήµη όµως δεν µπορείνα στηρίξει αυτήν την άποψη. Οπως επισηµαίνει η Νίνα Μοντανέ στο Slate.fr, µια γάτα δεν µπορεί να συσχετίσει την ερωτική πράξη των ανθρώπων µε την αναπαραγωγή, γιατί η δική της σεξουαλική λειτουργία είναι τελείως διαφορετική. Είναι αλήθεια ότι η µυρωδιά του αφεντικού της είναι διαφορετική όταν είναι γυµνός, αφού δεν ανακατεύεται µε τη µυρωδιά των ρούχων. Κατά τα άλλα, όµως, η γάτα παρατηρεί ένα ζευγάρι που κάνει έρωτα µε το ίδιο ενδιαφέρον που το κοιτάζει όταν µαγειρεύει.

Παρ’ όλα αυτά, ο Ιταλός δεν είναι ο µόνος που αισθάνεται αµήχανα µπροστά σε µια γάτα. Και ο Ζακ Ντεριντά διηγείται ένα ανάλογο συναίσθηµα στο βιβλίο του «Το αυτοβιογραφικό ζώο» (εκδ. Galilée, 1999). «Μπροστά στη γάτα που µε παρατηρεί γυµνό, αισθάνοµαι άραγε ντροπή όπως ένα ζώο που δενέχει πια συναίσθηση της γύµνιας του; Ή, αντίθετα, αισθάνοµαι ντροπή όπως ένας άνθρωπος που διατηρεί την αίσθηση της γύµνιας; Ποιος είµαι λοιπόν; Τι είµαι; Ποιον να ρωτήσω, αν όχι τον άλλο; Ή µήπως να ρωτήσω την ίδια τη γάτα;».

∆εν ξέρουµε αν ο δικαστής του Μιλάνου έχει διαβάσει αυτό το βιβλίο. Αποφάσισε πάντως να δώσει µια ευκαιρία στον µηνυτή. Για διάστηµα τριών µηνών, η είσοδος του γάτου του στο υπνοδωµάτιο απαγορεύεται. Αν ο Ιταλός δεν ανακάµψει σεξουαλικά, τότε θα υποβληθεί υποχρεωτικά σε ιατρικές εξετάσεις. Κι αν αποδειχθεί ότι έχει πρόβληµα, ο γάτος θα επιστρέψει θριαµβευτικά κάτω από το πάπλωµα. Κι ο ίδιος θα πρέπει µάλλον να βρει αλλού να µείνει.