Αντάρτες, αυτοί οι άγνωστοι

Οι ιστορικοί ξέρουν καλύτερα, αλλά το φαινόµενο πρέπει να είναι πρωτοφανές: οι µεγαλύτερες δυνάµεις του πλανήτη εξαπέλυσαν µια επικίνδυνη και πανάκριβη στρατιωτική επιχείρηση για να υποστηρίξουν µια οµάδα ανταρτών για τους οποίους ελάχιστα πράγµατα είναι γνωστά. Την περασµένη εβδοµάδα, κάποιοι απ’ αυτούς συναντήθηκαν στο ξενοδοχείο «Raphael» του Παρισιού µε µέλη της πολιτικής και στρατιωτικής ηγεσίας της Γαλλίας και τους διαβεβαίωσαν για δύο πράγµατα. Πρώτον, ότι το κράτος που θα οικοδοµήσουν θα είναι δηµοκρατικό και κοσµικό. ∆εύτερον, ότι όλα τα πετρελαϊκά συµβόλαια που έχουν υπογραφεί θα τηρηθούν κατά γράµµα. Οσο για την ταυτότητά τους, ο Αλί Ζεϊντάν – που ζει µεταξύ Βεγγάζης, Γερµανίας και Καΐρου – είπε τα εξής: «Το µεταβατικό Συµβούλιο έχει 31 µέλη, από τα οποία µόνο τα 8 έχουν δηµοσιοποιήσει τα ονόµατά τους. Οι υπόλοιποι ζουν σε περιοχές που ελέγχονται ακόµη από τα στρατεύµατα του Καντάφι. ∆ουλεύουν επίσης για µας χίλιοι µηχανικοί, γιατροί, δικηγόροι και καθηγητές πανεπιστηµίου, πολλοί από τους οποίους έχουν σπουδάσει στο εξωτερικό».

(Οι αντιπρόσωποι των ανταρτών αποκάλυψαν επίσης ότι το αγαπηµένο σύνθηµα των παιδιών της Βεγγάζης είναι «One, two, three, viva Sarkozy!»…).

Για µερικά πράγµατα µπορούµε πράγµατι να είµαστε σίγουροι. Πρώτα απ’ όλα, οι εξεγερµένοι δεν έχουν καµιά σχέση µε την Αλ Κάιντα, όπως υποστηρίζει ο Καντάφι. Το κράτος που οραµατίζονται δεν θα διοικείται από φανατικούς, αλλά από µορφωµένους ανθρώπους που γνωρίζουν άριστα τη ∆ύση και θέλουν να έχουν καλές σχέσεις µαζί της. Η οργάνωσή τους, όµως, δεν είναι ακριβώς αξιοζήλευτη. Οπως επισηµαίνει ο Τζον Λι Αντερσον στον Νιου Γιόρκερ, κάθε µεγάλη πόλη έχει το δικό της Συµβούλιο και κανείς δεν ξέρει πώς τα Συµβούλια αυτά συνεργάζονται µε το Προσωρινό Εθνικό Συµβούλιο, επικεφαλής του οποίου είναι ο πρώην υπουργός ∆ικαιοσύνης Μουσταφά Αµπντέλ Τζαλίλ. Αγνωστη είναι επίσης η σχέση του τελευταίου µε τον Μαχµούντ Τζιµπρίλ, πρώην υπεύθυνο σχεδιασµού ο οποίος ορίστηκε επικεφαλής του Συµβουλίου ∆ιαχείρισης της Κρίσης στη Βεγγάζη.

Υπάρχουν ακόµη δύο στρατιωτικοί διοικητές. Ο ένας είναι ο στρατηγός Αµπντέλ Φατέχ Γιουνίς, πρώην υπουργός Εσωτερικών και διοικητής των λιβυκών ειδικών δυνάµεων, που πέρασε στην άλλη πλευρά. Ο άλλος είναι ο συνταγµατάρχης Χαλίφα Χεφτίρ, ήρωας του πολέµου µε το Τσαντ τη δεκαετία του ’80, που στράφηκε στη συνέχεια κατά του Καντάφι και µέχρι πρόσφατα ζούσε εξόριστος στην Αµερική. Και οι δύο έχουν ελάχιστη δηµόσια παρουσία. Ο δεύτερος, που χαίρει πολύ µεγαλύτερης υποστήριξης, φέρεται να βρίσκεται σε ένα µυστικό στρατόπεδο και να ετοιµάζει επίλεκτες µονάδες για τη µάχη της Τρίπολης.

«Θέλουµε δηµοκρατία, καλά σχολεία, ελεύθερα µέσα ενηµέρωσης, το τέλος της διαφθοράς, έναν ιδιωτικό τοµέα που θα βοηθήσει στην ανοικοδόµηση της χώρας και ένα Κοινοβούλιο που θα εξασφαλίζει την εναλλαγή της εξουσίας», είπε στον αµερικανό δηµοσιογράφο ένας επιχειρηµατίας στη Βεγγάζη. Σεβαστοί στόχοι, αλλά η εκπλήρωσή τους θα αργήσει.