Ο ρυπαίνων επιβραβεύεται

«Τα περιβαλλοντικά ζητήματα είναι ένα είδος πολυτελείας. Σήμερα που πρέπει να σφίξουμε το ζωνάρι, πρέπει να καταργήσουμε τα είδη πολυτελείας, κι ακόμη περισσότερο τα είδη βλακώδους πολυτελείας».

Η δήλωση αυτή ανήκει στον Βάτσλαβ Κλάους, τον πρόεδρο της χώρας που σε λίγες ημέρες θα αναλάβει την προεδρία της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Και την έκανε στις Βρυξέλλες, εκεί που είχαν συγκεντρωθεί την περασμένη Παρασκευή οι Ευρωπαίοι ηγέτες για να δείξουν στον υπόλοιπο πλανήτη ότι είναι πρωτοπόροι στη μάχη κατά των κλιματικών αλλαγών, όπως ήταν πρωτοπόροι και στην αντιμετώπιση της χρηματοπιστωτικής κρίσης. Ο Τσέχος πρόεδρος ήταν σίγουρα ο πιο προκλητικός. Αλλά δεν ήταν μόνος. Ο Μπερλουσκόνι έδωσε μάχη για να μην περάσει η μείωση κατά 20% των ρυπογόνων εκπομπών μέχρι το 2020. Η Άνγκελα Μέρκελ δήλωσε κατηγορηματικά ότι δεν πρέπει με κανέναν τρόπο να πληγεί η γερμανική βιομηχανία, γιατί θα παρασύρει μαζί της όλο τον κόσμο. Από κοντά βέβαια κι οι συνήθεις ύποπτοι, οι Πολωνοί.

Η συμφωνία για τη μείωση των αερίων του θερμοκηπίου τελικά επιτεύχθηκε, και μάλιστα εύκολα. «Υes we can, and yes you can», αναφώνησε ο καθ΄ όλα θλιβερός Μπαρόζο, ενώ ο Σαρκοζί μίλησε για «ιστορικό γεγονός». Η αλήθεια όμως είναι πολύ διαφορετική. Η Γερμανία, η Πολωνία και η Ιταλία απέσπασαν μια μαζική ποσότητα δωρεάν «δικαιωμάτων ρύπανσης». Θεωρητικά, ένα μέρος αυτών των δικαιωμάτων θα πρέπει από το 2013 να αρχίσει να αγοράζεται. Από τον κανόνα αυτόν, όμως, θα εξαιρούνται οι βιομήχανοι που θα αποδεικνύουν ότι αντιμετωπίζουν ανταγωνισμό από το εξωτερικό. Μα υπάρχει σοβαρός βιομηχανικός τομέας στην Ευρώπη που να μην αντιμετωπίζει διεθνή ανταγωνισμό- ή που να μη χρησιμοποιεί αυτό το επιχείρημα προκειμένου να εκβιάζει για ευνοϊκή μεταχείριση;

Το περίφημο Σύστημα Ανταλλαγής Εκπομπών αποτελεί μια μεγάλη απάτη- και ένα εργαλείο για να αυξάνουν τα κέρδη τους οι βιομηχανίες. Το 90% των αδειών παραγωγής διοξειδίου του άνθρακα παραχωρείται- και θα συνεχίσει να παραχωρείται- στους μεγαλύτερους ρυπαντές, πολλοί από τους οποίους μεταβιβάζουν το υποτιθέμενο κόστος αυτών των αδειών στους πελάτες τους. Πρόκειται για μια τέλεια αντιστροφή της περιβαλλοντικής δικαιοσύνης, γράφει ο Τζορτζ Μόνμπιοτ στην Γκάρντιαν. Ο ρυπαίνων επιβραβεύεται. Κι όσο μεγαλύτερη είναι η ρύπανση, τόσο μεγαλύτερη και η επιβράβευση.

Ποιος βρίσκεται πίσω από αυτή τη διαστροφή; Η πρώην υπουργός Περιβάλλοντος και σημερινή καγκελάριος της Γερμανίας. Η Άνγκελα Μέρκελ, γνωστή πλέον και ως Φράου Νάιν, είναι ο νέος «βρωμιάρης της Ευρώπης». Την ώρα που δαπανά δισεκατομμύρια ευρώ για προγράμματα που αποφέρουν κέρδη στις γερμανικές βιομηχανίες (όπως η κατασκευή μισού εκατομμυρίου ηλιακών οροφών που αντιστοιχούν στο 0,4% της ηλεκτρικής ενέργειας της χώρας), στυλώνει τα πόδια της σε οποιοδήποτε πρόγραμμα μείωσης των αερίων του θερμοκηπίου που θα είχε κάποιο κόστος για τις βιομηχανίες αυτές. Τέτοια προγράμματα άλλωστε, το είπαμε, είναι είδη πολυτελείας.