Σύγκρουση συμφερόντων
Δεν πέρασαν πολλές ώρες από τις φονικές εκρήξεις στο Λονδίνο και άρχισε στους «καφενέδες της επικράτειας» το γνωστό τροπάρι: καλά να πάθει το σκυλάκι του Μπους, θεία δίκη για το Ιράκ, η βία φέρνει βία κ.λπ. Καλό είναι λοιπόν να υπενθυμίσουμε μερικά πράγματα. 1. Οι επιθέσεις της 11ης Σεπτεμβρίου έγιναν ΠΡΙΝ από τους πολέμους στο Ιράκ και το Αφγανιστάν. Είχαν βέβαια προηγηθεί το Βιετνάμ, η Χιλή και η Γκρενάδα, αλλά περιέργως ο Οσάμα Μπιν Λάντεν δεν τα συμπεριέλαβε στις ανακοινώσεις του.
2. Οι επιθέσεις της 11ης Μαρτίου μπορεί να έγιναν σε μία χώρα η κυβέρνηση της οποίας είχε ταχθεί υπέρ του πολέμου στο Ιράκ, περιέργως όμως δεν σκότωσαν κανένα μέλος αυτής της κυβέρνησης. Οι εκατοντάδες νεκροί και τραυματίες της Μαδρίτης ανήκαν σε μία κοινωνία που διαδήλωνε με πάθος εναντίον εκείνου του πολέμου.
3. Οι επιθέσεις της 7ης Ιουλίου δεν έγιναν στο Γκλένιγκλς, όπου συνεδρίαζαν οι ισχυροί του κόσμου, αλλά στα μέσα μεταφοράς του Λονδίνου με τα οποία μετακινούνταν οι απλοί άνθρωποι. Για όποιον μπερδεύτηκε, οι αμυχές στο πρόσωπο του Μπους δεν ήταν αποτέλεσμα βομβιστικών εκρήξεων, αλλά της πτώσης του από το ποδήλατο.
4. H σύνοδος της Ομάδας των Οκτώ, με την έναρξη της οποίας ήθελαν οι τρομοκράτες να συμπέσουν οι επιθέσεις τους, δεν εξετάζει τρόπους να προκληθεί ακόμη μεγαλύτερη ασφυξία στους φτωχούς και τους απελπισμένους, αλλά μέτρα για τη διαγραφή των χρεών τους και τη βελτίωση της πρόσβασης των προϊόντων τους στις διεθνείς αγορές. Είναι ίσως η πρώτη φορά που μια τέτοια σύνοδος έχει τόσο τολμηρή ατζέντα. Βασικός υπαίτιος είναι ο άνθρωπος που η Αλ Κάιντα θέλησε να «τιμωρήσει»: ο Τόνι Μπλερ.
5. H Αλ Κάιντα δεν στελεχώθηκε από Ιρακινούς που θέλουν να διαμαρτυρηθούν για την κατοχή της χώρας τους, αλλά σε μεγάλο βαθμό από Άραβες μαχητές που προέρχονταν από τη Βοσνία, το Αφγανιστάν και την Τσετσενία. Ένας από τους κυριότερους στόχους της είναι ασφαλώς η αποχώρηση όλων των ξένων στρατευμάτων από το Ιράκ - όχι όμως για να αναπνεύσουν ελεύθερα οι Ιρακινοί, αλλά για να λιθοβολείται μέχρι θανάτου όποια γυναίκα φοράει δυτικά ρούχα. Απώτερος στόχος του δικτύου είναι η δημιουργία ενός χαλιφάτου με έδρα τη Σαουδική Αραβία.
6. Είναι βέβαιον ότι θα ακούσουμε πάλι αυτές τις ημέρες διάφορα ηρωικά κηρύγματα για τα δεινά των Παλαιστινίων. Παρατηρείται όμως εδώ μία σύγκρουση συμφερόντων. Για τους τρομοκράτες, η σωτηρία των Παλαιστινίων βρίσκεται στο να ρίξουν τους Ισραηλινούς στη θάλασσα. Για τους Παλαιστινίους η λύση είναι η σταδιακή αποχώρηση του στρατού κατοχής από τα εδάφη τους μέσα από διαπραγματεύσεις.
7. Εξαιτίας της πολιτικής που ακολουθεί ο Μπους τα τελευταία χρόνια ο κόσμος έχει γίνει περισσότερο ανασφαλής, ανελεύθερος, επικίνδυνος. Επιθέσεις όπως οι χθεσινές ενισχύουν τον Μπους και κατά συνέπειαν κάνουν τη ζωή μας ακόμη πιο δύσκολη.
posted by Μιχάλης Μητσός @ 1:26 μ.μ.
60 comments
60 Comments:
(Αργότερα - ελπίζω - εκτενέστερο σχόλιο).
Τι απαντάς στο απλό ερώτημα: πώς μπορούμε να αποτρέψουμε την επόμενη επίθεση στην Ιταλία;
"
London calling to the faraway towns
Now that war is declared - and battle come down
London calling to the underworld
Come out of the cupboard, all you boys and girls
London calling, now don't look to US...
"
Οι Clash πριν από 26 χρόνια - τότε που δεν είχαν ακόμη λυσσάξει τα ισλαμιστικά ντόπερμαν του ιμπεριαλισμού, αλλά βρίσκονταν στην πρώτη γραμμή του αγώνα στα βουνά του Αφγανιστάν...
Katalavate to mhnyma tou "mayrou", etsi? SE fantazomai thn stigmh pou emathes thn eidhsh "mayre"... Eniothes mia periergh xara, enan esoteriko orgasmo sygkhnisevn: gemise h zoh sou opos sta xronia ta palaia! Vevaia h MEGALH SYGKINHSH, h anepanalhpth, htan ekeinh ths 11-hs Septemvriou: ayth den mporei na thn antikatasthsei kamia allh. AYTH EINAI H MHTERA TVN EMOTIONS,tvn ROHRUNG (pos to lene sta rosika?). Ante kai tou xronou, tavaris, sthn Italia! Filakia
Fla, "συγκινείσαι" στα ρωσικά: Пошел ты на хуй.
***1. Οι επιθέσεις της 11ης Σεπτεμβρίου έγιναν ΠΡΙΝ από τους πολέμους στο Ιράκ και το Αφγανιστάν. Είχαν βέβαια προηγηθεί το Βιετνάμ, η Χιλή και η Γκρενάδα, αλλά περιέργως ο Οσάμα Μπιν Λάντεν δεν τα συμπεριέλαβε στις ανακοινώσεις του.***
Προφανώς σου διαφεύγει το '91 όπως και η Σερβία......
1.ti prepei na kanei h Italia?
nomizw oti an arxisei na glufei arabes kai tromokrates opws kanou oi galloi tha to apofygei sigoura.
2. dhladh twra mas peite oti oi mousoulamoi tromokrates agwnizontai gia tous orthoksous serbous pou skotwnan tous mousoulmanous bosnious?
eleos paidia to karagkiozilokh prepei na exei oria...
Αυτό το σχόλιο αφαιρέθηκε από τον συντάκτη.
"nomizw oti an arxisei na glufei arabes kai tromokrates opws kanou oi galloi tha to apofygei sigoura."
λέει ο ανώνυμος πράκτωρ 000.
Γιατί οι άραβες (και οι τρομοκράτες, που είναι δύο διαφορετικές, αλλά εξίσου αποτρόπαιες φυλές) ένα πράμα καταλαβαίνουν: βόμβες.
Μετά από αυτό, η λύση είναι μία: επίθεση με όπλα στη Συρία...
Μάζεψε κι άλλους σαν κι εσένα και πάτε. Και μην ξεχάσετε να υψώσετε την ελληνική σημαία στη Δαμασκό.
Ax "mavre" h ellhnikh shmaia ypsothhke sth Srebrenica apo ta palikaria pou eis to onoma ths orthodoxias esfazan mousoulmanous me to idio kefi pou ta palikaria tou Bin sfazoun xristianous, evraious kai apostates eis to onoma tou Allax, "mavre", Nina kai Pistiruko ante kai tou xronou sthn Italia!
Αυτό το σχόλιο αφαιρέθηκε από τον συντάκτη.
Kai oi Tourkoi pou den esteilan strateymata sto Irak giati eginan stoxos? Otan oi laikistes sympathountes thn via tvn "ftoxon" kata tvn "imperiaslitvn" prospathoun na stelexosoun me "orthologika" epixeirhmata thn stash tous, ti na peis.... O AGONAS TORA DIKAIONETAI.
Αυτό το σχόλιο αφαιρέθηκε από τον συντάκτη.
Αυτό το σχόλιο αφαιρέθηκε από έναν διαχειριστή ιστολογίου.
That's my point σφε πιτσιρίκο. Να ακούσει η κυβέρνηση της Ιταλίας τα εκατομμύρια των απλών λαϊκιστών της, και να τσακιστεί να φύγει από έναν πόλεμο που δεν γίνεται ενάντια στην τρομοκρατία, αλλά υπέρ της, που θάλεγε κι ο λούζερ ο Κέρρυ.
Δεν είναι καλό αποτρεπτικό μέτρο αυτό για το προαναγγελθέν μακελειό της Ιταλίας;
Με καίει και προσωπικά το θέμα, γιατί θα πρέπει να περάσω από κει.
Υπενθυμίζω οτι οι αιματηρές επιθέσεις στην Ισταμπούλ είχαν βρεταννικό στόχο. Δεν αρκεί λοιπόν το ως άνω αποτρεπτικό μέτρο, αλλά πρέπει να επεκταθεί και με τα ξεκουμπίδια των αγγλοαμερικάνων...
Pitsiruko, Megaleio! Re sy megale kai to Bali ti ekane, esteile strateymata sto Irak h skotose Armenious, Tourkous, Ellhnes kai Indianous? Ante pes ston "mavro" na to ereynhsei kai na sou steilei mail... Ax re paidia krima pou den enonete thn fonh sas me th dikh mou: O AGONAS TORA DIKAIONETAI!
swstoi oi pitsirikos kai mauro probato fugete oloi apo to irak afhste na thriambepsei h Dmokratia twn santamistwn kai loiwn apobrasmatwn....ligo sonarothta den blaptei...kante to gia ton Mixalh pou enas aksiologos dhmosiografos.
Αυτό το σχόλιο αφαιρέθηκε από τον συντάκτη.
Αυτό το σχόλιο αφαιρέθηκε από τον συντάκτη.
swstoi oi pitsirikos kai mauro probato fugete oloi apo to irak afhste na thriambepsei h Dmokratia
And what about your suggestions, gentlemen?
na meinoun ekei kai na steriwsoun thn Dhmokratia auto prepei na kanoun. Se diaforetikh periptwsh tha epikrathsoun oi tromokrates. Fusika kserw oti adiaforeis, eseis oi kommounistes exete ena megalo problhma pou den saa afhnei na skefthte sobara: ton antiamerikanimso, ksanaferte mas ton stalin tote toulaxiston uphrxe sobarothta....
Αυτό το σχόλιο αφαιρέθηκε από τον συντάκτη.
Ξέρω - όλοι ξέρουμε...
Και με τη Συρία, ανώνυμε, τι θα κάνετε;
ΥΓ: Κι εκείνος ο κατάπτυστος ο γελοίος ο Κέρρυ, που δε μπορούσε να σκεφτεί σοβαρά και ήθελε να ξεκουμπιστούν τα τσογλάνια τους από το Ιράκ, αντιαμερικανός ήτανε; Η κομμούνι;
1.pseudesai, o kerry milouse gia mia arxikh merikh apoxwrhsh xwris na pei pote tha oloklrwnotan.
1.pseudesai, o kerry milouse gia mia arxikh merikh apoxwrhsh xwris na pei pote tha oloklrwnotan.
Ναι το ξέρω οτι έλεγε ψέμματα όταν δήλωνε ενάντιος στον πόλεμο. Εξάλλου αυτά τα ζητήματα σπάνια τα κανονίζουν οι πρόεδροι στην Αμερική (ή αλλού).
2. Δε μας είπες όμως, τι θα κάνετε στη Συρία;
"(όχι και τόσο αθώο) κοσμάκι"!!!!!!!
ti na se pw twra re karagkiozh....
Νασαι καλά Γιώργο.
Να και μια ιστορία δικιά μου:
Ενα βράδυ στο Παρίσι πριν από μερικά χρόνια, τάχαμε πιει με φιλαράκια, και τόχαμε ψιλοξενυχτίσει. Εμενε πολλή δουλειά όμως την επόμενη μέρα και είχα σκάσει στο πανεπιστήμιο μ'ένα πονοκέφαλο απ'αυτούς που κάνουν τα φτηνόκρασα côtes du rhône όταν πίνεις πάνω από ενάμισυ μπουκάλι.
Είπα λοιπόν τότε ν'αφήσω την τσάντα μου στο γραφείο, και να γυρίσω την άλλη μέρα πρωί-πρωί και με καθαρό κεφάλι. Στο δρόμο για το τραίνο, όπως ήμουν "ελαφρύς", ψιλοέτρεξα. Πέτυχα το τραίνο στο τζάστ, όταν έκλειναν οι πόρτες. Κάθησα στο τελευταίο βαγόνι όπως συνήθιζα επειδή βόλευε για την αλλαγή αργότερα. Στο βαγόνι αυτό έσκασε μια βόμβα που είχε νεκρούς και βαριά τραυματισμένους. Στον επόμενο συρμό απ'αυτόν που είχα προφτάσει...
"...Για τους τρομοκράτες, η σωτηρία των Παλαιστινίων βρίσκεται στο να ρίξουν τους Ισραηλινούς στη θάλασσα..."
Μόνο για τους τρομοκράτες; Φίλε Μιχάλη, πως μπορείς να λες τέτοια πράγματα στην Ελλάδα (όπου όχι, δεν υπάρχει αριστερός αντισημιτισμός, γιατί οι αριστεροί έχουν ζήσει διώξεις και εξορίες, ειδικά οι γεννηθέντες μετά το 1974); Εδώ όλοι ξέρουμε πως οι Εβραίοι δεν έχουν δικαίωμα ύπαρξης στη «Γη της Παλαιστίνης», ήταν πενιχρή μειοψηφία τόσους αιώνες. Ας τους διώξουν λοιπόν όλους οι Άραβες, όπως διώξανε τους ιμπεριαλιστές/αποικιοκράτες Αιγυπτιώτες, που κατείχαν παράνομα την γη των Αράβων από την εποχή των Πτολεμαίων. Α, και πού’σαι: Αν οι Εβραίοι θέλουν να στήσουν το Ισραήλ στη Θεσσαλονίκη, όπου ήταν πλειοψηφία από την Αναγέννηση μέχρι το 1922 (με εμάς κατά περιόδους τρίτους, μετά τους «Τούρκους»), κανένα πρόβλημα. Δεν θα είναι δα και η πρώτη φορά που η διεθνιστική αριστερά θα την ξεπουλήσει.
Hermes
"...Και ο ίδιος ο Οσάμα ως δημιούργημα των Αμερικανών..."
"...δεν είχαν ακόμη λυσσάξει τα ισλαμιστικά ντόπερμαν του ιμπεριαλισμού, αλλά βρίσκονταν στην πρώτη γραμμή του αγώνα στα βουνά του Αφγανιστάν..."
"...άλλα όλων όσων χρηματοδοτούνε τις εν λόγω καταστάσεις. Και αυτοί δεν είναι άλλοι απο τους μεγαλοπετρελαιάδες με τους οποίους γευματίζουν οι Μπλέρ, Μπους και ΣΙΑ..."
Και ο ΕΛΑΣ χρηματοδοτήθηκε και εξοπλιστηκε από την Ιντέλιτζενς (ο πατερούλης, ως γνωστόν, δεν τους έδωσε ούτε φυσίγγιο). Άρα πράκτορας των Άγγλων ο Βελουχιώτης.
Πουτάνα ιστορία.
Hermes
ο Στάλιν έβαλε το προσωπικό. Και σας έσκισε αλήτες, χίτες, ταγματασφαλίτες.
Βέβαια φαίνεται ότι εμείς οι Έλληνες το έχουμε πάρει πιο σοβαρά απο ετούτους εδώ. Χτές μεσημέρι πήγα σε μια πάμπ να φάω και να δω ειδήσεις (γιατι δεν έχω Τηλεόραση) και οι άλλοι ζητάγανε να το γυρίσουνε για να δούμε ΚΡΙΚΕΤ!!! (όπερ και εγένετο) Και μην μου πείτε ψυχραιμία
Δεν είναι ψυχραιμία. Είναι το "όχι ρε μουνιά, θα συνεχίσουμε κανονικά τη ζωή μας".
Το ίδιο βρετανικό φλέγμα που έκανε τη βασιλομήτωρα να παραμείνει στο Μπάκιγχαμ όταν το Λονδίνο βομβαρδιζόταν.
Αυτό τους έκανε αυτοκρατορία. Συν ότι είναι ο μόνος λαός στον κόσμο που έχει τη λέξη "χιούμορ".
Μένεις στο Λονδίνο και δεν το έχεις παρατηρήσει;
(όπως, εδώ που τα λέμε, δεν παρατήρησες ότι οι δρόμοι στο κέντρο σήμερα ήταν πήχτρα γιατί ελάχιστοι έπαιρναν μετρό, ότι στα λεωφορεία ο ένας κοίταζε τον άλλον μην είναι βομβιστής, ότι το Covent Garden ήταν άδειο, ότι ένα σωρό δημόσιες υπηρεσίες ήταν κλειστές και κυρίως ότι η πόλη ήταν ΤΙΓΚΑ σε μυστικούς και φανερούς μπάτσους)
Τι να πω... όσκαρ παρατηρητικότητας και ενσυναίσθησης ίσως.
Και οι λοιποί terror-mongers μην ξεχνάτε ότι αυτή η πόλη κατέβασε 1.000.000 άτομα στην διαδήλωση κατά του πολέμου στο Ιράκ, την ίδια ώρα που η Αθήνα έβλεπε σε 18 διαφορετικά παράθυρα για το πούλμαν του Κοκού.
Πέρα από την ουσία, παιδιά, μια απορία μου έμεινε από τη σημερινή ανταλλαγή απόψεων: πώς μπορεί να κάνει διάλογο το Μαύρο Πρόβατο με τον Πιτσιρίκο...
Είναι το "όχι ρε μουνιά, θα συνεχίσουμε κανονικά τη ζωή μας".
Na'sai kala J95! Eipes thn sosth kouventa. A kai kati allo: ksefylliste Karl Popper, diavaste thn analysh pou kanei gia ton Engels kai to misos pou trefei pros tous Agglous... Engels, Hitler, Bin Laden: oi orkismenoi exthroi tou agglosaksonismou, tou atomikismou kai ths atomikhs eleytherias. To phga poly makria, diapistosh aplh...
"Engels, Hitler, Bin Laden: oi orkismenoi exthroi tou agglosaksonismou"
Ξέχασες τη Νταϊάνα
Engels, Hitler, Bin Laden: oi orkismenoi exthroi tou agglosaksonismou"
Ξέχασες τη Νταϊάνα
:-)
et le Général aussi :-))
Heil, Proletarioi, Allax Ikbar!
Ki kati allo, o Belouxioths tvn bloggers o PITSIRUKOS tha grapsei kati gia ton ellhna odhgo h oxi?
The driver of the destroyed bus,
George Psaradakis, 49, said tonight in a statement that he was relieved to be alive and reunited with his wife and children.
"I feel for the people who have perished and for their families," Mr Psaradakis said. "Myself and the other drivers in London have an important job and we are going to continue to do that as best we can. We are going to continue our normal lives. We are not going to be intimidated."
Οι εγχώριοι θιασώτες του ισλαμοφασισμού ας ρίξουν μια ματιά στα βιβλία του Ταρίκ Άλι (ιδιαίτερα στη σύγκρουση των φονταμελισμών)για να καταλάβουν τι σημαίνει αριστερή σκέψη στις μέρες μας και πώς αυτή διακρίνεται από τον δημοφιλή και στα λημέρια μας αντιιμπεριαλισμό των ηλιθίων.
Μιχάλη για να λυθεί η απορία σου για το πως το μαύρο πρόβατο και ο πιτσιρίκος μπορούν να κάνουν διάλογο να σου θυμίσω τι έγραφες το Μάιο -κάτι από τα πολλά στους διαλόγους σου με τον πιτσιρίκο - από το blog σου είναι:
6:55 μμ
Μιχάλης Μητσός said...
Οπ, σε μένα το κάνεις αυτό, που υποστήριξα με πάθος το δικαίωμά σου στην ανωνυμία; Εσύ, ο μαιτρ των πειραγμάτων, δεν ανέχεσαι λοιπόν ούτε ένα αθώο πείραγμα από έναν αγνό θαυμαστή σου;
(Αισθάνεσαι λίγο ανόητος; Υπάρχουν κι άλλα εγκωμιαστικά για μένα στο blog σου. Και βέβαια και στο δικό μου πρόλαβες να γράψεις τα απίστευτα. Καλές διακοπές Μιχάλη -από καρδιάς. )
Pan, alhth kai lexrith pos tolmas kai thigeis thn ypoleipsh tvn anti-imperialistvn, tou "mavrou" tou "Pitsiruku" kai loipon syntrofovn. Re skatomutro den ksereis oti o Tarik Ali einai praktoras tvn Amerikanvn, tvn Dytikvn? Enas volemenos pou ta pairnei apo tous kapitalistes? Eno oi dikoi mas anti-imperialistes vriskontai sto Irak, sthn Ughanda, sth Palestinh, sthn Voreia Korea sympasxontas me tous katapiesmenous, tous adynamous, tous anaksiopathountes. Apo kei grafoun kai ta mhnymata tous, exoun mazi kati lhgmenes kartes ths Forthnet... Thanatos re stous Amerikanous, thanatos stous Agglous, THANATOS, GENIKOS KAI ADIAKRITOS!
kala esu..den katalaba....eisai filoamerikanos kai exeis auto to nick?
Εσύ από πού μας γράφεις FLA;; Γιατί από ειρωνία άλλο τίποτα. Μόνο να παίρνεις σοβαρή θέση σε κάτι δεν βλέπω. Πετάμε την εξυπνάδα μας και φεύγουμε. Από την αλλή, Τόσο ο "πιτσιρίκος" όσο και ο "Μαυρος" συνισφέρουν στην κουβέντα επικοδομητικά και σοβαρά.
"Τόσο ο "πιτσιρίκος" όσο και ο "Μαυρος" συνισφέρουν στην κουβέντα επικοδομητικά και σοβαρά"
gia poia sobarothta milas; mhpws ekeinh pou leei oti prepei na fugoun oloi apo to irak kai na epikrathsoun ta nazistika stoixeia kai oi apokefalistes;
ola sxetika einai...
Περί Ελληνοσερβικής φιλίας, από τα σημερινά ΝΕΑ.
"...Ο δρ Βίμπες δηλώνει «πραγματικά έκπληκτος» με την καθυστέρηση της έναρξης ελληνικής έρευνας. Στο τμήμα της έκθεσης που συνέταξε, άλλωστε, έπειτα από δεκάδες συνεντεύξεις, πολυετή έρευνα σε αρχεία και μελέτη πολλών βιβλίων - μεταξύ άλλων και της «Ανίερης Συμμαχίας» του Τάκη Μίχα - γίνεται σαφής αναφορά στην Ελληνική Ομάδα Εθελοντών: Συστάθηκε τον Μάρτιο του 1995 και ήταν «πλήρως ενσωματωμένη» στο Σώμα του Δρίνου, από τις πλέον σκληροτράχηλες παραστρατιωτικές ομάδες των Σερβοβοσνίων. H Ομάδα αυτή, περίπου 100 άτομα, έδωσε ένα θλιβερό «παρών» στη Σρεμπρένιτσα. Δύο από τα μέλη της άλλωστε το επιβεβαίωσαν πέρυσι, με υπερηφάνεια, στον «Ταχυδρόμο» και τον Στέλιο Βραδέλη. Σύμφωνα με τον δρ Βίμπες, η παρουσία των Ελλήνων στη Σρεμπρένιτσα αποκαλύφθηκε μέσω μιας τηλεφωνικής συνομιλίας που υπέκλεψε ο μουσουλμανικός στρατός: σε αυτήν, ο Μλάντιτς ενθάρρυνε τους Έλληνες να αναρτήσουν στη Σρεμπρένιτσα την ελληνική σημαία (όπερ και εγένετο) και να καταγράψουν το όλο γεγονός σε βίντεο, «για λόγους προπαγάνδας». Δύο μήνες αργότερα, τέσσερα μέλη της Ομάδας παρασημοφορούνταν από τον Κάρατζιτς. Και μισθοφόροι. Όπως επισημαίνει ωστόσο ο δρ Βίμπες, στη Βοσνία δεν πολέμησαν μόνο Έλληνες εθελοντές. «Περισσότεροι από 4.000 μισθοφόροι από τη Ρωσία, την Ουκρανία, τη Ρουμανία και την Ελλάδα στήριξαν διάφορες παραστρατιωτικές ομάδες»..."
Όσο για τους βομβαρδισμούς των ΗΠΑ στη Σερβία: Οι αμπελοφιλοσοφίες της Ευρωπαϊκής αριστεράς, που ακόμα καλά κρατούν, λειτούργησαν ανασταλτικά στο να αναλάβει δράση η Ε.Ε. και έτσι άνοιξαν το δρόμο στις ΗΠΑ να επέμβουν. Η Ελλάδα, by the way είναι η μόνη χώρα στην οποία συζητιούνται ακόμα οι βομβαρδισμοί του '99 ως εγκλήματα κατά της ανθρωπότητας (τύφλα νά'χει ο Πολ Ποτ). Στο τέλος ακόμα και οι ίδιοι οι Σέρβοι θα συγχωρέσουν τις ΗΠΑ (που τους απάλλαξαν από το δικτάτορά τους), προτού το κάνουμε εμείς. Τελικά, μήπως λείπει η τραγωδία απ'τη δική μας τη ζωή, γι αυτό και ζούμε τόσο έντονα τις τραγωδίες των άλλων (φτάνει να μην είναι "απεχθείς γιάπυς από το Σίτυ"); Μήπως βαριέστε μερικοί-μερικοί στο Ελλάδα;
Επιβάλλεται, βέβαια οι συμφορές να βρίσκουν αυτούς που είναι πιό φτωχοί από εμάς. Και να είναι ανακατεμένοι οι Αμερικάνοι (το Darfur ποιός το κλάνει). Ένα ιδιότυπο, κομπλεξικό νεοελληνικό schadenfreude, δηλαδή.
Hermes
Αγαπητέ Hermes θυμάμαι το 1999 , όταν
σε εκπομπές της ελληνικής τηλεόρασης, εμφανίζονταν διάφοροι μαϊντανοί, άσχετοι με το θέμα, οι οποίοι όμως είχαν άποψη και μάλιστα προσπαθούσαν να την επιβάλουν φασιστικώ τω τρόπω στους ελάχιστους που πάσχιζαν να
επιχειρηματολογήσουν σύμφωνα με τον ορθό λόγο εναντίον της γενοκτονίας των Κοσοβάρων, από τους αδελφούς ορθοδόξους.
Η εντύπωση που έμενε τότε ήταν ότι όποιος διαφωνεί με τις «θέσεις» τους είναι περίπου πράκτορας της CIA, και του ιμπεριαλισμού.
Να μη ξεχνάμε μόνο ότι σ' όλη αυτή την απίστευτη και χυδαία προσπάθεια συσκότισης και δικαίωσης των φασιστικών συμμοριών του σερβικού εθνικισμού συμμετείχαν με ευκολία πολλά από τα σημερινά κουμάσια που κόπτονται για τη δημοσιογραφική δεοντολογία.
Μόνο να θυμηθούμε τα φαιδρά εκείνα «λαῒκά» δικαστήρια στο Σύνταγμα. Ανατριχιαστικές οι αναμνήσεις.
Θα μείνουν τελικά ατιμώρητοι όσοι συμμετείχαν στη γενοκτονία της Σρεμπρένιτσα.
Πολύ το φοβάμαι.
Δεν καταλαβαίνω τι έχετε με τους πράκτορες της CIA. Τους υβρίζετε κ. β.ικ. και άλλοι, αλλά όταν σας εμποδίζουν τις τρομοκρατικές επιθέσεις στην Ευρώπη, λέτε με μισόλογα οτι τους θέλετε.
Όσο για τη "Σερβία-Μαυροβούνιο", πάλι η διεθνής κοινότητα δεν τολμά να απαντήσει στα αιτήματα των λαών του Μαυροβούνιου και της Βοϊβοδίνας για ελευθερία, και των Κοσσοβάρων για δημοκρατία, αυτοδιάθεση και ένωση με τη μητέρα πατρίδα τους, αν το επιθυμούν. Μήπως η CIA πρέπει να κάνει κάτι που να ενθαρύνει την οριστική αποδιάρθρωση του τιτοϊκού εκτρώματος; Θα την υβρίζετε στην αρχή δειλοί και άτολμοι, παρέα με τους στρουθοκαμηλίζοντες αριστεροφασίστες από τους οποίους βρίθει η χώρα μας, θα πειστείτε όμως μετά - όταν η "βρώμικη δουλειά" θα έχει γίνει.
Αναρωτιέται ο "πιτσιρίκος" στο blog του:
"...Αθώοι ήταν όσοι σπούδαζαν στη ναζιστική Γερμανία; Αθώοι είναι όσοι κάνουν τουρισμό στην Τουρκία και στη Ρωσία που λιανίζουν Κούρδους και Τσετσένους αντίστοιχα; Όσοι σπουδάζουν ή κάνουν τουρισμό στη Βρετανία δεν στηρίζουν τη βρετανική οικονομία;..."
Αγνοεί προφανώς ότι ο Jean Paul Sartre έκανε μετεκπαίδευση στον Husserl στο Βερολίνο, στα 1933-1934 (γύρισε στη Γαλλία το '35). Ο Χίτλερ έγινε καγγελάριος το 1933 (σε περίπτωση που σου διαφεύγει κι αυτό).
Ακούω επίσης πως η Κούβα συνεχίζει να είναι της μοδός για διακοπές.
Και μια παράκληση: Σταματήστε επιτέλους να συγκρίνετε όποιον δε γουστάρετε με το Χίτλερ. Ο Μπους χίτλερ, ο Σαντάμ χίτλερ, οι Ισραηλινοί ναζί...Τι κακό κι αυτό πια. Το μόνο που κάνετε είναι να προσβάλετε τη μνήμη των θυμάτων του ναζισμού, την τιμή αυτών που τον πολέμησαν, και τον ίδιο τον...Χίτλερ (όσοι συγκρίνετε το Σαντάμ μαζί του--οι αριστεροί βέβαια δεν το κάνουν αυτό--ο μύσταξ φέρνει πιό πολύ προς Σταλιν). Χασάπης, ναι, ένοχος γενοκτονίας, ναι. Χίτλερ, όχι.
Και οι αριστεροί που συγκρίνετε τον Μπους με το χίτλερ αποδεικνύετε πόσο φλώροι είστε, που με το που άνοιξε μύτη πάθατε μουνόπλακα.
Hermes
"...About 520 prisoners remain at Guantanamo; another 234 have been released or transferred to the custody of their home governments through various processes. Of those, 12 have returned to terrorism, McGarrah said..."
Τίτλοι ταινιών:
12 angry men
Και οι 12 ήταν καθάρματα
12 monkeys
Hermes
Ανώνυμε είπε ο πιτσιρίκος πως ο Σαρτρ είναι αθώος; Το νόημα του κειμένου του ήταν πως είμαστε όλοι ένοχοι αφού είμαστε ενήλικοι και παίρνουμε τις ευθύνες μας. Εξάλλου ο πιτσιρίκος ήταν στο Λος Άντζελες πρόσφατα. Αλλά όπως μου έγραψε στο μέιλ που απαντούσε στο δικό μου, ήξερε πως αν έτρωγε τη βόμβα η ευθύνη ήταν δική του, αφού είχε επιλέξει μια χώρα που είναι σε πόλεμο. Τόσο απλά.
Καλά, όλοι πιτσιρίκο διαβάζετε; Διαβάστε ρε Μητσό να ξεστραβωθείτε!
Ο Σαρτρ όχι μόνο δεν ήταν αθώος, αλλά δεν έδινε ούτε στον άγιό του μερλό. Φημολογείται ότι έφυγε από το ναζιστική Γερμανία νύχτα, γιατί του ζητήσανε να πάει εθελοντής στους Ολυμπιακούς του '36.
Hermes
Στο LA, που τό'χει κλασμένο η Αλ Γκάιντα, πάνε κάτι φλώροι, που γράφουν μετά email στους φίλους τους "αν φάω τη βόμβα η ευθύνη ήταν δική μου, αφού έχω επιλέξει μια χώρα που είναι σε πόλεμο μπλα μπλα μπλα, μπλα μπλα μπλα".
Ας έρθει στη ΝΥ και μετά τα λέμε.
Hermes
Άντε είπα να μην στο πω αλλά θα στο πω : ο πιτσιρίκος πήγε και στη Νέα Υόρκη. Τώρα που θέλεις να πάει; Στο Ουισκόνσιν;
Στη Φλόριντα (FLA) μόνο να μην πάει γιατί φαίνεται πως κάποιος έχει πολλά ράμματα για τη γούνα του.
Η.
χα χα χα -ωραίο χιούμορ! ΠΑΣΟΚ είστε;
οπς! δεν περιμενα να συναντησω ελληνες που να εχουν την γνωνη του Ερμη του Β.Ι.Κ FLA και καποιων αλλων, χαιρομαι,νομιζα οτι η Ελλαδα ειχε γεμισει βεργοπουλακια, φωτοπουλακια, θεοδορορακακια και πλωριτιδακια.
γραψτε φιλοι μου το χει αναγκη η Ελλαδα, μας εχει πνιξει ο κομφορμισμος δημοσιογραφισκων και καποιων ψευτοδιανοοουμενων.\
σας χαιρετω και σας αγγαλιαζω.
"...ΠΑΣΟΚ είστε;.."
Δυστυχώς όχι--δυστυχώς για το ΠΑΣΟΚ, δηλαδή. Ούτε και χίτης-τάγμα-τάσφα-λίτης. Μόνο ένας αλήτης είμαι, ένας κοινός αλήτης...
"...βεργοπουλακια, φωτοπουλακια, θεοδορορακακια και πλωριτιδακια..." Ο Πλωρίτης έχει κοινότυπες απόψεις ταξιτζή (Αεροδρόμιο-Κέντρο) εμπλουτισμένες με αρχαίες ρήσεις. Αμ το άλλο το λοϊότατο το Μαρωνίτι; (να σου πω την αλήθεια έχω να τον διαβάσω 10 χρόνια, μπορεί να έφτιαξε). Έχω και δύο άλλους για σένα: Μουλόπουλος ("...σ'αυτόν τον ψεύτικο ντουνιά το κάθετί πεθαίνει..."), Γιανναράς (προπάθησε να μετρήσεις πόσες φορές χρησιμοποιεί στην κάθε περισπούδαστη "Επιφυλλίδα" του τη λέξη "παρακμή"). Άστα να πάνε.
ΕΡΜΗΣ
Σωστος Ερμη, να σου την αληθεια τους εχω τοσο βαρεθει που πλεον τους διαβαζω πολυ σπανια, ειμαι τυχερος που διαβαζω τεσσερις γλωσσες, αλλιως....
Ε, γράφτε κάτι εσείς βρε παιδιά! Σε όποια γλώσσα να 'ναι -να μην την ξέρουμε μόνο.
Δεν πέρασαν πολλές ώρες από τις φονικές εκρήξεις στο Λονδίνο και άρχισε στους «καφενέδες της επικράτειας» το γνωστό τροπάρι: καλά να πάθει το σκυλάκι του Μπους, θεία δίκη για το Ιράκ, η βία φέρνει βία κ.λπ. Καλό είναι λοιπόν να υπενθυμίσουμε μερικά πράγματα.
1. Οι επιθέσεις της 11ης Σεπτεμβρίου έγιναν ΠΡΙΝ από τους πολέμους στο Ιράκ και το Αφγανιστάν. Είχαν βέβαια προηγηθεί το Βιετνάμ, η Χιλή και η Γκρενάδα, αλλά περιέργως ο Οσάμα Μπιν Λάντεν δεν τα συμπεριέλαβε στις ανακοινώσεις του.
Η λογική του συλλογισμού: Πρώτος ο Οσάμα ήρξατω χειρών αδίκων. Και τι έγινε μετά την 11η Σεπτεμβρίου; Πόλεμος με το Αφγανιστάν και το Ιράκ. Γιατί; Επειδή ο Οσάμα χτύπησε πρώτος.
Οι πλάνες του συλλογισμού:
1. Post hoc, ergo propter hoc. (Το ότι η Αλ Κάιντα χτύπησε τους Δίδυμους Πύργους δεν σημαίνει μονοσήμαντα, απόλυτα και αυτονόητα ότι θα πρέπει να ξεκινήσει πόλεμος με το Αφγανιστάν και το Ιράκ. Το ότι ξεκίνησε ο δεύτερος πόλεμος με το Ιράκ δεν οφείλεται στα χτυπήματα της Αλ Κάιντα. Δεν σημαίνει, επίσης, ότι ήταν αναπόδραστο γεγονός –ως άμεση συνέπεια της 11ης Σεπτεμβρίου- η συμμετοχή στον πόλεμο της Μεγάλης Βρετανίας, της Ισπανίας, κ.ο.κ. Και δεν σημαίνει ότι, αποκλειστικά και μόνο εξ΄ αιτίας του συνεχιζόμενου πολέμου στο Ιράκ έγιναν οι βομβιστικές επιθέσεις στο Λονδίνο.).
2. Petitio Principii (συνδέετε τα τρία αυτά γεγονότα μεταξύ τους –Δίδυμοι Πύργοι, Αφγανιστάν, Ιράκ- προϋποθέτοντας ότι προφανώς υπάρχει σύνδεση. Όπως είχε πει και ο George W. Bush "The reason I keep insisting that there was a relationship between Iraq and Saddam and al-Qaida is because there was a relationship between Iraq and al-Qaida.").
Τα στοιχεία που αποκρύπτονται στον συλλογισμό:
1. Για το τί είχε προηγηθεί πριν, http://www.iraqtimeline.com. (Αντίστοιχα, για ποιες ήταν οι τρομοκρατικές ενέργειες εναντίον των Η.Π.Α. : http://www.army.mil/terrorism --όπου, βεβαίως-βεβαίως διαπιστώνουμε ότι το ταπεινόν μας Έθνος ανήκει όχι μόνο εις την Δύση, αλλά και στον άξονα του κακού – ως πρώτιστη πηγή κινδύνου, άραγε, ως συνοδοιπόροι ή ως Πέμπτη Φάλαγγα; Και κάτι φαινομενικά άσχετο, αλλά που καταδεικνύει πώς μπορεί ένα κόμμα να υπαχθεί στις τρομοκρατικές δυνάμεις: «Burning Path has claimed responsibility for two gas canister attacks: the first against a branch of the Attiki Bank, the second against the headquarters of the New Democracy party in Athens. The New Democracy Party opposes PASOK (the socialist party that controlled Greek politics until March 2004), and Burning Path's attack immediately followed the victory of ND candidate Dora Bakoyianni in the Athens mayoral elections…. Bakoyianni was running as a candidate for the conservative New Democracy party. There has been much speculation in the international and Greek press that PASOK (the socialist party that controlled Greek politics until March 2004) is secretly allied with one or more Greek terrorist groups. Bakoyianni was widely expected to defeat the PASOK candidate (and did), and Proletarian Reprisals may have attacked her out of loyalty to PASOK». http://www.tkb.org . Επίσημη σελίδα των Η.Π.Α. είναι!).
Όπως και να έχει (για να ξεπεράσουμε το «tu quoque», αν και δεν πρέπει σε καμμία περίπτωση να ξεχνάμε ότι οι Συμμαχικές Δυνάμεις εισέβαλλαν στο Ιράκ για να εξαλείψουν τα όπλα μαζικής καταστροφής…όπλα ΠΟΥ ΔΕΝ ΕΧΟΥΝ ΒΡΕΘΕΙ ΜΕΧΡΙ ΣΗΜΕΡΑ…), ας έχουμε στο μυαλό μας ότι πλέον η Συμμαχία βρίσκεται σε εμπόλεμη κατάσταση στο Ιράκ και το Αφγανιστάν (μα, θα μου πείτε, έχουν δημοκρατικά εκλεγμένες κυβερνήσεις: …όπως και στην Ελλάδα του 1946…και αν ο Ιρακινός λαός διαφωνεί, και μια που οι G8 δεν κάνουν λάθος, μήπως να αλλάξουμε λαό στο Ιράκ; Είναι οι καρχαρίες άνθρωποι, αγαπητέ Brecht;). Και στον πόλεμο, αντικειμενικός στόχος είναι η κατατρόπωση του αντιπάλου (φυσική, ηθική, οικονομική, ιδεολογική, κ.ο.κ.). Και κάθε πλευρά έχει τους συμμάχους της (ιδεολογικούς, ηθικούς, οικονομικούς, κ.τ.λ.) οι οποίοι λαμβάνουν μέρος με την σειρά τους στον πόλεμο και τον επεκτείνουν. Αμείλικτα. Ανελέητα. Και πάντως όχι αναίμακτα.
Τα καλλωπιστικά στοιχεία του συλλογισμού:
1. Το «τροπάρι» του «η βία φέρνει βία» είναι για τους «καφενέδες» (να υποθέσω ότι οι υψηλές συζητήσεις για το Ωραίο, το Μεγάλο και το Αληθινό και οι ορθώς τεκμηριωμένες σκέψεις γίνονται οπουδήποτε αλλού πλην καφενείων; Βρίσκεται η φιλοσοφία στο μπουντουάρ, αγαπητέ Μαρκήσιε; Και χρειαζόμαστε ακόμη μια προσπάθεια για να γίνουμε δημοκράτες;). Εάν, λοιπόν, ισχυρισθώ ότι η βία φέρνει βία, τότε φιλοσοφώ περί όνου σκιάς, γίνομαι παπαδάκι (ή μουλάς) που ψέλνει τροπάρια, είμαι σκέτο καφενείο. Ευχαριστώ.
2. Τι ωραίο αυτό το «περιέργως»: μας υποδεικνύει ότι ο Οσάμα μένει τραγικά αδιάφορος για τις παραβιάσεις των δικαιωμάτων των άλλων και ενδιαφέρεται μόνο για τους Ισλαμιστές. Γιατί; Μήπως ισχυρίστηκε ποτέ το αντίθετο; Ή μήπως πίστεψε ποτέ κανένας ότι ο Οσάμα Μπιν Λάντεν είναι απελευθερωτής της ανθρωπότητας; Εάν αναφέρουμε μόνο Μπιν Λάντεν και Η.Π.Α., είναι σαν να λέμε ότι το αντίπαλον δέος, η απέναντι πλευρά των Η.Π.Α., είναι η Αλ Κάιντα και τούμπαλιν. Και κάτι ακόμα: είναι κακό, είναι λάθος να θυμόμαστε το Βιετνάμ, τη Χιλή, την Γρενάδα, την Ελλάδα; (και γιατί ισχυρίζεσαι αγαπητέ Κούντερα ότι η πάλη του ανθρώπου ενάντια στην εξουσία είναι η πάλη της μνήμης ενάντια στην λήθη;).
2. Οι επιθέσεις της 11ης Μαρτίου μπορεί να έγιναν σε μία χώρα η κυβέρνηση της οποίας είχε ταχθεί υπέρ του πολέμου στο Ιράκ, περιέργως όμως δεν σκότωσαν κανένα μέλος αυτής της κυβέρνησης. Οι εκατοντάδες νεκροί και τραυματίες της Μαδρίτης ανήκαν σε μία κοινωνία που διαδήλωνε με πάθος εναντίον εκείνου του πολέμου.
Οι εκατοντάδες νεκροί και τραυματίες του Λονδίνου και της Μαδρίτης ήταν πολίτες του Ηνωμένου Βασιλείου και της Ισπανικής Δημοκρατίας και ανήκαν σε χώρες που νομίμως και δημοκρατικώς εξέλεξαν κυβερνήσεις, οι οποίες λαμβάνουν ενεργά μέρος σε έναν πόλεμο. Σκοτώνοντας. Εάν η κοινωνία «διαδήλωνε με πάθος εναντίον εκείνου του πολέμου», τότε γιατί το κράτος δεν απέσυρε τις δυνάμεις του; Η κυβέρνηση («το κράτος», όπως λεν’ στους καφενέδες…) υπερίπταται και υπερισχύει της εκλέγουσας κοινωνίας; Και εάν η «κοινωνία» ως σύνολο –ή έστω ως πλειοψηφία- ήταν ριζικά και κάθετα αντίθετη του πολέμου, ενώ η εκλεγμένη κυβέρνηση ήταν υπέρ, τότε γιατί η κυβέρνηση, όντας εν μειοψηφία, δεν έπεσε; Γιατί οι πολίτες δεν έκαναν όλες τις απαραίτητες κινήσεις για να υπάρξει δημοψήφισμα; Και στην τελική, αν ένας λόχος του Αγγλικού στρατού έχει μπει στο Ιρακινό χωριό και έχει πλέον «δικαίωμα Ζωής / Τιμής / Ατίμωσης / Θανάτου» επάνω στους ιθαγενείς μουσουλμάνους, αυτό δεν έγινε με πρωτοβουλία της Αγγλικής Κυβέρνησης; Άρα, δεν έγινε με πρωτοβουλία, ή έστω εν γνώσει, του Βρετανικού λαού; Ή μήπως το κουβέρνο λειτουργεί εν κρυπτώ και κανείς ποτέ δεν πρόκειται (και δεν θέλει) να μάθει τι κάνει ο στρατευμένος γιόκας του κάποιες χιλιάδες μέρες μακριά από ‘δω (ισλαμικό ημερολόγιο);
Γιατί είναι τόσο περίεργο το ότι «δεν σκότωσαν κανένα μέλος αυτής της κυβέρνησης»; Εάν, δηλαδή, σκότωναν μέλος της κυβέρνησης, τότε θα ήταν περισσότερο δικαιολογημένοι; Δεν θα επλήγετω η δημοκρατία τότε; Ένα μέλος της κυβέρνησης είναι πιο σημαντική απώλεια από οιονδήποτε άλλο πολίτη; Η μήπως το μέλος της κυβέρνησης τελεί εν ευθύνη ενώ οι πολίτες τελούν εν αγνοία; Δημοκρατία….(παρεπιπτόντως, είναι σαν να ερωτούμε πόσοι Άγγλοι υπουργοί σκοτώθηκαν από τους βομβαρδισμούς του Λονδίνου στον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο;…Αλλά ξέχασα: τότε είχαμε πόλεμο…).
3. Οι επιθέσεις της 7ης Ιουλίου δεν έγιναν στο Γκλένιγκλς, όπου συνεδρίαζαν οι ισχυροί του κόσμου, αλλά στα μέσα μεταφοράς του Λονδίνου με τα οποία μετακινούνταν οι απλοί άνθρωποι. Για όποιον μπερδεύτηκε, οι αμυχές στο πρόσωπο του Μπους δεν ήταν αποτέλεσμα βομβιστικών εκρήξεων, αλλά της πτώσης του από το ποδήλατο.
Θα σας άρεσε να σας αποκαλούν «απλό άνθρωπο», όντας πολίτης μιας δημοκρατικής και ευνομούμενης χώρας; Δηλαδή ποιοι είναι οι «σύνθετοι» άνθρωποι; Θα σας άρεσε να διαπιστώνουν για χάρη σας ότι η ισχύς του εκλέγειν και εκλέγεσθαι δεν είναι παρά μια τυπική διαδικασία μεταφοράς ισχύος, που μπορεί ο εκλεγόμενος να χρησιμοποιήσει κατά το δοκούν; Ανθρωπάκια, βασιβουζούκοι και χαχόλοι, λοιπόν, οι commuters. Άλλοι κάνουν το παιχνίδι, κινούνται με άλλα μέσα, αλλιώς. Δημοκρατία…
Κι απ’ την άλλη: πώς περιμένατε να είναι ο πόλεμος; Πώς νομίζετε ότι πάντα ήταν ο πόλεμος; Με μουσκεμένα μαντλέν, τσάι και συμπάθεια; Γιατί να είναι ρητό δικαίωμα και υποχρέωση των αστυνομικών να δέρνουν ανηλεώς τους διαδηλωτές στο Gleneagles, για καμμία αιτία πέραν του ότι διαδηλώνουν; Μήπως και εδώ φταίει το black block κι η μαύρη μοίρα; Σας είπε κανένας ότι αν είμαι τρομοκράτης και δεν μπορώ να πλησιάσω το Gleneagles, αυτό θα με εμποδίσει να κάνω ό,τι είναι να κάνω; (άλλωστε, «ο καθείς και τα όπλα του»). ή μήπως θα πρέπει να μάθουμε στους αγροίκους –ιθαγενείς, εδώδιμους ή αποικιακούς- μελαψούς ότι το politically correct είναι να πάνε μπροστά από 30.000 αστυνομικούς και να τους πούνε «συγγνώμη, αλλά θα πρέπει να ανατινάξω τον Μπους»; Μήπως τότε ο τρομοκράτης θα ήταν δικαιολογημένος και «εντάξει παιδί»; Και μήπως το όλο σκηνικό είναι από αμερικανικό B-movie, να βρω τους κακούς και να τους φάω λάχανο; Σε έναν πόλεμο δεν γίνεται προσπάθεια να επικρατήσει τρόμος και πανικός στα μετόπισθεν; Σας είπε κανένας ότι πάντα και αποκλειστικά η μία πλευρά των εμπολέμων ορίζει το πεδίο και τον τρόπο της σύρραξης; Τι έγινε και τι γίνεται στον πόλεμο του Ιράκ; Δεν αποστεώθηκαν οι Ιρακινοί από το εμπάργκο μας πριν τον πόλεμο; Δεν δηλητηριάστηκαν ποτάμια; Δεν βομβαρδίστηκαν νοσοκομεία, συγκοινωνίες, υποσταθμοί; Δεν βιάζονται γυναίκες («για να κάνουνε παιδιά/ από Έλληνα μπαμπά» λέγαμε, αλλά πάνω-κάτω όλοι οι στρατιώτες και λοιποί ένοπλοι τα ίδια τραγουδάκια λένε…συν το ότι έχω την απορία, εδώ και τόσο καιρό πώς ικανοποιούν τις σεξουαλικές τους ορμές οι στρατιώτες της Συμμαχίας; Όχι από Joy Divisions; ); Δεν βασανίζονται οι όμηροι; Δεν θα σταλούν κάπου μακριά, τόσο μακριά όπου κανείς δεν θα μάθει ποτέ τίποτα γι’ αυτούς; Δεν κάηκαν χωριά; Δεν τίποτα; Και ο «άμαχος πληθυσμός» των πόλεων της συμμαχίας (με πόση ευκολία ο κυρίαρχος πολίτης μετατρέπεται άξαφνα σε άβουλο ον, ανεύθυνο, ανίσχυρο, απληροφόρητο) δεν άκουσε τίποτα για όλα αυτά; Δεν μπήκε στον κόπο να σκεφθεί τι στο καλό γίνεται εκεί πέρα; Δεν μπήκε, καν, στον κόπο να σκεφτεί τί γίνεται στην ίδια του τη χώρα, που όσοι είχαν αποδείξεις ότι τα στοιχεία για την έναρξη του πολέμου ήταν ψεύτικα και κατασκευασμένα, άξαφνα είδαν τα ραδίκια ανάποδα ή έπαθαν αφωνία; Δεν ανησύχησε από την ομοβροντία των συμπτώσεων; Και έδωσε ακόμη μια ευκαιρία στον Tony Blair, ώστε ο ίδιος –ο επικυρωμένα ανεύθυνος πολίτης- να αποκοιμηθεί γλυκά το βράδυ και να μην καταλάβει ότι έχει κηρυχθεί πόλεμος; Γιατί ο ευαίσθητος, αθώος, δημοκράτης, ανθρωπιστής, φιλελεύθερος πολίτης προτίμησε να πάει στην δουλειά του (και να κοιτάει την δουλίτσα του) αντί να διαδηλώσει στο Gleneagles για τους ανθρώπους που σκοτώνονται ή πεθαίνουν με δική του, μάλιστα συνδρομή, στο Ιράκ και την Αφρική; Τόσο πολύ ευαίσθητος είναι; Η σιωπή δεν είναι συνενοχή; Στον πόλεμο (τον όποιο πόλεμο) δεν θα σκοτωθεί, δεν θα υποφέρει «άμαχος» πληθυσμός; (αγαπητέ μου Ευριπίδη, αξιότιμε κύριε Σεφέρη, ο άνθρωπος ακόμη παραμένει μαλακός σαν το χόρτο, που σαν έρθει η ώρα του θερισμού... Και χαίρε αγαπητέ σύντροφε Νίκο Καρούζο, που «κι αν είπα τις προάλλες τη ζωή αντίρρηση του σκούληκα δεν έπαψε να φουγαρίζει μέσα μου χαώδης η απελπισία»). Σας είπε κανείς ότι κάποιος που βλέπει τους συντρόφους – ομοϊδεάτες – ομόθρησκούς του να σκοτώνονται, να βασανίζονται, να ατιμάζονται και να εξευτελίζονται, και αυτός ο κάποιος είναι στερημένος από την ομορφιά, τον σεβασμό, την αγάπη, το κρασί, το φιλί, τότε αυτός ο κάποιος είναι δύσκολο να αγανακτήσει (ή να πεισθεί να αγανακτήσει) έως του σημείου να μην υπολογίζει την ζωή του προκειμένου να πάρει στο λαιμό του όσο περισσότερους «άμαχους», «αθώους» μπορεί (αποθανέτω η ψυχή μου μετά των αλλοφύλων); Αυτό οφείλεται τόσο στην δικαίωση του ρηθέντος από τον Laing: «εάν η εμπειρία μου είναι κατεστραμμένη, τότε η συμπεριφορά μου θα είναι καταστροφική», όσο και στο ότι ο πόλεμος (ο κάθε πόλεμος) διεξάγεται σε τρία επίπεδα: στο πεδίο της μάχης, στο πεδίο των οικονομικών πηγών και αποθεμάτων («ού γαρ εν τη Αττική έσται ο πόλεμος, ως τις οίεται, αλλά δι’ ήν η Αττική ωφελείται», συγγνώμιν Θουκυδίδη για το μονοτονικό ) και στο συλλογικό («φαντασιακό», αγαπητέ Δάσκαλε Κορνήλιε Καστοριάδη, «θεαματικό» αγαπητέ σύντροφε Debord) πεδίο. Άλλωστε, βάσει της πρωταρχικής λογικής, αφού δεν υπάρχει ομορφιά και όλα είναι «tit for tat», δεν υπάρχει ενοχή γιατί δεν υπάρχει αθωότητα. Κι η εμπόλεμη ηλιθιότητα παραμένει. Κραταιά ως θάνατος.
4. H σύνοδος της Ομάδας των Οκτώ, με την έναρξη της οποίας ήθελαν οι τρομοκράτες να συμπέσουν οι επιθέσεις τους, δεν εξετάζει τρόπους να προκληθεί ακόμη μεγαλύτερη ασφυξία στους φτωχούς και τους απελπισμένους, αλλά μέτρα για τη διαγραφή των χρεών τους και τη βελτίωση της πρόσβασης των προϊόντων τους στις διεθνείς αγορές. Είναι ίσως η πρώτη φορά που μια τέτοια σύνοδος έχει τόσο τολμηρή ατζέντα. Βασικός υπαίτιος είναι ο άνθρωπος που η Αλ Κάιντα θέλησε να «τιμωρήσει»: ο Τόνι Μπλερ.
Η λογική του συλλογισμού: γίνεται μια σύνοδος για το καλό του κόσμου. Οι τρομοκράτες επιτίθενται. Άρα, δεν θέλουν το καλό του κόσμου.
Οι πλάνες του συλλογισμού:
1. Non causa pro causa και Cum Hoc, Ergo Propter Hoc (Το ότι χτύπησαν οι τρομοκράτες δεν σημαίνει ότι είχαν προγραμματίσει να συμπέσει η επίθεση με την σύνοδο. Εκτός εάν γνωρίζετε κάτι που δεν γνωρίζουμε. Με την ίδια λογική (για την ακρίβεια, με τις ίδιες πλάνες) θα μπορούσαμε να συνδέσουμε την τρομοκρατική επίθεση με την ανάληψη των Ολυμπιακών Αγώνων από το Λονδίνο. Ή με τις συναυλίες. Ή με το ότι οτιδήποτε).
2. Post hoc, ergo propter hoc (η αποτυχία συμφωνίας προφανώς δεν οφείλεται στις τρομοκρατικές ενέργειες. Εκτός εάν υποθέσουμε ότι αγόμεθα και φερόμεθα από ενέργειες τρίτων, άσχετες με τα ζητούμενα τις ατζέντας. Μήπως φταίνε οι τρομοκράτες που ο George W. Bush δήλωσε ότι αν υπογράψει τον περιορισμό της ρύπανσης και μόλυνσης του περιβάλλοντος «θα καταστρέψει την αμερικανική βιομηχανία»; Υπήρχε ή όχι ατζέντα; Υπάρχει ή όχι το πρόβλημα; Υπάρχει ή όχι η πρόθεση να βοηθήσουμε στην λύση του; Πώς επηρεάζεται η πρόθεσή μας από την τρομοκρατική αυτή ενέργεια;).
Τα στοιχεία που αποκρύπτονται στον συλλογισμό:
1. Το θέμα των χρεών της Αφρικής δεν αποτελούσε το μοναδικό θέμα στην ατζέντα. Το θέμα των χρεών δεν το έθεσε ο κ. Blair λόγω της μεγαλοψυχίας του. Και
δεν είναι η πρώτη φορά που γίνεται συζήτηση για την διαγραφή των χρεών του Τρίτου Κόσμου. Για την ακρίβεια, είναι η πολλοστή φορά που γίνεται αυτή η συζήτηση. Ποιο το αποτέλεσμα των ατέρμονων συζητήσεων; Ουδέν. Nada. Στα πρακτικά της συνόδου στο Gleneagles, δηλώνεται ρητώς ότι κανένας από τους στόχους της Συνόδου των G8 το 2000 (το περίφημο «Millennium Summit») που είχαν τεθεί για τις Αφρικανικές χώρες δεν επετεύχθει έως σήμερα: «There are now just ten years in which to take the action needed for all developing countries to meet the Goals agreed at the Millennium Summit in 2000. We should continue the G8 focus on Africa, which is the only continent not on track to meet any of the Goals of the Millennium Declaration by 2015».
Και, για να θυμηθούμε κάποια προηγούμενα στοιχεία, ας ρίξουμε μια ματιά στα παρακάτω (http://www.twnside.org.sg):
«Geneva, 11 June 1999 -- The United Nations made public Friday a new report, "Finding Solutions to Debt Problems of Developing Countries," and asked the G-8 leaders to improve the substantially the terms on which relief is now granted to the heavily indebted poor countries, and eliminate once and for all their debt overhang problem. The debt relief issue is high on the agenda of the Group of 8 heads of state/government meeting in Cologne 18-20 June. The G-7 finance ministers are now meeting in Cologne and are to report to their heads.
The UN report says that the foreign debt problem of developing countries has "dramatically worsened" since the beginning of the 1990s, because of the outlook for commodity prices and export volumes. Over the medium term the ability of developing countries to service their debts could become worse.(…)Ricupero praised the action of Russian Federation which, despite its severe crisis, had now agreed to write-off most of the debt to the former Soviet Union. The G-7 rich countries should act now, he said. (…) The report refers to the fact that the current proposals and ways in which multilateral debt relief is sought to be given, and fears that the additional costs being charged to loans to middle- income countries (by raising the interest charged to them in World Bank loans), and calls for additionality of funding, including through issuance of IMF Special Drawing Rights which, could be ceded to the multilateral institutions by the creditor countries to provide debt relief. This way, the creditors would be contributing to the relief, by foregoing the earnings of market interest rates on their SDRs. The issuance of SDRs, and the industrialized nations turning them over for development financing has long been on the international agenda, at least for over two decades, but has been resisted by the rich nations. Whether it will be overcome this time remains to be seen. The HIPC initiative should be seen as an one-off operation. Once their debt overhang is lifted, the countries must be able to make a fresh start, using new aid flows in an efficient way to remove structural obstacles to their development, the UN report said. But the countries will still have to rely for some time on new concessional external sources of revenue.
The UN proposals call for:
* review of the list of HIPCs to ensure that all poor countries facing debt servicing difficulties will be considered under the initiative;
* shorten the time frame for implementation to three years, so that final debt relief can be provided after the first track record of three years under the IMF's ESAF programme;
* apply less restrictive eligibility criteria, notably by reducing the thresholds of debt-to-exports and debt-service-to- exports ratios, and lowering the thresholds even further for countries facing severe foreign exchange constraints, with the aim of "providing a real exit from debt rescheduling";
* set a ceiling for share of fiscal revenue allocated to external debt service, and provide additional relief if needed to meet this benchmark;
The report says the current 25% of fiscal revenue for external debt service is an excessive burden for HIPCs.
* cancel ODA debts of HIPCs, and extend at least 80% debt reduction on other official bilateral debts, full cancellation of bilateral official debts for post-conflict countries, countries affected by serious natural disasters and those with very low social and human development indicators;
* full funding of the initiative through partial sales of IMF gold, a new general allocation of SDRs and additional bilateral contributions to multilateral Trust Funds for debt relief;
* steps to reverse the current trend of declining ODA and budgeting new aid funds for social and human development projects and poverty reduction, and adopt procedures to release resources for HIPC relief without impinging on regular ODA budgets - so that debt relief is not given at the expense of ODA; and
* linkage between debt relief and poverty reduction, with debtor countries determining their own national priorities.
Collaboration with NGOs and the private sector should be increased so as to raise funds for debt relief and development projects in HIPCs.».
«DEBT CANCELLATION BACKED BY 22 MILLION SIGNATURES
United Nations, 7 Sep 2000 (IPS) -- Nigerian President Olusegun Obasanjo, chairman of the Group of 77, presented on 7 September, a petition with an unprecedented 22 million signatures to the United Nations calling for the cancellation of debts of the world’s poorest nations. Obasanjo, who heads the largest single coalition of mostly debt-ridden developing nations, was sending a strong message to Western donors that the least developed countries (LDCs), described as the poorest of the world’s poor, are urgently in need of debt relief.
“It was a world-record-breaking petition,” Jamie Drummond of the Jubilee 2000 Coalition, the primary sponsor, told IPS. “It was the largest number of signatures ever collected on one single issue.” The 22 million signatures, which ranged from thumbprints to emails, were from people in 155 countries. Nigeria was asked to present the petition, he said, not only because it was head of the Group of 77, but also because it was a country urgently in need of debt relief. (…) In the Millennium Declaration, to be adopted at the United Nations on 8 September, over 150 world leaders are being asked to implement the enhanced programme of debt relief for HIPCs “without further delay” and to agree to cancel all official bilateral debts. But the United States has already expressed strong reservations over this particular provision in the declaration. US delegate Betty King told the General Assembly last week that the United States felt “it would have been more useful for member states and the United Nations to work with the governments of Africa towards debt relief”, rather than debt cancellation.
Ann Pettifor, Director of Jubilee 2000, said the petition was presented before the largest single gathering of world leaders in order to underline the importance of debt cancellation.
The debt crisis, she said, cannot be left to the dictates of the world’s seven richest countries: the United States, Britain, France, Germany, Italy, Canada and Japan. When the Group of Seven met in Okinawa in July, she said, they squandered the opportunity to help the poor in this millennium year.
In a report released during the Okinawa summit, the Jubilee 2000 Coalition said that the world leaders face a choice. They must decide whether to do nothing or to act.
The case for political action is strong simply because every day, over $60 million is transferred from the poorest to the richest countries in debt repayments, the study added.
Of the $100 billion in debt cancellation promised at the Group of Seven Summit in Cologne last year, only about $17 billion in debt relief commitments have been made so far.
“Debt creates a human catastrophe that is getting worse - three million children have already died as a result of the debt crisis in the new millennium,” the study said.».
«PLAYING THE DEBT RELIEF NUMBERS GAME
Washington, 13 Dec 2000 -- With the year end fast approaching, the World Bank and the International Monetary Fund (IMF) are racing against time to keep their pledge of approving at least 20 countries for the enhanced Heavily Indebted Poor Countries (HIPC) debt relief initiative by the end of 2000.
However, critics note that in the rush to play the numbers game, the international financial institutions have delivered very little in real benefits for the majority of the countries they have approved under the programme.
Jubilee 2000, the international anti-debt lobby, cites Zambia as one of the countries “hoodwinked” by the enhanced HIPC numbers. Its debt service payments are $170 million this year, and the figure will fall temporarily to $144 million by 2002, according to Jubilee 2000 projections.
But Zambia’s debt repayment numbers will begin to rise again in 2004 to $204 million and by 2007 will reach $212 million annually, the group says. The impoverished southern African nation currently spends $70 million annually on education and $76 million on health. “Despite the steps taken by the creditors, debt is still one of the major blocks to development in the poorest countries,” says Ann Pettifor, director of Jubilee 2000 UK Coalition. “They simply have not done enough.”
The international anti-debt movement notes that the first 13 countries to receive debt relief under enhanced HIPC have had an average of only 37% reduction in annual debt payments and all but two still spend more on debt than on providing healthcare for their citizens.
The rest of the countries will fare even worse, the movement says, projecting that they will see debt payments fall by only 29% on average.
“Niger, for example, will be left spending $40 million a year on debt, compared with only $27 million on health,” Jubilee 2000 notes in a report released this week. More than 70% of Niger’s population have no access to health services.
It was in September 1996 that the IMF and World Bank first endorsed HIPC, an initiative that would bring debt relief to 41 poor countries. The initiative was enhanced in 1999 at the Group of 7 meeting of major industrialised countries, to provide faster and deeper relief. At that meeting, G7 leaders declared that by the end of this year, 25 countries would have begun to receive debt relief. But that figure was scaled down in Prague and the conditions eased to enable more countries to qualify for the programme.
Critics have often charged that the enhanced HIPC remains overly complex and too slow in delivering results and that only a miracle will see 20 countries pass the stringent conditions, especially with only two weeks of the year 2000 remaining.»).
Η συζήτηση, βεβαίως, γίνεται (και) για το πάπλωμα: πώς να σταματήσει η Μεγάλη Βρετανία να διαθέτει πόρους για τα αγροτικά προϊόντα (ανάμεσα στα συμπεράσματα της συνόδου διαβάζουμε ότι «In agriculture, we are committed to substantially reducing trade-distorting domesticsupport and substantially improving market access. We are also committed to eliminating all forms of export subsidies and establishing disciplines on all export measures with equivalent effect by a credible end date. We are also committed to opening markets more widely to trade in non-agricultural products, expanding opportunities for trade in services, improving trade rules and improving customs and other relevant procedures to facilitate trade.». Καθίστε και θα δούμε εάν αυτό θα ισχύσει για την Αμερικανική βιομηχανία χάλυβα ή για άλλους καίριους τομείς των οικονομιών των G8. Και ας σημειώσουμε την συνεχιζόμενη πίεση προς την Κίνα για την τους όρους διάθεσης των προϊόντων της).
Και, στο κάτω-κάτω, κατά την λογική του Bush Jr., αν είναι να διαγράψουν οι Η.Π.Α. τα χρέη των τρίτων χωρών, τότε ας διαγράψει και ο υπόλοιπος κόσμος τα χρέη των Η.Π.Α. ώστε να μάθουν όλοι ότι «there’s no such thing as a free lunch»
(τον Απρίλιο το χρέος των Η.Π.Α. ήταν πάνω από επτάμιση τρις δολάρια και συνεχίζει ν’ ανεβαίνει!
«$ 7.782.816.546.352 In Debt» http://www.cbsnews.com/stories/2005/04/08/opinion/main686839.shtml
και ο καταμετρητής του χρέους των Η.Π.Α http://www.brillig.com/debt_clock).
3. Η κεντρική τράπεζα του Ηνωμένου Βασιλείου –όπως και όλες οι υπόλοιπες Κεντρικές Τράπεζες των G8 - ανατοκίζει το χρέος των τρίτων χωρών προς αυτήν. Για να έχουμε ένα πρόχειρο μέγεθος, εδώ και δεκαετίες, οι χώρες της Υποσαχάριας Αφρικής –οι πιο φτωχές χώρες του κόσμου!- δίνουν 30 εκατομμύρια δολάρια την ημέρα (ναι, την ημέρα) για την αποπληρωμή των δανείων τους στις κεντρικές Τράπεζες των πλουσιοτέρων χωρών και στην Παγκόσμια Τράπεζα και το Δ.Ν.Τ. Από το 1970 έως το 2002, οι Αφρικανικές χώρες έλαβαν σε δάνεια 540 δις δολάρια και αποπλήρωσαν 550 δις δολάρια. Παρ’ ότι πλήρωσαν 10 δις παραπάνω, το 2002 είχαν υπόλοιπο χρέους 293 δις δολάρια!!! (επικαλούμαι την ευγενή σας καλοσύνη να αναλύσουμε το θέμα των επιτοκίων, των ισοτιμιών και του πληθωρισμού εκτενώς σε κάποιο επόμενο σημείωμα, εάν φυσικά το θελήσετε). Καταλαβαίνουμε, βεβαίως, ότι για να ξεπληρωθεί και μόνο το επιτόκιο των δανείων, οι χώρες θα πρέπει να πάρουν κι άλλο δάνειο, τα κεφάλαια του οποίου δεν θα κατευθυνθούν σε τίποτα παραγωγικό, δεν προορίζονται για ανάπτυξη, αλλά θα επιτείνουν το πρόβλημα. Εάν ο κ. Tony Blair, εκλεγμένος πρωθυπουργός και εκπρόσωπος του Βρετανικού λαού, συνέπλεε με τα ανθρωπιστικά αισθήματα των πολιτών της χώρας του (make poverty history), θα μπορούσε έστω να σταματήσει αυτόν τον ανατοκισμό (στον καφενέ, τον λένε και τοκογλυφία. Αλλά είπαμε: στον καφενέ είμαστε, λόγια του καφενέ λέμε. Αγράμματοι άνθρωποι, μουσταφάδες, παπαδάκια και ανθυποφαντάροι: τι περιμένεις;). O κ. Blair, όμως, προτίμησε να ακολουθήσει κατά γράμμα την παροιμία «Βόηθα με φτωχέ μου, μην γίνω σαν και ‘σένα».
4. Έχετε υπ’ όψιν σας πόσες σελίδες καταλαμβάνει το θέμα των χρεών των χωρών της Αφρικής στην ειδική έκθεση της Συνόδου «Progress report by the G8 Africa Personal Representativeson implementation of the Africa Action Plan» Μιάμιση! Τι λέει αυτή η μιάμιση σελίδα; Διαβάστε:
« IV. Implementing Debt Relief
97 The G8 has been instrumental in achieving progress on debt relief. At Evian,we reported that 22 of the poorest countries in Africa had benefited from US$32 billion in debt relief under the Heavily Indebted Poor Countries (HIPC) Initiative. Since the Evian Summit, seven African countries have completed the HIPC Initiative, receiving irrevocable debt reduction. Individual G7 countries 28 have provided HIPCs with up to 100% relief on bilateral debt. Niger, Ethiopia and Rwanda also received substantial topping-up in order to bring their debts back down to the HIPC threshold. The provision of debt relief has increased the percentage of government revenue spent on poverty reduction in the HIPC participating African countries from 38.6% in 1999 to an estimated 48.9% in 2005.29
98 At the Sea Island Summit in 2004, G8 leaders committed to fully implementing the HIPC initiative and to support debt sustainability in the poorest countries through debt relief and grant financing. To that end, G8 leaders asked their Finance Ministers to work with other development partners and the international financial institutions to extend the sunset date of the HIPC initiative until 31 December, 2006.
99 During the IMF/World Bank Annual Meetings in October 2004 a Joint Proposal for a “Debt Sustainability Framework”was presented. The International Development Association (IDA) 14 and African Development Fund (AfDF) 10 replenishment rounds agreed to use the Debt Sustainability Framework as the basis for determining appropriate IDA and AfDF financing terms.
100 In June 2005, G8 Finance Ministers proposed that development partners agree to complete the process of debt relief for HIPC countries by providing additional development resources, which will lead to 100% debt cancellation of outstanding obligations of HIPCs to the IMF, International Development Association and African Development Fund. G8 Ministers agreed that additional contributions are made available to ensure that IDA and AfDF’s financial integrities are maintained.30 The additional funds would be allocated to all IDA and AfDF recipients based on existing IDA and AfDF performance-based allocation systems.
101 G8 Ministers requested that the World Bank and IMF reported on improvements in transparency on all sides and on the drive against corruption so as to ensure that all resources are used for poverty reduction.31 In addition, they committed, on a fair burden share basis, to cover the cost of countries
102 The estimated cost to G8 members through the Paris Club of the HIPC Initiative for the 23 African countries which have reached decision point is: Canada US$221 million, France US$2,055 million, Germany US$1,166 million, Italy US$1,060 million, Japan US$1,905 million, Russia US$714 million,
UK US$714 million, USA US$1,392 million.32
In addition, G8 members have pledged contributions of $663 million to the HIPC Trust Fund since October 2002 33.
Looking ahead
103 G8 members should work with other development partners to agree the June 2005 proposals at the Annual Meetings of the World Bank, IMF and African Development Bank in September 2005.
28 Niger, Senegal, Ethiopia, Ghana, Madagascar,Rwanda and Zambia
29 Heavily Indebted Poor Countries (HIPC) Initiative, Statistical Update April 4 2005
30 Donors would provide additional contributions to IDA and AfDF, based on agreed burden share to offset dollar-for-dollar the foregone principal and interest repayments of the debt cancelled. Additional funds will be made available immediately to cover the full costs during the IDA-14 and AfDF-10 period. For the period after this, donors would commit to cover the full costs for the duration of the cancelled loans, by making contributions additional to regular replenishments of IDA and AfDF
31 G8 Finance Ministers Conclusions on Development, London, 10-11 June 2005
that may enter the HIPC process based on their end-2004 debt burden, and they will also seek equivalent contributions from other development partners. These proposals will be considered at the Annual Meetings of the IMF,World Bank and African Development Bank. G8 Finance Ministers also agreed to move towards a fair and sustainable solution to Nigeria’s debt.
32 Heavily Indebted Poor Countries (HIPC) Initiative, Statistical Update April 4 2005
33 Canada US$68 million, France US$71 million, Germany US$118 million, Italy US$61 million, Japan US$56 million, Russia US$12 million, UK US$127 million, US US$150 million».
Διαβάσατε πουθενά για άμεση διαγραφή χρεών; Μόνο μια φορά συναντάται η λέξη «cancellation», στο σημείο που αναφέρει ότι τον Ιούνιο του 2005, οι υπουργοί Οικονομικών των χωρών του G8 αποφάσισαν να παράσχουν σταδιακά επιπλέον πόρους, οι οποίοι πόροι θα οδηγήσουν στην ολική διαγραφή των δανειακών υποχρεώσεων. Για να συμβεί, όμως, αυτό, θα πρέπει πρώτα οι χώρες να επιτύχουν τους στόχους και τις προϋποθέσεις που θα θέσει το G8 (performance-based, κ.οκ.). Άρα, το «make poverty history», γίνεται «make poverty history in the future» (κι όπως έλεγε κι ο Keynes «in the long run, we are all dead»). Αυτά. Προφανώς, είναι πολλά τα λεφτά.
Τα καλλωπιστικά στοιχεία του συλλογισμού:
Η Αλ-Κάιντα ήθελε να τιμωρήσει τον Μπλερ για την τολμηρή ατζέντα. Η Αλ-Κάιντα τιμωρεί τους καλούς του κόσμου και, μια κι ο κόσμος είναι γεμάτος από καλές προθέσεις (τόσο γεμάτος, που πλέον υπάρχουν διασταυρώσεις, highways και ατραποί για την κόλαση, αγαπητέ Sartre), είπε κι ο Οσάμα να δημιουργήσει τράφικο (διότι και στο Brooklyn υπάρχουν καφενέδες).
5. H Αλ Κάιντα δεν στελεχώθηκε από Ιρακινούς που θέλουν να διαμαρτυρηθούν για την κατοχή της χώρας τους, αλλά σε μεγάλο βαθμό από Άραβες μαχητές που προέρχονταν από τη Βοσνία, το Αφγανιστάν και την Τσετσενία. Ένας από τους κυριότερους στόχους της είναι ασφαλώς η αποχώρηση όλων των ξένων στρατευμάτων από το Ιράκ - όχι όμως για να αναπνεύσουν ελεύθερα οι Ιρακινοί, αλλά για να λιθοβολείται μέχρι θανάτου όποια γυναίκα φοράει δυτικά ρούχα. Απώτερος στόχος του δικτύου είναι η δημιουργία ενός χαλιφάτου με έδρα τη Σαουδική Αραβία.
Αποφασίστε επιτέλους: Υπήρχε ή όχι Αλ Κάιντα πριν την επίθεση στους Δίδυμους Πύργους; Ευθύνεται ή όχι η Αλ Κάιντα για την 11η Σεπτεμβρίου; Εάν ναι, τότε φυσικά και δεν «στελεχώθηκε από Ιρακινούς που θέλουν να διαμαρτυρηθούν για την κατοχή της χώρας τους», μιας και τα χτυπήματα στο Manhattan έγιναν προ εμπολέμου καταστάσεως (άντε πάλι με αυτό το post hoc).
Και έγινε ο δεύτερος (να μην ξεχνιόμαστε…) πόλεμος του Ιράκ. Και η κατοχή. Κατοχή. Ηλίθιε Γάλλε εθελοντή του 1823, όσο περισσότεροι Γάλλοι συμμετέχετε στον πόλεμο υπέρ της Ελλάδας, τόσο περισσότερο η αναλογία θα λέει ότι λιγοστεύουν οι Έλληνες που πολεμούν για την ανεξαρτησία της χώρας τους. Ηλίθιε Γάλλε εθελοντή του πολέμου της Ανεξαρτηρίας των Η.Π.Α., να ξέρεις ότι πολεμάς για να σφαγιασθούν μαζικά έως αφανισμού οι Ινδιάνοι. «Άγγλε, κανένας Ισπανός δεν πολεμάει για σένα, άρα μην πολεμάς κι εσύ γι’ αυτούς» (σύνθημα του Franco το ’36). Έστω κι αν εναντιώνεσαι, μην πολεμάς, μην διαδηλώνεις. Όσοι ιδεολογικοί δεσμοί κι αν σε συνδέουν με τους αμυνόμενους, μείνε στην απέξω. Άλλωστε, οι αμυνόμενοι δεν αμύνονται υπέρ πάτρις αλλά για την μπούρκα, είναι τζάμπα μάγκες που ανατινάζουν αθώους, είναι κότες λειράτες που τα βάζουν με παιδάκια και γυναίκες. Κάνε μόκο. Οι καιροί είναι πονηροί-μην εκδηλώνεσαι. Εσύ έχεις το δημοκρατικό δικαίωμα να ζεις κάτω από γέφυρες κι οι Σύμμαχοι έχουν το δημοκρατικό δικαίωμα να σε σκίσουν όρθιο, να σου γαμήσουνε τη μάνα, να σε θάψουν ζωντανό, να σε πάνε σε μέρη που δεν έχεις φανταστεί ούτε στους χειρότερους εφιάλτες σου, να υποβληθείς σε βασανιστήρια με μουσική υπόκρουση Britney –μη μιλάς. Αυτή είναι η δημοκρατία εδώ. Εσύ είσαι από αλλού. Από τη Τσετσενία. Ή από την Σπάρτη. Και δεν είναι η στιγμή να μιλάμε για Λακεδαιμονίους.
Και όσοι Ιρακινοί πολεμούν για να φύγουν τα στρατεύματα κατοχής από την χώρα τους, είναι μέλη της Αλ Κάιντα. Ή όσοι ομόθρησκοί τους πολεμούν εθελοντικά εναντίον των στρατευμάτων κατοχής, είναι και αυτοί μέλη της Αλ Κάιντα. Και όσοι θέλουν να απελευθερωθεί το Ιράκ (κατηγοριοποιήστε τους όπως θέλετε: είτε αυτοί είναι μουσουλμάνοι, είτε χριστιανοί, είτε άθεοι, είτε κομμουνιστές, είτε αναρχικοί, είτε Έλληνες, Τούρκοι, Κουβανέζοι, Μογγόλοι, γραφίστες, μπακάληδες, άνεργοι), είναι κι αυτοί με το μέρος της Αλ Κάιντα, το κάνουν για να μπορούν οι γυναίκες να λιθοβολούνται ελεύθερα. Και όσοι εναντιώνονται στην κατοχή, εκόντες-άκοντες τάσσονται υπέρ του λιθοβολισμού των γυναικών, της σαρίας, της μπούρκας. Άρα, είναι ή ηλίθιοι, ή απληροφόρητοι, ή βαλτοί, ή πεμπτοφαλαγγίτες της Αλ Κάιντα, ή με ψυχολογικά προβλήματα και απωθημένα. (Αναρωτιέμαι εάν ο Μέτερνιχ έθεσε ποτέ παρόμοιους ισχυρισμούς, προέβει σε τέτοιες αναλογίες, σε τέτοια «λογικά συμπεράσματα»).
Βλέπεις, ο στρατός των Η.Π.Α. στελεχώθηκε από Αμερικανούς έκτης γενιάς ή από native Americans. Θα μάθουμε στους μουλάδες και δημοκρατία και πώς το τρίβουν το πιπέρι. Θα απελευθερώσουμε τις γυναίκες, θα τις εκπαιδεύσουμε να αντιμετωπίζουν τον εχθρό!! («Female Iraqi Soldiers tackl basic training. CAMP JUSTICE, Iraq -- Breathing, squeezing the trigger and keeping the enemy in sight are just a few of the technical shooting techniques taught by 1st. Sgt. Amir Jabar Taleb of the 1st Iraqi Army Brigade, 6th Division, to some of the first female Soldiers inducted into the Iraqi Army. For the first time in Iraq 's history, Iraqi leadership at an Iraqi base conducted an all-female IA basic training course. Over the past two weeks, 27 female recruits have had intensive training to learn the necessary skills to become a Soldier. Τhey learned how to use weapons, map reading and battle tactics to engage the enemy during combat,” said Brig. Gen. Jaleel Khalaf Shawail, commanding general of the 1st Iraqi Army Bde., 6thDiv». http://www.mnfiraq.com/Featured%20News/July/FN050720e.htm). Κι αν υποψιασθούν ότι ο εχθρός δεν είναι ο μελαψός αξύριστος μουσταφά, τότε θα τις βάλουμε να κάνουν ομορφιές on line με χρέωση AmEx. Έτσι, θα τους ανοίξει κι ο λαιμός και θα αναπνέουν καλύτερα τον άνεμο της αλλαγής. Και θα έχουμε και οικονομία κλίμακος.
Διαφωτίστε με: Σε περίπτωση που μια χώρα έχει κυβέρνηση η οποία τάσσεται με το μέρος των εισβολέων (όρα Κουίσλιγκ, όρα Τσολάκογλου, όρα την κυβέρνηση στον Εμφύλιο, όρα τόσους και τόσους) και κάποιος πολεμά για να φύγει ο στρατός κατοχής από την χώρα αυτή, τότε τι είναι; Μαχητής, στρατιώτης, αντάρτης ή τρομοκράτης;
Και ενημερώστε με: η απελευθέρωση των πολιτών μιας χώρας πρέπει να εννοείται βάσει των δικών μας κριτηρίων, ή με βάση τις αρχές και τα κριτήρια των ίδιων των πολιτών της; Η ελευθερία μιας χώρας επιτυγχάνεται δια μέσου της κατοχής της; Η δημοκρατία, ως πολίτευμα, είναι κάτι που πρέπει να επιβάλλεται δια της βίας, από έξωθεν δυνάμεις, ή πρέπει να είναι αποτέλεσμα των επιλογών των πολιτών της χώρας; Όταν βλέπουμε να γίνονται παραβιάσεις των ατομικών δικαιωμάτων και ελευθεριών (όπως τις εννοούμε εδώ στην Δύση) σε τρίτες χώρες, τότε έχουμε την ανθρωπιστική υποχρέωση να επεμβαίνουμε με στρατιωτική εισβολή; Είμαστε ο περιούσιος λαός, έχουμε το αλάθητο ή έστω το κληρονομικό χάρισμα να γνωρίζουμε το σωστό και ως τέτοιο να το επιβάλλουμε στους υπόλοιπους; Και εάν στην χώρα μας έχουμε το δικαίωμα να απαγορεύσουμε την μαντίλα, έχουμε άραγε το δικαίωμα να επιβάλλουμε την απαγόρευσή της σε όλες τις χώρες; Φοβόμαστε ότι υπάρχει περίπτωση να επικρατήσει ο λιθοβολισμός των γυναικών και εδώ, στην Ευρώπη; Εάν επικρατήσει η μπούρκα στην Ευρώπη, αυτό θα οφείλεται στους τρομοκράτες ή σε δική μας επιλογή; Το ότι στο Αφγανιστάν προ Ταλιμπάν οι γυναίκες φορούσαν μίνι φούστες (δεν κάνω πλάκα), σημαίνει ότι επί Ρωσικής κατοχής οι Αφγανοί ήταν ελεύθεροι;
Και τελικά: για ποιον λόγο μπήκαν τα στρατεύματα της Συμμαχίας στο Ιράκ; Αν δεν με απατά η μνήμη μου (και επειδή είναι και καλοκαίρι και οι ψυχαναλυτές λείπουν σε διακοπές), μπήκαν για να εξαλείψουν τα όπλα μαζικής καταστροφής. Και όχι για την μπούρκα. Τώρα, βεβαίως, αποδεικνύεται (και δεν το λέω χάριν αστεϊσμού) ότι είχαν δίκιο: εάν ένας Ιρακινός ή άλλης εθνικότητας άνθρωπος ζωστεί με βόμβες, τότε είναι όπλο μαζικής καταστροφής (άρα πρέπει να εξολοθρευθεί. Προληπτικά).
Είναι τόσες πολλές οι λογικές πλάνες που χρησιμοποιείτε, που παύουν να αποτελούν πνευματικές ακροβασίες: είναι ψεύδη. Και αναρωτιέμαι γιατί. Μόνο εσείς στεναχωρηθήκατε και οργισθήκατε με την επίθεση στο Λονδίνο; Εγώ, δηλαδή, δεν έχω φίλους εκεί; Δεν στεναχωριέμαι, δεν ανησυχώ; Δεν έκλαψα; (και φίλους να μην είχα, το ίδιο θα ήταν. Και όπου στον κόσμο να γινόταν, το ίδιο θα ένοιωθα. Κι όπου κι αν ήταν η μισή μου καρδιά, η άλλη μισή εκεί θα βρισκόταν, σύντροφε Χικμέτ. Είναι υποσχέσεις και Αρχές ζωής αυτές). Και τι μου επιτρέπει ο πόνος μου και η ψυχολογική μου φόρτιση να κάνω; Να διαστρέφω ή να υπεραπλουστεύω την πραγματικότητα; Ή να γίνω πρωταγωνιστής του Death Wish νούμερο 17 και να πλακώσω στις σφαλιάρες τους μουσουλμάνους; (πολλοί το κάνουν, βεβαίως: «Since 9/11, more than 500 hate crime investigations have been initiated, where the victims were Arab, Muslim, Sikh, or perceived to be as such, resulting in more than 150 federal and local prosecutions. During 2004, the FBI initiated 53 hate crime investigations where the victims were of Arab, Muslim, or Sikh descent or were perceived to be such.» Επίσημα στοιχεία του FBI http://www.fbi.gov/congress/congress05/mueller021605.htm). Ο πόνος και η φόρτιση μου δίνουν το δικαίωμα να τυφλωθώ και να τυφλώσω; Μου παρέχουν την ευκολία να προβώ σε αφορισμούς, ειδικά όταν ξέρω πως, εάν πετάξω μια πέτρα στο Λονδίνο, έχω σοβαρή πιθανότητα να πετύχω μουσουλμάνο; Ο πόνος δεν είναι ανταλλάξιμη αξία και δεν εξαργυρώνεται στο ενεχυροδανειστήριο της οργής (κι όμως, μάλλον είχες δίκιο Ελύτη: η μαυρίλα εκ του φυσικού της είναι και κλεπταποδόχος).
Και κάτι ακόμα: πιστεύετε ότι τώρα ξεκίνησε ο πόλεμος στο Λονδίνο; Εάν ζούσατε λίγο πιο πέρα απ’ το Λονδίνο τις δύσκολες ημέρες του ’86, θα είχατε ίσως την ευχέρεια να μυρίσετε τις φωτιές του Brixton (αδερφέ Strummer one more round, αδερφέ Cave outside my window the world is going to war). Εάν, λόγω ανάγκης ή λόγω ευαισθησίας μένατε πέρα από τις καλές γειτονιές του Manhattan το 1995, θα είχατε δει τα βομβαρδισμένα (δεν είναι σχήμα λόγου…) σπίτια, τα λυκόσκυλα και τους αφηνιασμένους μπάτσους που είχε βάλει ο Giuliani, λες και επρόκειτω για όμορες para bellum χώρες, θα είχατε νοιώσει ότι υπήρχε πόλεμος. Που ποτέ δεν σταμάτησε. Πόλεμος ταξικός (…τι τολμηρές λέξεις, Ανδρέα Εμπειρίκε…).
Και αναρωτιέμαι και για το έσχατο όριο του συλλογισμού σας: Σκοτώνουν τους στρατιώτες μας. Λιθοβολούν γυναίκες. Μένουν στις πόλεις μας. Εκμεταλλεύονται τα ανοιχτά μας σύνορα, την δημοκρατία μας, την ανεκτικότητά μας, τα τεχνολογικά μας επιτεύγματα, το μορφωτικό μας επίπεδο. Μας τρώνε τις τυρόπιτες. Σκοτώνουν αθώους. Επιτέλους, δεν υπάρχει ένας λοχίας σ’ αυτό τον τόπο;
6. Είναι βέβαιον ότι θα ακούσουμε πάλι αυτές τις ημέρες διάφορα ηρωικά κηρύγματα για τα δεινά των Παλαιστινίων. Παρατηρείται όμως εδώ μία σύγκρουση συμφερόντων. Για τους τρομοκράτες, η σωτηρία των Παλαιστινίων βρίσκεται στο να ρίξουν τους Ισραηλινούς στη θάλασσα. Για τους Παλαιστινίους η λύση είναι η σταδιακή αποχώρηση του στρατού κατοχής από τα εδάφη τους μέσα από διαπραγματεύσεις.
Δικαίωμα του καθενός είναι να εμμένει στις βεβαιότητές του. Παρ’ ότι το Παλαιστινιακό ήταν μέσα στην ατζέντα (αναφορά «MIDDLE EAST PEACE PROCESS»), οι G8 δεν συνδέουν άμεσα το Παλαιστινιακό με τις βόμβες (τώρα, θα μου πεις, και να συνέδεαν το Παλαιστινιακό τι θα συνέβαινε; Άντε να βομβάρδιζαν τους Παλαιστινιακούς καταυλισμούς – για πολλοστή φορά…). Αυτό που κάνουν είναι να συνδέουν πλέον το Ιράν με το Παλαιστινιακό !! (Συνέντευξη Τύπου του Donald Rumsfeld και του υπουργού Αμύνης της Ιταλίας Antonio Martino, στις 12 Ιουλίου 2005 : «Question: Mr. Secretary, after the attack in London, today, we had another attack in Israel. Do you believe that any regime in the Middle East, let's say Iran, could be behind or could be supporting these kinds of terrorist attacks?
SEC. RUMSFELD: As I say, with respect to the attacks in the U.K., I'm inclined to let the investigations proceed, and whatever conclusions are reached will be reached.
With respect to attacks in Israel, we know that Iran has been on the terrorist list. We know that Iran has been assisting Hezbollah and other organizations and moving equipment and people down through Damascus into Beirut and down into positions where they can attack Israel for years and years and years and years. I wouldn't want to suggest that I know about the attack today, but clearly that's been one of the stated and continuous purposes of Iran, is to harm Israel.» http://www.dod.mil/transcripts/2005/tr20050712-secdef3341.html ).
(παρεπιπτόντως, ξέρετε τι συνέβει στον Nicola Calipari, τον «μυστικό» πράκτορα που συνόδευε την Ιταλίδα όμηρο δημοσιογράφο; Σύμφωνα με τον Ιταλό Υπουργό Αμύνης, «έχασε την ζωή του σε τραγικό ατύχημα» (στην ως ανωτέρω συνέντευξη τύπου: «Well, as for the tragic accident in which Dr. Calipari lost his life, as you know, the Italian judiciary is investigating the case. It would be not proper for me to comment that»). Αν αυτό δεν είναι οσφυοκαμψία όταν το αφεντικό (ο Rumsfeld) είναι παρών, τότε τι είναι; Ξέρετε τι συνέβει με την απαγωγή του ιμάμη του Μιλάνο; Λοιπόν, η απάντηση του Ιταλού Υπουργού Αμύνης: «για την απαγωγή αυτού του Ισλαμικού στοιχείου δεν γνωρίζω τίποτα» («As for the abduction of that Islamic element you're referring to, I know nothing about that»). Ώστε ο ιμάμης είναι «element» ήτοι «στοιχείο» ή «παράγων». Στις δημοκρατίες μας, όπου κι οι σκύλοι έχουν όνομα, ο ιμάμης είναι element. Elementary, my dear Watson).
Κατά το σκεπτικό, λοιπόν, οι τρομοκράτες δεν είναι Παλαιστίνιοι. Και οι Παλαιστίνιοι δεν είναι τρομοκράτες. (Άραγε, εάν ένας Παλαιστίνιος είναι και τρομοκράτης, τότε ποια ιδιότητα υπερισχύει;).
Εάν κάποιος Παλαιστίνιος, ή μια μερίδα Παλαιστινίων, η ένας Παλαιστίνιος Ιορδανός υπήκοος πιστεύει ότι το δίκαιον είναι να φύγουν τώρα αμέσως τα στρατεύματα κατοχής από την Παλαιστίνη, τότε αυτός τι είναι; Παλαιστίνιος, Ιορδανός, τρομοκράτης ή φαιδρός; Εάν κάποιος θέσει ερωτήματα όπως «ποιος είναι το αφεντικό στις διαπραγματεύσεις» (μήπως πιστεύετε ότι δεν υπάρχει αφεντικό, ότι τα μέρη είναι ισότιμα και η διαπραγμάτευση έχει ως στόχο το «win-win situation»;), «ποιος ορίζει ποια είναι τα εδάφη», «πόσα τέρμινα θα κρατήσει η σταδιακή αποχώρηση», τότε αυτός τι είναι; Μουλάς, Τσετσένος, Ταλιμπάν, φανατικός, εγκάθετος ή καφενόβιος;
7. Εξαιτίας της πολιτικής που ακολουθεί ο Μπους τα τελευταία χρόνια ο κόσμος έχει γίνει περισσότερο ανασφαλής, ανελεύθερος, επικίνδυνος. Επιθέσεις όπως οι χθεσινές ενισχύουν τον Μπους και κατά συνέπειαν κάνουν τη ζωή μας ακόμη πιο δύσκολη.
Για πρώτη φορά στο κείμενο σας γίνεται αναφορά ευθύνης στον Bush, η οποία αναφορά βρίσκεται σε οξεία αντίφαση με όλο το μέχρι τώρα σκεπτικό σας (το οποίο σκεπτικό υπαγορεύει την εξής ακολουθία «εξ’ αιτίας των επιθέσεων της Αλ Κάιντα, ο Μπους ακολουθεί μια πολιτική εναντίον της τρομοκρατίας, οι τρομοκράτες εντείνουν τα τρομοκρατικά χτυπήματα και, ως εκ τούτου, ο κόσμος έχει γίνει περισσότερο ανασφαλής, ανελεύθερος, επικίνδυνος»).
Ας αφήσουμε, όμως, για λίγο στην άκρη το «ποιος έκανε πρώτος -τι -σε ποιόν» (ας θυμόμαστε όμως. Ας θυμόμαστε πάντα, γιατί «πεθαίνουν οι άνθρωποι πιο εύκολα απ' όσο η μνήμη της αιτίας που τους σκοτώνει», Γιώργο Παπαδόπουλε- Τετράδη σ’ ευχαριστώ) και ας έλθουμε σε ένα από τα κυριότερα, κατά την ταπεινή μου γνώμη, ζητoύμενα: Θα αντέξει η δημοκρατία και οι κοινές μας δυτικές αξίες; Υπάρχει, άραγε, περίπτωση να βγούμε από αυτό τον φαύλο κύκλο της τρομοκρατίας; Αν και δεν έχουμε βρει την μοναδική, καταφατική απάντηση, πιστεύω ότι και μόνο θέτοντας τις σωστές ερωτήσεις, δημιουργούμε και φωτίζουμε τα μονοπάτια που οδηγούν σε απαντήσεις και νέα ερωτήματα (ρώτησαν κάποτε τον Nasredin Hodja τι είναι πιο πολύτιμο: το φως του Ήλιου ή το φως της Σελήνης, και απάντησε: «το φως της Σελήνης, γιατί φέγγει όταν όλα γύρω είναι σκοτεινά»).
Κατ’ αρχήν: πώς θέλουμε να εννοούμε την δομή της κοινωνίας μας; Θέλουμε να δομείται βάσει του φόβου και της ενοχής, όπου ο τρόμος συνδέει τους ανθρώπους, ή θέλουμε να δομείται υγιώς; («Ούτε φιλία ανάμεσα σε ιδιώτες, ούτε συμμαχία μεταξύ πόλεων μπορεί να είναι σταθερή εάν δεν στηρίζεται σε κοινές αντιλήψεις για την εντιμότητα και τις άλλες αξίες της ζωής. Διότι, από τις διαφορές στις αντιλήψεις προέρχονται και οι διαφορές στην δράση» --συγγνώμη για την φτωχή μετάφραση, Θουκυδίδη). Εάν θέλουμε το δεύτερο, τότε καμμία τρομοκρατική ενέργεια δεν έχει την ικανότητα να θέσει εν αμφιβόλω τις βασικές μας αρχές. Καμμία τρομοκρατική ενέργεια δεν θα μπορεί να μας κάνει να καταργήσουμε τοις πράγμασι (και, εντός ολίγου, με νόμο) το Habeas Corpus, όπως έγινε στο Λονδίνο. Καμμία τρομοκρατική ενέργεια των «τρομοκρατών» δεν μας έχει επιβάλλει αυτό που ισχύει στην ωραία και δημοκρατική μας χώρα, όπου εάν γράψεις σε έναν μαντρότοιχο «όχι στον πόλεμο» μπορεί να πας αυτόφωρο, να καταδικαστείς πρωτόδικα 6-9 μήνες και να φας και τις σφαλιάρες σου. Καμμία τρομοκρατική ενέργεια δεν θα μπορεί να μας κάνει να θεσπίσουμε νόμο προληπτικών συλλήψεων με αόριστη διάρκεια κράτησης χωρίς απαγγελία κατηγορίας (συγγνώμη, καταλαβαίνουμε τι λέμε; Καταλαβαίνουμε τι κάνουμε, τι δεν κάνουμε και τι επιτρέπουμε να μας συμβεί; Ακόμη και στις πιο «ειδικές περιστάσεις» των δυτικών δημοκρατιών, η αστυνομία έπρεπε να μπει στον κόπο να κατασκευάσει στοιχεία και να απαγγείλει κατηγορία. Τώρα, ούτε καν αυτό, δυστυχισμένη “ανέντιμη” Καταρίνα Μπλούμ. Και αφού αυτά κάνουμε στις χώρες μας, φανταστείτε τι μέτρα παίρνουμε στο, κατεχόμενο από εμάς, Ιράκ). Καμμία τρομοκρατική ενέργεια δεν θα έχει την ικανότητα να μας κάνει να καταργήσουμε το απόρρητο της ιδιωτικής ζωής (άσε που υπήρχε ως νόμος και σε χώρα με κανένα τρομοκρατικό χτύπημα από ισλαμιστές –την Γερμανία- και ευτυχώς καταργήθηκε: «Η γερμανική Sueddeutsche Zeitung χαιρετίζει την απόφαση του ανώτατου δικαστηρίου της χώρας να περιορίσει το δικαίωμα της αστυνομίας να παρακολουθεί τηλέφωνα υπόπτων ακόμα και πριν διαπραχθεί κάποιο έγκλημα. Υπό τον τίτλο «Περισσότερα βασικά δικαιώματα, παρακαλώ!» η εφημερίδα αναφέρει πως το συνταγματικό δικαστήριο «διέλυσε» νόμο του κρατιδίου της Κάτω Σαξονίας ο οποίος επέτρεπε την «προληπτική παρακολούθηση». «Η απόφαση είναι τόσο ισχυρή και λεπτομερής, έτσι ώστε στο μέλλον δεν θα είναι δυνατόν για καμιά νομοθεσία των κρατιδίων να προσδιορίσει την προληπτική παρακολούθηση με τρόπο που να είναι συμβατός με το σύνταγμα» λέει. Όπως σημειώνει η Ζιντόιτσε Τσάιτουνγκ, αυτό είναι ιδιαίτερα σημαντικό επειδή υπάρχει η τάση να διευρύνονται συνεχώς οι εξουσίες των αρχών. Η Φραγκφούρτερ Αλγκεμάινε Τσάιτουνγκ (Frankfurter Allgemeine Zeitung) συμφωνεί ότι η νομοθεσία της Κάτω Σαξονίας ήταν υπερβολική. Όπως λέει, ο κυβερνών συνασπισμός Χριστιανοδημοκρατών και Ελεύθερων Δημοκρατών είχε κατά νου ο,τιδήποτε άλλος «εκτός από τα δικαιώματα των πολιτών». Ο νόμος τους που δεν είχε κανένα περιορισμό δεν έδινε καμιά ένδειξη για το υπό ποιες συνθήκες η συμπεριφορά κάποιου υποδηλώνει ένα έγκλημα που θα διαπραχθεί στο μέλλον, λέει. Η απόρριψη του νόμου δεν αποτελεί πισωγύρισμα στον αγώνα κατά της τρομοκρατίας, λέει η εφημερίδα της Φραγκφούρτης καθώς, εφόσον οι τρομοκράτες αντιμάχονται την έννομη τάξη ένα καθεστώς «ολοκληρωτικής παρακολούθησης θα συνιστούσε νίκη για αυτούς». http://www.bbc.co.uk/greek/pressreview/story/2005/07/050728_europress.shtml). Καμμία ενέργεια τρίτων δεν θα μπορεί να μας κάνει να παραιτηθούμε εκείνων ακριβώς των αξιών που μας δομούν ως κοινωνία ελεύθερων ανθρώπων. Όποιος κι αν είναι αυτός ο τρίτος, όποια –φαινομενικά ή πραγματικά- γεγονότα κι αν συμβαίνουν.
Μήπως, όμως, το θέμα βρίσκεται στο ποιος είναι το Αφεντικό που ορίζει την σημασία των λέξεων; Μήπως το θέμα βρίσκεται σ’ εκείνη την εστίαση του Adorno για τον Υπηρέτη-Αφέντη; («Servo Padrone:Τα αμβλύνοα καθήκοντα, τα οποία η κυρίαρχη κουλτούρα επιβάλλει, μπορούν να εκπληρωθούν μόνο με την διαρκή επαναστροφή. Η παραγωγή βαρβάρων από τον πολιτισμό χρησιμοποιήθηκε πάντοτε από αυτόν για την συντήρηση στη ζωή της ίδιας της βαρβαρότητάς του. Ο παραλογισμός διαιωνίζεται από μόνος του»).
Επιθέσεις όπως αυτές στο Λονδίνο, δεν θα έπρεπε να σημαίνουν τίποτα απολύτως για την ενίσχυση του Μπους. Εάν σημαίνουν, τότε κάτι σάπιο υπάρχει στο βασίλειο της καθ’ ημάς Δανιμαρκίας (καίγεται το Ράιχσταγκ, αγαπητέ Brecht; Καίγεται το Ράιχσταγκ, σύντροφε Sanguinetti;). Εάν σημαίνουν, τότε ξαναζούμε συμμαχίες σκοτεινών ημερών, όπου «την εμπιστοσύνη που στους άλλους εξασφαλίζει κυρίως η πραγματική φιλία, σ’ εμάς εξασφάλιζε ο φόβος και ήταν ο φόβος, και όχι η φιλία, που μας έκανε να μένουμε στην Συμμαχία.» (και πάλι εσύ εδώ, Θουκυδίδη).
Κλείνοντας αυτές τις μακροσκελείς σημειώσεις, θέλω να σημειώσω κάτι ακόμη. Ο τρόμος γεννάει αυγά, το ξέρω, κι οι ψυχές των ανθρώπων γίνονται ευάλωτες, να ενώνονται φοβικά. Ο φόβος μας απέναντι στον κατατρεγμό των άλλων. Μονοδιάστατη η θέαση: ο καθρέφτης μες στον καθρέφτη. Απ’ τη μια, η γλώσσα του τρέχοντος γεγονότος –νεκροί, δυνητικές βόμβες, βήματα βαριά - κι απ’ την άλλη η λογική της γραμμικής εξέλιξης των γεγονότων, η χρονοσειρά των πράξεων, όπου κάθε ενέργεια επιφέρει μια άλλη. Η αιτιότητα, όμως, είναι άρνηση της ετερότητας.
Κι επειδή δεν μπορούμε να αναγνωρίσουμε, αποδεχθούμε και εντάξουμε την ετερότητα ως τέτοια μέσα μας και δίπλα μας, το μόνο που μένει είναι ο πιθηκισμός της αυτοπροστασίας μας, το αδειανό πουκάμισο των αυξανόμενων μέτρων ασφαλείας (σύντροφε Cooper, «an excess of security should make us begin to feel unsafe»…και βεβαίως «όπου ακούς τάξη, ανθρώπινο κρέας μυρίζει»…πόσα δεν έχουμε καταλάβει και πόσο τελούμε εν αγνοία και για πόσο ακόμα…).
Καταλαβαίνω καλά ότι το παιχνίδι έχει στηθεί αριστοτεχνικά για να μας οδηγήσει σε αναπόδραστες συνθήκες μιας νέας ζωής, σε έναν μη-τόπο, όπου το μόνο που θα μας ενώνει είναι ο φόβος, ο αδιόρατος και επερχόμενος: αυτός που γεννά την ανάγκη για εποπτεία αρχικά και τελικά για συγκατάθεση εξόντωσης χωρίς πολλά-πολλά και περιττές σκέψεις: άλλωστε, οι σύγχρονες κοινότητες δεν συγκροτούνται «εν κοινώ λόγω».
Και μένει ο φόβος: τότε οι δίπλα άνθρωποι γίνονται κιτρινιάρικες ή μελαψές μούρες, φορείς σκοτεινής βαλίτσας, αγωνία για φίλους. Τότε που, αν είμαστε στο Λονδίνο, πρέπει να έχουμε πρόχειρα τα καλύτερα Αγγλικά μας, να προσέχουμε να μην μαυρίσουμε πολύ στην πολυπόθητη ηλιοθεραπεία, να επικαλεστούμε την Ελληνική καταγωγή μας, μπας και γλιτώσουμε από καμμιά ξώφαλτση προληπτική σύλληψη. Να ακούω καλά, να παρατηρώ τους γύρω μου, να ακολουθώ τις διαταγές και να προσέχω ποιοι φοβούνται πιο πολύ. Και τότε την θέση της γνώσης παίρνει η διαχωρισμένη οπτική, η ειλικρινής αγωνία εκπίπτει σε τρομολαγνεία, εκδίκηση και κοινή ενοχή. Κι η ζωή θα συνεχιστεί: αλλού, σε άλλους, με τα ίδια μέτρα. Στους εδώ ανθρώπους θα μείνουν οι αξημέρωτες μπύρες, στους εκεί θα αντιβοά η φωνή της Ελένης Ξένου: «Πάντα οι άλλοι μας αναγκάζουν να αισθανθούμε. Με τη βία μας αναγκάζουν να αισθανθούμε. Και την άρνησή μου να την θυμάστε σαν μια απόλυτη σιωπή. Και μπορεί να προαισθανθήκατε σωστά γιατί ο μοναδικός τρόπος να ασχοληθώ μαζί σας είναι να σας καταστρέψω. Αλλά ποτέ δεν θα ασχοληθώ μ’ εσάς τίποτε δεν θα σας προξενήσω κι ούτε κανένας άνθρωπος καταστράφηκε ποτέ από έναν άλλον άνθρωπο. Φύγετε λοιπόν πηγαίνετε να καταστραφείτε μόνος σας. Ανησυχώ για σας. Φοβάμαι ότι στο τέλος θα αυτοκτονήσετε. Ίσως επειδή ποτέ δεν είχατε τους ανθρώπους που θέλατε ενώ πάντα σας είχαν οι άνθρωποι που σας ήθελαν και θα φύγετε με την πικρία της αδυναμίας σας να αναγκάσετε τους άλλους να αισθανθούν. Τόσο το χειρότερο για σας. Πραγματικά σας λυπάμαι.»
Ελπίζω κάποτε να σταματήσουμε όλη αυτή την χαμέρπεια της υπάρχουσας «δημοκρατίας», «τάξης» και «ήθους».
Ας μην τα αφήσουμε έτσι…
Do not go gentle into that good night.
Rage, rage against the dying of the light.
a
Δημοσίευση σχολίου
<< Home