Ο κόσμος δεν είναι επίπεδος
«Δεν κάναμε την επανάσταση για να έχουμε δημοκρατία. Στο ιρανικό σύστημα, η δημοκρατία και η ελευθερία είναι πέρα απ' αυτό που μπορούμε να φανταστούμε». Μαχμούντ Αχμαντινεζάντ.Διαβάστε όλο το κείμενο εδώ
posted by Μιχάλης Μητσός @ 11:06 π.μ.
7 comments
7 Comments:
Η Φιγκαρό σήμερα σημειώνει οτι και οπαδοί του μεταρρυθμιστή Μοϊν (;) ψήφισαν στο δεύτερο γύρο Αχμαντινεζάντ. Προφανώς ο Ραφσανζανί ήταν πολύ φθαρμένος στη συνείδηση των ιρανών.
Θα ήταν ενδιαφέρον να συγκρίνει κανείς την περίπτωση τον νικητή των εκλογών με τον Ερντογάν: πολύ διαφορετικές συνθήκες, αλλά παρόμοιο προφίλ και διακηρύξεις.
Επίσης, για να μην ξεχνιόμαστε: πριν τις ιρανικές εκλογές, στον ελληνικό Τύπο δεν πήρε το μάτι μου πουθενά καμμία νύξη έστω για την πιθανότητα να νικήσει κάποιος άλλος, εκτός του Ραφσανζανί. Πουθενά - με την εξαίρεση του Ριζοσπάστη, που είχε ένα σχετικό σχόλιο στα (πολλές φορές)εξαιρετικά "διεθνή" του...
Πολλά μπορεί να μάθει κανείς για το κλίμα στο Ιράν από τη συνέντευξη (φόρουμ με αναγνώστες) της Μαριάν Σατράπι στο Μόντ.
http://www.lemonde.fr/cgi-bin/ACHATS/acheter.cgi?offre=ARCHIVES&type_item=ART_ARCH_30J&objet_id=907037
Δυστυχώς από σήμερα το βάλαν στα επί πληρωμή. (Ταληροφονιά Κολομπανί ;-)))
"Τι να τις κάνουν οι άνθρωποι τις ελευθερίες όταν βρίσκονται μέσα στην ανέχεια".
Psifizo Mougabe, Kim Il Sung, Kadhafi kai Fidel... Psifizo kai Bush giati pisteyei pos "shmasia exei to ti trome oxi ti eleytheries exoume". Vevaia psifizo Kommounistiko Komma Kinas pou "prosferei" psomi xoris eleytheria. Ax poso makrines fantazoun oi epoxes ekeines pou fonazame "Psomi, Paideia, Eleytheria".
ενδιαφέρει λιγότερο τι ψηφίζεις fla, και περισσότερο το πώς εξηγείς τα αποτελέσματα των εκλογών στο Ιράν.
Ενδιαφέρουσα η σύγκριση Αχμαντινεζάντ και Ερντογάν, Μαύρο Πρόβατο. Και για να μην αδικούμε τον ελληνικό Τύπο, νομίζω ότι πουθενά στον κόσμο δεν υπήρχε μέχρι πριν από μερικές εβδομάδες η παραμικρή αμφιβολία για τη νίκη του Ραφσανζανί. Τη θεωρούσαν δεδομένη, γι'αυτό και έλεγαν ότι αυτές οι εκλογές δεν έχουν και τόση σημασία.
Μια που σ'έχω εδώ όμως, Μαύρο Πρόβατο, και με δεδομένη την εκτίμηση που σου τρέφω, μήπως θα μπορούσες να διαβάσεις την ολοσέλιδη συζήτηση μεταξύ Jacques Attali και Alain Minc στη σημερινή Φιγκαρό (σελ. 14) με θέμα το μέλλον του καπιταλισμού, και να μας πεις την κεντρική ιδέα; Για σένα είναι απλό, θα ήταν όμως τεράστια υπηρεσία προς τους πολυάριθμους αναγνώστες μας...
Πλάκα κάνω. Αλλά στο θεό σου: θα υπάρξει κανείς που θα διαβάσει αυτή την απίστευτα μακροσκελή συζήτηση μεταξύ αυτών των απίστευτα ανιαρών ανθρώπων;
Mea Culpa gia thn fora. Oso gia ta alla eleytheria kai psomi pane mazi. Pos ekshgo ta apotelesmata tvn eklogvn sto Iran? Poly apla:oi tyrannies otan niothoun pos plhsiazei to telos ginontai akoma pio tyrannikes (des Voreia Korea, Kouba klp.), ta ypoloipa tha ta doume sthn poreia.
Μετά χαράς να προσπαθήσω Μιχάλη.
Ούτε να το φανταστώ βέβαια, αν δεν ήθελα να κάνω κι εγώ λίγη πλάκα!
Δεν άντεξα όμως, όπως θα δείτε στη συνέχεια (αν αντέξετε κι εσείς). Να διευκρινίσω οτι αυτές τις μέρες είμαι πολύ χαλαρός και ξεκούραστος. Μη με πάρετε για θεοπάλαβο που ασχολείται με τέτοια.
Επεξηγηματικό σημείωμα
Ο κ. Ζάκ Ατταλί, μυστικοσύμβουλος, διασκεδαστής υψηλών προσώπων και ευκαιριακά τραπεζίτης, μετά την τρομερή επιτυχία του θεατρικού του έργου για τον Κάρολο Ε’ (τον ζήλεψε ο Νέγκρι, που «ανέβηκε» αυτές τις μέρες στο Παρίσι), και μετά από ένα βιβλίο για τους Εβραίους (ζήλέψε το Σολτζενίτσυν), είπε να αναμετρηθεί με το Μάρξ και τη ζωή του αυτή τη φορά (*).
Την ίδια εποχή – λίγο νωρίτερα, ο σοφός, οικονομολόγος και σχεδόν φιλόσοφος Αλαίν Μένκ δεν είχε τίποτα καλύτερο να κάνει (αυτόν τον καιρό συμμετέχει σε μερικά ΔΣ γνωστών επιχειρήσεων, ανήκει επίσης στην υψηλή καθοδήγηση του Μοντ – άρα, του μένει χρόνος άφθονος!) κι έτσι ξεπέταξε ένα δοκίμιο για το πού πάει ο κόσμος (**).
Επισημαίνω εδώ οτι το «είδος» του λίγο-απ’όλα-μέσα-σ’όλα είναι πολύ συνηθισμένο στο Παρίσι. Ολοι τους γράφουν ακατάσχετα, ή μάλλον υπογράφουν ο,τι γράφουν γι’αυτούς οι λεγόμενοι «νέγροι» (οι δύο περί ων ο λόγος, έχουν μάλιστα εξασκήσει το επάγγελμα όταν ήταν νέοι). Ο μέσος κύκλος ζωής ενός τέτοιου βιβλίου είναι 6 μήνες – μετά πάει για πολτοποίηση. Αλλά αυτό είναι μια άλλη ιστορία.
Η Φιγκαρό τώρα θέλησε να κάνει το χατήρι στους δύο τιτάνες που αναζητούν να προωθήσουν τα έργα τους. Ακολουθώντας όμως το στυλ του αφεντικού, που έχει τη φήμη πρακτικού ανθρώπου, τους έβαλε μαζί σε κοινή συνέντευξη που δημοσιεύτηκε στη στήλη «αντιπαραθέσεις» του χτεσινού φύλου. Ακολουθεί
μικρή περίληψη όσων ελέχθησαν.
Στο ερώτημα «γιατί να ενδιαφερόμαστε για το Μαρξ σήμερα», ο Ζ.Α. απαντά οτι τον συνάρπαζε πάντα ο συνδυασμός σκέψης και πράξης που πρέσβευε ο Μαρξ. Ο Α.Μ. ανταπαντά οτι στην καθημερινή του ζωή ο Μαρξ ήταν ένας βαρετός μικροαστούλης, που ξέσπαγε σε μεγαλομανή οράματα για τον κόσμο - καμμία σχέση με τη λάμψη του Κέυνς!
Σημειώνει δε το ενδιαφέρον κοινό στοιχείο μεταξύ Ιησού και Μαρξ, που αναφέρει ο Ζ.Α.: το μίσος και των δύο για το χρήμα (Σ. μαυρ. πρ.: αυτό θα του περίσσεψε από το προηγούμενο βιβλίο «οι εβραίοι και το χρήμα.). Μόνο, τελειώνει ο Α.Μ., που ο Μαρξ ήταν και ελιτίστας και ψιλομισάνθρωπος, σαν το Φρόυντ και το Σπινόζα άλλωστε. Ο Ζ.Α. παρεμβαίνει για να δικαιολογήσει το Μαρξ: ήταν βαθειά ανθρωπιστής, λέει, μόνο που του άρεσαν οι ατάκες κι οι μπηχτές (Σ. Μαυρ. Πρ. σαν και μας).
Στο ερώτημα αν οι προβλέψεις του Καρόλου εξακολουθούν να έχουν νόημα την εποχή της παγκοσμιοποίησης, ο Ζ.Α. απαντά καταφατικά (για την καπιταλιστική πρόοδο, τον ιστορικό ρόλο της μισθωτής εργασίας και της διανόησης, για την παγκοσμιοποίηση, τη συγκεντροποίηση κεφαλαίου που οδηγεί σε ολιγοπώλια, την αποξένωση, το αδύνατο του σοσιαλισμού σε μια χώρα και ιδιαίτερα τη Ρωσσία, την απόλυτη εξαθλίωση των μαζών). Του ξέφυγε η ανάδυση του τριτογενούς τομέα αν και κάτι έπιασε κι απ’αυτό. Επεσε τελείως έξω για την επαναστική συνείδηση της εργατικής τάξης. Τελικά η πτώση της ΕΣΣΔ τον επαναφέρει στην επικαιρότητα. Ο Α.Μ. συμπληρώνει οτι ο Μαρξ είναι αξεπέραστος για όποιον θέλει να προσεγγίσει σήμερα την πραγματικότητα του καπιταλισμού. Ιδιαίτερα, η κεντρική έννοια των τάξεων στην ανάλυση του Μαρξ είναι απαραίτητη στην κατανόηση του κόσμου σήμερα (Σ. μαυρ. πρ.: αυτός είναι ο «ώριμος Μενκ» :-)))))))))
Εδώ κάπου η αντοχή μου εξαντλήθηκε... στην απίθανη περίπτωση που ενδιαφέρει, μπορώ να δώσω τη συνέχεια και το τέλος αύριο.
Πάντως όσα λέγονται στη συνέχεια είναι κατά τι πιο ενδιαφέροντα, κυρίως η εκτίμηση του Μενκ οτι (μόνο) από μια επανεκλογή του Μπερλουσκόνι κινδυνεύει το ευρώ, και οτι ο Σιράκ έπρεπε να εκμεταλευτεί την εμφανή αποστασιοποίηση του Μπλαιρ από τους αμερικάνους για να τον τραβήξει πιό κοντά στην Ευρώπη, αντί να τον κοντράρει με όλα τα μέσα, και η εκτίμηση του Ατταλί οτι το ευρωσύνταγμα είναι νεκρό και οτι στο άμεσο μέλλον μόνο κοινά βιομηχανικά πρότζεκτ (σαν το Αιρμπάς) μπορούν να στηρίξουν το ευρωπαϊκό ιδεώδες στους λαούς της Ενωσης.
(*) Jacques Attali, Karl Marx ou l'esprit du monde (Fayard).
(**)Alain Minc, Ce monde qui vient (Grasset, 2004)
"από μια επανεκλογή του Μπερλουσκόνι κινδυνεύει το ευρώ"
Γιατί??? καραγκιοζάκος μου φαίνεται αυτός ο Μενκ....
Δημοσίευση σχολίου
<< Home