Ναυάγιο ενώπιον κοινού

«Η ιδέα του Γκέρχαρντ Σρέντερ για πρόωρες εκλογές δεν ήταν κανένα καλοσχεδιασμένο πραξικόπημα. Είναι μια πολιτική αυτοκτονία που λαμβάνει χώρα δημοσίως, ένα ναυάγιο ενώπιον κοινού». Die Tageszeitung
Το θέαμα ενός καγκελάριου να ζητά σήμερα από το κοινοβούλιο την αποδοκιμασία της κυβέρνησής του ώστε να γίνουν εκλογές στις οποίες θα συντριβεί προσθέτει ομολογουμένως μια κωμική νότα στην κατά τα άλλα θλιβερή ευρωπαϊκή σκηνή. Στις 18 Σεπτεμβρίου, ο γερμανικός λαός θα εξευτελίσει τους σοσιαλδημοκράτες, θα τιμωρήσει τους Πράσινους και θα εκλέξει πανηγυρικά τη δική του «Θάτσερ». Οι τελευταίες δημοσκοπήσεις, μάλιστα, δείχνουν ότι η ήττα του Γκέρχαρντ Σρέντερ θα είναι διπλή, η αποδοκιμασία του θα έχει τόσο δεξιά σφραγίδα όσο και αριστερή. Θριαμβευτής των εκλογών δεν θα είναι μόνο το Χριστιανοδημοκρατικό Κόμμα, αλλά και η Αριστερή Συμμαχία του Γκίζι και του Λαφονταίν.
Ο Γκρέγκορ Γκίζι είχε χαθεί τα τελευταία χρόνια. Αν και το μετα-κομμουνιστικό του Κόμμα Δημοκρατικού Σοσιαλισμού έλαβε πριν από τρία χρόνια 17% στην ανατολική Γερμανία, ο ίδιος παραιτήθηκε απ’όλα τα αξιώματα και αποσύρθηκε από τη δημόσια ζωή. Αλλά μια περιπέτεια που είχε με την υγεία του, στη διάρκεια της οποίας χειρουργήθηκε στον εγκέφαλο, φαίνεται πως του έδωσε νέα πνοή. Βγήκε από το νοσοκομείο, έδωσε στη Μπιλντ τις φωτογραφίες από τα εγκεφαλογραφήματά του και ανακοίνωσε τη συγκρότηση εκλογικής συμμαχίας με έναν άλλο χαμένο αριστερό: τον πρώην υπουργό Οικονομικών Οσκαρ Λαφονταίν. Εκμεταλλευόμενος τη δυσαρέσκεια των ψηφοφόρων από τις κοινωνικές περικοπές του καγκελάριου, ο συνασπισμός αυτός προσβλέπει σε ένα 10% των ψήφων και μια δυναμική παρουσία στο νέο κοινοβούλιο.
Αν o Γκίζι διακρίνεται από μια συνέπεια στις θέσεις του σε όλη του την πολιτική πορεία, δύσκολα μπορεί να πει κανείς το ίδιο για τον νέο του συνεργάτη. Στο τελευταίο του βιβλίο, ο Λαφονταίν καταγγέλλει την «υποχρεωτική μετανάστευση» που επέβαλαν στη Γερμανία οι ελίτ της και ζητά την αφαίρεση της ιθαγένειας από όσους «δεν μιλούν τη γερμανική γλώσσα και δεν πληρώνουν το μερίδιό τους στη φορολογία». Προχωρώντας ακόμη περισσότερο, δήλωσε πριν από λίγες ημέρες ότι είναι καθήκον του κράτους να προστατεύσει τους γερμανούς πατέρες και μητέρες από τους ξένους εργάτες, αποκαλώντας μάλιστα τους τελευταίους με τη λέξη που είχε χρησιμοποιήσει ο Χίτλερ: Fremdarbeiter. Οπως επισήμανε το Σπίγκελ, ο άλλοτε «κόκκινος Οσκαρ» μεταμορφώνεται με χαρακτηριστική άνεση σε ένα λαϊκιστή τύπου Χάιντερ ή Φόρταουν προκειμένου να προσελκύσει κάθε πικραμένο - αριστερό, άνεργο ή τουρκοφάγο.
Τα αποτελέσματα αυτής της στρατηγικής θα φανούν στις κάλπες. Εκείνοι που πιστεύουν όμως ότι με εξουσιομανείς καιροσκόπους σαν τον Οσκαρ Λαφονταίν ή τον Λωράν Φαμπιούς μπορεί να οικοδομηθεί μια νέα, μαχητική ευρωπαϊκή Αριστερά ίσως να πρέπει να αναθεωρήσουν τη στάση τους.