Συμπτώσεις στο Βελιγράδι

Ο Ντούσαν Βελίτσκοβιτς δεν είχε απομακρυνθεί πολύ από τα στούντιο του καναλιού B92 στο Βελιγράδι, όταν κτύπησε το κινητό του τηλέφωνο. Ήταν μια καλή του φίλη, που είχε θυμώσει μαζί του επειδή στην εκπομπή όπου είχε λάβει μέρος απάντησε αρνητικά στην ερώτηση αν θα ειδοποιούσε την αστυνομία στην περίπτωση που έβλεπε τυχαία τον Ράτκο Μλάντιτς στον δρόμο. «Δεν φανταζόμουν ποτέ ότι θα έπαιρνες το μέρος των εγκληματιών πολέμου», του είπε. Μάταια προσπάθησε να της εξηγήσει ότι αν έλεγε, ναι, θα κατήγγελλα τον Μλάντιτς στις αρχές, αυτό θα σήμαινε ότι εμπιστεύεται το σερβικό κράτος και τους ισχυρισμούς του ότι όλα αυτά τα χρόνια ο Σερβοβόσνιος στρατηγός δεν έχει πατήσει το πόδι του σε σερβικό έδαφος. Και η αλήθεια είναι ότι ο δημοσιογράφος δεν έχει καμιά εμπιστοσύνη στο σερβικό κράτος, πιστεύει αντίθετα ότι οι αρχές κρύβουν και προστατεύουν τους εγκληματίες πολέμου.

Στην επόμενη γωνία, ο Βελίτσκοβιτς έπεσε πάνω στον Αρχιεπίσκοπο Αμφιλόχιο. Πριν από λίγες ημέρες, ο πατριάρχης είχε χαρακτηρίσει τον Ράντοβαν Κάρατζιτς «αθάνατο». Μήπως λοιπόν η Εκκλησία είναι ο βασικός προστάτης αυτών των ανθρώπων; Μήπως εκείνη κρατά ενωμένο το λεγόμενο «αντι-χαγικό λόμπι»; Καθώς αυτές οι σκέψεις τριγυρνούσαν στο μυαλό του, είδε να έρχεται προς το μέρος του ο Κόστα Τσαβόσκι. Τον γνωρίζει από παλιά, την κομμουνιστική εποχή ήταν ένας από τους γνωστότερους διαφωνούντες της Γιουγκοσλαβίας. Σήμερα είναι καθηγητής της Νομικής Σχολής και εξέχον μέλος της Σερβικής Ακαδημίας Επιστήμης και Τέχνης. Είναι επίσης πρόεδρος της λεγόμενης «Επιτροπής για την Υπεράσπιση του Ράντοβαν Κάρατζιτς», ενώ έχει αναλάβει εκστρατεία και υπέρ του Βόισλαβ Σέσελι που περιμένει να δικαστεί στη Χάγη. Αν η Εκκλησία είναι το μυστικό τμήμα του «αντι-χαγικού λόμπι», ο Τσαβόσκι ηγείται του πολιτικού του τμήματος.

Ο Βελίτσκοβιτς έγνεψε στον παλιό του γνώριμο και συνέχισε τον δρόμο του. Στα δεξιά του, στη μικρή πλατεία μπροστά στη Νομική Σχολή, ήταν συγκεντρωμένοι και συζητούσαν πολλοί νέοι άνθρωποι. Στον τοίχο δέσποζε μια αφίσα της φοιτητικής νεολαίας Nomokanon, που καλούσε σε μια εκδήλωση για τη «δέκατη επέτειο από την απελευθέρωση της Σρεμπρένιτσα». Ο δημοσιογράφος θυμήθηκε τα λόγια ενός φίλου του που σπουδάζει εδώ: «Ο πιο γρήγορος δρόμος προς τον δογματισμό και τον κρετινισμό». Το εγχειρίδιο που εξετάζεται στο μάθημα του διεθνούς δικαίου αναφέρεται κατά 90% σε βιβλία ηλικίας άνω των 50 ετών. Ο συγγραφέας, ονόματι Σμίλια Αβράμοφ, ήταν κατά σύμπτωση ο πρώτος μάρτυρας υπεράσπισης του Μιλόσεβιτς στη Χάγη.

Πολλές συμπτώσεις μαζεύτηκαν εκείνη την ημέρα στον δρόμο του Ντούσαν Βελίτσκοβιτς. Αλλά ο δημοσιογράφος δεν κλονίζεται, το άρθρο του στον δικτυακό τόπο Opendemocracy ξεχειλίζει από αισιοδοξία, οι εγκληματίες πολέμου θα συλληφθούν, η δικαιοσύνη θα θριαμβεύσει.