Τρίτη, Ιουλίου 13, 2010

Η Χλόη έφυγε νωρίς





Πριν από λίγες µέρες, ενώ κάθονταν κι έτρωγαν οι δυο τους σε παραλιακό ταβερνάκι, ένας 13χρονος έκανε ξαφνικά στον πατέρα του µια παράξενη ερώτηση.

«Μπαµπά, µην παρεξηγήσεις αυτό που θα σε ρωτήσω, δεν έχει σχέση µε αυτήν τη στιγµή, αλλά µπορεί να πεθάνει κάποιος από ανία; Αν κλείσουν κάποιον σ' ένα ολόλευκο δωµάτιο που έχει µόνο ένα κρεβάτι και µια λεκάνη τουαλέτας, µπορεί να τον οδηγήσουν στον θάνατο;». Εκείνος, διόλου πεισµένος από την αθωότητα της ερώτησης, έψαξε παρά ταύτα να βρει µια απάντηση. Αλλά το µόνο που του ήρθε στο µυαλό ήταν ένα αριστουργηµατικό βιβλίο του Στέφαν Τσβάιχ, η «Σκακιστική Νουβέλα», όπου ο δρ Μπ. φυλακίζεται από τους ναζί σε ένα άδειο δωµάτιο ξενοδοχείου και σώζεται - προσωρινά - από την τρέλα χάρη σ' ένα εγχειρίδιο µε παρτίδες σκακιού. Αργότερα µάλιστα, σε ένα πλοίο που θα τον µεταφέρει στη Βραζιλία για να ξεφύγει από τη ναζιστική βαρβαρότητα, θα αντιµετωπίσει και θα εξευτελίσει τον αλαζόνα παγκόσµιο πρωταθλητή του σκακιού. «Να το διαβάσεις, αγόρι µου. Ισως όχι τώρα, όταν έρθει η ώρα», του είπε, κρύβοντάς του ότι ο συγγραφέας αυτοκτόνησε έναν χρόνο προτού εκδοθεί το βιβλίο του.

Κι όµως, η ερώτηση του ανήσυχου εφήβου βρίσκει απάντηση και στη σύγχρονη πραγµατικότητα - ή τη σύγχρονη βαρβαρότητα. «Κουρσάν: ένα χωριό όπου οι έφηβοι πεθαίνουν από ανία» τιτλοφορείται, στο τελευταίο τεύχος του περιοδικού «Μαριάν», ένα ρεπορτάζ από ένα µικρό χωριό της Οντ, στη Νότια Γαλλία. Στις 17 Ιουνίου η 16χρονη Χλόη καταπίνει είκοσι από τα χάπια που παίρνει η µητέρα της για την καρδιά της και υποκύπτει έξι µέρες αργότερα στο νοσοκοµείο. «Είχαµε περάσει πολύ ωραία το προηγούµενο βράδυ», διηγείται η καλύτερή της φίλη, η Ζιστίν. Η Χλόη γύρισε σπίτι νωρίς για να µπορέσει να πάει την άλλη µέρα στην κηδεία του φίλου της, του Μαρκό, που είχε σκοτωθεί κάνοντας σούζες µε τη µηχανή. Προτού κοιµηθεί µπήκε στο Facebook κι έπιασε κουβέντα µε έναν παλιό της γκόµενο, τον Γκιγιόµ, αλλά εκείνος άρχισε να της στέλνει κάτι µακάβρια µηνύµατα του τύπου «Μαχαίρι = φλέβες», και τον παράτησε γρήγορα. Η µητέρα της τα έβαλε αργότερα µε το Ιnternet, απαγόρευσε και στον Γκιγιόµ να έρθει στην κηδεία, αλλά τα αίτια του κακού είναι άλλα, βαθύτερα, σκοτεινά.

Μετά τη Χλόη αποπειράθηκαν να αυτοκτονήσουν άλλοι τρεις νέοι του χωριού, χωρίς να έχουν καµιά σχέση µεταξύ τους. Οικογενειακά προβλήµατα, έλλειψη προοπτικής, χάσµα γενεών, ανία, οι γονείς είναι µπερδεµένοι, η Αστυνοµία επίσης, κάποιοι µεγάλοι βρήκαν τη λύση: να µπουν, λέει, κάµερες παντού. Αγόρι µου, να διαβάσεις λογοτεχνία, µόνο έτσι θα µπορέσεις να αποκρυπτογραφήσεις το βιβλίο της ζωής.

4 Comments:

At 13/7/10 9:39 μ.μ., Blogger Νάσια said...

Και να ζήσεις, για να μάθεις πως η ζωή έχει πάντα μυστικά για να αποκρυπτογραφήσεις...

 
At 13/7/10 11:52 μ.μ., Blogger Υπατία said...

Εμένα θα μου εξηγήσει κανένας γιατί όλοι όταν μιλούν για το μέλλον μου (που έρχεται λίαν συντόμως) αναφέρονται σε αυτό με ωράρια;

 
At 14/7/10 11:24 π.μ., Blogger Μιχάλης Μητσός said...

Αριάδνη, να σου ομολογήσω κάτι: ένας από τους λόγους που έγινα δημοσιογράφος είναι για να μην έχω ωράριο και να μη χτυπάω κάρτα. Αυτό δεν αποτελεί βέβαια παραίνεση να γίνεις κι εσύ δημοσιογράφος :-)
Νάσια, σωστά.

 
At 14/7/10 6:19 μ.μ., Blogger Roadartist said...

Ότι πιο ενδιαφέρον έχω διαβάσει τελευταία. Πραγματικά σε ευχαρισ΄τω.

 

Δημοσίευση σχολίου

<< Home