Φασισμός λάιτ

Ο Στεφάν Γκιγιόν είναι γάλλος ηθοποιός. Η κ. Ντιπουί είναι η γλυκειά κυρία που φρόντισε τα παιδιά του και τα εγγόνια του. Είχαν να βρεθούν δεκαπέντε χρόνια. Τις προάλλες συναντήθηκαν τυχαία σε μια λεωφόρο του Παρισιού. Αγκαλιάστηκαν, φιλήθηκαν, τι κάνουν τα παιδιά, πώς περνάνε τα χρόνια, κι ύστερα έπιασαν τα πολιτικά. Η κ. Ντιπουί έλαμπε: η ίδια και ο σύζυγός της θα ψηφίσουν τον Απρίλιο τη Μαρίν Λεπέν! «Σας το εμπιστεύομαι γιατί σας εκτιμώ», είπε στον παλιό της εργοδότη. Κι όταν είδε την απογοήτευση ζωγραφισμένη στο πρόσωπό του, προσπάθησε να δικαιολογηθεί: «Ο Ρενέ είναι άνεργος, στην Πεζώ-Σιτροέν έκαναν πρόγραμμα αναδιάρθρωσης, και με τα δικά μου 800 ευρώ τον μήνα δεν μπορούμε να ζήσουμε. Αποφασίσαμε λοιπόν να ψηφίσουμε τη Μαρίν!» Ο διάλογος που ακολούθησε μεταφέρθηκε από τον ηθοποιό στο χθεσινό φύλλο της Λιμπερασιόν.

Γ: «Τη `Μαρίν`; Την ακροδεξιά κόρη του ακροδεξιού Λεπέν; Κι από πότε αποκτήσατε τέτοια οικειότητα μαζί της ώστε να την αποκαλείτε με το μικρό της όνομα;»

Ν: «Ελάτε τώρα, κύριε Γκιγιόν, η Μαρίν δεν έχει καμιά σχέση με τον πατέρα της, είναι μια απλή γυναίκα, όπως εσείς κι εγώ».

Γ: «Η Μαρίν δεν μπορεί να είναι κάποιος `όπως εσείς κι εγώ`, κυρία Ντιπουί, είναι αδύνατον. Από την ώρα που γεννήθηκε, γαλουχήθηκε με τις ιδέες του πατέρα της. Τα σκυλιά δεν μπορούν να γεννήσουν γάτες!»

Ν: «Κάνετε λάθος, είδα ένα ρεπορτάζ για τα παιδικά της χρόνια στο Μοντρτού, ήταν μια αληθινή οικογένεια, ενωμένη, ευτυχισμένη και θρήσκα».

Γ: «Μα κυρία Ντιπουί, μπορείτε να φανταστείτε κάποιον να μεγαλώνει στους Λεπέν; Την ατμόσφαιρα στο τραπέζι, τα ρατσιστικά και αντισημιτικά σχόλια, τα ανέκδοτα για τους γκέι, τη σύγκριση της μετανάστευσης με το AIDS;»

Ν: «Υπερβάλλετε, κύριε Γκιγιόν, δεν είστε στην τηλεόραση…»

Γ: «Δεν υπερβάλλω καθόλου, ο Λεπέν έβαζε ναζιστική μουσική στο σπίτι του. Στο γραφείο του είχε τοποθετήσει όλα τα εργαλεία βασανισμού που κράτησε ως αναμνηστικά από τον πόλεμο της Αλγερίας: Φαντάζεστε τη μικρή Μαρίν να του ζητά να υπογράψει μια εργασία για το Ολοκαύτωμα; `Εγώ να υπογράψω μια εργασία γι’αυτή τη λεπτομέρεια του Δευτέρου Παγκοσμίου Πολέμου; Πες στην ηλίθια τη δασκάλα σου ότι θέλω να τη δω!`»

Ν: «Είστε κακόπιστος, κύριε Γκιγιόν, όλοι ξέρουν ότι η Μαρίν έχει πάρει τις αποστάσεις της από τον πατέρα της, το είπε στην τηλεόραση!»

Γ: «Το 2006, κυρία Ντιπουί, η Μαρίν Λεπέν πόζαρε χαμογελαστή ανάμεσα σε δύο νεαρούς νεοναζί από τη Λυών με ξυρισμένο κεφάλι. Ο ένας είχε για τατουάζ έναν αγκυλωτό σταυρό με μια νεκροκεφαλή. Το 2006, η Μαρίν Λεπέν ήταν 40 ετών, δεν ήταν πια παιδί».

Ν: «Ισως να είναι λίγο φασίστρια, κύριε Γκιγιόν, αλλά είναι ένας φασισμός λάιτ, εγώ αυτό που θέλω είναι ο Ρενέ να ξαναβρεί τη δουλειά του».